Bir İnfaz Siyaseti Olarak Toplumla Yeniden Bütünleştirme

Yıl 2024, , 461 - 500, 30.07.2024

Funda Kaya Bozok

https://doi.org/10.34246/ahbvuhfd.1426835

Öz

Çağdaş infaz anlayışı, özgürlükten yoksun bırakılmayı bir ceza olmanın ötesinde görmekte ve cezanın, cezalandırılan kişiyi üretken bir vatandaş olmaya hazırlamadaki rolüne odaklanmaktadır. Bu anlayış ile toplumla yeniden bütünleştirme bir infaz politikası olarak benimsenmektedir. Yasal bağlayıcılığı olan uluslararası insan hakları sözleşmelerinin yanı sıra suçun önlenmesi ve ceza adaleti alanındaki Birleşmiş Milletler standartları da bu hususu açıkça kabul etmekte ve daha fazla suç işlenmesini önlemenin ve toplumu korumanın bir yolu olarak hükümlülerin toplumla yeniden bütünleşmesini destekleyecek adımların önemini vurgulamaktadır. Bu bağlamda benimsenen toplumla yeniden bütünleştirme, esas itibariyle devletin görevidir. Başka bir ifadeyle devlet tarafından hükümlülere tanınan bir lütuf değildir. Nitekim devletin cezalandırma hakkı ve yetkisi beraberinde toplumla yeniden bütünleştirme yükümlülüğünü de getirmektedir. Yapılan bu çalışma ile hükümlülerin çoğunun topluma bir gün geri döneceği dikkate alınarak devletin gerek tahliye öncesi gerek sonrası hükümlüleri toplumla yeniden bütünleştirme yükümlülüğü ele alınmıştır. Teorik açıklamalarla birlikte başarılı devlet uygulamaları da incelenerek konunun somutlaştırılması amaçlanmıştır.

Anahtar Kelimeler

infaz siyaseti, devletin cezalandırma hakkı, toplumla yeniden bütünleştirme yükümlülüğü, hapis cezası, ceza infaz kurumları

Reintegration As A Politics Of Criminal Execution Law

Öz

The contemporary understanding of execution sees deprivation of liberty as more than a punishment and focuses on the role of punishment in preparing the punished person to become a productive citizen. With this understanding, reintegration with society is adopted as an execution policy. Legally binding international human rights conventions as well as United Nations standards in the field of crime prevention and criminal justice explicitly recognise this point and emphasise the importance of steps to support the reintegration of convicts into society as a means of preventing further offending and protecting society. Reintegration, which is adopted in this context, is essentially the duty of the state. In other words, it is not a favour granted to convicts by the state. As a matter of fact, the state's right and authority to punish brings with it the obligation to reintegrate with society. With this study, the obligation of the state to reintegrate the convicts into the society both before and after release has been discussed, taking into account that most of the convicts will return to the society one day. It is aimed to concretise the subject by examining successful state practices together with theoretical explanations.

Anahtar Kelimeler

execution policy, state, obligation to reintegrate into society, imprisonment, penal institutions

Kaynakça

• Afouxenidis A/ Klee G/ Cavouriaris E, Field Study of Ex-convicts Reintegration into Labour Market and Social Life, National Technical University of Athens, 2003.
• Akashi F, “The Role of Volunteer Probation Officers in Japan – Recent Challenges and Responses” International Journal of Law Crime and Justice, 54, s. 121-132.
• Andrews D/ James Bonta, The Psychology of Criminal Conduct, 6. Baskı, Matthew Bender and Company, 2016. Bacaksız P, “Cezalandırma ve Topluma Yeniden Kazandırma”, Prof. Dr. Hakan Pekcanıtez’e Armağan, 16(Özel S) 2014, Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 2015, s. 4917-4941.
• Barbato A/ Graziella Civenti/ Barbara D’Avanzo, “Community Residental Facilities in Mental Health Services: A Ten Year Comparison in Lombardy”, Health Policy, 2017.
• Becker-Pestka D, E-learning for Prisoners Experience from Sweden, Norway, Poland, Finland and Germany, International Journal of Research in E-learning, 8 (1), 2022, s. 1-24.
• Coyle A, Cezaevi Yönetimine İnsan Haklarını Göz Önüne Alan Bir Yaklaşım, Uluslararası Cezaevi Araştırmaları Merkezi, 2002.
• Demirbaş T, “Cezaevlerinde Yeniden Sosyalleştirme (Tretman) Sorunları”, İnfaz Hukukunun Sorunları, Probleme des Strafvollzugsrechts, Alman Kültür Merkezi ve Başkent Üniversitesi tarafından 24/25.11.2000 tarihinde düzenlenen Sempozyum, 2001, s. 391-408.
• Demirbaş T, İnfaz Hukuku, Özellikle Cezaevlerinin Tarihçesi, Uluslararası Belgelerle Karşılaştırmalı Olarak Hürriyeti Bağlayıcı Cezaların İnfazı ve Ceza İnfaz Kurumlarının İdaresi, 8. Baskı, Seçkin Yayıncılık, 2021.
• Denny M, “Norway’s Prison System: Investigating Recidivism And Reingtegration”, Bridges: A Journal of Student Research, 10(10), 2016, s. 22-37.
• Dolcini E, “Ceza İnfazı Meselesi: Bir Ceza Hukukçusu Gözüyle Ara Bilanço”, Çev. Duygu Çağlar Doğan, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 2016, s. 3355-3374.
• Dönmezer S, “Cezaî Sorumluluğun Esası Bakımından Klasik Teori ve Bu Teorinin Karşılaştığı İtirazlar”, ÎHFM, 1945. Engin M, “Suçu Önleyici Tedbirler Bağlamında Ceza İnfaz Kurumlarında Çalışma ve Eski Hükümlü İstihdamı”, Çalışma İlişkileri Dergisi, 3(2), 2012, s. 24-35.
• Erem F, Ümanist Doktrin Açısından Türk Ceza Hukuku, Cilt: II, 12. Baskı, Seçkin Kitabevi, 1985.
• Erem F, Adalet Psikolojisi, 5. Baskı, Ajans Türk Matbaası, 1964.
• Fletcher D R, Taylor A, Hughes S ve Breeze J, Recruiting and Employing Offenders, Joseph Rowntree Foundation 2001.
• Gisler C/ Pruin I/ Hostettler U, Experiences with Welfare, Rehabilitation and Reingtegration of Prisoners – Lessons Learned?, Working Paper 2018/5 – The United Nations Research Institute for Social Development (UNRISD), Nisan 2018.
• Gölcüklü F, Türk Ceza Sistemi (Hürriyeti Bağlayıcı Cezalar), Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Yayınları, Sevinç Matbaası, 1966.
• Introductory Handbook On The Prevention Of Recidivism And The Social Reintegration Of Offenders, UN Office On Drugs And Crime, 2018.
• James N, Offender Reentry: Correctional Statistics, Reintegration İnto Community and Recidivism, https://sgp.fas.org/crs/misc/RL34287.pdf , Erişim Tarihi 26 Ocak 2024.
• Karakaş Doğan F, Cezanın Amacı ve Hapis Cezası, Legal Yayıncılık, 2010.
• Karakehya H, “Hürriyeti Bağlayıcı Cezaların İnfazıyla Hükümlünün Islahının Sağlanması Mümkün müdür?”, Dr.Dr.h.c. Silvia Tellenbach’a Armağan, Seçkin Yayıncılık, Mayıs 2018, s. 1059-1086.
• Kaya Bozok F, Hükümlülerin Çalıştırılması, Adalet Yayınevi, 2024.
• Kunter N, “Suçluların Terbiye ve Islahı”, Adliye Ceridesi, S. 34/7, 1943, s. 524-542.
• Kury H, “Almanya’da Ceza İnfaz Pratiği ve Sorunları”, Çev. Nezih Pala, İnfaz Hukukunun Sorunları, Goethe Institut ve Başkent Üniversitesi Yayını, Öz Özen Matbaacılık, 2001, s. 98-123.
• Kury H, “Rehabilitation In Prison German Experiences And What Can Be Done Better”, Rom. Jour. Of Sociological Studies, New Series, No. 1, Bucharest, 2018, p. 19–36.
• Lloyd C/ Serin R, “Offender Change in Treatment”, Encyclopedia of Criminology and Criminal Justice, Ed: G. Bruinsma ve D. Weisburd, Springer, 2014, s. 3301-3311.
• Lombroso C, Suç İşlemenin Sebepleri, Çev. Sadi Irmak, 2. Baskı, Aydın Güler Kitabevi, 1963.
• Maden M, Hapis Cezasına Seçenek Yaptırımlar, Adalet Yayınevi, 2012.
• McGuire J, “What Works to Reduce Re-offending 18 Years On.” In What Works in Offender Rehabilitation. An Evidence-Based Approach to Assessment and Treatment, edited by L.A. Craig, T.A. Gannon and L. Dixon, L., Wiley-Blackwell, 2013, s. 20-50.
• Morgenstern C, “Judicial Rehabilitation in Germany -- The Use of Criminal Records and the Removal of Recorded Convictions”, European Journal of Probation 3(1), Mart 2011, s. 20-35.
• Monteiro A/ Barros R.7 Leite C, “Lifelong learning through e-learning in european prisons: Rethinking digital and social inclusion”, Proceedings of INTED2015 Conference 2nd-4th March 2015, Madrid, Spain, 1038-1046.
• Obama B, “The President’s Role in Advancing Criminal Justice Reform”, Harvard Law Review, 130/3, Ocak 2017.
• Önder A, Ceza Hukuku Dersleri, Filiz Kitabevi, 1992.
• Özgenç İ, Türk Ceza Hukuku Genel Hükümler, 19. Baskı, Seçkin Yayıncılık, 2023.
• Pelzer R, Moeller M, “Rehabilitation and Reintegration of Released Islamist Extremists in Germany”, Counter Extremism Project Germany, 2020.
• Polak-Rottmann S, “The Safest Country in The World? Notions of Risk And Security in The Japanese Private Security İndustry”, Vienna Journal of East Asian Studies, 10(1), s. 83-106.
• Pruin I, “‘What Works’ and What Else Do We Know? Criminological Research Findings on Transition Management”, European Treatment, Transition Management, and Re-Integration of High-Risk Offenders, Ed. Dünkel, J. Jesse, I. Pruin and M. von der Wense, Forum Verlag Godesberg, s. 181-196.
• Reynaud A, Hapishanelerde İnsan Hakları, Çev. İhsan Kuntbay, Ankara: TODAİE İnsan Hakları Araştırma ve Derleme Merkezi, 1992.
• Sarkis N/ Daou L, “‘Giving Back To The Community, An Obligation Or An Option Today?” Case Of The Educational Sector in Lebanon”, International Strategic Management Review, 2013, s. 59-64.
• Savcı İ, Cezaevi İşyurtlarında Çalışan Hükümlüler Bir Alan Araştırması, Ankara Üniversitesi Basımevi, 2004.
• Sevimli Z, “Türkiye Ceza ve Tutukevleri İle İnfaz Hizmetleri Hakkında Genel Bir Değerlendirme”, Türkiye’nin İnfaz Rejimi Sempozyumu, 1997, s. 132-138.
• Silva J, “Corrections in Japan”, The Encyclopedia of Corrections, Ed. Kent R. Kerley, John Wiley & Sons Publication, 2017, s. 1-7.
• Standing Senate Committee of Human Rights, Report on the Human Rights of Federally Sentenced Prisoners, Haziran 2021, https://sencanada.ca/content/sen/committee/432/ RIDR/reports/2021-06-16_FederallySentenced _e.pdf , Erişim Tarihi 26 Ocak 2024.
• Şahin C, “Tahliye Öncesi ve Sonrası Hükümlüye ve Eski Hükümlüye Yardım”, Ceza ve Tedbirlerin İnfazında İnsan Haklarının Korunması Sempozyumu, 22-24.03.2002.
• Tör V N, İmralının İnsanları, İstanbul: Zerbamat Basımevi, 1936.
• Tümerkan S, “Klasik, Pozitivist Okullarda ve Toplumsal Savunma Hareketinde Ceza Sorumluluğunun Esası”, İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, 48(1-4), 1983, s. 51-71.
• Usher A/ Stewart L, “Effectiveness Of Correctional Programs With Ethnically Diverse Offenders: A Meta-Analytic Study”, International Journal Of Offender Therapy And Comparative Criminology, 58/2, 2014, s. 209-230.
• Van Zyl Smit D/ Snacken S, Principle of European Prison Law and Policy Penelogy and Human Right, (First Edition). Oxfort Universty Press, 2009.
• Vold Hansen G/ Samuelsen F, “Assessment Of Offenders: New Trends in Norway”, Eurovista Vol:4.2, https://www.cep-probation.org/wp-content/uploads/2019/01/VOL-4.2-assessment-of-offenders-norway.pdf , Erişim Tarihi 26 Ocak 2024, s. 1-12.
• Woodier N, “Employment, reintegration and reducing re-offending – a short look into offender resettlement within Europe”, EuroVista Probation and Community Justice, 2013, 2(3), 132-141.
• Yankah E N, “The Right to Reintegration”, New Criminal Law Review, 23(1), s. 74-112.
• Yerdener E, Türk Ceza Hukuku Yaptırımları ve İnfazı, 1. Baskı, Adalet Yayınevi, 2021.
• Yücel M T, “Ceza İnfaz Kurumlarında Tehlikeli Suçluların Tretmanı”, İnfaz Hukukunun Sorunları Sempozyumu, Öz Özen Matbaacılık, 2001.