Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

TOPLUMSAL GÜVENLİK BAĞLAMINDA İÇ GÜVENLİK YAKLAŞIMI

Yıl 2018, Cilt: 5 Sayı: 10, 83 - 102, 30.12.2018

Öz

Son yıllarda küreselleşmeyle birlikte gün geçtikçe
artan terör eylemleri, ekonomik, siyasal ve çevresel tehditler dünyanın hemen
her ülkesi için bir güvenlik sorunu haline gelmiştir. Bu sebeple devletler,
ulusal güvenlikleri açısından nasıl bir iç güvenlik yaklaşımına sahip olmalıyım
sorusunu kendilerine sormak zorunda kalmaktadır. Çalışma, bu soru kapsamında
öncelikle iç güvenliğin toplum ve ulusal güvenlikle bağını ortaya çıkarmış,
müteakiben modern bir devletin ihtiyaç duyacağı iç güvenlik yaklaşımına ulaşmayı
hedeflemiştir. Çalışma, literatür taraması yapılarak teorik bir zeminde
yürütülmüştür. Çalışmanın temelini Esther Brimmer’in belirlediği iç güvenlik
yaklaşımı oluşturmaktadır.
Esther
Brimmer’in bu değerlendirmeleri 2006 yılına ait “Bölgesel Güvenlikten Toplumsal
Güvenliğe: Transatlantik Stratejik Bakışının Sonuçları” adlı makalesinde yer
almaktadır. Esther Brimmer’in iç güvenlik yaklaşımını anlayabilmek ve
sunabilmek için makalesinde kullandığı onun kurgu ve tanımlamalarına bu
çalışmada yer verilmiştir. Ayrıca başka ilave kaynaklarla değerlendirmeleri
desteklenmiştir. Esther Brimmer, 2009-2013 yılları arasında ABD Dışişleri
Bakanlığında Uluslararası Kuruluşlardan Sorumlu Bakan Yardımcılığı görevinde
bulunmuştur. Bu bağlamda, çalışma, ABD’nin iç güvenliğe ilişkin bakış açısının
anlaşılmasına fayda sağlayacaktır.




Kaynakça

  • Ağır, B. S. (2015). Güvenlik Kavramını Yeniden Düşünmek: Küreselleşme, Kimlik ve Değişen Güvenlik Anlayışı. Güvenlik Stratejileri. 11 (22). 97-131.
  • Ak, T. (2017). Çevresel Güvenlik. Ankara: Sistem Ofset Yayıncılık.
  • Archick K. (2006). European Approaches to Homeland Security and Counterterrorism. (Koordinatör: Carl Ek, Paul Gallis, Francis T. Miko, Steven Woehrel) Washington DC: Congressional Research Service Report for Congress.
  • Aslan, Y. (2015). Türk Silahlı Kuvvetlerinin Uluslararası Askerî Müdahalelerde Görevlendirilmesinin İç Hukuktaki Dayanakları. Ankara Barosu Dergisi. (3). 247-265.Barry, N. P. (2003). Modern Siyaset Teorisi. (Çev.Mustafa Erdoğan,Yusuf Şahin) Ankara: Liberte Yayınları.
  • Baylis, J. (2008). Uluslararası İlişkilerde Güvenlik Kavramı. Uluslararası İlişkiler. 5(18). 69-85.
  • Brauch, H. G. (2008). Güvenliğin Yeniden Kavramsallaştırılması: Barış, Güvenlik, Kalkınma ve Çevre Kavramsal Dörtlüsü. Uluslararası İlişkiler. 5(18). 1-47.
  • Brimmer, Esther (2006). From Territorial Security to Societal Security: Implications for the Transatlantic Strategic Outlook. (Ed. Esther Brimmer) Transforming Homeland Security: U.S. and European Approaches içinde (23-43). Washington DC: Center for Transatlantic Relations.
  • Bush, G. W. (2002). The Department of Homeland Security. Washington DC.
  • Buzan, B. (1991). New Patterns of Global Security in the Twenty-First Century. International Affairs. 67 (3). 431 -451.
  • Buzan, B. (2008). Askeri Güvenliğin Değişen Gündemi. Uluslararası İlişkiler. 5 (18). 107-123
  • Clifton, L.S., David, J.B. (2013). Security Science: The Theory and Practice of Security. Waltham USA: Elsevier, Butterworth–Heinemann Publications. Danielsen G. (2005). Meeting Human Needs, Preventing Violence: Applying Human Needs Theory to the Conflict in Sri Lanka. Buenos Aires: Universidad del Salvador.
  • Ersoy, E. (2014). Realizm. (Ed. Ramazan Göze) Uluslararası İlişkiler Teorileri içinde (159-186). İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Foyd, R. (2007). Human Security and the Copenhagen School’s Securitization Approach: Conceptualizing Human Security as a Securitizing Move. Human security Journal. (5). 38-49.
  • Föhrenbach G. (2006). Transatlantic Homeland Security and the Challenge of Diverging Risk Perceptions. (Ed. Esther Brimmer) Transforming Homeland Security: U.S. and European Approaches içinde (43-58). Washington DC: Center for Transatlantic Relations.
  • Göze, A. (2000). Siyasal Düşünceler ve Yönetimler. İstanbul: Beta Yayınları.
  • Gözler, K. (2008). İdare Hukukuna Giriş. Bursa: Ekin Yayınları.
  • Hamilton, D. S. (2006). Introduction: Transforming Homeland Security: A Road Map for the Transatlantic Alliance. (Ed. Esther Brimmer) Transforming Homeland Security: U.S. and European Approaches içinde (ıx-xxxvi). Washington DC: Center for Transatlantic Relations.
  • Krahmann, E. (2005). From Stute to Non-State Actors: The Emergence of Security Governance. (Ed. Elke Krahmann) New Threats and New Actors in International Security içinde (3-19). New York: Palgrave Macmillan.
  • Kurt S. (2015). Toplumsal Güvenliğin Yükselişi. International Journal of Social Science. (37). 459-476.
  • NATO. (1999). The 1999 Strategic Concept, Erişim Tarihi: 01.10.2018, https://www.nato.int/cps/en/natohq/topics_56626.htm# Neocleous, M. (2014). Güvenliğin Eleştirisi. (Çev.Tonguç Ok). Ankara: NotaBene Yayınları.
  • Özel M. ve Dönmez D. (2016). Toplum Sözleşmecilerinden 11 Eylül’e Güvenlik Anlayışında Değişim. Türk İdare Dergisi. (482). 239-282.
  • Öztekin A. (2015). Devletin Asli ve Sürekli Görevleri (Temel Kamu Hizmetleri) ve Özellikleri. Akdeniz İ.İ.B.F. Dergisi. (30).10-19.
  • Ponsard L. (2005). Homeland Security and Russian Approach. Information & Security. An International Journel. (17). 50-60.
  • Sen A. (2000). Why Human Security? Presentation at the "International Symposium on Human Security" in Tokyo, 28 July, 2000.
  • Spector, B. I. ve Wolf A. (2000). Negotiating Security: New Goals, Changed Process. International Negotiation. (5). 411–426.
  • The White House. (1991). National Security Strategy of the United States 1991. Washington DC.
  • The White House. (2002). The National Security Strategy of the United States of America Semtember 2002. Washington DC.
  • United Nations (2003). Commision on Human Security. Human Security Now. New York.
  • United Nations (2004). High-level Panel on Threats, Challenges and Change. A more secure world: our shared responsibility. New York: UN Department of Public Information.
  • United Nations Development Programme (1994), Human Development Report. New York: Oxford University Press.
  • United Nations Development Programme (2005), Human Development Report 2005. New York: Hoechstetter Printing.
  • United Nations Development Programme (2009), Human Development Report 2009. New York: Palgrave Macmillan.
  • Waewer, O. (2008). Toplumsal Güvenliğin Değişen Gündemi. Uluslararası İlişkiler. 5 (18). 151-178.

INTERNAL SECURITY APPROACH IN THE CONTEXT OF SOCIETAL SECURITY

Yıl 2018, Cilt: 5 Sayı: 10, 83 - 102, 30.12.2018

Öz

In recent years,
terror attacks, economic, political and environmental threats which are
increasing with globalization day by day have become a security problem for
almost every country in the world.
For this reason,
states have to ask themselves the question of what kind of internal security
approach should they have in terms of their national security. The study, in
the context of this question, primarily revealed the link between internal
security and society and national security, subsequently aimed to achieve an
internal security approach that modern state would need. The study was
conducted on a theoretical basis which is the internal security approach determined
by Esther Brimmer. Her reviews are presented in her article “From Territorial
Security to Societal Security: Implications for the Transatlantic Strategic
Outlook” published in 2006. In order to understand and present Esther Brimmer's
internal security approach, her fiction and definitions that she used in her
article were included in this study. In addition, her assessments are supported
with other additional sources. Esther Brimmer served in the Department of State
as Assistant Secretary of State for International Organization Affairs from
2009 to 2013. In this context, the study will benefit the understanding of the
US's perspective on homeland security.

Kaynakça

  • Ağır, B. S. (2015). Güvenlik Kavramını Yeniden Düşünmek: Küreselleşme, Kimlik ve Değişen Güvenlik Anlayışı. Güvenlik Stratejileri. 11 (22). 97-131.
  • Ak, T. (2017). Çevresel Güvenlik. Ankara: Sistem Ofset Yayıncılık.
  • Archick K. (2006). European Approaches to Homeland Security and Counterterrorism. (Koordinatör: Carl Ek, Paul Gallis, Francis T. Miko, Steven Woehrel) Washington DC: Congressional Research Service Report for Congress.
  • Aslan, Y. (2015). Türk Silahlı Kuvvetlerinin Uluslararası Askerî Müdahalelerde Görevlendirilmesinin İç Hukuktaki Dayanakları. Ankara Barosu Dergisi. (3). 247-265.Barry, N. P. (2003). Modern Siyaset Teorisi. (Çev.Mustafa Erdoğan,Yusuf Şahin) Ankara: Liberte Yayınları.
  • Baylis, J. (2008). Uluslararası İlişkilerde Güvenlik Kavramı. Uluslararası İlişkiler. 5(18). 69-85.
  • Brauch, H. G. (2008). Güvenliğin Yeniden Kavramsallaştırılması: Barış, Güvenlik, Kalkınma ve Çevre Kavramsal Dörtlüsü. Uluslararası İlişkiler. 5(18). 1-47.
  • Brimmer, Esther (2006). From Territorial Security to Societal Security: Implications for the Transatlantic Strategic Outlook. (Ed. Esther Brimmer) Transforming Homeland Security: U.S. and European Approaches içinde (23-43). Washington DC: Center for Transatlantic Relations.
  • Bush, G. W. (2002). The Department of Homeland Security. Washington DC.
  • Buzan, B. (1991). New Patterns of Global Security in the Twenty-First Century. International Affairs. 67 (3). 431 -451.
  • Buzan, B. (2008). Askeri Güvenliğin Değişen Gündemi. Uluslararası İlişkiler. 5 (18). 107-123
  • Clifton, L.S., David, J.B. (2013). Security Science: The Theory and Practice of Security. Waltham USA: Elsevier, Butterworth–Heinemann Publications. Danielsen G. (2005). Meeting Human Needs, Preventing Violence: Applying Human Needs Theory to the Conflict in Sri Lanka. Buenos Aires: Universidad del Salvador.
  • Ersoy, E. (2014). Realizm. (Ed. Ramazan Göze) Uluslararası İlişkiler Teorileri içinde (159-186). İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Foyd, R. (2007). Human Security and the Copenhagen School’s Securitization Approach: Conceptualizing Human Security as a Securitizing Move. Human security Journal. (5). 38-49.
  • Föhrenbach G. (2006). Transatlantic Homeland Security and the Challenge of Diverging Risk Perceptions. (Ed. Esther Brimmer) Transforming Homeland Security: U.S. and European Approaches içinde (43-58). Washington DC: Center for Transatlantic Relations.
  • Göze, A. (2000). Siyasal Düşünceler ve Yönetimler. İstanbul: Beta Yayınları.
  • Gözler, K. (2008). İdare Hukukuna Giriş. Bursa: Ekin Yayınları.
  • Hamilton, D. S. (2006). Introduction: Transforming Homeland Security: A Road Map for the Transatlantic Alliance. (Ed. Esther Brimmer) Transforming Homeland Security: U.S. and European Approaches içinde (ıx-xxxvi). Washington DC: Center for Transatlantic Relations.
  • Krahmann, E. (2005). From Stute to Non-State Actors: The Emergence of Security Governance. (Ed. Elke Krahmann) New Threats and New Actors in International Security içinde (3-19). New York: Palgrave Macmillan.
  • Kurt S. (2015). Toplumsal Güvenliğin Yükselişi. International Journal of Social Science. (37). 459-476.
  • NATO. (1999). The 1999 Strategic Concept, Erişim Tarihi: 01.10.2018, https://www.nato.int/cps/en/natohq/topics_56626.htm# Neocleous, M. (2014). Güvenliğin Eleştirisi. (Çev.Tonguç Ok). Ankara: NotaBene Yayınları.
  • Özel M. ve Dönmez D. (2016). Toplum Sözleşmecilerinden 11 Eylül’e Güvenlik Anlayışında Değişim. Türk İdare Dergisi. (482). 239-282.
  • Öztekin A. (2015). Devletin Asli ve Sürekli Görevleri (Temel Kamu Hizmetleri) ve Özellikleri. Akdeniz İ.İ.B.F. Dergisi. (30).10-19.
  • Ponsard L. (2005). Homeland Security and Russian Approach. Information & Security. An International Journel. (17). 50-60.
  • Sen A. (2000). Why Human Security? Presentation at the "International Symposium on Human Security" in Tokyo, 28 July, 2000.
  • Spector, B. I. ve Wolf A. (2000). Negotiating Security: New Goals, Changed Process. International Negotiation. (5). 411–426.
  • The White House. (1991). National Security Strategy of the United States 1991. Washington DC.
  • The White House. (2002). The National Security Strategy of the United States of America Semtember 2002. Washington DC.
  • United Nations (2003). Commision on Human Security. Human Security Now. New York.
  • United Nations (2004). High-level Panel on Threats, Challenges and Change. A more secure world: our shared responsibility. New York: UN Department of Public Information.
  • United Nations Development Programme (1994), Human Development Report. New York: Oxford University Press.
  • United Nations Development Programme (2005), Human Development Report 2005. New York: Hoechstetter Printing.
  • United Nations Development Programme (2009), Human Development Report 2009. New York: Palgrave Macmillan.
  • Waewer, O. (2008). Toplumsal Güvenliğin Değişen Gündemi. Uluslararası İlişkiler. 5 (18). 151-178.
Toplam 33 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Tüm Sayı
Yazarlar

Tarık Ak

Yayımlanma Tarihi 30 Aralık 2018
Gönderilme Tarihi 8 Ekim 2018
Yayımlandığı Sayı Yıl 2018 Cilt: 5 Sayı: 10

Kaynak Göster

APA Ak, T. (2018). TOPLUMSAL GÜVENLİK BAĞLAMINDA İÇ GÜVENLİK YAKLAŞIMI. Akademik Hassasiyetler, 5(10), 83-102.
AMA Ak T. TOPLUMSAL GÜVENLİK BAĞLAMINDA İÇ GÜVENLİK YAKLAŞIMI. Akademik Hassasiyetler. Aralık 2018;5(10):83-102.
Chicago Ak, Tarık. “TOPLUMSAL GÜVENLİK BAĞLAMINDA İÇ GÜVENLİK YAKLAŞIMI”. Akademik Hassasiyetler 5, sy. 10 (Aralık 2018): 83-102.
EndNote Ak T (01 Aralık 2018) TOPLUMSAL GÜVENLİK BAĞLAMINDA İÇ GÜVENLİK YAKLAŞIMI. Akademik Hassasiyetler 5 10 83–102.
IEEE T. Ak, “TOPLUMSAL GÜVENLİK BAĞLAMINDA İÇ GÜVENLİK YAKLAŞIMI”, Akademik Hassasiyetler, c. 5, sy. 10, ss. 83–102, 2018.
ISNAD Ak, Tarık. “TOPLUMSAL GÜVENLİK BAĞLAMINDA İÇ GÜVENLİK YAKLAŞIMI”. Akademik Hassasiyetler 5/10 (Aralık 2018), 83-102.
JAMA Ak T. TOPLUMSAL GÜVENLİK BAĞLAMINDA İÇ GÜVENLİK YAKLAŞIMI. Akademik Hassasiyetler. 2018;5:83–102.
MLA Ak, Tarık. “TOPLUMSAL GÜVENLİK BAĞLAMINDA İÇ GÜVENLİK YAKLAŞIMI”. Akademik Hassasiyetler, c. 5, sy. 10, 2018, ss. 83-102.
Vancouver Ak T. TOPLUMSAL GÜVENLİK BAĞLAMINDA İÇ GÜVENLİK YAKLAŞIMI. Akademik Hassasiyetler. 2018;5(10):83-102.

MAKALE DEĞERLENDİRME SÜRECİ

Yazar tarafından gönderilen bir makale, gönderim tarihinden itibaren 10 gün içinde dergi sekreteri tarafından makalenin, telif sözleşmesinin ve benzerlik raporunun (Turnitin programı) eksiksiz ve düzgün bir şekilde gönderilip gönderilmediği yönünden incelenir. İstenilen bu dosyalar eksiksiz ve düzgün bir şekilde gönderilmiş ise makale; ikinci aşamada derginin yayın çizgisine uygun olup olmadığı yönünden değerlendirilir. Bu süreçte makale yayın çizgisine uygun değilse yazara iade edilir. Makale yayın çizgisine uygun ise şablona uygun bir şekilde gönderilip gönderilmediği yönünden değerlendirilir. Şayet makale şablona uyarlanıp gönderilmemiş ise değerlendirme sürecine alınmaz. Bu süreçte yazarın derginin belirlediği şartlara uygun bir şekilde sisteme makale yüklemesi beklenir. Makale şablona uygun bir şekilde hazırlanıp gönderilmiş ise son aşamada makale derginin yayın ilkeleri, yazım kuralları, öz, abstract, extented abstract, kaynakça gösterimi vb. yönlerden incelenir. Bu ayrıntılarda makalede bir sorun varsa yazarın bu hususları tamamlaması istenir ve verilen süre içerisinde eksiksiz bir şekilde yeniden makaleyi göndermesi istenir.
Tüm bu aşamaları geçen makale, editör tarafından bilimsel yeterliliğinin denetlenmesi amacıyla ikinci 7 günlük süre içerisinde çalışmaya uygun iki hakeme değerlendirmeleri için gönderilir. Hakemlerin değerlendirme süreleri 15 gündür. Bu süre zarfında hakemlik görevini tamamlamayan bir hakem olursa ilgili hakeme değerlendirmeyi tamamlaması için 7 günlük ek süre verilebilir. Bu süre zarfında hakem görevini yerine getirmezse yerine yeni bir hakem ataması yapılır. En az iki hakemden gelen raporlar olumlu ise makale yayın aşamasına alınır. Hakem raporlarından birisi olumlu diğeri olumsuz ise makale üçüncü bir hakeme gönderilir. Üçüncü hakem raporu da olumsuz ise makale ret edilir. Üçüncü hakemin değerlendirmesi olumlu ise makaleyle ilgili hakem raporları dergi alan editörlerinden oluşan Editörler Kurulu tarafından incelenir. Makalenin yayınlanmasıyla ilgili nihai karar alan editörlerinden oluşan Editörler Kurulu tarafından verilir. Hakem raporlarının yetersiz ve tatmin etmekten uzak olması veya İngilizce editör tarafından abstract ve extented abstract’ın yetersiz görülmesi hallerinde de yine makaleyle ilgili son karar Editörler Kurulu tarafından verilir. Tüm bu aşamalardan geçen bir makale en yakın sayıya yayınlanmak üzere eklenir. İlgili sayıda yer kalmaması halinde makalenin yayımı bir sonraki sayıya kaydırılır. Bu durumda ve tüm değerlendirme sürecinde yazar isterse makalesini geri çekme hakkına sahiptir. Ancak bu durumu dergiye bildirmesi gerekir. Makale gönderim tarihinden makalenin yayına kabul tarihine kadar tüm bu işlemler için ortalama 3 aylık bir süre öngörülmektedir.