Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Yıl 2019, Cilt: 6 , 23 - 54, 09.12.2019

Alper Altın

Öz

Throughout the
ages, people have given different meanings to material objects and spiritual
concepts. These meanings, with positive or negative connotations, have been
symbolized in various ways. Numbers and number systems have created their own
number symbolism in every culture and belief. One of the numbers laden with
special meanings is the number three. This is the first digit with the
beginning, middle and end. This study examines the correspondence of three symbolisms
in various religions and cultures. Its place in pre-Islamic Turkish faith is
investigated and how it is associated with Hz. Ali in the Turkish-Islamic
synthesis is interpreted. In the three-arm wheels on the Turkish-Islamic
geometric ornaments are shown in the examples written in the form of Ali's name
and their ornamental properties are emphasized. Three-armed wheel designed as
“Ali” was identified in the geometric decoration of twelve works during the
Turkish-Islamic period. Seven of these date from the Seljuk period, while one
is the Anatolian Dynasties (Aydınoğulları) and three date from the Ottoman
period. The name “Ali” is used in many building groups such as religious,
commercial and educational buildings. Finally, the examples evaluated in their
own inside with drawings and photographs are shown to have similar and
different features. The place of this ornament in Turkish Art is explained.

Anahtar Kelimeler

Turkish-Islam Architecture Geometry Ornament Hz. Ali

Kaynakça

  • Altunay, E. (2015). Paganizm 2 Mezopotamya-Mısır. İstanbul.
  • Arık, M. O. (1969). “Malatya Ulu Camiinin Asli Planı ve Tarihi Hakkında”. Vakıflar Dergisi. 8. Ankara. ss.141-145.
  • Arseven, C. E. (1965). “Kitabe”. Sanat Ansiklopedisi. II. İstanbul. ss.1101.
  • Arslan, M. (2016). Anadolu'da Selçuklu Çağı Cami ve Mescit Mimarisi (Plan-Mimari-Süsleme). Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayınlanmamış Doktora Tezi. Erzurum.
  • Ayverdi, E. H. (1989). Osmanlı Mimarisinin İlk Devri I. İstanbul.
  • Bağcı, S. (2014). “Metinlerden Resimlere: Elyazma Tasvirlerinde Hz. Ali”. Tarihten Teolojiye İslam İnançlarında Hz. Ali. Ankara. ss.217-264.
  • Black, J. G. A. (2003). Mezopotamya Mitolojisi Sözlüğü Tanrılar İfritler Semboller. İstanbul.
  • Cavit, M. (1934). Akşehir Kitabeleri ve Tetkikat, Kitabeler-Türbeler-Mezarlar, Akşehirde Gömülü Ünlü İnsanlar. Muğla.
  • Cooper, J. C. (1978). “Triquetra/Triskele/Fylfot”. An Illustrated Encyclopaedia of Traditional Symbols. London. ss.181-182.
  • Coşar, M. (2011). “Alevi-Bektaşi Kültüründe Sayılara Yüklenen Terim Değeri”. Türk Kültürü ve Hacı Bektaş Velî Araştırma Dergisi. 60. Ankara. ss.113-128.
  • Çakmakoğlu K. A. (2007). “Ortaçağ Anadolu Türk Mimarisinde Hz. Ali Yazıları”. Millî Folklor. 19(74). Ankara. ss.46-69.
  • Çetin, İ. (2014). “Türk Halk Edebiyatında Hz. Ali”. Tarihten Teolojiye İslam İnançlarında Hz. Ali. Ankara. ss.193-216.
  • Çetintaş, S. (1952). Türk Mimari Anıtları Osmanlı Devri Bursa’da Murad I. ve Bayezid I. Binaları. İstanbul.
  • Çoruhlu, Y. (2010). “Şirvanşahlar Sarayı” DİA. 39. İstanbul. ss.213-214.
  • Durukan, A. (2007). “Aksaray Sultan Hanı”. Anadolu Selçuklu Dönemi Kervansarayları. Ankara. ss.141-160. Ersoy, N. (2000). Semboller ve Yorumları. İstanbul.
  • Ertuğrul, S. (2000). “Îsâ Bey Camii” DİA. 22. İstanbul. ss.476-478.
  • Eskici, B. (2007). “Eski Malatya Ulu Camii ve Cumhuriyet Dönemi Onarımları Üzerine”. Konya Kitabı X Rüçhan Arık-M. Oluş Arık’a Armağan. Konya. ss.361-370.
  • Fığlalı, E. R. (1989). “Ali”. DİA. 2. İstanbul. ss.371-374.
  • Gündoğdu, H. Bayhan, A. A. Aktemur, M. Kukaracı, İ. U. Çelik, A. & Güneş, B. (2006). Tarihi yaşatan il Tokat. Ankara: PYS Vakıf Sistem Matbaa Müdürlüğü.
  • Günşen, A. (2007). “Gizli Dil Açısından Alevilik-Bektaşilik Erkan ve Deyimlerine Bir Bakış”. Turkish Studies/Türkoloji Araştırmaları. 2(2). Erzincan. ss.328-350.
  • Hutt, A. & Harrow, L.(1979). Islamic Architecture Iran 2. London.
  • İnan, A. (1986). Tarihte ve Bugün Şamanizm. Ankara.
  • Kalafat, Y. (2004). Altaylar'dan Anadolu'ya Kamizm Şamanizm. İstanbul.
  • Karamağaralı, N. (2006). “Anadolu Selçuklu Mimarisinde Hz. Ali İkonografisi”. Sanatta Anadolu-Asya İlişkileri Prof. Dr. Beyhan Karamağaralı'ya Armağan. Ankara. ss.297-316.
  • Karaoğlan, H. (2015). “Anadolu'da Hz. Ali Tasavvurları: Kahramanmaraş Örneği”. KSÜ İlahiyat Fakültesi Dergisi. 26. Kahramanmaraş. ss.37-70.
  • Kazıcı, Z. (1983). Ana Hatları ile İslam Eğitim Tarihi. İstanbul.
  • Konuk, N. (2015). Edirne Uzunköprü'deki Osmanlı Devri Mimari Eserleri. Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul.
  • Konyalı, İ. H. (1945). Nasreddin Hocanın Şehri Akşehir: Tarihî-Turistik Kılavuz. İstanbul.
  • Kramer, S. N. (1999). Sümer Mitolojisi. İstanbul.
  • Kuban, D. (1965). Anadolu Türk Mimarisinin Kaynak ve Sorunları. İstanbul.
  • Kuran, A. (1969). Anadolu Medreseleri. Ankara.
  • Mercan, M. U. & M. E. (2003). Tokat Kitabeleri. Ankara.
  • Mustafa A. (1926). Menakıb- Hünerveran. İstanbul.
  • Necefoğlu, H. (2017). “Türk Sanatında Hz. Ali Desenleri”. Yeni Türkiye Dergisi. İslam Dünyası Özel Sayısı. IV(98). Ankara. ss. 558-562.
  • Necipoğlu, G. (1995). The Topkapi Scroll-Geometry and Ornament in Islamic Architecture. Santa Monica.
  • O’flaherty, W. D. (1996). Hindu Mitolojisi. (Çev. Kudret Emiroğlu). İstanbul. Ocak, A. Y. (1983). Alevi ve Bektaşi İnançlarının İslam Öncesi Temelleri. İstanbul. Ogan, A. (1956). “Aydın Oğullarından İsa Bey Cami’i”. Vakıflar Dergisi. 3. Ankara. ss.73-80.
  • Ögel, S. (1987). Anadolu Selçuklularının Taş Tezyinatı. Ankara.
  • Ögel, S. (1994). Anadolu’nun Selçuklu Çehresi. İstanbul.
  • Önge, Y. (1995). Anadolu'da XII-XIII. Yüzyıl Türk Hamamları. Ankara.
  • Öymen, H. R. (1963). “İslamiyette Öğretim ve Eğitim Hareketleri I”. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi. 1. Ankara. ss.61-79.
  • Özbek, Y. (2002). Osmanlı Beyliği Mimarisinde Taş Süsleme (1300-1453). Ankara.
  • Özbek, Y. (2007). “Tuzhisarı Sultan Hanı”. Anadolu Selçuklu Dönemi Kervansarayları. Ankara. ss.175-194.
  • Özkafa, F. (2017). “Hayvan Tasvirli Hat Eserleri”. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi. 6(5). İstanbul. ss. 2299-2322.
  • Özsayınar, Z. C. (2006). “Mimaride Yazı”. Anadolu Selçukluları ve Beylikleri Dönemi Uygarlığı. 2. Ankara. ss.487-491.
  • Peker, A. U. (2006). “Evrenin Binası Mimaride Yazı ve Kozmolojik Anlam”. Anadolu Selçukluları ve Beylikleri Dönemi Uygarlığı. 2. Ankara. ss.31-41.
  • Schimmel, A. (1954). “Dinde Sembolün Fonksiyonu Nedir?”. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi. 3(3). Ankara. ss.67-73.
  • Schimmel, A. (1998). Sayıların Gizemi. (Çev. Mustafa Küpüşoğlu). İstanbul.
  • Schimmel, A. (2004). İslamın Mistik Boyutları. (Çev. Ergun Kocabıyık). İstanbul.
  • Sevgen N. (1950). “Anadolu'da Koyun ve At Motifli Mezar Taşları”. Tarih Dünyası. 1(8). İstanbul. ss.333-336.
  • Subaşı, H. (2002). “Hattat İsmail Hakkı Altunbezer ve Afyon Gedik Ahmet Paşa Camii Yazıları”. VI. Afyonkarahisar Araştırmaları Sempozyumu Bildirileri. Afyonkarahisar. ss.429-452
  • Turan, O. (1948). “Selçuklu Devri Vakfiyeleri III Celalettin Karatay Vakıflar ve Vakfiyeleri”. Belleten. XII(45). Ankara. ss.17-158.
  • Tüfekçioğlu, A. (2001). Erken Dönem Osmanlı Mimarisinde Yazı. Ankara.
  • Uzun, M. (1992). “Edebiyatta Burç”. DİA. 6. İstanbul. ss.424-426.
  • Zarcone, T. (2012). “The Lion of Ali in Anatolia: History, Symbolism and Iconology”. The Art and Material Culture of Iranian Shi'ism. New York. ss.104-121.

TÜRK-İSLAM SANATI GEOMETRİK SÜSLEMESİNDE ALİ İSMİNİN ÜÇ KOLLU ÇARKA UYARLANMASI

Yıl 2019, Cilt: 6 , 23 - 54, 09.12.2019

Alper Altın

Öz

İnsanlar çağlar boyunca maddi nesnelere ve manevi kavramlara farklı anlamlar yüklemiştir. Olumlu ya da olumsuz düşünülen bu anlamlar çeşitli şekillerde sembolleşmiştir. Sayılar ve sayı sistemleri her kültür ve inanç içerisinde kendi sayı sembolizmini doğurmuştur. Özel anlamlar yüklenen sayılardan biri de üç sayısıdır. Bu sayı, başlangıcı, ortası ve sonu olan ilk rakamdır. Çalışmamızda üç sembolizminin çeşitli dinlerde ve kültürlerde karşılığı irdelenmiştir. İslam öncesi Türk inancındaki yeri araştırılmış ve Türk-İslam sentezi içerisinde nasıl Hz. Ali ile bağdaştırıldığı üzerine görüş belirtilmiştir. Türk-İslam geometrik süslemelerindeki üç kollu çarklarda “Ali” ismi şeklinde yazılan örnekler verilmiş ve bunların süsleme özellikleri üzerinde durulmuştur. Türk-İslam döneminde on iki eserin geometrik süslemesinde “Ali” ismi şeklinde tasarlanan üç kollu çark tespit edilmiştir. Bunlardan yedisi Selçuklu dönemine tarihlenirken, biri Beylikler (Aydınoğulları), üçü de Osmanlı dönemine tarihlenmektedir. “Ali” ismi dini, ticari, eğitim yapıları gibi pek çok yapı grubunda kullanılmıştır. Son olarak çizimlerle ve fotoğraflarla kendi içerisinde değerlendirilen örneklerin benzer ve farklı özellikleri ortaya konulmuştur. Bu süslemenin Türk sanatındaki yeri ifade edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Türk-İslam Mimari Geometri Süsleme Hz.Ali

Kaynakça

  • Altunay, E. (2015). Paganizm 2 Mezopotamya-Mısır. İstanbul.
  • Arık, M. O. (1969). “Malatya Ulu Camiinin Asli Planı ve Tarihi Hakkında”. Vakıflar Dergisi. 8. Ankara. ss.141-145.
  • Arseven, C. E. (1965). “Kitabe”. Sanat Ansiklopedisi. II. İstanbul. ss.1101.
  • Arslan, M. (2016). Anadolu'da Selçuklu Çağı Cami ve Mescit Mimarisi (Plan-Mimari-Süsleme). Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayınlanmamış Doktora Tezi. Erzurum.
  • Ayverdi, E. H. (1989). Osmanlı Mimarisinin İlk Devri I. İstanbul.
  • Bağcı, S. (2014). “Metinlerden Resimlere: Elyazma Tasvirlerinde Hz. Ali”. Tarihten Teolojiye İslam İnançlarında Hz. Ali. Ankara. ss.217-264.
  • Black, J. G. A. (2003). Mezopotamya Mitolojisi Sözlüğü Tanrılar İfritler Semboller. İstanbul.
  • Cavit, M. (1934). Akşehir Kitabeleri ve Tetkikat, Kitabeler-Türbeler-Mezarlar, Akşehirde Gömülü Ünlü İnsanlar. Muğla.
  • Cooper, J. C. (1978). “Triquetra/Triskele/Fylfot”. An Illustrated Encyclopaedia of Traditional Symbols. London. ss.181-182.
  • Coşar, M. (2011). “Alevi-Bektaşi Kültüründe Sayılara Yüklenen Terim Değeri”. Türk Kültürü ve Hacı Bektaş Velî Araştırma Dergisi. 60. Ankara. ss.113-128.
  • Çakmakoğlu K. A. (2007). “Ortaçağ Anadolu Türk Mimarisinde Hz. Ali Yazıları”. Millî Folklor. 19(74). Ankara. ss.46-69.
  • Çetin, İ. (2014). “Türk Halk Edebiyatında Hz. Ali”. Tarihten Teolojiye İslam İnançlarında Hz. Ali. Ankara. ss.193-216.
  • Çetintaş, S. (1952). Türk Mimari Anıtları Osmanlı Devri Bursa’da Murad I. ve Bayezid I. Binaları. İstanbul.
  • Çoruhlu, Y. (2010). “Şirvanşahlar Sarayı” DİA. 39. İstanbul. ss.213-214.
  • Durukan, A. (2007). “Aksaray Sultan Hanı”. Anadolu Selçuklu Dönemi Kervansarayları. Ankara. ss.141-160. Ersoy, N. (2000). Semboller ve Yorumları. İstanbul.
  • Ertuğrul, S. (2000). “Îsâ Bey Camii” DİA. 22. İstanbul. ss.476-478.
  • Eskici, B. (2007). “Eski Malatya Ulu Camii ve Cumhuriyet Dönemi Onarımları Üzerine”. Konya Kitabı X Rüçhan Arık-M. Oluş Arık’a Armağan. Konya. ss.361-370.
  • Fığlalı, E. R. (1989). “Ali”. DİA. 2. İstanbul. ss.371-374.
  • Gündoğdu, H. Bayhan, A. A. Aktemur, M. Kukaracı, İ. U. Çelik, A. & Güneş, B. (2006). Tarihi yaşatan il Tokat. Ankara: PYS Vakıf Sistem Matbaa Müdürlüğü.
  • Günşen, A. (2007). “Gizli Dil Açısından Alevilik-Bektaşilik Erkan ve Deyimlerine Bir Bakış”. Turkish Studies/Türkoloji Araştırmaları. 2(2). Erzincan. ss.328-350.
  • Hutt, A. & Harrow, L.(1979). Islamic Architecture Iran 2. London.
  • İnan, A. (1986). Tarihte ve Bugün Şamanizm. Ankara.
  • Kalafat, Y. (2004). Altaylar'dan Anadolu'ya Kamizm Şamanizm. İstanbul.
  • Karamağaralı, N. (2006). “Anadolu Selçuklu Mimarisinde Hz. Ali İkonografisi”. Sanatta Anadolu-Asya İlişkileri Prof. Dr. Beyhan Karamağaralı'ya Armağan. Ankara. ss.297-316.
  • Karaoğlan, H. (2015). “Anadolu'da Hz. Ali Tasavvurları: Kahramanmaraş Örneği”. KSÜ İlahiyat Fakültesi Dergisi. 26. Kahramanmaraş. ss.37-70.
  • Kazıcı, Z. (1983). Ana Hatları ile İslam Eğitim Tarihi. İstanbul.
  • Konuk, N. (2015). Edirne Uzunköprü'deki Osmanlı Devri Mimari Eserleri. Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul.
  • Konyalı, İ. H. (1945). Nasreddin Hocanın Şehri Akşehir: Tarihî-Turistik Kılavuz. İstanbul.
  • Kramer, S. N. (1999). Sümer Mitolojisi. İstanbul.
  • Kuban, D. (1965). Anadolu Türk Mimarisinin Kaynak ve Sorunları. İstanbul.
  • Kuran, A. (1969). Anadolu Medreseleri. Ankara.
  • Mercan, M. U. & M. E. (2003). Tokat Kitabeleri. Ankara.
  • Mustafa A. (1926). Menakıb- Hünerveran. İstanbul.
  • Necefoğlu, H. (2017). “Türk Sanatında Hz. Ali Desenleri”. Yeni Türkiye Dergisi. İslam Dünyası Özel Sayısı. IV(98). Ankara. ss. 558-562.
  • Necipoğlu, G. (1995). The Topkapi Scroll-Geometry and Ornament in Islamic Architecture. Santa Monica.
  • O’flaherty, W. D. (1996). Hindu Mitolojisi. (Çev. Kudret Emiroğlu). İstanbul. Ocak, A. Y. (1983). Alevi ve Bektaşi İnançlarının İslam Öncesi Temelleri. İstanbul. Ogan, A. (1956). “Aydın Oğullarından İsa Bey Cami’i”. Vakıflar Dergisi. 3. Ankara. ss.73-80.
  • Ögel, S. (1987). Anadolu Selçuklularının Taş Tezyinatı. Ankara.
  • Ögel, S. (1994). Anadolu’nun Selçuklu Çehresi. İstanbul.
  • Önge, Y. (1995). Anadolu'da XII-XIII. Yüzyıl Türk Hamamları. Ankara.
  • Öymen, H. R. (1963). “İslamiyette Öğretim ve Eğitim Hareketleri I”. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi. 1. Ankara. ss.61-79.
  • Özbek, Y. (2002). Osmanlı Beyliği Mimarisinde Taş Süsleme (1300-1453). Ankara.
  • Özbek, Y. (2007). “Tuzhisarı Sultan Hanı”. Anadolu Selçuklu Dönemi Kervansarayları. Ankara. ss.175-194.
  • Özkafa, F. (2017). “Hayvan Tasvirli Hat Eserleri”. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi. 6(5). İstanbul. ss. 2299-2322.
  • Özsayınar, Z. C. (2006). “Mimaride Yazı”. Anadolu Selçukluları ve Beylikleri Dönemi Uygarlığı. 2. Ankara. ss.487-491.
  • Peker, A. U. (2006). “Evrenin Binası Mimaride Yazı ve Kozmolojik Anlam”. Anadolu Selçukluları ve Beylikleri Dönemi Uygarlığı. 2. Ankara. ss.31-41.
  • Schimmel, A. (1954). “Dinde Sembolün Fonksiyonu Nedir?”. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi. 3(3). Ankara. ss.67-73.
  • Schimmel, A. (1998). Sayıların Gizemi. (Çev. Mustafa Küpüşoğlu). İstanbul.
  • Schimmel, A. (2004). İslamın Mistik Boyutları. (Çev. Ergun Kocabıyık). İstanbul.
  • Sevgen N. (1950). “Anadolu'da Koyun ve At Motifli Mezar Taşları”. Tarih Dünyası. 1(8). İstanbul. ss.333-336.
  • Subaşı, H. (2002). “Hattat İsmail Hakkı Altunbezer ve Afyon Gedik Ahmet Paşa Camii Yazıları”. VI. Afyonkarahisar Araştırmaları Sempozyumu Bildirileri. Afyonkarahisar. ss.429-452
  • Turan, O. (1948). “Selçuklu Devri Vakfiyeleri III Celalettin Karatay Vakıflar ve Vakfiyeleri”. Belleten. XII(45). Ankara. ss.17-158.
  • Tüfekçioğlu, A. (2001). Erken Dönem Osmanlı Mimarisinde Yazı. Ankara.
  • Uzun, M. (1992). “Edebiyatta Burç”. DİA. 6. İstanbul. ss.424-426.
  • Zarcone, T. (2012). “The Lion of Ali in Anatolia: History, Symbolism and Iconology”. The Art and Material Culture of Iranian Shi'ism. New York. ss.104-121.
Toplam 54 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Tüm Sayı
Yazarlar

Alper Altın 0000-0002-9295-3428

Yayımlanma Tarihi 9 Aralık 2019
Gönderilme Tarihi 26 Eylül 2019
Yayımlandığı Sayı Yıl 2019 Cilt: 6

Kaynak Göster

APA Altın, A. (2019). TÜRK-İSLAM SANATI GEOMETRİK SÜSLEMESİNDE ALİ İSMİNİN ÜÇ KOLLU ÇARKA UYARLANMASI. Akademik Hassasiyetler, 6, 23-54.
AMA Altın A. TÜRK-İSLAM SANATI GEOMETRİK SÜSLEMESİNDE ALİ İSMİNİN ÜÇ KOLLU ÇARKA UYARLANMASI. Akademik Hassasiyetler. Aralık 2019;6:23-54.
Chicago Altın, Alper. “TÜRK-İSLAM SANATI GEOMETRİK SÜSLEMESİNDE ALİ İSMİNİN ÜÇ KOLLU ÇARKA UYARLANMASI”. Akademik Hassasiyetler 6, Aralık (Aralık 2019): 23-54.
EndNote Altın A (01 Aralık 2019) TÜRK-İSLAM SANATI GEOMETRİK SÜSLEMESİNDE ALİ İSMİNİN ÜÇ KOLLU ÇARKA UYARLANMASI. Akademik Hassasiyetler 6 23–54.
IEEE A. Altın, “TÜRK-İSLAM SANATI GEOMETRİK SÜSLEMESİNDE ALİ İSMİNİN ÜÇ KOLLU ÇARKA UYARLANMASI”, Akademik Hassasiyetler, c. 6, ss. 23–54, 2019.
ISNAD Altın, Alper. “TÜRK-İSLAM SANATI GEOMETRİK SÜSLEMESİNDE ALİ İSMİNİN ÜÇ KOLLU ÇARKA UYARLANMASI”. Akademik Hassasiyetler 6 (Aralık 2019), 23-54.
JAMA Altın A. TÜRK-İSLAM SANATI GEOMETRİK SÜSLEMESİNDE ALİ İSMİNİN ÜÇ KOLLU ÇARKA UYARLANMASI. Akademik Hassasiyetler. 2019;6:23–54.
MLA Altın, Alper. “TÜRK-İSLAM SANATI GEOMETRİK SÜSLEMESİNDE ALİ İSMİNİN ÜÇ KOLLU ÇARKA UYARLANMASI”. Akademik Hassasiyetler, c. 6, 2019, ss. 23-54.
Vancouver Altın A. TÜRK-İSLAM SANATI GEOMETRİK SÜSLEMESİNDE ALİ İSMİNİN ÜÇ KOLLU ÇARKA UYARLANMASI. Akademik Hassasiyetler. 2019;6:23-54.
 Kapak Resmi İndir

MAKALE DEĞERLENDİRME SÜRECİ

Yazar tarafından gönderilen bir makale, gönderim tarihinden itibaren 10 gün içinde dergi sekreteri tarafından makalenin, telif sözleşmesinin ve benzerlik raporunun (Turnitin programı) eksiksiz ve düzgün bir şekilde gönderilip gönderilmediği yönünden incelenir. İstenilen bu dosyalar eksiksiz ve düzgün bir şekilde gönderilmiş ise makale; ikinci aşamada derginin yayın çizgisine uygun olup olmadığı yönünden değerlendirilir. Bu süreçte makale yayın çizgisine uygun değilse yazara iade edilir. Makale yayın çizgisine uygun ise şablona uygun bir şekilde gönderilip gönderilmediği yönünden değerlendirilir. Şayet makale şablona uyarlanıp gönderilmemiş ise değerlendirme sürecine alınmaz. Bu süreçte yazarın derginin belirlediği şartlara uygun bir şekilde sisteme makale yüklemesi beklenir. Makale şablona uygun bir şekilde hazırlanıp gönderilmiş ise son aşamada makale derginin yayın ilkeleri, yazım kuralları, öz, abstract, extented abstract, kaynakça gösterimi vb. yönlerden incelenir. Bu ayrıntılarda makalede bir sorun varsa yazarın bu hususları tamamlaması istenir ve verilen süre içerisinde eksiksiz bir şekilde yeniden makaleyi göndermesi istenir.
Tüm bu aşamaları geçen makale, editör tarafından bilimsel yeterliliğinin denetlenmesi amacıyla ikinci 7 günlük süre içerisinde çalışmaya uygun iki hakeme değerlendirmeleri için gönderilir. Hakemlerin değerlendirme süreleri 15 gündür. Bu süre zarfında hakemlik görevini tamamlamayan bir hakem olursa ilgili hakeme değerlendirmeyi tamamlaması için 7 günlük ek süre verilebilir. Bu süre zarfında hakem görevini yerine getirmezse yerine yeni bir hakem ataması yapılır. En az iki hakemden gelen raporlar olumlu ise makale yayın aşamasına alınır. Hakem raporlarından birisi olumlu diğeri olumsuz ise makale üçüncü bir hakeme gönderilir. Üçüncü hakem raporu da olumsuz ise makale ret edilir. Üçüncü hakemin değerlendirmesi olumlu ise makaleyle ilgili hakem raporları dergi alan editörlerinden oluşan Editörler Kurulu tarafından incelenir. Makalenin yayınlanmasıyla ilgili nihai karar alan editörlerinden oluşan Editörler Kurulu tarafından verilir. Hakem raporlarının yetersiz ve tatmin etmekten uzak olması veya İngilizce editör tarafından abstract ve extented abstract’ın yetersiz görülmesi hallerinde de yine makaleyle ilgili son karar Editörler Kurulu tarafından verilir. Tüm bu aşamalardan geçen bir makale en yakın sayıya yayınlanmak üzere eklenir. İlgili sayıda yer kalmaması halinde makalenin yayımı bir sonraki sayıya kaydırılır. Bu durumda ve tüm değerlendirme sürecinde yazar isterse makalesini geri çekme hakkına sahiptir. Ancak bu durumu dergiye bildirmesi gerekir. Makale gönderim tarihinden makalenin yayına kabul tarihine kadar tüm bu işlemler için ortalama 3 aylık bir süre öngörülmektedir.