Bu makale, Muğla’da engelli nüfus oranlarının yüksek
olduğu Köyceğiz, Ortaca, Dalaman ve Fethiye ilçelerinde 646 evde bakım ücreti
alan annelerle yapılan araştırmanın sonuçlarına dayanılarak oluşturulmuştur.
Makale, engellilerin ve ailelerinin sorunlarını,
ailelerinin gözünden ortaya koymayı ve çözümler üretmeyi amaçlamaktadır.
Bildiri oluşturulurken, “toplum, engellileri eşit yurttaş olarak görmediğinden
onlara ve ailelere karşı dışlayıcı-ayrımcı bir yaklaşım sergilemektedir”
varsayımından hareket edilmiştir. Bir diğer varsayım ise, yine aynı nedenle
“devletin tüm yasal düzenlemeleri, pozitif ayrımcı uygulamaları ve verdiği
hizmetler engelli bireylerin ve ailelerinin yaşadığı toplumsal dışlanmayı
önlemeye yetmemektedir” şeklindedir.
Bu makalenin yöntemsel yaklaşımı
yorumlayıcı-anlayıcı sosyoloji yaklaşımıdır. Bu yöntemsel yaklaşıma göre,
belirli toplumsal sorunları anlamak için elde edilen veriler, sosyolojik bir
bilgi birikimi ve deneyimine dayalı olarak yorumlanır. Bu yaklaşım, toplumsal
sorunların sosyolojik verilerle yorumlanması, anlaşılması ve açıklanması
üzerine kuruludur. Yöntemin kullanılmasındaki asıl amaç toplumsal sorunları ve
altında yatan sebepleri objektif ve nesnel olarak ortaya koymaktır.
Araştırmanın verileri anket tekniği ile elde edilmiş, örneklem ise kategorik ve
sistematik örneklem alma tekniği ile alınmıştır.
Adaman, F. ve Keyder, Ç. (2006). Türkiye’de Büyük Kentlerin Gecekondu ve Çöküntü Mahallelerinde Yaşanan Yoksulluk ve Sosyal Dışlanma (Avrupa Komisyonu, Sosyal Dışlanma ile Mücadele Mahalli Topluluk Eylem Programı 2002-2006), İstanbul.
Altan, Ö. Z. (2004), “Sosyal Politika Dersleri”, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
Altuntaş, B. ve Topçuoğlu, R. A. (2016), “Engelli Bakımı – Sosyal Bakım ve Kadın Emeği”, Ankara: Nika Yayınevi.
Bal, H. (2015),“Sosyolojide Yöntem ve Araştırma Teknikleri”, Bursa: Sentez Yayınları.
Coşkun, M. K. (2010), “Engellilere Yönelik Hizmetler: Amasya Örneği”, (Basılmamış Yüksek Lisans Tezi), Cumhuriyet Üniversitesi SBE, Sivas.
Çakır, Ö. (2002), “Sosyal Dışlanma”, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4(3): 83-104.
Disability Statistics – Barriers To Social Integration, (2012), http://ec.europa.eu/eurostat/statistics-explained/index.php/disability_statistics_-_barriers_to_social_integration, (16.07.2017).
Engelli Bireylere Tanınmış Haklar, http://alo183.aile.gov.tr/mevzuat-bilgi-portali/engelli-haklari, (07.06.2017).
Kolat, S. (2010), “Avrupa Birliği Sosyal Politikalar Çerçevesinde Özürlülere Yönelik Ayrımcılıkla Mücadele ve Türkiye’deki Yansımaları”, Ankara: Anıl Matbaacılık.
Musayev, İ. (2013), “Engelli Bireylerin Din Eğitimi”, (Basılmamış Yüksek Lisans Tezi), Uludağ Üniversitesi SBE, Bursa.
Özmete, E. (2011), “Sosyal Dışlanma ve Aile: Sosyal Hizmet Müdahalelerinde Güçlendirme Yaklaşımı”, Ankara: Maya Akademi Yayınevi.
Özürlülük Ölçütü Sınıflandırması Ve Özürlülere Verilecek Sağlık Kurulu Raporları Hakkında Yönetmelik, (2006), http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2006/07/20060716-3.htm, (05.06.2017).
Sapancalı, F. (2005), “Avrupa Birliğinde Sosyal Dışlanma Sorunu ve Mücadele Yöntemleri”, Çalışma ve Toplum Dergisi, 6.
Şahin, T. (2009), “Sosyal Dışlanma ve Yoksulluk İlişkisi”, Ankara: T.C. Başbakanlık Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Genel Müdürlüğü Yayınları.
Tartanoğlu, Ş. (2011), “Sosyal Politika”, Bursa: Dora Yayıncılık.
Tolan, B. (2005), “Sosyoloji”, Ankara: Gazi Kitabevi.
Who, (1980), International Classification of Impairments, Disabilities, and Handicaps. http://apps.who.int/iris/bitstream/10665/41003/1/9241541261_eng.pdf, (06.06.2017).
Adaman, F. ve Keyder, Ç. (2006). Türkiye’de Büyük Kentlerin Gecekondu ve Çöküntü Mahallelerinde Yaşanan Yoksulluk ve Sosyal Dışlanma (Avrupa Komisyonu, Sosyal Dışlanma ile Mücadele Mahalli Topluluk Eylem Programı 2002-2006), İstanbul.
Altan, Ö. Z. (2004), “Sosyal Politika Dersleri”, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
Altuntaş, B. ve Topçuoğlu, R. A. (2016), “Engelli Bakımı – Sosyal Bakım ve Kadın Emeği”, Ankara: Nika Yayınevi.
Bal, H. (2015),“Sosyolojide Yöntem ve Araştırma Teknikleri”, Bursa: Sentez Yayınları.
Coşkun, M. K. (2010), “Engellilere Yönelik Hizmetler: Amasya Örneği”, (Basılmamış Yüksek Lisans Tezi), Cumhuriyet Üniversitesi SBE, Sivas.
Çakır, Ö. (2002), “Sosyal Dışlanma”, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4(3): 83-104.
Disability Statistics – Barriers To Social Integration, (2012), http://ec.europa.eu/eurostat/statistics-explained/index.php/disability_statistics_-_barriers_to_social_integration, (16.07.2017).
Engelli Bireylere Tanınmış Haklar, http://alo183.aile.gov.tr/mevzuat-bilgi-portali/engelli-haklari, (07.06.2017).
Kolat, S. (2010), “Avrupa Birliği Sosyal Politikalar Çerçevesinde Özürlülere Yönelik Ayrımcılıkla Mücadele ve Türkiye’deki Yansımaları”, Ankara: Anıl Matbaacılık.
Musayev, İ. (2013), “Engelli Bireylerin Din Eğitimi”, (Basılmamış Yüksek Lisans Tezi), Uludağ Üniversitesi SBE, Bursa.
Özmete, E. (2011), “Sosyal Dışlanma ve Aile: Sosyal Hizmet Müdahalelerinde Güçlendirme Yaklaşımı”, Ankara: Maya Akademi Yayınevi.
Özürlülük Ölçütü Sınıflandırması Ve Özürlülere Verilecek Sağlık Kurulu Raporları Hakkında Yönetmelik, (2006), http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2006/07/20060716-3.htm, (05.06.2017).
Sapancalı, F. (2005), “Avrupa Birliğinde Sosyal Dışlanma Sorunu ve Mücadele Yöntemleri”, Çalışma ve Toplum Dergisi, 6.
Şahin, T. (2009), “Sosyal Dışlanma ve Yoksulluk İlişkisi”, Ankara: T.C. Başbakanlık Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Genel Müdürlüğü Yayınları.
Tartanoğlu, Ş. (2011), “Sosyal Politika”, Bursa: Dora Yayıncılık.
Tolan, B. (2005), “Sosyoloji”, Ankara: Gazi Kitabevi.
Who, (1980), International Classification of Impairments, Disabilities, and Handicaps. http://apps.who.int/iris/bitstream/10665/41003/1/9241541261_eng.pdf, (06.06.2017).