Reklam Film (Advermovie): Uzun Metraj Film Olarak Reklam

Yıl 2022, , 651 - 670, 30.07.2022

Nursel Bolat

https://doi.org/10.31592/aeusbed.1039102

Cited By: 3

Öz

Sinema her dönem popüler bir kitle iletişim aracı olarak varlığını sürdürmüştür. Yaşanan birçok teknolojik gelişmeye rağmen sinema her dönemin şartlarına kendini uydurarak izleyici kitlesini korumayı başarmıştır. Sinemanın bu özelliği onu reklam için önemli bir ortam olarak da öne çıkarmaktadır. Sinema ile bağlantılı biçimde gerçekleştirilen birçok reklam uygulaması yanında filmin kendi anlatısını marka ve ürün üzerinden kurduğu filmlerde görülmektedir. Bu filmler reklam film (advermovie) olarak adlandırılarak, bu filmlerin reklam içeren film sürecinden uzaklaşarak tamamen bu kapsamda üretildiği üzerinde durulmaktadır. Çalışma için reklam film advermovie) özellik taşıyan üç film amaçlı örneklem yöntemi ile çalışmanın içeriğine uygun biçimde seçilmektedir. Bu reklam filmler (advermovie) Walter ve Gioglio tarafından söz edilen makro anlatı deseni ve mikro anlatı deseni çözümleme biçimi ile çözümlenmektedir. Bunun yanında Chen ve Ringel’in oyun reklam (advergame) anlatıları için kullanmış olduğu marka ile mesajın oyun içine konumlandırma biçimi reklam film (advermovie) anlatılarının değerlendirilmesinde kullanılmaktadır. Çalışma sonucunda reklam film (advermovie) kavramını karşılar biçimde filmlerin bu çerçevede nasıl konumlandırıldığı verilmeye çalışılmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Reklam, sinema, reklam film, advermovie, makro anlatı deseni, mikro anlatı deseni

Destekleyen Kurum

Ondokuz Mayıs Üniversitesi

Kaynakça

• Akyol, M. (2010). Marka iletişim aracı olarak oyunreklam: marka farkındalığı oluşturma rolü üzerine bir çalışma, Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya. Arslan, E. (2010). Sinema reklamcılığı: sinema salonunun bir reklam mecrası olarak kullanımının türkiye örneğinde incelenmesi, İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, Cilt 1, Sayı, 39, 5-27.
• Aydın, D., Orta, N., 2009. Sinemanın reklam aracı olarak kullanımı “Türk filmlerinde marka yerleştirme uygulamaları”, İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, Cilt: 1, Sayı: 36, 7-23.
• Aytekin, M. ve Yazcı, M. (2018). Sinema perde reklamlarının seyirci üzerindeki etkisi: üniversite öğrencileri üzerine bir araştırma, Sosyal Araştırmalar ve Davranış Bilimleri Dergisi , Cilt.4, Sayı.5, 386- 406.
• Balasubramanian, S. K. (1994). Beyond advertisingand publicity: hybrid mes-sages and public policy issues, Journal of Advertising, 23(4), 29-46
• Balkaş, E. E. (2006). Bireyin yaynıltıcı bilgiden korunması: yanıltıcı reklamların tüketici üzerindeki etkileri, C. Bilgili (Der), Medyada Olmayanlar, İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım.
• Batur, E. (1979). Anlatı çözümlemesine kuramsal bir yaklaşım, Dilbilim 4, Dergipark. 132-146. Bolat, N. (2018). Reklam ortamı olarak sinema ve sinema reklamcılığı. Ö. Çakın (Ed) Gelenekselden dijitale reklam mecraları, , Konya: Literatürk Yayınevi, 53-79.
• Cappo, J. (2005). Reklamcılığın geleceği, Çev: Fevzi Yalım, İstanbul: Mediacat Yayınları.
• Çelik, C.,Ulusoy, E., Öymen, G., Gündüz, Ö. ve Nurluoğlu, U. E. (2004). Marka yerleştirmeye ve kullanımına bir örnek: Asmalı Konak. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi. Sayı: 19.
• Chen J., Ringel, M. (2001). Can advergaming be the future of interactive advertising?. Retrieved from http://locz.com.br_loczgames_advergames. 10.12.2021.
• Elden, M. Ve Yeygel, S. (2006). Kurumsal reklamın anlattıkları… İstanbul: Beta Yayınları.
• Erdem, M. N. (2020). Reklam anlatısının fraktal boyutları. Veri görselleştirmeden haberoyunlara. gerçeklik teknolojilerinden nesnelerin internetine iletişim çalışmalarında yaratıcı ve yenilikçi uygulamalar, P. E. Yayınoğlu ve B. Küçüksaraç (Ed), Konya: Literatürk.
• Ewıng M. T., DuPlessıs E. & Foster C. (2001, January/February). Cinema Advertising Re‐considered. Journal of Advertising Research., 78‐85.
• Gürel, E. ve Alem, J. (2014). Ürün yerleştirme. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Hackley, C. ve Tiwsakul, R. (2006). Entertainment marketing and experiental consumption. Journal of Marketing Communications, 12(1), 63-75.
• Johnson, K. F. (1981). Cinema advertising. Journal Of Advertising, Vol. 10, No.4, 11-19.
• Karrh, J. A. (1998). Brand placement: a review. Journal of Current Issues and Research in Advertising, vol. 20, no: 2, 31-49.
• Keane, J. (1999). Medya ve Demokrasi. Çev. H. Şahin, Ankara: Ayrıntı Yayınları.
• Laughey, D. (2010). Medya çalışmaları teoriler ve yaklaşımlar. İstanbul: Kalkedon Yayınları.
• Loro, L.(1990, 5 Şubat). Philly products angle for ringside in rocky 5. Advertising Age, Sayı 61.
• Maden, D. ve Göksel, A.B. (2009). Marka ve tüketicilerin eğlence odaklı ilişkisi advergame‟ler: cinsiyet farklılıklarına yönelik bir inceleme. International Marketing Communications Symposium, Ege University Faculty of Communication, 240-254.
• Özön, N. (1995). Karagözden sinemaya Türk sineması ve sorunları. Ankara: Kitle Yayınları.
• Russell, C. (2007). Advertainment: fusing advertising and entertainment. USA: University of Michigan.
• Sandelowski, M. (1986). The problem of rigor in qualitative research. Advances in Nursing Science, 8(3), 27-37.
• Seguela, J. (1990). Yarın çok star olacak. İstanbul: AFA Yayıncılık.
• Sığrı, Ü. (2018), Nitel araştırma yöntemleri. İstanbul: Beta Basım Yayım.
• Sirer, E. (2018). Futbol maçlarında ürün yerleştirme. Ürün yerleştirme: kavramlar, ortamlar, uygulamalar. Nursel Bolat (Ed), Konya:Literatürk Yayınları, 125- 140.
• Ünsal, Y. (1971). Bilimsel reklam ve pazarlamadaki yeri. İstanbul: abc Kitapevi.
• Walter, E. ve Gioglio, J. (2019). The laws of brand storytelling. McGraw-Hill.
• Williamson, J. (2001). Reklamların dili. Çev. A. Fethi, Ankara: Ütopya Yayınevi.
• Yılmaz, R. ve Çakın, Ö. (2017). Reklamda süblatif kodlama üzerine bir inceleme. MANAS Sosyal Araştırmalar Dergisi, Cilt: 6, Sayı: 4, 531- 539.
• Yılmaz, R ve Erdem, M.N. (2016). Geleneksel ve dijital reklamcılık. Kocaeli: Umuttepe Yayınları.