Değerler Eğitimi ve Ahîlik İlkeleri

Yıl 2018, , 87 - 102, 27.06.2018

Mustafa Çoban

https://doi.org/10.31592/aeusbed.337602

Cited By: 1

Öz

Fütüvvet geleneğinin
etkisiyle tesis edilmiş ve XIII-XX. yüzyıllar arası mevcudiyetini devam ettirmiş
olan Ahîlik, ferdî, iktisadî, sosyal ve kültürel hayatımızda önemli
etkileri olmuş bir esnaf teşkilatıdır. Esnafın belirli ilkeler etrafında
eğitilerek sosyalleşmesinin sağlanması, ticarî hayatta oluşturulan güvenle
sosyal sermayeye katkıda bulunması Ahîlik kurumunun önemini bir kat daha
arttırmıştır. Günümüzde toplumun sıkça şikayet ettiği konulardan birisi de
ticarî hayatı dizayn eden  ilkelerden sapılması sonucunda güven kaybı ve
insanımızın ticarî faaliyetlerde aldanma, kaybetme endişesi taşımasıdır.
Sosyal bir problemin özünü teşkil eden bu konu aslında  ekonomi-ahlâk dengesi
şeklinde ele alınabilir. Literatür taraması yoluyla yapılan bu araştırma
sonucunda geçmişte yaşanan önemli bir tecrübenin günümüz problemlerinin
çözümüne katkı sağlayarak sosyal sermayenin artışında, sosyal huzurun
sağlanması ve  değer kaybının önlenmesinde önemli etki yapabileceği
   değerlendirilmektedir.

Anahtar Kelimeler

Ahîlik, Fütüvvet, Ahî Evran, Eğitim, Ahlâk

Kaynakça

• Akyüz, Y. (2009). Türk Eğitim Tarihi (M.Ö. 1000-M.S.2009), Ankara: Pegem A Yayınları Anadol, C. (1991). Türk İslam Medeniyetinde Ahîlik Kültürü ve Fütüvvetnâmeler, Ankara: Kültür Bakanlığı Halk Kültürünü Araştırma Dairesi Yayınları. Demirpolat, A. & Akça, G. (2004). Ahilik ve Türk Sosyo-Kültürel Hayatına Katkıları, Selçuk Üniversitesi Türkiyat Araştırma Dergisi, 15, 376.356. Araş, O.N. (2012). Günümüz İşletmelerinde Ortaklık Kültürünün Tesisinde Ahîlik Temel İlkelerinin Yeri ve Önemi, Kırşehir: SFN Televizyon Tanıtım Tasarım Yayınları. Aydın, N. (2011). Hz. Peygamber’in Sünnetinde Ahîlik Değerler Sisteminin Temel Referansları (Ed.) Ali Çavuşoğlu, Kayseri: Ahî Uluslar Arası Sempozyumu Kalite Merkezli Bir Yaşam Bildiri Kitabı. Bayram, M. (1981). Anadolu Selçuklulardan Günümüze Din Eğitimi, Türkiye'de I. Din Eğitimi Semineri, Ankara: A.Ü.İlahiyat Vakfı Yayınları. Bayram, M. (1993). Şeyh Evhadü'd-dîn Hâmîd el-Kirmânî ve Evhadiyye Tarikatı. Konya: Damla Matbaacı¬lık ve Ticaret Yayınları. Bıyıklı, Y. (2000). Ahîlik. Trabzon: Eser Ofset Matbaası. Bolay, S.H. (2013). Aşkın Değerler Buhranı, Değerler ve Eğitimi Uluslararası Sempozyumu. İstanbul: Dem Yayınları. Burak, D.M. (2012). Bireyin Toplumsallaşmasında Ahîliğin Yeri ve Önemi, (Ed.) K. Ceylan, II.Uluslar Arası Ahîlik Sempozyumu, Kırşehir. Çağatay, N. (1991). Ahîlik Nedir? Ankara: Kültür Bakanlığı Halk Kültürünü Araştırma Dairesi Yayınları. Çalışkan, Y. & İkiz M. L. (1993). Kültür, Sanat ve Medeniyetimizde Ahîlik, Kültür Ankara: Bakanlığı Halk Kültürlerini Araştırma ve Geliştirme Genel Müdürlüğü Yayınları. Çoban, M. (2016). Değerler Eğitiminin Referansları Bağlamında Hacı Bektaş-ı Velî’nin Makâlâtı, Sütçü İmam Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. Kahramanmaraş: Sütçü İmam Üniversitesi Yayınları. 13 (1) 1-22. Demir, G. (2009). Ahîlik ve Yükselen Değerler, Görüş Dergisi, İstanbul: TÜSİAD Yayınları.4 (4) 102-117. Demirci, M. (1992) Ahîlikte Tasavvufi Boyut: Fütüvvet, Dokuz Eylül Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi. İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Yayınları. 11(26) 83-90 Doğan, Hulusi, (2006). Ahîlik ve Örtülü Bilgi Günümüz İşletmecilerine Dersler, Ankara: Ekin Kitabevi Yayınları. Durak, İ. & Yücel, A. (2010). Ahiliğin Sosyo-Ekonomik Etkileri ve Günümüze Yansımaları, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Isparta: Süleyman Demirel Üniversitesi Yayınları. 15 (2) 151-168. Ecer, A.V. (2201). Ahmet Yesevî Dervişi Ahî Evran ve Kayseri’de Ahîlik, Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. Kayseri: Erciyes Üniversitesi Yayınları. 3 (2)47-64. Ekinci, Y.(2008). Ahîlik, Özgün Matbaacılık, Ankara. Erdoğan, Recep Tayyip. (2014). Ahîlik Ansiklopedisi 1(Takdim yazısı. Ankara: Gümrük ve Ticaret Bakanlığı Yayınları. Erken, V. (2008). Bir Sivil Örgütlenme Modeli Ahîlik, Ankara: Berikan Yayınları. Ertürk, S. (2013). Eğitimde Program Geliştirme, Ankara: Edge Akademi Yayınları. Göktaş, V. (2011). Ahîlik ve Tasavvuftaki Bazı Müşterek Ahlâki Öğeler, Kayseri Ahîlik Uluslar Arası Sempozyumu Kalite Merkezli Bir Yaşam. 107-124. Günşen, A. (2014). Ahîlik Ansiklopedisi 1. Ankara: Gümrük ve Ticaret Bakanlığı, Yayınları. Hacı Bektâş-ı Velî. (2011). Makalât. Ankara: TDV Yayınları. İvgin, H. (1996). Ahîlerde Ahlâki Değerler ve Bunların Ticarette Uygulaması, 1. Uluslar Arası Ahîlik Kültürü Sempozyum Bildiriler Kitabı, Ankara: Kültür Bak. Yayınları. 45- 58. Karakitapoğlu, Z. (1996), Contemporary value orientations of adults and university students. Unpublished Master Thesis, Ankara: METU The Graduate School of Social Sciences. Kaya, U. (2013). Tanzimat’tan Cumhuriyet’e Osmanlı’da Ahlâk Eğitimi, İstanbul: Dem Yayınları. Köksal, M.Fatih. (2006). Ahî Evran ve Ahîlik, Kırşehir: Kırşehir Valiliği Yayınları. Köylü, M. &Altaş N. (2014) Din Eğitimi, İstanbul: Ensar Yayınları. Meglino, B. M., & Ravlin, E. C. (1998). Individual Values In Organizations: Concepts, Controversies And Research Journal of Management, 24(3). South Carolina. Özgüven, İ. (1999). Psikolojik Testler. Ankara: PDREM Yayınları. Özköse, K. (2011). Ahîlikte Ahlâk ve Meslek Eğitimi, Cumhuriyet Ünv., İlahiyat Fakültesi Dergisi, Cumhuriyet Üniversitesi Yayınları. 2 (1) 87-103. Sancaklı, S. (2008). Ahîlik Ahlâkının Oluşumunda Hadislerin Etkisi, 1.Uluslararası Ahilik Kültürü ve Kırşehir Sempozyumu, 901-928 Temel Britannica Temel Eğitim ve Kültür Ansiklopedisi 1.(1992). İstanbul: Ana Yayıncılık Turan, Kemal, (1996). Ahîlikten Günümüze Mesleki ve Teknik Eğitimin Tarihi Gelişimi, İstanbul: Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Vakfı Yayınları. Türk Dil Kurumu (1998), Türkçe Sözlük 1. Ankara: Atatürk Kültür Dil ve Tarih Kurumu Yayınları Uçma, İ. (2011). Bir Sosyal Siyaset Kurumu Olarak Ahîlik, İstanbul: İşaret Yayınları Ülgen, E. (1996). Ahîlik. Osmanlı Ansiklopedisi, İstanbul: İz Yayıncılık.