Background and Aims: Chronic hepatitis B infection is a serious health problem around the world. This infection is one of the etiological factor for chronic liver disease, cirrhosis and hepatocellular carcinoma. In this study, we aimed to compare the efficacy of antiviral drugs and determine the affecting factors of treatment in patients receiving antiviral treatment for 12 months. Materials and Methods: Seventy-two patients with the diagnosis chronic hepatitis B who were followed-up at the gastroenterology clinic were included in the study. Demographic and laboratory datas of patients receiving tenofovir, lamivudine and entecavir were obtained from patient records. Results: Forty-three (59,7%) of the patients were male (mean age of 53,6±10,0 years), while 29 (40,3%) of them were female (mean age of 53,6±13,3 years). 18 (25%) of patients had a history of receiving entecavir, tenofovir in 35 (48,6%) and lamivudine in 19 (26.4%). HBeAg was positive in 23 patients (31,9%) and HBeAg was negative in 49 patients (68.1%). Treatment response rates for HBeAg negative patients on the 6, 9 and 12 months were significantly higher compared to HBeAg positive patient group (p=0,001, p=0,015, p=0,001; respectively). It was found that 30 (45,4%) of patients received tenofovir, 18 (27,3%) of lamivudine, and 18 (27,3%) of entecavir in 5 years follow-up. In 5 years follow-up, the number of patients who received tenofovir, lamivudine, and entecavir with HBV-DNA re-positivity were 7/30 (23,3%), 5/18 (27,7%), and 6/18 (33,3%), respectively. Conclusion: The ratio of cures for chronic hepatitis B is still low. For this reason, life-long treatment should be continued.
Giriş ve Amaç: Kronik hepatit B infeksiyonu dünya çapında önemli bir sağlık sorunudur. Bu infeksiyon, kronik karaciğer hastalığı, siroz ve hepatosellüler karsinoma için etyolojik faktörlerinden biridir. Biz, bu çalışmada, 12 ay boyunca antiviral tedavi alan hastalarda antiviral ilaçların etkinliklerinin karşılaştırılmasını ve tedaviyi etkileyen faktörleri belirlemeyi amaçladık. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya, gastroenteroloji kliniğinde kronik hepatit B tanısı ile takip edilmekte olan 72 hasta dahil edildi. Tenofovir, lamivudin ve entekavir kullanan hastaların demografik ve laboratuvar verileri hasta kayıtlarından elde edildi. Bulgular: Hastaların 43’ü (%59,7) erkek (yaş ortalaması 53,6±10,0 yıl) iken 29’u (%40,3) kadın (yaş ortalaması 53,6 ±13,3 yıl) idi. 35 (%48,6) hastada tenofovir, 19 (%26,4) hastada lamivudin ve 18 (%25) hastada entekavir kullanım öyküsü vardı. Hastaların 23’ünde (%31,9) HBeAg pozitif ve 49’unda(%68,1) HBeAg negatifti. HBeAg negatif hastaların 6, 9 ve 12. aylardaki tedaviye yanıt oranları, HBeAg pozitif hasta grubu ile karşılaştırıldığında anlamlı olarak daha yüksekti (sırasıyla; p=0.001, p=0.015, p=0.001). 5 yıllık takipte, hastaların 30’unun (%45,4) tenofovir, 18’nin (%27,3) lamivudin ve 18’nin (%27,3) entekavir aldığı saptandı. 5 yıllık takipte, tenofovir, lamivudin ve entekavir alıp HBV-DNA’sı tekrardan pozitifleşen hasta sayıları sırasıyla 7/30 (%23,3), 5/18 (%27,7) ve 6/18(%33,3) idi. Sonuç: Kronik Hepatit B için tedavi oranları hala düşüktür. Bu nedenle, yaşam boyu tedavi devam etmelidir.
Bölüm | Makaleler |
---|---|
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 29 Eylül 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Cilt: 16 Sayı: 2 |
test-5