Öz
This research study aims to reveal the fact that the state has withdrawn from the education services and burdened educational financing on the Special Provincial Administration and the public with the neoliberal policies imposed especially after the decisions on January 24, 1980. Since 1982, various campaigns under different names have been organised in order to make the public take part in the educational financing. This study, carried out in order to analyse invesment outlays with reference to the written documents and statistics in the past is in descriptive/historical analysis model . By means of the budgets of Special Provincial Administrations , final account laws and budget of Ministry of National Education, Ministry of National Education statistics are shown in tables; tendency graphics are drawn and interpreted. As a result of the study, it has been found that with the campaigns from 1982 till today, the public contributed to the education at the rates of 15% and 25% between 1982 and 2007. This contribution has been at the rates of 5% and 15% between 2008 and 2012. The contribution of Special Provincial Administrations to the education has been going on since the foundation of the Republic
Anahtar Kelimeler
Educational investment public contribution neoliberal transformation
Kaynakça
- Apple, M. W. (2004). Neoliberalizm ve Eğitim Politikaları Üzerine Eleştirel Yazılar. Ankara: Eğitim Sen Yayınları.
- Güler, B. (1994). İl Özel İdaresi Gelir ve Giderleri 1925-1990. Çağdaş Yerel Yönetimler Dergisi. Cilt. 3, Sayı:3, Mayıs,1994, s.13-28.
- Kurul, N. (2013). Eğitim Finansmanı. Genişletilmiş 2. Baskı. Ankara. Siyasal Kitabevi.
- Maliye Bakanlığı. (1995). Bütçe Gider ve Gelirleri (1924-1995). Gözden Geçirilmiş 2. Baskı. Bütçe ve Mali Kontrol Genel Müdürlüğü. Sayı:1995/5. Ankara.
- Maliye Bakanlığı. (2006). 2005 Kamu Hesapları Yıllığı. Muhasebat Genel Müdürlüğü Yayınları. Ankara.
- Martin, B. (1995). Özelleştirme: Kimin Çıkarına? (Kamu Sektöründe Reform). (Çeviren: Osman Ç. Deniztekin). İstanbul: Cep Kitapları A.Ş.
- Milli Eğitim Bakanlığı. (1973). Cumhuriyetin 50.Yılında Rakamlarla ve Grafiklerle Milli Eğitimimiz. Milli Eğitim Basımevi. İstanbul.
- Milli Eğitim Bakanlığı. (2010). Cumhuriyet Döneminde Türk Milli Eğitim Sistemindeki Gelişmeler. Ankara.
- Milli Eğitim Bakanlığı. (2010).Milli Eğitim İstatistikleri (2009-2010). MEB Strateji Geliştirme Başkanlığı. Ankara.
- Milli Eğitim Bakanlığı. (2011).Milli Eğitim İstatistikleri (2010-2011). MEB Strateji Geliştirme Başkanlığı. Ankara.
- Milli Eğitim Bakanlığı. (2012).Milli Eğitim İstatistikleri (2011-2012). MEB Strateji Geliştirme Başkanlığı. Ankara.
- Rosanvallon, P. (2004). Refah Devletinin Krizi. (Çeviren Burcu Şahinli). Ankara: Dost Kitapevi Yayınları.
- Sezen, S. (1999). Devletçilikten Özelleştirmeye Türkiye’de Planlama. Türkiye ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü Yayınları No:293. Ankara.
- Soyak, A. (2003). Türkiye’de İktisadi Planlama: DPT’ye ihtiyaç var mı? Doğuş Üniversitesi Dergisi, 4 (2) 2003, 167182.İstanbul.
- Timur, T. (2007). Küreselleşme Söylemleri ve Gerçekler. Küreselleşme ve Eğitim. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Dipnot Yayınları. Haz: Ebru Oğuz-Ayfer Yaka.1.Baskı. Ankara.
- Ünal, L. I. ve Özsoy, S. (1999). Modern Türkiye’nin Sisyphos Miti: “Eğitimde Fırsat Eşitliği”. Bilanço’98: 75 Yılda Eğitim. İstanbul: Türkiye İş Bankası İstanbul Menkul Kıymetler Borsası Türkiye Ekonomik ve Toplumsal Tarih Vakfı.
TÜRKİYE’DE İL ÖZEL İDARELERİNİN EĞİTİM YATIRIM HARCAMALARI VE HALKIN EĞİTİM YATIRIMLARINA KATKISININ ÇÖZÜMLENMESİ
Öz
Bu araştırma, özellikle 24 Ocak 1980 kararlarından sonra uygulamaya geçirilen neoliberal politikalarla birlikte devletin eğitim hizmetlerinden elini çekerek eğitimin finansmanını il özel idarelerine ve halka yüklemesini ortaya koymayı amaçlamıştır. 1982 yılından itibaren pek çok isimle halkın eğitim finansmanına katılması için kampanyalar düzenlenmiştir. Araştırmada belge tarama yöntemi kullanılmıştır. İl Özel İdarelerinin bütçeleri, Kesin Hesap yasaları ve Milli Eğitim Bakanlığı bütçeleri ile Milli Eğitim İstatistikleri çözümlenerek tablolaştırılmış yarı logaritmik kalıp kullanılarak eğilim grafikleri çizilmiş ve yorumlanmıştır. Araştırmanın sonucuna bakıldığında; 1982 yılında başlayarak günümüze kadar süren kampanyalarda, 1982-2007 yılları arasında milli eğitim yatırımları içerisinde, halkın eğitim yatırımlarına % 15 ile % 25 arasında katkı sağlamış, 2008-2012 yılları arasında ise bu katkı %5 ile % 15 arasında gerçekleşmiştir. Cumhuriyetin kuruluşundan günümüze kadar il özel idarelerinin eğitim yatırımlarına katkısı da devam etmiştir.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Apple, M. W. (2004). Neoliberalizm ve Eğitim Politikaları Üzerine Eleştirel Yazılar. Ankara: Eğitim Sen Yayınları.
- Güler, B. (1994). İl Özel İdaresi Gelir ve Giderleri 1925-1990. Çağdaş Yerel Yönetimler Dergisi. Cilt. 3, Sayı:3, Mayıs,1994, s.13-28.
- Kurul, N. (2013). Eğitim Finansmanı. Genişletilmiş 2. Baskı. Ankara. Siyasal Kitabevi.
- Maliye Bakanlığı. (1995). Bütçe Gider ve Gelirleri (1924-1995). Gözden Geçirilmiş 2. Baskı. Bütçe ve Mali Kontrol Genel Müdürlüğü. Sayı:1995/5. Ankara.
- Maliye Bakanlığı. (2006). 2005 Kamu Hesapları Yıllığı. Muhasebat Genel Müdürlüğü Yayınları. Ankara.
- Martin, B. (1995). Özelleştirme: Kimin Çıkarına? (Kamu Sektöründe Reform). (Çeviren: Osman Ç. Deniztekin). İstanbul: Cep Kitapları A.Ş.
- Milli Eğitim Bakanlığı. (1973). Cumhuriyetin 50.Yılında Rakamlarla ve Grafiklerle Milli Eğitimimiz. Milli Eğitim Basımevi. İstanbul.
- Milli Eğitim Bakanlığı. (2010). Cumhuriyet Döneminde Türk Milli Eğitim Sistemindeki Gelişmeler. Ankara.
- Milli Eğitim Bakanlığı. (2010).Milli Eğitim İstatistikleri (2009-2010). MEB Strateji Geliştirme Başkanlığı. Ankara.
- Milli Eğitim Bakanlığı. (2011).Milli Eğitim İstatistikleri (2010-2011). MEB Strateji Geliştirme Başkanlığı. Ankara.
- Milli Eğitim Bakanlığı. (2012).Milli Eğitim İstatistikleri (2011-2012). MEB Strateji Geliştirme Başkanlığı. Ankara.
- Rosanvallon, P. (2004). Refah Devletinin Krizi. (Çeviren Burcu Şahinli). Ankara: Dost Kitapevi Yayınları.
- Sezen, S. (1999). Devletçilikten Özelleştirmeye Türkiye’de Planlama. Türkiye ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü Yayınları No:293. Ankara.
- Soyak, A. (2003). Türkiye’de İktisadi Planlama: DPT’ye ihtiyaç var mı? Doğuş Üniversitesi Dergisi, 4 (2) 2003, 167182.İstanbul.
- Timur, T. (2007). Küreselleşme Söylemleri ve Gerçekler. Küreselleşme ve Eğitim. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Dipnot Yayınları. Haz: Ebru Oğuz-Ayfer Yaka.1.Baskı. Ankara.
- Ünal, L. I. ve Özsoy, S. (1999). Modern Türkiye’nin Sisyphos Miti: “Eğitimde Fırsat Eşitliği”. Bilanço’98: 75 Yılda Eğitim. İstanbul: Türkiye İş Bankası İstanbul Menkul Kıymetler Borsası Türkiye Ekonomik ve Toplumsal Tarih Vakfı.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 29 Nisan 2015 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2015 Sayı: 19 |
- Makale Dosyaları