GEMEINSAMES SORGERECHT

Yıl 2020, , 101 - 118, 20.10.2020

Yasemin Durak

https://doi.org/10.34246/ahbvuhfd.813019

Cited By: 1

Öz

Das gemeinsame Sorgerecht ist die gemeinsame Ausübung der bestehenden Rechte und Pflichten durch Mutter und Vater in Bezug auf die persönlichen oder finanziellen Rechte des Kindes, das nach einer Scheidung oder außerhalb der Ehe geboren wurde. Auf diese Wei-se wird das Sorgerecht von Mutter und Vater so ausgeübt, als ob die Scheidung nicht stattge-funden hätte. Das gemeinsame Sorgerecht ist eine im Ausland weit verbreitet angewendete Institution. Obwohl das Sorgerecht ein gemeinsam ausgeübtes Recht ist, bleibt das Kind, das noch nicht mündig ist, bei seiner Mutter oder seinem Vater. Da die geschiedenen Ehepartner es zusammen ausüben, erhält der Aufbau einer persönlichen Beziehung zum Kind auch eine andere Dimension. Die Entscheidungen der Gerichte sind immer noch auf den Zeitraum nach der Scheidung gerichtet. Ein gemeinsames Sorgerecht ist jedoch erst dann möglich, nachdem durch eine zukünftige gesetzliche Regelung ein Abstammungsverhältnis zwischen dem unehe-lichen Kind und dem Vater hergestellt worden ist. So werden uneheliche Kinder die gleichen Rechte wie in der Ehe geborene Kinder bekommen. Darüber hinaus kann in einer solchen Si-tuation in Betracht kommen, dass die Eltern gleiche Rechte und Pflichten in Bezug auf die Kinder haben

Anahtar Kelimeler

Sorgerecht,, gemeinsames Sorgerecht,, Wohl des Kindes, bester Nutzen, zwingende Regelung.

Kaynakça

• AKINTÜRK, Turgut/ ATEŞ-KARAMAN, Derya: Türk Medeni Hukuku, Aile Hukuku, Beta Yayıncılık, 17. Bası, İstanbul 2015.
• AKKURT, Sinan Sami: “Boşanma Sonrası Ortak Velayet Özellikle Türk Hukuk Uygulaması Bakımından Genel Olarak Değerlendirilmesi”, LHD, 2019, C. 2, S. 202, s. 4185 – 4202.
• APAYDIN, Eylem: “Ortak Hayata Son Verilmesi Sonrası Ortak Velâyet Hususunda Yasal Düzenleme Gereği”, İÜHFD, 2018, C. 9, S. 1, s. 445 – 475.
• ARKAN-SERİM, Azra: “Boşanma Halinde Ortak Velayet”, LHD, 2016, C. 14, S.167, s. 6075 – 6088.
• BAKTIR-ÇETİNER, Selma: Velâyet Hukuku, Yetkin Yayınevi, Ankara 2000.
• BAYGIN, Cem: Soybağı Hukuku, On İki Levha Yayıncılık, İstanbul 2010.
• BİNGÖL, Ediz: “Boşanmış Çiftlerin Ortak Velayet Hakkının Türk ve İsviçre Hukukları Bakımından Karşılaştırılması”, İBD, 2014, C. 88, S. 2, s. 276 – 312.
• BİRİNCİ-UZUN, Tuba: “Türk Medenî Kanunu’na Göre Velâyetin Kullanılması ve Çocuğun Yüksek (Üstün) Yararı İlkesi Doğrultusunda Boşanmada ve Evlilik Dışı İlişkide Birlikte Velâyet Modeli”, HHFD, 2016, 6(1), s. 135–166.
• BÜKEL-KOÇ, Merve: Ortak Velayet, ylt, Ankara 2020.
• CEYLAN, Ebru: Türk ve İsviçre Hukukunda Boşanmanın Hukuki Sonuçları, Galatasaray Üniversitesi Yayınları, İstanbul 2006 (Ceylan, 2006).
• CEYLAN, Ebru: Türk Velayet Hukukunda Yeni Gelişmeler, LHD, 2018, C. 16, s. 35 – 68 (Ceylan, 2018).
• DÖNMEZ, Ünsal/ BARIN, Taylan: “Boşanma Sonucunda Birlikte Velayetin Türk Hukukunda Uygulanabilirliği Sorunu”, TAAD, 2018, S. 35, s. 175 – 210.
• DURAL, Mustafa/ ÖĞÜZ, Tufan/ GÜMÜŞ, Mustafa Alper: Türk Özel Hukuku, Cilt III, Aile Hukuku, Filiz Kitabevi, İstanbul 2020.
• ERDEM, Mehmet: Aile Hukuku, Seçkin Yayıncılık, Ankara 2019.
• ERLÜLE, Fulya: Boşanmada Birlikte Velayet, Yetkin Yayıncılık, Ankara 2019.
• GENÇCAN, Ömer Uğur: “Ortak Velayet”, İzmir Barosu Bülten, 2017, 8 Mart Özel Sayısı, s. 24 – 30.
• GÜLGÖSTEREN, Zeynep Ayza: “Boşanma Sonucunda Ortak (Birlikte) Velayet”, ÇÜHFD, 2017, C. 2, S. 2, s. 157 – 180.
• GÜVEN, Aydın: “Türk Hukukunda Ortak Velayet”, İBD, 2017, C. 91, S. 3, s. 120 – 130.
• GÜVEN, Kudret: “Türk Hukukunda Evliliğin Sona Ermesi Halinde ve Evlilik Dışı İlişkide Velayet Hakkının Geldiği Son Nokta: Ortak Velayet”, BÜHFD, 2018, C. 4, S. 1, s. 11 – 64.
• HATEMİ, Hüseyin: Aile Hukuku, 8. Baskı, On İki Levha Yayıncılık, İstanbul 2020.
• HATEMİ, Hüseyin/ SEROZAN, Rona: Aile Hukuku, Filiz Kitabevi, İstanbul 1993.
• İNCE, Nurten: “Karşılaştırmalı Hukukta ve Türk Hukukunda Evlilik Birliğinin Boşanma ile Sona Ermesi Durumunda Birlikte Velâyet”, TAAD, 2018, S. 34, s. 189 – 229.
• KILIÇOĞLU, Ahmet M.: Aile Hukuku, 4. Bası, Turhan Kitabevi, Ankara 2019.
• KİREMİTÇİ, Müge: Boşanma Sürecinde Müşterek Velayet ve Toplumsal Bakış Açısı, Legal Yayıncılık, İstanbul 2015.
• KOÇHİSARLIOĞLU, Cengiz: Boşanmada Birlikte Velayet ve Yasanın Aşılması, Turhan Kitabevi, Ankara 2004.
• KURT, Leyla Müjde: “Boşanma Durumunda Birlikte (Ortak) Velâyet”, İÜHFD, 2018, C. 9, S. 2, s. 157 – 186.
• MÜNCH, Christof: Familienrecht in der Notar- und Gestaltungspraxis, C.H. BECK., 3. Auflage 2020.
• SARI, Suat: “Evlilik Birliğinde Ana ve Babanın Velayeti Birlikte Kullanması”, LHD, 2007, S. 49, s. 83 – 94.
• SERDAR, İlknur: “Birlikte Velayet”, DEÜHFD, 2008, C. 10, S. 1, s. 155 – 197.
• SEROZAN, Rona: Soybağı Hukuku, Vedat Kitapçılık, Ankara 2005 (Serozan, 2005).
• SEROZAN, Rona: “Soybağı Hukuku Üzerine Çeşitlemeler (Soybağı Hukuku)”, Prof. Dr. Bilge Öztan’a Armağan, Ankara 2008, s. 759 – 777 (Serozan, 2008).
• ÖCAL-APAYDIN, Bahar: “İsviçre Medeni Kanununun Velayete İlişkin Hükümlerinde Değişiklik Yapılması ve Ortak Velayetin Kural Olarak Benimsenmesi”, BaÜHFD, 2016, C. 11, S. 145, s. 631 – 658.
• ÖZDEMİR, Janset: “Velayet Hakkında Yeni Dönem 6684 S. Kanun İle Türk Hukukuna Uygun Bulunan Ortak Velayet Hakkı ve Türk Hukukunda Uygulanabilirliği Üzerine”, Hukuk Gündemi, 2019/1, s. 46 – 50.
• ÖZDEMİR, Hayrunnisa/ RUHİ, Ahmet Cemal: Çocuk Hukuku, On İki Levha Yayıncılık, 2. Bası, İstanbul 2018.
• ÖZTAN, Bilge: “Türk Hukukunda Boşanmada Birlikte Velayet”, Tuğrul Ansay’a Armağan, Ankara 2006, s. 251 – 260 (Öztan, 2006).
• ÖZTAN, Bilge: Aile Hukuku, 6. Bası, Turhan Kitabevi, Ankara 2015 (Öztan, 2015).
• ÖZTAN, Bilge/ ÖZTAN, Fırat: “Boşanmada Birlikte Velayet ve Birlikte Velayetin Uygulanmasına İlişkin Modeller”, ÇÜHFD, 2020, C. 5, S. 1, s. 2569 – 2608.
• ÖZTÜRK-ALMAÇ, Tuğçe: “Aile Arabuluculuğunda Ortak Velayetin Tesis Edilebilirliği”, THD, 2019, C. 14, S. 159, s. 2188- 2193.
• ŞEN, Bülent/ AYBAY, Erdem: “Medeni Hukuk ve Sosyal Hizmet Bakış Açısıyla Birlikte Velayet Sorunu”, İKÜHFD, 2016, C. 15, S. 1, s. 589 – 615.
• UZUN-KAZMACI, Özge: “Evlilik Dışında Velayetin Birlikte Kullanılması”, KHÜHFD, 2018, C. 6, S. 1, s. 171 – 186.