Neoclassical Realism as a Foreign Policy Analysis Model: Analysis of Turkish Foreign Policy during World War II

Yıl 2018, Cilt: 20 Sayı: 2, 417 - 440, 23.10.2018

Sami Kiraz

Öz

Neoclassical
realism presents a new and holistic method of foreign policy analysis, which is
one of the most fundamental application areas of international relations
discipline. It argues that the pressure of the international system on the
foreign policies of the states is evaluated based on local dynamics of the
relevant state and foreign policy strategies are determined as a result of this
evaluation. In this way, the reasons for the states to execute different
foreign policy implementations in the same international area can be explained
within a theoretical integrity. In this study, World War II, an international
development during which systemic pressure was clearly observed, and how Turkey
transformed this systemic pressure into foreign policy strategies with the
effect of its local dynamics were analyzed from the neoclassical realist
perspective. In this context, neoclassical realist foreign policy analysis is
described as a model in which independent variables (systemic pressures) are
transformed into dependent variables (foreign policy strategies and outputs)
through intervening variables (perceptions of decision makers and local
dynamics) and this model was tested with the case of Turkish foreign policy
during World War II. Consequently, the study presents the decisiveness of the
effect of local dynamics on both determining and implementation of the Turkey’s
non-belligerency strategy during the war.

Anahtar Kelimeler

Neoclassical Realism, Foreign Policy Analysis, Intervening Variables, World War II, Turkish Foreign Policy

Dış Politika Analizi Modeli Olarak Neoklasik Realizm: İkinci Dünya Savaşı Sırasındaki Türk Dış Politikasının Analizi

Öz

Neoklasik realizm, uluslararası
ilişkiler disiplininin en temel uygulama alanlarından birisi olan dış politika
analizi konusunda yeni ve bütüncül bir yöntem ortaya koymaktadır. Buna göre,
uluslararası sistemin devletlerin dış politikaları üzerindeki baskısı, ilgili
devletin yerel dinamiklerine bağlı olarak değerlendirilmekte ve dış politika
stratejileri bu değerlendirme neticesinde belirlenmektedir. Böylelikle aynı
uluslararası ortam içerisinde devletlerin birbirlerinden farklı dış politika
uygulamaları gerçekleştirmelerinin nedenleri kuramsal bir bütün içerisinde
açıklanabilmektedir. Bu çalışmada, İkinci Dünya Savaşı gibi sistemik baskıların
net bir biçimde gözlemlenebildiği bir uluslararası gelişme karşısında
Türkiye’nin yerel dinamiklerinin etkisiyle bu baskıları nasıl dış politika
stratejilerine dönüştürdüğü neoklasik realizmin bakış açısından analiz
edilmektedir. Bu bağlamda neoklasik realist dış politika analizi bağımsız
değişkenlerin (sistemik baskılar) ara değişkenler (karar alıcıların algıları ve
yerel dinamikler) vasıtasıyla bağımlı değişkene (dış politika stratejileri ve
çıktıları) dönüştürüldüğü bir model olarak açıklanmakta ve bu model İkinci
Dünya Savaşı sırasındaki Türk dış politikasına uygulanarak, örnek olay
değerlendirmesiyle test edilmektedir. Sonucunda da savaş dışında kalmayı temel
strateji olarak belirleyen Türkiye’nin hem bu stratejinin benimsenmesinde hem
de uygulanmasında yerel dinamiklerinin belirleyiciliği gösterilmektedir.

Anahtar Kelimeler

Neoklasik Realizm, Dış Politika Analizi, Ara Değişkenler, İkinci Dünya Savaşı, Türk Dış Politikası

Kaynakça

• Aydemir, Ş. S. (2013). İkinci adam 1938-1950 II. Cilt. 12. Baskı. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Christensen, T. J. (1996). Useful adversaries: grand strategy, domestic mobilization, and sino-american conflict, 1947-1958. Princeton: Princeton University Press.
• Copeland, D. C. (1996). Neorealism and the myth of bipolar stability: Toward a new dynamic realist theory of major war. Security Studies. 5(3). pp. 29-89,
• Esmer, A. Ş. ve Sander, O. (1996). İkinci Dünya Savaşı’nda Türk dış politikası. M. Gönlübol (Ed.) Olaylarla Türk Dış Politikası (1919-1995). 9. Baskı. (ss. 137-190). Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Evans, P., Jacobson, H. and Putnam, R. (Eds.) (1993). Double-Edged diplomacy: international bargaining and domestic politics. Berkeley: University of California Press.
• Gaddis, J. L. (1986). The Long peace: elements of stability in the postwar international system. International Security. 10(4). pp. 99-142.
• Hermann, M. G. and Hagan, J. D. (2008). International decision making: leadership matters. Foreign Policy, (110). pp. 124-137.
• Lobell, S. E. (2009). The Assesment, the state, and foreign policy: a neoclassical realist model. S. E. Lobell, N. M. Ripsman, J. W. Taliaferro (eds.) Neoclassical realism, the state, and foreign policy. (pp. 42-74). Cambridge: Cambridge University Press.
• Oran, B. (Ed.). (2006). Türk dış politikası: kurtuluş savaşından bugüne olgular, belgeler ve yorumlar cilt I: 1919-1980. 12. Baskı, İstanbul: İletişim Yayınları.
• Ripsman, N. M. (2009). Neoclassical realism and domestic interest groups. S. E. Lobell, N. M. Ripsman, J. W. Taliaferro (eds.) Neoclassical realism, the state, and foreign policy. (pp. 170-193). Cambridge: Cambridge University Press.
• Rose, G. (1998). Neoclassical realism and theories of foreign policy. World Politics, 51(1). pp. 144-172.
• Sander, O. (2005). Siyasi tarih 1918-1994. 14. Baskı. Ankara: İmge Kitabevi.
• Schweller, R. L. (1998). Deadly ımbalances: tripolarity and Hitlers strategy of world conquest. New York: Columbia University Press.
• Soysal, İ. (1989). Tarihçeleri ve açıklamaları ile birlikte Türkiye’nin siyasal andlaşmaları I. cilt (1920-1945). 2. Baskı. Ankara: Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurumu Yayınları XVI. Dizi – Sa. 38.
• Taliaferro, J. W. (2000). Security seeking under anarchy: defensive realism revisited. International Security. 25(3). pp. 128-161.
• Taliaferro, J. W. (2009). Neoclassical realism and resource extraction: state building for future war. S. E. Lobell, N. M. Ripsman, J. W. Taliaferro (eds.) Neoclassical realism, the state, and foreign policy. (pp. 194-226). Cambridge: Cambridge University Press.
• Tekeli, İ. & İlkin, S. (2013). Dış siyaseti ve askerî stratejileriyle İkinci Dünya Savaşı Türkiye’si birinci cilt. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Tuncer, H. (2012). İsmet İnönü’nün dış politikası (1938-1950) İkinci Dünya Savaşı’nda Türkiye. İstanbul. Kaynak Yayınları.
• Tüzün, S. (2006). İsmet İnönü’nün cumhurbaşkanlığı dönemi Türk dış politikası. S. İnan & E. Haytoğlu (Editörler). Yakın dönem Türk politik tarihi. Ankara: Ana Yayınları.
• Waltz, K. N. (1959). Man, the state and war a theoretical analysis. New York: Columbia University Press.
• Waltz, K. N. (1979). Theory of international politics. New York: McGraw Hill.
• Weisband, E. (2000). İkinci Dünya Savaşı’nda İnönü’nün dış politikası I, (M. Ali Kayabal, çev.). İstanbul: Cumhuriyet.
• Wohlforth, W. C. (1993). The elusive balance: power and perceptions during the Cold War. New York: Cornell University Press.
• Wohlforth, W. C. (1995). Realism and the end of the cold war. International Security. 19(3). (Winter). pp. 91-129.
• Zakaria, F. (1998). From wealth to power: the unusual origins of Americas world role. Princeton: Princeton University Press.