Okul Müdürlerinin Ders Denetimi Görevlerine İlişkin Okul Müdürleri Ve Öğretmenlerin Görüşleri (Adıyaman İli Örneği)

Yıl 2018, Sayı: 29, 454 - 478, 31.08.2018

Burhanettin Dönmez , Çağrı Demirtaş

https://doi.org/10.14520/adyusbd.379209

Cited By: 11

Öz

Bu
çalışmada, okul müdürleri ile öğretmenlerin ders denetimi konusundaki
düşüncelerini ortaya koymak, denetimin okul müdürleri tarafından nasıl
gerçekleştirildiğini belirlemek, ders denetimi görevinin okul müdürlerine
bırakılmasının olumlu ve olumsuz yönlerini saptamak amaçlanmaktadır.
Katılımcılarının belirlenmesinde amaçlı örnekleme yöntemlerinden maksimum
çeşitlilik örnekleme tekniğinden yararlanılmıştır. Araştırmaya
2015-2016 Eğitim-Öğretim yılında, 8 İlkokulda görev yapan 8 müdür ve 34
öğretmen olmak üzere toplam 42 kişi katılmıştır. Çalışmada verilerin toplanması
amacıyla standartlaştırılmış açık uçlu
görüşme formu geliştirilmiştir. Veri toplama süreci sonunda elde edilen
veriler kategorilere ayırma işlemlerini kapsayan "içerik analizi"
tekniği ile analiz edilip, değerlendirilmiştir. Araştırmadan elde edilen
sonuçlara göre, katılımcılar ders
denetiminin okul müdürleri tarafından yapılmasının öğretmeni yakından
tanımayı kolaylaştıracağını, öğretmene yönelik bu değerlendirmenin bir ders
saati veya bir günlük bir gözlem sonucu olmaması gerektiğini, denetimin eğitim
süresince yapılmasının daha etkili gözlem olanağı sunacağını ifade etmişlerdir.
Öğretmenler açısından ders denetimi görevinin okul müdürlerine bırakılmasının
okul müdürleri ile öğretmenler arasındaki iletişimi artıracağı söylenebilir.

Anahtar Kelimeler

Denetim, ders denetimi, öğretmen

Opinions of School Principals and Teachers on the School Principals’ Duties of Lesson Supervision (An Example of Adiyaman Province)

Öz

This study aims to reveal the opinions of school principals and teachers on course supervision, to determine how supervision is performed by school principals, and to determine the positive and negative aspects of assigning the duty of course supervision to school principals. The maximum variation sampling technique among purposeful sampling methods was used in determining the participants. A total of 42 individuals, including 8 school principals and 34 teachers working at 8 primary schools in the academic year of 2015-2016, participated in this study. A standardized open-ended interview form was developed to collect data in the study. The data obtained at the end of the data collection process were analyzed by the “content analysis” technique, which includes the categorization process, and were evaluated. According to the results obtained from the study, the participants expressed that performing lesson supervision by school principals would make it easier to know the teacher well and that this assessment of the teacher should not be performed according to a course hour or one-day observation and performing supervision throughout the education process would provide a more effective observation opportunity. It can be said with regard to teachers that assigning the duty of lesson supervision to school principals will increase communication between school principals and teachers.

Anahtar Kelimeler

Supervision, lesson supervision, teacher.

Kaynakça

• Akbaba Altun, S. ve Memişoğlu, S. P. (2008). “Performans Değerlendirmesine İlişkin Öğretmen, Yönetici ve Müfettiş Görüşleri.” Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, (53): 19.
• Aküzüm, C. (2012). Türkiye’de İlköğretim Okullarında Eğitim Denetimi (Bir Meta-Sentez Çalışması). Yayınlanmamış doktora tezi, Fırat Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Almış, S. ve Yılmaz, M. T. (2011). “İnsanın Toplumsal Doğası ve Toplumsalın Sürdürülebilirliği Açısından Eğitim.” Eğitim Bilim Toplum Dergisi, 9 (33): 30-31.
• Altınok, F. (2013). İlkokul ve Ortaokullarda Yapılan Sınıf İçi Denetim Etkinliklerinin Klinik Denetim Modeli Açısından İncelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Akdeniz Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Argon, T., İsmetoğlu, M. ve İşeri, B. (2014). “İlkokullarda Sanatsal Denetim ve Öğretmen Motivasyonu Üzerine Öğretmen Görüşleri.” Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 3 (2): 287.
• Aslanargun, E. ve Göksoy, S. (2013). “Öğretmen Denetimini Kim Yapmalıdır.” Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Özel Sayı. 20.
• Aslanargun, E. ve Tarku, E. (2014). “Öğretmenlerin Mesleki Denetim ve Rehberlik Konusunda Müfettişlerden Beklentileri.” Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 20 (3): 298-299.
• Aydın, İ. (2008). Öğretimde denetim. Ankara: Pegem Akademi.
• Aydın, M. (2014). Çağdaş eğitim denetimi. Ankara: Gazi Kitapevi.
• Beycioğlu, K. ve Dönmez, B. (2009). “Eğitim Denetimini Yeniden Düşünmek.” İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10 (2). 75.
• Boydak, Ö.M., Özdemir, T.Y. (2011). “Müfettiş ve Öğretmen Görüşleriyle Neden Denetim”, 3. Uluslararası Katılımlı Eğitim Denetimi Kongresi, 22–24 Haziran, Mersin.
• Bozak, A. Yıldırım, M. C. ve Demirtaş, H. (2011). "Öğretmenlerin Mesleki Gelişimi İçin Alternatif Bir Yöntem: Meslektaş Gözlemi.” İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12 (2). 72. 81.
• Burgaz, B. (1995). “İlköğretim Kurumlarının Denetiminde Yeterince Yerine Getirilmediği Görülen Bazı Denetim Rolleri ve Nedenleri.” Hacettepe Üniversitesi. Eğitim Fakültesi Dergisi, (11). 127.
• Bursalıoğlu, Z. (2015). Okul yönetiminde yeni yapı ve davranışlar. Ankara: Pegem Akademi. 15. 40.
• Bursalıoğlu, Z. (2015). “Eğitim Örgütüne Sistem Yaklaşımı” http://dergiler.ankara.edu.tr/dergiler/40/487/5707.pdf. 06.06.2017 tarihinde erişilmiştir. 15. 59-60.
• Fidan, N. (2012). Okulda öğrenme ve öğretme. Pegem Akademi. Ankara. 6.
• Gökçe, F. (1994). “Eğitimde Denetimin Amaç ve İlkeleri.” Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (10): 74-76.
• Güven, M. (2009). “Millî Eğitim Bakanlığı Müfettişlerinin Okul Rehberliği Hizmetleri ve Denetimiyle İlgili Görüşleri.” Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2 (9): 172.
• Memduhoğlu, H. B. (2012). “Öğretmen, Yönetici, Denetmen ve Öğretim Üyelerinin Görüşlerine Göre Türkiye’de Eğitim Denetimi Sorunsalı.” Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 12(1): 142.
• Oğuz, E. Taşdan, M. ve Yılmaz, K. (2007). “İlköğretim Denetmenlerinin ve İlköğretim Okulu Yöneticilerinin Denetim İnançları.” Sosyal Bilimler Dergisi, (17): 40.
• Patton, M. Q. (2002). Qualitative research and evaluation methods. California: SAGE Publications.
• Su, K. (1974). Türk eğitim sisteminde teftişin yeri ve önemi. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi. 36.
• Şentürk, R. Ünal, A. (2011). “Burdur 165 İlköğretim Okul Müdürlerinin Ders Denetimi Uygulamaları”, 20. Eğitim Bilimleri Kurultayı, Bildiri Özetleri, 165.
• Taymaz, H. (ty). Ders Denetimi. http://dergiler.ankara.edu.tr/dergiler/40/517/6424.pdf 05.03.2016 tarihinde ulaşılmıştır.
• Taymaz, H. (2011). Eğitim sisteminde teftiş. Ankara: Pegem Akademi.
• Toker Gökçe, A. (2009). “Bilimsel Yönetim Anlayışında Denetim.” Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi. Eğitim Fakültesi Dergisi, Yıl 9. (18): 75.
• Topçu, İ. (2010). “Devlet ve Özel İlköğretim Okullarında Yöneticilerin Öğretimin Denetimi Görevlerini Yerine Getirme Biçimleri.” C.Ü. Sosyal Bilimler Dergisi, 34 (2): 32.
• Yağmurlu, A. (2004). “Örgüt Kuramları ve İletişim.” Amme İdaresi Dergisi, 37 (4):31.
• Yeşil, D. ve Kış, A. (2015). “Okul Müdürlerinin Ders Denetimine İlişkin Öğretmen Görüşlerinin İncelenmesi.” İnönü Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 2 (3): 29. 42.
• Yıldırım A. Şimşek H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara. Seçkin Yayıncılık.
• http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_bts&arama=kelime&guid=TDK.GTS.56a24d53974f33.77227406 07.03.2016 tarihinde ulaşılmıştır.
• http://mevzuat.meb.gov.tr/html/ilkveokuloncyon_0/ilkveokuloncyon_0.html 06.06.2017 tarihinde ulaşılmıştır.