BRİÇ KART OYUNU BİR SPOR DALI MIDIR? AVRUPA BİRLİĞİ HUKUKU AÇISINDAN BİR DEĞERLENDİRME

Yıl 2021, , 99 - 133, 31.01.2021

Tolga Candan

https://doi.org/10.34246/ahbvuhfd.870952

Cited By: 1

Öz

Dünya’da ve Türkiye’de çok sevilerek oynanan “briç” kart oyunun spor olma niteliği, ilginç bir biçimde önkarar davası yoluyla Avrupa Birliği Adalet Divanı’nın (ABAD) önüne getirilmiştir. Söz konusu uyuşmazlık, Avrupa Birliği’nin Katma Değer Vergisi (KDV) Ortak Sistemine dair 2006/112/AT sayılı Konsey Yönergesinin 132. maddesi 1. fıkrası (m) bendinde yer alan vergi muafiyeti istisnasının yorumlanması hakkındadır. Dava konusu olayda, İngiliz Briç Birliği’nin (EBU) düzenlediği turnuvalara katılım ücretleri için talep ettiği vergi muafiyeti başvurusu, Birleşik Krallık Gelir ve Gümrük İdaresi (Gİ) tarafından reddedilmiştir. Bu karar aleyhine açılan idari ve sonrasındaki temyiz sürecindeki yetkili ulusal Yüksek Mahkeme, davacı bekletici sorun yaparak, ilgili yönerge hükmünün yorumlanması talebiyle davayı önkarar yoluyla ABAD’a göndermiştir. ABAD tarafından bakılan bu dava; satranç, briç veya go gibi fiziksel aktiviteden daha çok zihinsel faaliyet ağırlıklı oyunların, spor olarak değerlendirilip değerlendirmeyeceği tartışmalarının, AB hukuku alanına bir yansıması olarak da görülebilir. ABAD, anılan davada, yeteri ölçüde fiziksel aktivite içermediği temel gerekçesine dayanarak, briç kart oyununun, ilgili yönerge hükmü kapsamında spor olarak yorumlanamayacağı şeklinde karar vermiştir. Bu çalışmada, öncelikle genel anlamıyla spor kavramı ele alındıktan sonra, AB’nin spor politikası ve spor alanındaki yetkisinin tarihsel gelişimi ışığında, ABAD’ın C-90/16 sayılı Briç Kart Oyunu Kararı incelenecektir.

Anahtar Kelimeler

Spor Kavramı, Avrupa Birliğinde Spor, Katma Değer Vergisi Muafiyeti

IS BRIDGE THE CARD GAME A SPORTS BRANCH? AN EVALUATION FROM THE VIEWPOINT OF EUROPEAN UNION LAW

Öz

Kaynakça

• Alyanak S, “Avrupa Birliği Adalet Divanı’nın Teşkilatlanması”, 2014, 3, s. 253- 281.
• Alyanak S, Avrupa Birliği Hukukunda Yetki Sorunu, Yetkin Yayınevi, Ankara 2015.
• Başaran M, Türk Spor Hukukunda Çözülemeyen Sorun /Amatör-Profesyonel Sportif Faaliyet Ayrımının Sınırlarının Temeline Vergisel Bakış,
• Candan T, “Avrupa Birliği’nin Spor Alanında Düzenleme Yapma Yetkisinin Kapsamı ve Sınırları”, 2018, 9 (2), İnönü Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, s. 237-258.
• Candan Tolga, “AB Yargı Düzeninde Önkarar Davası ve Önemi”, in Bilgin Tiryakioğlu/ Gülin Güngör (Ed.), Prof. Dr. Tuğrul Arat’a Armağan, Yetkin Yayınevi, Şubat 2012, s. 271-288.
• Calliess C, Die neue Europäische Union nach dem Vertrag von Lissabon, Mohr Siebeck Tübingen, 2010.
• Diem C, Wesen und Lehre des Sports und der Leibeserziehung, 5. Aufl., Weidemann Dublin – Zürich, 1969.
• Digel H, Sport und nationale Repräsentation. Spitzensport im Dienste der Politik, BiSt 1975, s. 195-202.
• Durak N, “Gelenek ve Modernite Etkileşimi Bağlamında Spor Etiği”, 2011, 2 (27), Süleyman Demirel Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, s. 43-63.
• Edling J, Schach und Recht, Books on Demand Verlag, 2019.
• Eichenberger R, Zivilrechtliche Haftung des Veranstalters sportlicher Wettkämpfe, Diss. Zürich 1973.
• Eppensteiner F, Der Sport. Wesen und Ursprung, Wert und Gestalt, Reinhardt, München– Basel 1964.
• Ertaş Ş/Petek H, Spor Hukuku, 2. Bası, Yetkin Yayınevi, İstanbul 2011.
• Fidanoğlu B, “Sporting Exception In The European Union‘s Sports Policy”, 2012, 2, Ankara Bar Review, s. 67-80.
• Filiz K, “Sporun Tanımlanması ve Kapsamının Belirlenmesi Üzerine Bir Çalışma”, 2002, 22(2), Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, s. 203-211.
• Fişek K, Devlet Politikası ve Toplumsal Yapıyla İlişkileri Açısından Spor Yönetimi, YGS Yayınları, İstanbul 2003.
• Frey D/Pommer J, “Herausforderungen für die weitere Entwicklung des eSport- Überlegungen aus der Perspektive des Veranstalters”, MMR – Beilage 2018, s. 7-12.
• Fritzweiler J/Pfister B/Summerer T/Alvermann J, Praxishandbuch Sportrecht, 4.Aufl., C.H.BECK Verlag, 2020
• Gardiner S/O’Leary J/Welch R/Boyes S/Naidoo U, Sports Law, 3. Aufl., Routledge Cavendish, London 2006.
• Gardiner S/Welch R, “Bosman- There and Back Again: The Legitimacy of Playing Quotas under European Union Sports Policy”, 2011, 17 (6), European Law Journal, s. 828- 849.
• Gerum K, Die gesellschaftliche Bedeutung des Sports von der Antike bis zur Gegenwart, Sport und Recht – 2. Tagungsband, Bern 2005.
• Göçmen İ/Baykal S, “Avrupa Birliği Hukukunun Kaynakları Bakımından Normlar Hiyerarşisi”, Prof. Dr. Erdal Onar’a Armağan, Ankara Üniversitesi yayınları, 2013, s. 317- 365.
• Grosse Hüttmenn M/Wehling H G, Das Europalexikon: Begriffe. Namen. Institutionen, 3. Auflage, Bonn 2020.
• Gutachten über Voraussetzungen und Auswirkungen der Anerkennung von eSport als Sporart, Berlin 2016,
• Güneş A M, “Avrupa Birliği Yönergelerinin Doğrudan Etkisi”, 2009, 58 (2), Ankara Üniversitesi Dergisi, s. 281- 318.
• Heermann P W/Götze S, Zivilrechtliche Haftung im Sport, Berliner Wissenschafts-Verlag, Baden-Baden 2002.
• Heicapell M C, Die strafrechtliche Verantwortlichkeit des erwachsenen Sportlers, Cuvillier Verlag, Göttingen 2016.
• Hitzler R,“Ist Sport Kultur?”, 1991, 20 (6), Zeitschrift für Soziologie, s. 479-487.
• Holzke Frank, Der Begriff des Sports im deutschen und europäischen Recht, 2001, <https://kups.ub.uni-koeln.de/989/1/11v4164.pdf > Erişim Tarihi 12 Temmuz 2020.
• Holzhäuser F/Bagger T/Schenk M, “Ist E-Sport “echter” Sport?”, 2016, 3, SpuRt- Zeitschrift für Sport und Recht, s. 94-98.
• Kaiser M, Sportrecht – Berücksichtigung der Interessen des Sports in der Rechtsordnung, Weblaw, Bern 2011.
• Katrin M, “Weißbuch Sport und Lissabon Vertrag: Der Sport in der EU auf neuen Wegen”, in Sander G/Sasdi A (Ed.), Sport im Spannungsfeld von Recht, Wirtschaft und europäischen Grundfreiheiten, Logos-Verlag, Berlin 2009, s. 179-192.
• Ketteler G, “Sport als Rechtsbegriff”, 1997, 3, SpuRt- Zeitschrift für Sport und Recht, s. 73-77.
• Krüger M, “Sport – Begriff und Geschichte (Historische und internationale) Sportbegriffe”, in Güllich A/ Krüger M (Ed.), Grundlagen von Sport und Sportwissenschaft: Handbuchs Sport und Sportwissenschaft, Springer Verlag, 2020, s. 3-7.
• Mustafaoğlu R, “E-Spor, Spor ve Fiziksel Aktivite”, 2018, 2(2), Ulusal Bilim Spor Dergisi, s. 84-96.
• Niedobitek M, “AEUV Art. 165”, in Streinz R (Ed.), EUV/AEUV Kommentar, 2. Aufl. 2012.
• Özer U/Çolakoğlu T, “Çağdaş Spor Bilincinin Oluşmasına İlişkin Spor Yöneticilerinin Görüşleri”, 2017, 1(2), Ulusal Spor Bilimleri Dergisi, s. 1-11.
• Parrish R/Garcia B/Miettinen S/Siekmann R, “Der Vertrag Von Lissabon Und Die Sportpolitik Der Europäischen Union”, Studie, Ausschuss für Kultur und Bildung des Europäischen Parlaments, 2010.
• Riesenhuber K/İnce N, “Avrupa Birliği Özel Hukukunda Yorum Problemi ve Avrupa Adalet Divanı’nın Kararları”, 2014, 12, Legal Hukuk Dergisi, s.85-143.
• Röthig P/Prohl R, Sportwissenschaftliches Lexikon, Schorndorf 2003.
• Steinkampf E, Was ist eigentlich Sport? Ein Konzept zu seinem Verständnis, Wuppertal 1983.
• Stone J, Lehrbuch der Rechtssoziologie Bd. 1, Rombach, Freiburg 1976.
• Streinz R, “Bosman und kein Ende? – Die geplante „6+5“-Regel der FIFA im Lichte des Europarechts”, in: Festschrift für Udo Steiner, 2009, s. 854-871.
• Streinz R/Ohler C/Hermann C, Der Vertrag von Lissabon zur Reform der EU, C.H. Beck München. 2010.
• Tarakçıoğlu S/ Elmas S, “Türkiye’ nin Olimpiyat Adaylıkları Üzerine Nitel Bir Araştırma”, 2019, 4(3), Gaziantep Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi, s. 304-318.
• Tiedemann C, “Sport”- a suggested definition, <http://www.sport-geschichte.de/tiedemann/documents/DefinitionSportEnglish.pdf> Erişim Tarihi 20 Ağustos 2020.
• Yaykın E, Sorularda Briç, <http://www2.tbricfed.org.tr/docs/BricTeknik/sorulardabric.pdf> Erişim Tarihi 20 Mayıs 2020.
• Wissenschaftlicher Beirat des DSB, “zur Definition des Sports”, Sportwissenschaft, Schorndorf, 10, 1980, 4, s. 437 - 439.
• Zeilner F, Grundlagen des Sportrechts, Organisation des Sports, Taschenbuch, Linz 2005.