Investigation of Pre-Service Science Teachers` Digital Story Creation Process based on Turkey Competency Framework

Yıl 2020, Cilt: 10 Sayı: 2, 887 - 909, 30.07.2020

Zeynep Yurtseven Avcı , Munise Seçkin Kapucu

https://doi.org/10.18039/ajesi.738031

Öz

In this study, it is aimed that pre-service science teachers synthesize their content knowledge and technology skills, and develop multimedia products. In this study, pre-service teachers wrote stories based on scientists` lives and transferred their scenarios to the digital environment by using audio and visual elements. The study is unique in terms of pre-service teachers’ experiences that help them discover their thinking worlds. Qualitative case study design was applied as the research method and criterion sampling was used to determine the participants. The study was carried out with 50 senior pre-service science teachers studying at a public university in Turkey. Script texts and digital contents prepared by the participants and reflection forms were used as the data collection tools. Deductive content analysis technique was applied for the analysis of the data collected from these data sources, and key components in Turkey Competency Framework (TCF) were used as the main themes. Digital stories were analyzed using the digital story section of the Digital Storytelling in The Educational Context Rubric developed by Sarıca ve Usluel (2016). According to the findings, pre-service teachers developed skills or gained awareness in many competencies in TCF. For example, pre-service teachers especially improved their written expression skills during the story writing and the process of digitizing made significant contributions to their speaking skills. On the other hand, pre-service teachers realize the role of imagination and creativity in scientific studies and benefit from their unique expressions. The videos prepared by pre-service teachers were largely above average for the four sub-dimensions on the evaluation rubric.

Anahtar Kelimeler

Turkey Competency Framework, pre-service science teachers, digital storytelling, technology literacy, multimedia

Öğretmen Adaylarının Bilimsel Hikâye Oluşturma Sürecinin Türkiye Yeterlilikler Çerçevesi Kapsamında İncelenmesi

Öz

Bu çalışmada, fen bilgisi öğretmen adaylarının lisans eğitimi sırasında alan derslerinde edindikleri bilgileri ve teknoloji alanında kazandıkları becerileri sentezleyerek multimedya ürünleri ortaya koymaları hedeflenmiştir. Çalışmaya katılan öğretmen adayları, bilim insanlarının hayatlarından kesitleri hikayeleştirerek, bu hikayeleri görsel ve hareketli ögeler ve ses kayıtları kullanarak dijital ortama aktarmıştır. Bilimsel konularda kendi düşünme dünyalarını keşfetmelerine yardımcı olacak multimedya ögeleri içeren deneyimler içermesi, alan ve teknoloji becerilerini birlikte kullanmaları yönlerinden çalışma özgün niteliktedir. Araştırmada nitel araştırma yöntemlerinden durum çalışması deseni; katılımcıların belirlenmesinde, amaçlı örneklem yöntemlerinden ölçüt örneklem kullanılmıştır. Çalışma bir devlet üniversitesinin 4. sınıf Fen Bilgisi Öğretmenliğinde öğrenim gören 50 öğretmen adayı ile gerçekleştirilmiştir. Veri toplama aracı olarak öğretmen adayları tarafından hazırlanan senaryo metinleri, hazırlanan dijital içerikler, araştırmacılar tarafından hazırlanan Dijital Hikâye Hazırlama Deneyimlerine Yönelik Yansıtma Formu kullanılmıştır. Verilerin analizinde, Türkiye Yeterlilikler Çerçevesi (TYÇ) kapsamında yer alan başlıklar ana temalar alınarak, tümden gelimci içerik analizi yönteminden yararlanılmıştır. Öğretmen adayları tarafından geliştirilen hikayelerin değerlendirilmesi ise Sarıca ve Usluel (2016) tarafından geliştirilen Eğitsel Bağlamda Dijital Hikâye Anlatımı Rubriği’nin dijital hikâye bölümü kullanılmıştır. Bulgular incelendiğinde, TYÇ`nde yer alan pek çok başlıkta öğretmen adaylarının beceri geliştirdiği veya farkındalık kazandığı görülmüştür. Örneğin, senaryolaştırma sürecinde öğretmen adaylarının, özellikle yazılı ifade becerilerini geliştirdikleri; dijital ortama aktarma sürecinin konuşma becerilerine önemli katkılar sağladığı görülmüştür. Diğer yandan, öğretmen adaylarının bilimsel çalışmalarda hayal gücü ve yaratıcılığın rolünü fark etmeleri ve özgün ifade şekillerinden yararlanmaları çalışmanın öne çıkan bulguları arasındadır. Öğretmen adayları tarafından hazırlanan videoların, değerlendirme rubriğinde yer alan dört alt boyut için büyük oranda ortalamanın üzerinde bir değerlendirme puanına sahip olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Türkiye yeterlikler çerçevesi, fen bilgisi öğretmen adayları, dijital hikâye oluşturma, teknoloji okuryazarlığı, multimedya

Kaynakça

• Abd‐El‐Khalick, F., Bell, R. L. ve Lederman, N. G. (1998). The nature of science and instructional practice: Making the unnatural natural. Science education, 82(4), 417-436.
• Akerson, V. L., Morrison, J. A. ve McDuffie, A. R. (2006). One course is not enough: Preservice elementary teachers' retention of improved views of nature of science. Journal of Research in Science Teaching, 43(2), 194-213.
• Batı, K. ve Kaptan, F. (2017). Model tabanlı sorgulama yaklaşımının, öğrencilerin bilimin doğası görüşlerine etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 32(2), 427-450.
• Bilgin, A. ve Balbağ, M. Z. (2018). Personal professional development efforts of science and technology teachers in their fields. Journal of Education in Science Environment and Health, 4(1), 19-31.
• Bybee, R. W. (2013). The case for STEM education: challenges and opportunities. Arlington, Virginia: NSTA Press.
• Clarke, R. ve Adam, A. (2011). Digital storytelling in Australia: Academic perspectives and reflections. Arts and Humanities in Higher Education, 11(1-2), 157–176. Cresswell, J. W. ve Plano Clark, V. L. (2011). Designing and conducting mixed method research (2nd ed.). Thousand Oaks, CA: Sage
• Duveskog, M., Tedre, M., Sedano, C. I. ve Sutinen, E. (2012). Life planning by digital storytelling in a primary school in rural Tanzania. Educational Technology & Society, 15(4), 225-237
• Falloon, G. (2019). Using simulations to teach young students science concepts: An Experiential Learning theoretical analysis. Computers & Education, 135, 138-159.
• Guba, E. G. (1981). Criteria for assessing the trustworthiness of naturalistic inquiries. ECTJ, 29(2), 75-91.
• Herdem, K. ve Ünal, İ. (2018). Stem eğitimi üzerine yapılan çalışmaların analizi: Bir meta-sentez çalışması. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 48(48), 145-163.
• International Society for Technology in Education (ISTE). (2020). ISTE standards for Educators. https://www.iste.org/standards/for-educators
• Jakes, D. (2006, March). Standards-proof your digital storytelling efforts. Tech Learning Retrieved May 3, 2019, from http://www.techlearning.com/news/0002/standardsproof-your-digital-storytelling-efforts/57983
• Jamissen, G. (2018). Forword. In J. Lambert ve B. Hessler (Eds.). Digital storytelling: Capturing lives, creating community. (pp. ix-xii). New York: Routledge.
• Karataş, S., Bozkurt, Ş. B. ve Hava, K. (2016). Tarih öğretmeni adaylarının öğretim ortamlarında dijital hikâye anlatımı etkinliğinin kullanımına yönelik görüşleri. International Journal of Human Sciences, 13(1), 500-509.
• Korkmaz, F. (2018). The STEM Education and its reflection on the secondary school science lesson draft curriculum. Pegem Eğitim ve Öğretim Dergisi, 8(3), 439-468.
• Lambert, J. ve Hessler, B. (2018). Digital storytelling: Capturing lives, creating community. Routledge.
• Lederman, N. G., Abd‐El‐Khalick, F., Bell, R. L. ve Schwartz, R. S. (2002). Views of nature of science questionnaire: Toward valid and meaningful assessment of learners' conceptions of nature of science. Journal of Research in Science Teaching, 39(6), 497-521.
• Lichtman M. (2006). Qualitative research in education, a user’s guide. Thousand Oaks: Sage.
• Lowenthal, P. R. ve Dunlap, J. C. (2010). From pixel on a screen to real person in your students' lives: Establishing social presence using digital storytelling. The Internet and Higher Education, 13(1-2), 70–72.
• Mayer, R. E. (1997). Multimedia learning: Are we asking the right questions?. Educational psychologist, 32(1), 1-19.
• Mayring, P. (2000). Qualitative content analysis. Forum: Qualitative Social Research, 1(2), http://www.qualitative-research.net/index.php/fqs/article/view/1089/2386
• Meadows, M. (2004). Using technology in early childhood environments to strengthen cultural connections. Information Technology in Childhood Education Annual, 1, 39–47.
• MEB, (2018). Fen Bilimleri Dersi Öğretim Programı (İlkokul ve Ortaokul 3, 4, 5, 6, 7 ve 8. Sınıflar). [Science Education Curriculum], Ankara: Millî Eğitim Bakanlığı Yayınları.
• Miles, M. B. ve Huberman, M. (1994). Qualitative data analysis: An expanded sourcebook. Thousand Oaks, CA: Sage Publications
• Mesleki Yeterlilik Kurumu (MYK). (2018a). Türkiye Yeterlilikler Çerçevesi (TYÇ). http://www.tyc.gov.tr/yazilar/2018-de-guncellenen-anahtar-yetkinlikler-hakkindaki-tavsiye-karari-nin-turkce-tercumesi-yayimlandi-i4c990f3c-995a-4d81-b703-4f506442e7b0.html
• Mesleki Yeterlilik Kurumu (MYK). (2018b). Hayat boyu öğrenme için anahtar yetkinliklere ilişkin 22.05.2018 tarihli konsey tavsiye kararı (AEA ile İlişkili Metin) (2018/C 189/01) AvrupaBirliğiResmîGazetesi.https://www.myk.gov.tr/images/articles/TYC/Yayinlar/Hayat_Boyu_Ogrenme_icin_Anahtar_Yetkinlikler_Tavsiye_Karari_2018.pdf
• National Research Council [NRC]. (1996). National science education standards. Washington, DC: National Academy Press.
• Otuz, B., Görkaş-Kayabaşı, B. ve Ekici, G. (2018). 2017 Sosyal bilgiler dersi öğretim programı beceri ve değerlerinin anahtar yetkinlikler açısından analizi. Kuramsal Eğitimbilim Dergisi, 11(4), 944-972.
• Palinkas L. A, Horwitz, S. M., Green, C. A., Wisdom, J. P, Duan, N. ve Hoagwood, K. (2015) Purposeful Sampling for Qualitative Data Collection and Analysis in Mixed Method Implementation Research. Adm Policy Ment Health 42, 533–544. https://doi.org/10.1007/s10488-013-0528-y
• Patton, M. Q. (2002). Qualitative research and evaluation methods (3rd ed.). Thousand Oaks, CA: Sage
• Polly, D., Mims, C., Shepherd, C. E. ve Inan, F. (2010). Evidence of impact: Transforming teacher education with preparing tomorrow's teachers to teach with technology (PT3) grants. Teaching and Teacher Education, 26(4), 863-870.
• Popham, W. J. (1997). What's Wrong--and What's Right--with Rubrics. Educational leadership, 55(2), 72-75.
• Robin, B. (2008). Digital storytelling: A powerful technology tool for the 21st century classroom. Theory into Practice, 47(3), 220–228.
• Robin, B. R. (2015). The effective uses of digital storytelling as a teaching and learning tool. Handbook of research on teaching literacy through the communicative and visual arts, 2, 429-440.
• Saban, A. ve Ersoy, A. (2016). Eğitimde nitel araştırma desenleri. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Sancar-Tokmak, H., Sürmeli, H. ve Özgelen, S. (2014). Preservice science teachers' perceptions of their tpack development after creating digital stories. International Journal of Environmental and Science Education, 9(3), 247-264.
• Sanders, M. (2009). STEM, STEM education, STEMmania. The Technology Teacher, 68(4), 20- 26.
• Sarıca, H. Ç. ve Usluel, Y. K. (2016). Eğitsel bağlamda dijital hikâye anlatımı: Bir rubrik geliştirme çalışması. Eğitim Teknolojisi Kuram ve Uygulama, 6(2), 65-84.
• Smith, J. ve Karr-Kidwell, P. J. (2000). The interdisciplinary curriculum: A literary review and a manual for administrators and teachers. https://files.eric.ed.gov/fulltext/ED443172.pdf
• Stake, R. E. (1995). The art of case study research. Thousand Oaks, CA: Sage.
• Taşçı, G., Altun, A. ve Soran, H. (2008). Biyoloji öğretmen adaylarının öğrenme stratejilerinin belirlenmesi üzerine nitel bir çalışma. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 35(35), 284-296.
• Topal, M., Yildirim, E. G. ve Önder, A. N. (2020). Use of educational films in environmental education as a digital learning object. Journal of Education in Science Environment and Health, 6(2), 134-147.
• Ünsal, K. (Haziran, 2016). Mesleki Yeterlilik Kurumu (MYK). Ulusal Yeterlilik Sistemi. https://slideplayer.biz.tr/slide/11947486/
• Valkanova, Y. ve Watts, M. (2007). Digital story telling in a science classroom: Reflective self‐learning (rsl) in action. Early Child Development and Care, 177(6-7), 793-807.
• Wang, D., He, L. ve Dou, K. (2014). StoryCube: supporting children's storytelling with a tangible tool. The Journal of Supercomputing, 70(1), 269-283.
• Watters, J. J. ve Diezmann, C. M. (2007). Multimedia resources to bridge the praxis gap: Modeling practice in elementary science education. Journal of Science Teacher Education, 18(3), 349-375.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2018). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin yayıncılık.
• Yin, R. K. (2014). Case Study Research Design and Methods (5th ed.). Thousand Oaks, CA: Sage.
• Yüce, S. (2005). İletişim ve dil: yöntemler, Avrupa dil portföyü Türkçenin yabancı dil olarak öğretimi. Dil ve Dilbilimi Çalışmaları Dergisi, 1(1), 81-88.