DİJİTAL SOSYAL TEORİYE GİRİŞ: YAPI-EYLEM ETKİLEŞİMİNDE DEĞİŞİM

Yıl 2020, Sayı: 36, 850 - 880, 31.12.2020

Serdar Nerse

https://doi.org/10.14520/adyusbd.796031

Cited By: 1

Öz

Bu makale, dijital sosyal teoride aktör, yapı ve eylem tartışmasını özetlemektedir. Sosyolojik teorilerde yapısal belirleyiciler sürekli değişmektedir. Sosyal teori tartışmalarındaki makro ve mikro yönelimli aktör, yapı ve eylem arasındaki eylemsel ilişkideki değişimler dijital düzlemde de beklenmelidir. Çalışmada da dijital medya araçları, internet, bilgi iletişim teknolojileri sayesinde çevrimiçi alana kayan bu ilişki tartışılmaktadır. Çalışmada, ağ teorisindeki aktör-eylem-yapı ilişki bireysel aktör, organizasyonel yapı, kolektif formasyonlar ve dijital sunum/ağ içerikleri kombinasyonlarıyla verilmiştir. Bu eylemselliklerin etkileşim biçimleri yeni teorik bir perspektifle değerlendirilmiştir. Dijital toplumsal yapıda aktör eylemlerinin medya üretimi, çıktı, sunum ile tüketim biçimlerini de kapsayan şekilde değiştiğinden, teknolojik gelişimin bir sonucu olarak dijital ortamda aktörlerin yapıyla eylemsel ilişkisinin tanımlanması ve birey veya insan olmayanların eylemsel ilişkisinin vurgulanması amaçlanmaktadır. Bu değişim ekolojik ağlarla bütünleşme, birleşme/köprüleme, çerçevelenme, kümelenme/ yoğunlaşma ve sosyal bulaşma/yayılma şeklinde gerçekleşmektedir.

Anahtar Kelimeler

Dijital Sosyoloji, Aktör, Yapı, Dijital Eylem, Sosyal Teori

Destekleyen Kurum

Çalışmayı destekleyen kurum yoktur.

Proje Numarası

Çalışma herhangi bir projenin parçası değildir.

INTRODUCTION TO DIGITAL SOCIAL THEORY: CHANGE IN STRUCTURE-ACTION INTERACTION

Öz

This article discusses the actor, structure and action debate in digital social theory with structural determinants. Changes in the macro-micro-oriented actor, structure and action relationship in social theory debates should be expected in the digital context. The changing relationship in the digital environment is discussed in the study. Actor-action-structure relationship change is given by individual actor, organizational structure, collective formations and digital presentation / network contents. A new theoretical perspective has been created with these actors. As the social structure of actor actions changes in a way that includes media production, output, presentation and consumption forms, the new operational relationship of individuals or non-people in the digital environment is emphasized. This change occurs in the form of integration with ecological networks, merging / bridging, framing, clustering / concentration and social contagion / spread.

Anahtar Kelimeler

Digital Sociology, Actor, Structure, Digital Action, Social Theory

Proje Numarası

Çalışma herhangi bir projenin parçası değildir.

Kaynakça

• Ampuja, M., Koivisto, J. ve Väliverronen, E. (2014). Strong and weak of mediatization theory: a critical review. Nordicom Review, 35, pp. 111-123.
• Armstrong, D. ve diğerleri (2011). Civil society and international governance: the role of non-state actors in global and reginal regulatory frameworks. New York: Routledge.
• Bell, D. (2013). İdeolojinin sonu. (V. Hacıoğlu, Çev.), Bursa: Sentez Yayıncılık.
• Bennett, W. L. ve Segerberg, A. (2012). The logic of connective action, Information, Communication & Society, 15:5, 739-768.
• Brissett, D. (1968). Collective Behavior: The Sense of a Rubric. American Journal of Sociology, 74(1), 70-78. 29 Ağustos 2020 tarihinde http://www.jstor.org/stable/2775641 adresinden alınmıştır.
• Calderaro, A. (2018). Social media and politics. In The Sage Handbook of Political Sociology, (W. Outhwaite and S. Turner, Eds.), London. Sage.
• Castells, M. (2013). Ağ toplumunun yükselişi. İstanbul: Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Castells, M. (2016). İletişim gücü. (B. Becerikli, Çev.), İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Centre for Media Transition. (2018). The impact of digital platforms on news and journalistic content. 23.08.2020 tarihinde https://www.uts.edu.au/node/247996/projects-and-research/impact-digital-platforms-news-journalistic-content adresinden indirilmiştir.
• Chadwick, A. (2017). Digital network repertoires and organizational hybridity. Political Communication, 24(3), pp.283-301.
• Cline, J. L. (2013). Wired to bond: the influence of computer mediated communication on relationships. (Yayınlanmamış doktora tezi), James Madison University, 05.08.2020 tarihinde https://commons.lib.jmu.edu /cgi/viewcontent.cgi?article=1095&context=diss201019 adresinden indirilmiştir.
• Desender, K., Van Lierde, E. ve Van den Bussche, E. (2013). Comparing conscious and unconscious conflict adaptation. PLoS ONE, 8(2):e55976, DOI: 10.1371/journal.pone.0055976
• Dolata, U. ve Schrape, J. F. (2018). Collectivity and power on the internet: a sociological perspective. Switzerland: Springer.
• Dunkel, W., ve Kleemann, F. (Eds.) (2013). Customers at work: New perspectives on interactive service work. Basingstoke: Palgrave Macmillan.
• Durkheim, E. (2015). Sosyolojik yöntemin kuralları. İstanbul: Cem Kitabevi.
• Durkheim, E. (2018). Toplumsal işbölümü. İstanbul: Pozitif Yayıncılık.
• Elliot, A. (2014). Contemporary social theory: an introduction. New York: Routledge.
• Elliot, A. ve Lemert, C. (2014). Introduction to contemporary social theory. New York: Routledge.
• Favotto, L., Michaelson, V. ve Davison, C. (2017). Perceptions of the influence of computer-mediated communication on the health and well-being of early adolescents. International Journal of Qualitative Studies in Health and Well-being, 12(1), DOI: 10.1080/17482631.2017.1335575
• Foucault, M. (2000). Özne ve iktidar. (O. Akınhay & I. Ergüden, Çev.), İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Fukuyama, F. (2011). Tarihin sonu son insan. (Z. Dicleli, Çev.), İstanbul: Profil Yayıncılık.
• Genner, S. ve Süss, D. (2017). Socialization as media effect. The International Encyclopedia of Media Effects, DOI: 10.1002/9781118783764.wbieme 0138.
• Giddens, A. ve Turner, J. H. (1987). Social theory today. Stanford University Press.
• Haamann, T. ve Basten, D. (2012). Systematic approaches for organisational learning: a literature review. European Conference on Information Systems ECIS 2012, Proceedings 26, 13.07.2020 tarihinde https://aisel.aisnet.org/cgi/viewcontent.cgi?article=1025&context=ecis 2012, adresinden indirilmiştir.
• Marx, K. (2015). Das Kapital. İstanbul: Yordam Kitap.
• Mergel, I., Edelmann, N. ve Haug, N. (2019). Defining digital transformation: results from expert interviews. Government Information Quarterly, 36(4), 1-16.
• Merton, R. K. (1968). On sociological theories of the middle range. In Social theory and social structure (Enlarged Ed.), R. K. Merton (Ed.), Free Press.
• Mishaal, D. & Abu-Shanab, E. (2015, January 24). The effect of using social media in goverments: framework of communication success. The 7th International Conference on Information Technology (ICIT 15), AL-Zaytoonah University, Jordan: Amman.
• Mora, F. A. (2014). Emergent digital activism: the generational/technological connection. The Journal of Community Informatics, 10(1), 1-13.
• Neis, D. F., Pereira, M. F. ve Maccari, A. E. (2017). Strategic planning process and organizational structure: impacts, confluence and similarities. Brazilian Business Review, 14(5), 479.492.
• Ognyanova, K. (2011). Actors and links in the media system: applying a network perspective to the study of media production, content and audience. The International Communication Association’s 2011 Annual Virtual Conference. 23 Mayıs-10 Haziran 2011, Boston.
• Önday, Ö. (2016). Classical to modern organization theory. International Journal of Business and Management Review, 4(2), pp.15-59.
• Panda, A. ve Gupta, R. K. (2001). Understanding organizational culture: a perspective on roles for leaders. Vicalpa, 26(4), 3-19.
• Parsons, T. (2015). Toplumsal eylemin yapısı. Çev., Nur Nirven ve Adem Bölükbaşı, Sakarya: Sakarya Üniversitesi Yayınları.
• Poell, T., ve Van Dijck, J. (2016). Constructing public space: Global perspectives on social media and popular contestation. International Journal of Communication, 10(1), 226–234.
• Roszkowska, P., ve Melé, D. (2020). Organizational Factors in the ındividual ethical behaviour: the notion of the “organizational moral structure”. Humanist Management Journal. https://doi.org/10.1007/ s41463- 020- 00080-z
• Scharpf, F. W. (2018). Games real actors play: actor-centered institutionalism in policy research. New York: Routledge.
• Schroeder, R. (2018). Social theory after the internet: media, technology and globalization. London: UCLPress.
• Van Dijck, J. (2006). The network society: social aspects od new media (2nd ed.). London: Sage Publications.
• Van Dijck, J. (2013). The culture of connectivity: a critical history of social media. Oxford: Oxford University Press.
• Von Scheve, C. (2018). Social collectives. In Affective Societies-Key Concepts (J. Slaby ve C. Von Scheve), New York: Routledge.
• Weber, M. (2006), Sosyoloji yazıları, (T. Parla, Çev.) İstanbul: İletişim Yayınları.
• Weber, M. (2007), Sosyolojinin temel kavramları, (M. Beyaztaş, Çev.) İstanbul: Bakış Yayınları.
• Weber, M. (2011), Protestan ahlâkı ve kapitalizmin ruhu, (Z. Aruoba, Çev.), İstanbul: Bilgesu Yayınları.
• Yoon, K. (2018). Digital Media and culture in Korea, In Communication, Digital Media, and Popular Culture in Korea: Contemporary Research and Future Prospects (D. Y. Jin and N. Kwak, Eds), Lexington Books.