REFLECTIONS OF THE ETHIC PRINCIPALS IN AKHISM CULTURE TO THE MODERN DAY BUSINESSES: AN APPLICATION IN KIRŞEHİR
Öz
The main aim of the establishment of Akhism organization seems to protect the artisans; but the actual underlying philosophy is to create businesses which likes producing and work of tradesmen, run their businesses with ethics, cares about people and see their customers as their patrons. In Akhism culture, ethical values and production quality are very important. They have a lot of codes and punishment system about business and marketing ethics which are discussed even in today. With those aspects, Akhism system have marketing and business ethics structure which can be applicable to the modern day businesses. Kırşehir is one of the important cities for Akhism Culture. Therefore, local artisans give importance to the ethical values that Akhism have. In this research, a survey which is adapted from the Akhism ethical values has been implemented to the 300 artisans which can be considered as akhis in Kırşehir. The results have been analyzed according to the dimensions of perception of ethical values, giving importance to the quality, social security and cooperation, caring about customer and perception of competition. Besides the demographic variables, results also interpreted according to the business type, worker number and work of tradesmen duration. The results obtained showed that participants claim that their businesses are run according to the social responsibility principals. However, they have hesitations about helping another artisan friend or sending customers to them which are some of the basics of Akhism principals. The participants who also have hesitations about competition indicate that they are ashamed of serving to their customers with products and services which are lack of quality. Consequently, the artisans in Kırşehir think that Akhism system should have implementations for today with an update along with the rules of modern day and these ethical values match up with current international ethical values.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Arslan, M. (2005). İş ve Meslek Ahlâkı. Ankara: Siyasal Yayınevi. Atay, O. (1998). ISO 9000 Toplam Kalite ve Ahilik. Standart Kültür ve Sanat Dergisi, 442, ss. 35-39 Ay, C. ve Kartal, B. ve diğerleri. (2010). Pazarlamada Etik Yaklaşımlar. Ankara: Detay yayıncılık. Aydın, İ. (2010). Yönetsel Mesleki ve Örgütsel Etik. Ankara: Pegem Akademi yayınları. Bayram, M. (2006). Ahi Evren Tasavvufi Düşüncesinin Esasları. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı yayınları no.165. Çağatay, N. (1997). Bir Türk Kurumu Olan Ahilik. Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları. Çağatay, N. (1989). Ahlakla Sanatın Bütünleştiği Türk Kurumu Ahilik Nedir? Ankara: Türkiye Esnaf ve Sanatkarlar Konfederasyonu Yayını No:40. Demirez, A. (2003). Ahilerde Ahlak Anlayışı. Aktif Felsefe Yeni Yüksek Tepe Dergisi, 25, s.25. Ekinci, Y. (1991). Ahilik ve Esnaf Ahlakı. Kooperatifçilik Dergisi, Ocak-Şubat-Mart, s.25. Erdem, E. (2009). Ahilik, Ahlakla Kalitenin Buluştuğu Bir Esnaf Teşkilatlanma Modeli. Ankara: Detay Yayıncılık, 4. Baskı. Erken, V. (2008). Bir Sivil Örgütlenme Modeli: Ahilik. Ankara: Berikan Yayınevi, 4. Baskı. Güllülü, S. (1992). Sosyoloji Açısından Ahi Birlikleri, İstanbul: Ötüken yayınları. Gümrük ve Ticaret Bakanlığı (2011). Ahilik: Eşyaya Teslim Olmayan Ahlak, Kırşehir: Ahilik Haftası Yayını. İstanbul Esnaf ve Sanatkârlar Odaları Birliği (2011). Esnaf ve Sanatkârlıkta Etik Değerlerin Önemi. Toplantı Sunum Dosyası. Kantarcı, Z. (2007). İş Etiği ve Ahilik. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Atatürk Üniversitesi SBE, Erzurum. Kırel, Ç. (2000). Örgütlerde Etik Davranışlar, Yönetimi ve Bir Uygulama Çalışması Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları, No:1211. Köksal, F. (2006). Ahi Evran ve Ahilik, Kırşehir: Kırşehir Valiliği Yayınları, No:5. Köksal, M. (2007). Ahilik Kültürünün Dünü ve Bugünü. Ankara: Kırşehir Belediyesi Kültür-Tarih Yayınları Serisi 5. Kuzgun, Ş. (1988). Ahilikte Kalite Kontrolü ve Tüketicinin Korunması. Standard Dergisi, 321, ss 10-11 Marşap, A. (2005). Ahi Evran-ı Veli ve Evrensel İş Etiğinde Yeni Gelişmeler-Çağdaş İş Yaşamında Yeni Yaklaşımlar. Ahilik Araştırmaları Dergisi, 1 (2), ss.72-73 Nakip, M. (2006), Pazarlama Araştırmaları Teknikler ve (SPSS Destekli) Uygulamalar, Ankara: Seçkin Yayınları, 2. Baskı. Orman, S. ve Parlak Z (2009). İşletmelerde İş Etiği. İstanbul: İstanbul Ticaret Odası Yayınları, no:2009-23. Öztürk, N. (2002). Ahilik Teşkilatı Ve Günümüz Ekonomisi, Çalışma Hayatı Ve İs Ahlakı Açısından Değerlendirilmesi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7, ss. 1-12. Taeschner, F. (2008). Bir Ahi Dostu: Franz Taeschner-Hayatı ve Eserleri. (çev. Zehra Odabaş) Ankara: A.E. Üniversitesi Ahilik Kültürünü Araştırma Merkezi Yayını no:6. TESK Raporu, http://www.tesk.org.tr/tr/calisma/sicil/4.pdf, erişim tarihi: 11.10.2011 Varinli, İ. (2000). Pazarlama Ahlakı ve Kayseri’deki Küçük ve Orta Ölçekli İşletme Yöneticilerinin Pazarlama Ahlakına İlişkin Değerlendirmeleri. Kayseri:Kayseri Ticaret Odası Yayınları, No:45. Veli, H. B. (1999). Vilayetname. (Esat Korkmaz, çev.) İstanbul: Can Yayınları.
Öz
Ahilik teşkilatının kuruluş amacı esnafı korumak gibi görünse de aslında temelinde yatan felsefe çalışmayı, üretmeyi ve esnaflığı seven, yaptığı işi ahlaklı yapan ve insanlara değer veren, müşterisini “Veli nimet” olarak gören bir anlayıştır. Ahilik kültüründe etik değerlere ve üretim kalitesine büyük önem verilmektedir. Bugün hala günümüzde tartışılan işletme ve pazarlama etiği konularında pek çok kuralları ve ceza sistemi bulunmaktadır. Bu yönleri ile ahilik sistemi günümüz iş hayatına uygulanabilecek seviyede pazarlama ve iş etiği yapısına sahiptir. Kırşehir, Ahilik kültürünün en önemli şehirlerinden biridir. Bu nedenle yerel esnaf günümüzde hala ahilik kültürünün sahip olduğu etik değerlere önem vermektedir. Bu çalışmada, Kırşehir’de yer alan ve ahi sayılabilecek 300 küçük esnafa, ahilik ilkelerinden uyarlanmış bir anket uygulanmıştır. Sonuçlar, etik değerleri algılama, kaliteye önem verme, sosyal güvenlik ve yardımlaşma, müşteriyi önemseme ve rekabeti algılama boyutları ile analiz edilmiştir. Demografik değişkenlerin yanı sıra, işletme türü, şirkette çalışan sayısı ve esnaflık süresi de dikkate alınarak sonuçlar yorumlanmıştır. Elde edilen anket sonuçlarına göre, katılımcılar firmalarının sosyal sorumluluk ilkelerine uygun hareket ettiğini savunmaktadır. Ancak, ahilik ilkelerinin temellerinden biri olan esnaf arkadaşa yardım ve müşteri yönlendirme konusunda kararsız kaldıkları görülmektedir. Yine rekabet konusunda da kararsız olan katılımcılar, kalitesiz mal ve hizmetin müşteriye ulaştırılmasından utandıklarını belirtmişlerdir. Sonuç olarak, Kırşehir’de yer alan esnaf, ahilik sisteminin günümüzde,çağımızın kuralları ile güncellenerek uygulanması gerektiğini düşünmekte ve bu etik değerlerin, mevcut uluslararası etik değerler ile örtüştüğünü savunmaktadır.
Anahtar Kelimeler: Ahilik; Etik; Meslek Ahlakı
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Arslan, M. (2005). İş ve Meslek Ahlâkı. Ankara: Siyasal Yayınevi. Atay, O. (1998). ISO 9000 Toplam Kalite ve Ahilik. Standart Kültür ve Sanat Dergisi, 442, ss. 35-39 Ay, C. ve Kartal, B. ve diğerleri. (2010). Pazarlamada Etik Yaklaşımlar. Ankara: Detay yayıncılık. Aydın, İ. (2010). Yönetsel Mesleki ve Örgütsel Etik. Ankara: Pegem Akademi yayınları. Bayram, M. (2006). Ahi Evren Tasavvufi Düşüncesinin Esasları. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı yayınları no.165. Çağatay, N. (1997). Bir Türk Kurumu Olan Ahilik. Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları. Çağatay, N. (1989). Ahlakla Sanatın Bütünleştiği Türk Kurumu Ahilik Nedir? Ankara: Türkiye Esnaf ve Sanatkarlar Konfederasyonu Yayını No:40. Demirez, A. (2003). Ahilerde Ahlak Anlayışı. Aktif Felsefe Yeni Yüksek Tepe Dergisi, 25, s.25. Ekinci, Y. (1991). Ahilik ve Esnaf Ahlakı. Kooperatifçilik Dergisi, Ocak-Şubat-Mart, s.25. Erdem, E. (2009). Ahilik, Ahlakla Kalitenin Buluştuğu Bir Esnaf Teşkilatlanma Modeli. Ankara: Detay Yayıncılık, 4. Baskı. Erken, V. (2008). Bir Sivil Örgütlenme Modeli: Ahilik. Ankara: Berikan Yayınevi, 4. Baskı. Güllülü, S. (1992). Sosyoloji Açısından Ahi Birlikleri, İstanbul: Ötüken yayınları. Gümrük ve Ticaret Bakanlığı (2011). Ahilik: Eşyaya Teslim Olmayan Ahlak, Kırşehir: Ahilik Haftası Yayını. İstanbul Esnaf ve Sanatkârlar Odaları Birliği (2011). Esnaf ve Sanatkârlıkta Etik Değerlerin Önemi. Toplantı Sunum Dosyası. Kantarcı, Z. (2007). İş Etiği ve Ahilik. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Atatürk Üniversitesi SBE, Erzurum. Kırel, Ç. (2000). Örgütlerde Etik Davranışlar, Yönetimi ve Bir Uygulama Çalışması Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları, No:1211. Köksal, F. (2006). Ahi Evran ve Ahilik, Kırşehir: Kırşehir Valiliği Yayınları, No:5. Köksal, M. (2007). Ahilik Kültürünün Dünü ve Bugünü. Ankara: Kırşehir Belediyesi Kültür-Tarih Yayınları Serisi 5. Kuzgun, Ş. (1988). Ahilikte Kalite Kontrolü ve Tüketicinin Korunması. Standard Dergisi, 321, ss 10-11 Marşap, A. (2005). Ahi Evran-ı Veli ve Evrensel İş Etiğinde Yeni Gelişmeler-Çağdaş İş Yaşamında Yeni Yaklaşımlar. Ahilik Araştırmaları Dergisi, 1 (2), ss.72-73 Nakip, M. (2006), Pazarlama Araştırmaları Teknikler ve (SPSS Destekli) Uygulamalar, Ankara: Seçkin Yayınları, 2. Baskı. Orman, S. ve Parlak Z (2009). İşletmelerde İş Etiği. İstanbul: İstanbul Ticaret Odası Yayınları, no:2009-23. Öztürk, N. (2002). Ahilik Teşkilatı Ve Günümüz Ekonomisi, Çalışma Hayatı Ve İs Ahlakı Açısından Değerlendirilmesi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7, ss. 1-12. Taeschner, F. (2008). Bir Ahi Dostu: Franz Taeschner-Hayatı ve Eserleri. (çev. Zehra Odabaş) Ankara: A.E. Üniversitesi Ahilik Kültürünü Araştırma Merkezi Yayını no:6. TESK Raporu, http://www.tesk.org.tr/tr/calisma/sicil/4.pdf, erişim tarihi: 11.10.2011 Varinli, İ. (2000). Pazarlama Ahlakı ve Kayseri’deki Küçük ve Orta Ölçekli İşletme Yöneticilerinin Pazarlama Ahlakına İlişkin Değerlendirmeleri. Kayseri:Kayseri Ticaret Odası Yayınları, No:45. Veli, H. B. (1999). Vilayetname. (Esat Korkmaz, çev.) İstanbul: Can Yayınları.
Ayrıntılar
| Bölüm | Makaleler |
|---|---|
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 26 Aralık 2017 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Cilt: 1 Sayı: 1 |
