TÜRK DEMOKRASİSİNDE KAYIP HALKAYI KEŞFETMEK: Türkiye Örneği Üzerinden Sosyal Sermaye - Demokrasi Bağlantısını Yeniden Düşünmek

Mehmet Aydemir; M. Cüneyt Özşahin

TÜRK DEMOKRASİSİNDE KAYIP HALKAYI KEŞFETMEK: Türkiye Örneği Üzerinden Sosyal Sermaye - Demokrasi Bağlantısını Yeniden Düşünmek

Yıl 2011, Cilt: 6 Sayı: 1, 41 - 87, 25.07.2014

Öz

Muhtelif çalışmalarca ortaya koyulduğu üzere Türk demokrasisi pek çok açıdan maluldür. Türkiye'de demokrasinin söz konusu mahiyetine ilişkin çeşitli açıklamalar getirilmekle beraber sosyal sermaye-demokrasi ilişkisi yazın içerisinde yeterince yer bulamamıştır. Coleman, Bourdieu ve Putnam gibi farklı isimlerin katkılarıyla şekillenen sosyal sermaye olgusundan farklı disiplinlerce çeşitli bağlamlarda faydalanılmaktadır. Literatürde sosyal sermaye-demokrasi arasındaki bağ kuramsal düzeyde uzun süredir tartışılmaktadır. Bu çalışmada Türkiye için sosyal sermaye olgusu siyasal kültür ve sivil toplum bağlamında değerlendirilmiş ve sosyal sermaye rezervleri üzerinden bir demokrasi okuması yapılmaya çalışılmıştır. Bu amaçla Türkiye örneğinde sosyal sermaye-demokrasi bağını keşfetmek için Hürriyetler Evi, Dünya Değerler Araştırması, Türkiye İstatistik Kurumu ve İçişleri Bakanlığı kaynaklı betimleyici istatistiklere yer verilmiştir. Yapılan analizler ışığında Türkiye'de sosyal sermayenin düşük seviyelerde kaldığı tespit edilmektedir. Türkiye'de sosyal sermeyeninin söz konusu durumu ise devletin sivil alana sınırsız müdahalesi ve bu çerçevede sivil-asker ilişkilerinin niteliği ile açıklanmıştır.Ayrıca bu çalışma ile Türkiye'de köprü oluşturan sosyal sermaye (bridging social capital) oranlarının düşük düzeylerde kaldığı tespit edilirken, yakın ve samimi ilişkilerden neşet eden bağlayıcı sosyal sermayenin (bonding social capital) görece daha yüksek düzeylerde olduğu bulgulanmıştır.

Anahtar Kelimeler

Sosyal Sermaye, Sivil Toplum, Siyasal Kültür, Demokrasi, Türkiye, Bağlayıcı Sosyal Sermaye

Kaynakça

ACKERLY, B.A. (2005). “Is Liberalism The Only Way Toward Democracy:
Confucianism and Democracy?”. Political Theory, 33(4): 547-576.
ADLER, P. S. ve Kwon, S. (2002). “Social Capital: Prospects for a New Concept”. The Academy of Management Review, 27(1), 17-40
AHN, T.K. ve Ostrom, E. (2008). Social Capital and Collective Action. (Edt. D. Castiglione, J.W.Van Deth ve G. Wolleb). The Handbook of Social Capital (ss. 29-59). Oxford: Oxford University Press.
AKÇOMAK, İ. S. (2009). Bridges in Social Capital: A Review of the Definitions and the Social Capital of Social Capital Researchers. UNU-MERIT Working Paper Series. No.2006-040. Maastricht: Maastricht University.
AKDOĞAN, A.A. (2006). “Siyasal Kültür ve Sosyal Sermayenin Karşılaştırılması: Türkiye için Bazı Çıkarsamalar”. Akdeniz İİBF Dergisi, 6(12), 162-187.
AKGÜN, B. (2001). “Türkiye'de Siyasal Güven: Nedenleri ve Sonuçları”. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 56(4), 1-23.
AKGÜN, B. (2008). “Türkiye'de Devletçi Siyasal Kültür ve Demokratik Konsolidasyon Sorunu”. Demokrasi Platformu, 4(14), 21-50.
AKGÜN, B. ve Özşahin, M.C. (2011). “Soğuk Savaş Sonrası Dünyada Demokratik Konsolidasyon Sorunu: Teorik Bir Çerçeve Arayışı”. Uluslararası İlişkiler Dergisi, 7(28), 31-57.
AKIN, M. H., (2009). Siyasal Toplumsallaşma Sürecinde Üniversite Gençliği- Teorik ve Uygulamalı Bir Çalışma. Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sosyoloji A.B.D., (Yayınlanmamış Doktora Tezi), Konya.
AKTAY, Y. (2005). Türk Siyasi Düşüncesinde Kayıp Halka: Siyasal (Kemalizm, Sosyalizm ve İslamcılık). Divan: Disiplinler arası Çalışmalar Dergisi, Sayı. 10 (19).
ALMOND, G. ve Verba, S.(1963). The Civic Culture: Political Attitudes and Democracy in Five Nations. Princeton: Princeton University Press.
ALMOND, G. ve Verba, S.(1989). The Civic Culture Revisited. NewYork: Sage Publication.
ALTUN, F. (2005). Modernleşme Kuramı: Eleştirel Bir Giriş. İstanbul: Küre Yayınları.
AYDEMİR, M. A. (2011). Sosyal Sermaye. Konya: Çizgi Yayınları.
AYDIN, M. (2002). Siyasetin Sosyolojisi: Bir Sosyal Kurum Olarak Siyaset. İstanbul: Açılım Kitap.
BADESCU, G. ve Uslaner, E.M. (2003). Introduction. (Edt. G. Badescu ve E.M. Uslaner), Social Capital and the Transition to Democracy (ss.1-9). New York: Routledge.
BAUMAN, Z. (2005). Bireyselleşmiş Toplum. (Çev. Y. Alogan). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
BANKSTON, C. L. ve Zhou, M.. (2002). “Social Capital as Process: The Meanings and Problems of a Theoretical Metaphor?” Sociological Inquiry ,72 (2), 285-317.
BİKMEN, F. (2008). The Rich History of Philanthropy in Turkey (A Paradox of Tradition and Modernity). (Edt. Norine MacDonald, Luc Tayart de Borm),
Philanthropy in Europe: A Rich Past, A Promising Future (ss. 223-234). London: Alliance Publishing Trust,
BİKMEN, F. ve Meydanoğlu, Z. (2006a). Sivil Toplum ve Hayırseverlik Araştırmaları 2004–2006 (Araştırma Bulguları ve Çözüm Önerileri). İstanbul: Tüsev Yayınları No:40.
BİKMEN, F. ve Meydanoğlu, Z. (2006b). Türkiye'de Sivil Toplum: Bir Değişim Süreci (Uluslararası Sivil Toplum Endeksi Projesi Türkiye Ülke Raporu). TÜSEV Yayınları No:39.
BOURDIEU, P. (1986/2002). The Forms of Capital. (Edt. N.W.Biggart), Readings in Economic Sociology (ss. 280–291). Oxford: Blackwell Publishers.
BRATTON, M. ve van de Walle, N. (1997). Democratic Experiments in Africa :Regime Transition in Comparative Perspective. Cambridge: Cambridge University Press.
BREHM, ve Rahn W. (1997) “Individual-Level Evidence for the Causes and Consequences of Social Capital”, American Journal of Political Science, 41(3), 999- 1023.
BROWN-GRAHAM, A.R. (2003). “The Missing Link:Using Social Capital to Alleviate Poverty”. Popular Government Magazine, Special Issue: Perspectives on Poverty in North Carolina, 68(3), 32-41.
BUĞRA, A. (2001). Kriz ve Geleneksel Refah Rejimi, VI. Araştırma Zirvesinde Sunulan Bildiri, 19-21 Nisan 2001, İstanbul.
BUNCE, V. (2000). “Comparative Democratization: Big and Bounded. Generalizations.” Comparative Political Studies , 33(6-7), 703-734
CANCLINI, N. G. (1995). Hybrid Cultures: Strategies for Entering and Leaving Modernity.(Çev. Christopher L. Chiappari ve Silvia L. Lopez) Minneapolis: University of Minnesota Press.
CANDAR, C. (1999). “Redefining Turkey's Political Center”. Journal of Democracy, 10(4), 129-141.
CANDLAND, C. (2000). “Faith as Social Capital: Religion and Community Development in Southern Asia”. Policy Sciences, 33, 355-374.
CHU, Y., Diamond, L., Andrew J. N. ve Shin, D.C. (2008). Introduction: Comparative Perspectives on Democratic Legitimacy in East Asia. (Edt. Y. Chu, L. Diamond ve Andrew J. N.), How East Asians View Democracy (ss. 1-38). New York: Columbia University Press.
CLAGUE, C., Gleason, S. ve Knack, S. (2001). “Determinants of Lasting Democracy in Poor Countries: Culture, Development and Institutions”. The ANNALS of the American Academy of Political and Social Science, 573(1), 16-41.
COLEMAN, J. S. (1988). “Social Capital in the Creation of Human Capital”. The American Journal of Sociology, 94, 95-120.
COLEMAN, J. S. (2000). Foundations of Social Theory. USA: Harvard University Press.
COLLIER, D. ve Levitsky, S. (1997). “Democracy with Adjectives: Conceptual Innovation in Comparative Research”. World Politics, 49(3), 430-451.
COX, M. (2009). Social Capital and Peace-Building: Creating and Resolving Conflict with Trust and Social Networks. London: Routledge.
ÇAHA, Ö. (2003). Aşkın Devletten Sivil Topluma. İstanbul: Gendaş.
ÇARKOĞLU, A. ve Kalaycıoğlu, E. (2007). Turkish Democracy Today: Elections, Protest and Stability in an Islamic Society. International Library of Political Studies. London: I. B. Tauris,
DAĞI, İ. (2008). Turkey Between Democracy and Militarism: Post Kemalist Perspectives. Ankara: Orion Kitabevi.
DAVIES, J.C.(1965). “The Family's Role in Political Socialization”. The ANNALS of the American Academy of Political and Social Science September, 361(1), 10-19.
DIAMOND, J. L. (1993). Introduction. (Edt. L. Diamond), Political Culture and Democracy in Developing Countries (ss. 1-33). Boulder: Lynne Rienner Publishers.
DIAMOND, J. L. (1994). “Rethinking Civil Society:Toward Democratic Consolodation”. Journal of Democracy, 5(3), 4-17.
DIAMOND, J. L. (2002). “Thinking About Hybrid Regimes”. Journal of Democracy, 13(2), 21-35.
DIAMOND, J. L.(2008). The Spirit of Democracy. NewYork: Times Books.
DURKHEIM, E. (2006). Toplumsal İşbölümü. İstanbul: Cem Yayınevi.
EATWELL, R. (1997). Introduction: The Importance of the Political Culture. (Edt. Roger Eatwell), European Political Culture: Conflict or Convergence (ss. 1-12), Routledge: New York.
ESMER, Y. (1999). Devrim, Evrim, Statüko: Türkiye'de Ekonomik, Siyasal ve Kültürel Değerler. İstanbul: TESEV yayınları.
FARR, J. (2004). “Social Capital: A Conceptual History”. Political Theory, 32(1), 6- 33.
FIELD, J. (2006). Sosyal Sermaye. (Çev. Bahar Bilgen ve Bayram Şen), İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
FILE, T. ve Crissey, S. (2010). Voting and Registration in the Election of November 2008, 1-17, http://www.census.gov/prod/2010pubs/p20-562.pdf, (Erişim Tarihi: 12.08.2010).
FINKEL, S. E., Sabatini, C.A. ve Bevis, G. G. (2000). “Civic Education, Civil Society, and Political Mistrust in a Developing Democracy: The Case of the Dominican Republic”. World Development, 28(11), 1851-1874, 2000.
FISHER, S.(2009). Political Culture and Social Trust. Stephen Fisher Political Sociology Lectures. Erişim http://malroy.econ.ox.ac.uk/fisher/polsoc, (Görüntülenme tarihi: Ağustos 2010).
FREITAG, M. (2003). “Beyond Tocqueville: The Origins of Social Capital in Switzerland”. European Sociological Review, 19(2), 217-232.
FUKUYAMA, F. (1995a). “Confucianism and Democracy”. Journal of Democracy, 6(2), 20-33.
FUKUYAMA, F. (1995b). “The Primacy of Culture”. Journal of Democracy, 6(1), 7- 14.
FUKUYAMA, F. (1997). “The Illusion of Exceptionalism”. Journal of Democracy, 8(3), 146-149.
FUKUYAMA, F. (2001). “Social Capital, Civil Society and Development”. Third World Quarterly, 22(1), 7-20.
FUKUYAMA, F. (2005). Güven: Sosyal Erdemler ve Refahın Yaratılması. İstanbul: İş Bankası Kültür Yayınları.
FUKUYAMA, F. (2009). Büyük Çözülme: İnsan Doğası ve Toplumun Yeniden Oluşturulması. İstanbul: Profil Yayıncılık.
GASTIL, R. D. (1990), “The Comparative Survey of Freedom: Experiences and Suggestions.”
Studies in Comparative International Development 25(1), 25-50.
GERSHTENSON, J. ve Plane, D.L. (2005). Rethinking Political Trust. Prepared for Annual Meeting of the Southern Political Science Association. New Orleans, 6-8 Ocak 2005.
GOANKAR, D. P. (1999). “On Alternative Modernities”. Public Culture, 11(1), 1-18.
GRAEF, P. (2009). Social Capital: The Dark Side. (Edt. G. T. Svendsen ve G.L.H Svendsen), Handbook of Social Capital: The Troika of Sociology, Political Science and Economics (ss. 143-161). Cheltenham: Edward Elgar.
GROOTEART, C. (1998). Social Capital: The Missing Link?. The Social Capital Initiative Working Paper, No.3. Washington, DC: World Bank, 1-21.
HANIFAN, L. J. (1916). “The Rural School Community Center”. Annals of the American Academy of Political and Social Science, 67, 130-138.
HARRISS, J. ve De Renzio, P. (1997). Policy Arena: “Missing Link or 'Analytically Missing'?: The Concept of Social Capital”. (Edt. John Harriss). An introductory bibliographic essay, Journal of International Development, 9 (7), 919-937.
HEPER, M. ve Güney, A.(2000). “The Military, Political Islam and Democracy in Turkey”. Armed Forces and Society, 26(Summer), 635-657.
HEPER, M. ve Sayarı, S. (2002). Political Leaders and Democracy in Turkey. Lexington Books.
HEPER, M. (2006).Türkiye'de Devlet Geleneği. İstanbul: Doğu Batı Yayınları.
HOFFMAN, J., Hoelscher M. ve Sorenson, R. (2006). “Achieving Sustained Competitive Advantage: A Family Capital Theory”. Family Business Review, 19 (2), 135-145.
HUNTINGTON, S.P ve Nelson, J.M (1976). No Easy Choice: Political Participation in Developing Countries. England: Harvard University Press.
HUNTINGTON, S. (1993). The Third Wave: Democratization in the Late Twentieth Century. Norman: University of Oklahoma Press.
INGLEHART, R. ve Welzel, C. (2005). Modernization, Cultural Change and Democracy: The Human Development Sequence. Cambridge: Cambridge University Press.
İNSEL, A. (2002). Giriş. (Edt. A. İnsel), Modern Türkiye'de Siyasi Düşünce: Kemalizm (ss. 17-27), İstanbul: İletişim Yayınları.
İNSEL, A. (2005). Türkiye'de Toplumun Bunalımı. İstanbul: Birikim Yayınları.
KADIOĞLU, A. (1996). “The Paradox of Turkish Nationalism and the Construction of Official Identity”. Middle Eastern Studies, 32(2), 177-194.
KALAYCIOĞLU, E. (1995). Türkiye'de Siyasal Kültür ve Demokrasi. (Edt. E. Özbudun, E. Kalaycıoğlu ve L. Köker), Türkiye'de Demokratik Siyasal Kültür (ss.43- 69). Ankara: Türk Demokrasi Vakfı.
KALAYCIOĞLU, E. (1998). Sivil Toplum ve Neopatrimonyal Siyaset. (Edt. E.F. Keyman ve A. Y. Sarıbay), Küreselleşme, Sivil Toplum ve İslam: Türkiye Üzerine Yansımalar (ss.111-135), Ankara: Vadi Yayınları.
KALAYCIOĞLU, E. (2007). State, Civil Society and Political Participation in Turkey, International Studies Meeting, Chicago, Illinois, February 27- March 3.
KALAYCIOĞLU, E. (2008). Türkiye'de Demokrasinin Pekişmesi: Bir Siyasal Kültür Sorunu.(Edt. S. Yazıcı, K. Gözler ve Fuat Keyman), Prof. Dr. Ergun Özbudun'a Armağan: Essays in Honor of Ergun Özbudun, Cilt I Siyaset Bilimi, (ss.247-277), Ankara: Yetkin Basım Dağıtım.
KARAMAN, M. L. (1990). “Sivil Toplum Kavramı ve Türkiye Üzerine Değerlendirmeler: Bir Yeniden Bakış”. Türkiye Günlügü, 10, 4-22.
KARAMAN M. L. ve Aras B. (2000). “The Crisis of Civil Society in Turkey”, Journal of Economic and Social Research, 2 (2) 2000, 39-58
KEELE, L.(2007) “Social Capital and Dynamic of Trust in Government”. American Journal of Political Science, 51(2), 241-254
KEYMAN, E. F. (2006). Türkiye'de Sivil Toplumun Serüveni: İmkansızlıklar İçinde Bir Vaha, Ankara: STGM(Sivil Toplum Geliştirme Merkezi).
KRISHINA, A.(2002). “Enhancing Political Participation in Democracies What is the Role of Social Capital?”. Comparative Political Studies , (35) 4, 437-460.
LEVI, M. (1996). “Social and Unsocial Capital: A Review Essay of Robert Putnam's Making Democracy Work”. Politics and Society, 24(1), 45-55.
LICHBACH, M. I. (2003). Is Rational Choice Theory All of Social Science? Ann Arbor: University of Michigan Press
LIJPHART, A. (1989). The Structure of Inference. (Edt. A. Gabriel ve S. Verba), The Civic Culture Revisited (ss.37-56). Newbury Park: Sage Publication.
LIN, N. (2001). Social Capital: A Theory of Social Structure and Action. Cambridge: Cambridge University Press.
LOCKHART, W. H (2005). “Building Bridges and Bonds: Generating Social Capital in Secular and Faith-Based Poverty-to-Work Programs”. Sociology of Religion , 66, 45-60.
MISHLER, W. ve Rose, R. (2005). “What Are The Political Consequences Of Trust? A Test of Cultural and Institutional Theories in Russia”. Comparative Political Studies, 38(9), 1050-1078.
NANNESTAD, P., S., Gunnar L. H. ve Svendsen, G. T. (2008). “Bridge Over Troubled Water? Migration and Social Capital”. Journal of Ethnic and Migration Studies, 34(4), 607-631.
NEWTON, K. (1999). “Social and Political Trust in Established Democracies”. (Edt. Pippa Norris) , Critical Citizens: Global Support for Democratic Governance (ss.169- 187). Newyork: Oxford University Press
NEWTON, K. (2001). “Trust, Social Capital, Civil Society and Democracy”. International Political Science Review, 22(2), 201-214.
NORRIS, P. ve Inglehart R. (2004). “Religious Organizations and Social Capital”. The International Journal of Not-for-Profit Law, 6(4), September 2004.
OORSCHOT, W., Arts, W. ve Gelissen, J. (2006). “Social Capital in Europe: Measurement and Social and Regional Distribution of a Multifaceted Phenomenon”. Acta Sociologica, 49(2), 149-167.
OSTROM, E. (1997). Investing in Capital, Institutions, and Incentives. (Edt. C. Clague), Institutions and Economic Development: Growth and Governance in Less-Developed and Post-Socialist Countries (ss.153-181). Baltimore: Johns Hopkins University Press.
ÖZBUDUN, E. (1993). States Elites and Democratic Political Culture in Turkey. (Edt. Larry Diamond), Political Culture and Democracy in Developing Countries(ss. 189- 210). Boulder, CO: Lynne Reinner.
ÖZBUDUN, E., Kalaycıoğlu, E. ve Köker, L. (1995). Türkiye'de Demokratik Siyasal Kültür. Ankara: Türk Demokrasi Vakfı.
ÖZBUDUN, E. (1996). “Turkey: How Far from Consolidation?”. Journal of Democracy, 7(3), 123-138.
ÖZBUDUN,E., Keyman, F. (2003). Türkiye'de Kültürel Küreselleşme. (Edt. Peter L. Berger ve Samuel Huntington). Bir Küre Bin Bir Küreselleşme: Çağdaş Dünyada Kültürel Çeşitlilik (ss.303-326). İstanbul: Kitap Yayınevi.
ÖZBUDUN, E. (2010). “Türkiye'nin Demokratikleşmesinin Önündeki Engeller”. Stratejik Boyut, 2(7), 13-17.
ÖZDEMİR, Ş. (2006). Müsiad: Anadolu Sermayesinin Dönüşümü ve Türk Modernleşmesinin Derinleşmesi. Ankara: Vadi Yayınları.
ÖZEN, Ş. ve Aslan, Z. (2006). “İçşel ve Dışsal Sosyal Sermaye Açısından Türk Toplumunun Sosyal Sermaye Potansiyeli: Ortadoğu Sanayi ve Ticaret Merkezi (OSTİM )Örneği”. Akdeniz İİBF Dergisi, 6(12), 130-161.
ÖZPOLAT, A. (2010). “Ailede Demokratik Sosyalleşme”. Aile ve Toplum: Eğitim Kültür ve Araştırma Dergisi, 5 (20), 9-24.
ÖZŞAHİN, M.C. (2009). The Impact of the European Union Membership Conditionality on Human Rights in Turkey, Unpublished Master's Thesis, University of Missouri Columbia.
PARRY, G., Moyser, G. ve Day N.(1992). Political Participation and Democracy in Britain, Cambridge: Cambridge University Press.
PARSONS, T., (1961). Theories of Society: Foundations of Modern Sociological Theory. New York: Free Press.
PAXTON, P. (1999). “Is Social Capital Declining in the United States? A Multiple Indicator Assessment”. The American Journal of Sociology, 105 (1) , 88-127.
PAXTON, P. (2002). “Social Capital and Democracy: An Interdependent Relationship”. American Sociological Review, 67(2), 254-277.
PIETERSE,, J.N. (1995). Globalization as Hybridization. (Edt. Mike Featherstone, Scott Lash ve Roland Robertson), Global Modernities (ss. 45-68). London: Sage Pub.
PORTES, A. (1998). “Social Capital: Its Origins and Applications in Modern Sociology”. Annual Review of Sociology, 24, 1-24.
POTTER, D., Goldblatt, D., Kiloh, M. ve Paul L. (1997). Democratization. Cambridge: Polity Press.
PRETTY, J. ve Ward, H. (2001). “Social Capital and the Environment”. World Development, 29(2), 209-227.
PUTNAM, R.D., Leonardi R. ve Nanetti Y. R.(1993). Making Democracy Work: Civic Tradition in Modern Italy. Princeton: Princeton University Press.
PUTNAM, R.D. (1995). “Bowling Alone: America's Declining Social Capital”. Journal of Democracy, 6(1), 65-78.
PUTNAM, R.D (2000). Bowling Alone: The Collapse And Revival American Community. New York: Simon And Sch.
PUTNAM, R. (2003). Democracy. (Edt. R. Dahl, I. Shapiro ve J. A. Cheibub), The Democracy Sourcebook (ss.157-167). Cambridge: MIT Press.
ROTBERG, R. I. (1999). “Social Capital and Political Culture in Africa, America, Australasia, and Europe”. Journal of Interdisciplinary History , 29 (3), 339-356
SAKALLIOĞLU, Ü.C. (1997). “The Anatomy of the Turkish Military's Political Autonomy”. Comparative Politics, (29) 2, 151-166.
SARGUT, A.S. (2001). Kültürlerarası Farklılaşma ve Yönetim, Ankara: İmge Kitabevi Yayınevi.
SARGUT, A. S. (2003). Kurumsal Alanlardaki Örgüt yapılarının Oluşmasında ve
Ekonomik İşbirliğinin Yürütülmesinde Güvenin Rolü. (Edt. F. Erdem). Sosyal Bilimlerde Güven (ss. 89-124), Ankara: Vadi Yayınları.
SARGUT, A.S. (2006). “Sosyal Sermaye: Yapının Sunduğu Bir Olanak mı, Yoksa Bireyin Amaçladığı Bir Eylem mi?”. Akdeniz İİBF Dergisi, (6)12, 1-13.
SO, A. (1990). Social Change and Development: Modernization, Dependency and World System Theories. London: Sage Publications.
ŞAN, M.K. (2007). Sosyal Bilimlerde Yıldızı Yükselen Yeni Bir Kavram: Sosyal Sermaye ve Türkiye. (Edt. M.K. Şan), Sosyoloji Yazıları I: Sakarya Üniversitesi Sosyoloji Bölümü Ortak Çalışması (ss. 282-321). İstanbul: Kızıl Elma Yayınları.
ŞAN, M. K. (2008). “Türkiye'de Sosyal Sermaye Kaybının Dini Görünümleri”. Bilgi, (16) 1, 74-98.
TESSLER, M. ve Altinoglu E. (2004). “Political Culture in Turkey: Connections among Attitudes Toward Democracy, The Military and Islam”. Democratization, 11 (1), 2004, 22-51.
TOCQUEVILLE, A. de. (1994). Amerika'da Demokrasi. İstanbul: Yetkin Yayınları.
TOKYAY, M. (2011). “World Values Survey reveals important trends in Turkey”.
http://www.setimes.com/cocoon/setimes/xhtml/en_GB/features/setimes/features/20
/08/05/feature-03 (Erişim: 15.09.2011)
TOPÇUOĞLU, A. (2003). Akrabalık ve Hemşerilik İlişkilerinin Toplumsal Sermaye Değeri. Konya: Çizgi Kitapevi.
TOPÇUOĞLU, A. ve diğerleri. (2010). Türkiye'de Aile Değerleri Araştırması, Ankara: Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü.
http://www.aile.gov.tr/files/kutuphane_61_Turkiyede_aile_degerleri.pdf (Erişim: 28.09.2011)
TORSVIK, G. (2000). “Social Capital and Economic Development: A Plea for the Mechanism”. Rationality and Society, 12, 451-476.
TÖNNIES, F. (2000). Gemeinschaft ve Gesellschaft. (Edt. A. Aydoğan), Şehir ve Cemiyet (ss. 185-217). İstanbul: İz Yayıncılık.
TRIMBERGER, E. K. (2003). Tepeden İnmeci Devrimler: Japonya, Türkiye, Mısır, Peru. İstanbul: Gelenek Yayıncılık.
TÜİK, (2011). Türkiye İstatistik Yıllığı, 2010. Ankara: Türkiye İstatistik Kurumu Matbaası.
TÜSEV (2011), TUSEV Elektronik Bülten , Sayı 49, Erişim Tarihi (15.09.2011) , http://www.tusev.org.tr/userfiles/image/TUSEV%20E-Bulten%20Sayi%2049.pdf
TÜRKÖNE, M. (2005). Türkiye'nin Kayıp Halkası. İstanbul: Etkileşim Yayınları..
UĞUZ, H. E.(2010). Kişisel ve Kurumsal Gelişmeye Farklı Bir Yaklaşım: Sosyal Sermaye. Ankara: Orion Kitabevi.
USLANER, E. M. (2008). Trust as a Moral Value. (Edt. D. Castiglione, J. W.Van Deth ve G. Wolleb), The Handbook of Social Capital (ss.101-121). Oxford: Oxford University Press.
VAN DETH, J.(2008). Introduction: Social Capital and Democratic Politics. (Edt. D. Castiglione, J. Deth ve G. Wolleb), The Handbook of Social Capital (ss.199-207). Oxford: Oxford University Press.
VERBA, S., Schlozman, K. L. ve Burns, N. (2005). Family Ties: Understanding the Intergenerational Transmission of Participation. (Edt. A.S. Zuckerman), The Social Logic of Politics: Personal Networks as Contexts for Political Behavior (ss. 95-114). Philadelphia: Temple University Press.
WARREN, M. R.(2009). “Community Organizing in Britain: The Political Engagement of Faith-Based Social Capital”. City and Community, 8(2), 99-127.
WILLIAMS, P., ve de Mola P. Y. L (2007). “Religion and Social Capital Among Mexican İmmigrants in Southwest Florida”. Latino Studies, 5(2): 233-253.
WOOLCOCK, M. (2003). Social Capital. (Edt. K. Christensen ve D. Levinson), Encyclopedia of Community (ss.1258-1262). London: Sage Publications.
YEĞEN, M. (2002). Kemalizm ve Hegomonya?. (Edt. A.İnsel), Modern Türkiye'de Siyasi Düşünce: Kemalizm (ss.56-74), İstanbul: İletişim Yayınları.
http://www.aile.gov.tr/files/kutuphane_61_Turkiyede_aile_degerleri.pdf (Görüntüleme Tarihi: Eylül 2011)
http://www.belgenet.com/12eylul/12091980_08.html (Görüntülenme Tarihi: Ağustos 2010)
– http://www.census.gov/newsroom/releases/archives/voting/cb09110.html (Görüntülenme Tarihi: Ağustos 2010)
http://www.dernekler.gov.tr/index.php?option=com_content&view=category&layo ut=blog&id=52&Itemid=12&lang=tr (Görüntülenme Tarihi: Eylül 2011)
www.freedomhouse.org (Görüntülenme Tarihi: Eylül 2011)
http://www.mevzuat.gov.tr (Görüntülenme Tarihi:Ağustos 2011)
http://www.setimes.com/cocoon/setimes/xhtml/en_GB/features/setimes/features/20
/08/05/feature-03 (Görüntülenme Tarihi: Eylül 2011)
www.tuik.gov.tr (Görüntülenme Tarihi:Ağustos 2010)
http://www.tusev.org.tr/userfiles/image/TUSEV%20E-Bulten%20Sayi%2049.pdf (Görüntülenme Tarihi: Eylül 2011)
http://www.worldvaluessurvey.org (Görüntülenme Tarihi: Eylül 2011)
http://www.wvsevsdb.com/wvs/WVSAnalize.jsp (Görüntülenme Tarihi: Eylül 2011)

-

Yıl 2011, Cilt: 6 Sayı: 1, 41 - 87, 25.07.2014

Mehmet Aydemir M. Cüneyt Özşahin

Öz

Turkish democracy is flawed in many angles, as has been expressed in various studies. Although there are a number of explanations regarding the above mentioned flawed nature of democracy in Turkey, the linkage between social capital and democracy has not attracted the attention it deserves in the democracy literature. The concept of social capital, which had been created by the contribution of Coleman, Bourdieu and Putnam, has been utilized by a variety of disciplines in different contexts. The relationship between social capital and democracy has long been debated theoretically in the literature. In this study, social capital of Turkey was assessed in the context of concepts such as political culture and civil society and social capital reserves of Turkey were examined to analyze democracy in Turkey. To this aim, descriptive statistics from Freedom House, World Values Survey, Turkish Statistical Institute (Turkstat), and Ministry of Internal Affairs were included in this study. Our analysis, on the whole, shows that Turkey is a country with low levels of social capital. Such low level of social capital was explained in terms of Turkish state's unlimited intervention to civil life and civil- military relations in Turkey. Besides it was found out that whereas Turkey has lower levels of social capital in terms of bridging social capital, it has higher levels of bonding social capital which stems from close and sincere associations in the society.

Anahtar Kelimeler

Social capital, Civil Society, Political Culture, Democracy, Turkey, Bonding Social Capital

Kaynakça

ACKERLY, B.A. (2005). “Is Liberalism The Only Way Toward Democracy:
Confucianism and Democracy?”. Political Theory, 33(4): 547-576.
ADLER, P. S. ve Kwon, S. (2002). “Social Capital: Prospects for a New Concept”. The Academy of Management Review, 27(1), 17-40
AHN, T.K. ve Ostrom, E. (2008). Social Capital and Collective Action. (Edt. D. Castiglione, J.W.Van Deth ve G. Wolleb). The Handbook of Social Capital (ss. 29-59). Oxford: Oxford University Press.
AKÇOMAK, İ. S. (2009). Bridges in Social Capital: A Review of the Definitions and the Social Capital of Social Capital Researchers. UNU-MERIT Working Paper Series. No.2006-040. Maastricht: Maastricht University.
AKDOĞAN, A.A. (2006). “Siyasal Kültür ve Sosyal Sermayenin Karşılaştırılması: Türkiye için Bazı Çıkarsamalar”. Akdeniz İİBF Dergisi, 6(12), 162-187.
AKGÜN, B. (2001). “Türkiye'de Siyasal Güven: Nedenleri ve Sonuçları”. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 56(4), 1-23.
AKGÜN, B. (2008). “Türkiye'de Devletçi Siyasal Kültür ve Demokratik Konsolidasyon Sorunu”. Demokrasi Platformu, 4(14), 21-50.
AKGÜN, B. ve Özşahin, M.C. (2011). “Soğuk Savaş Sonrası Dünyada Demokratik Konsolidasyon Sorunu: Teorik Bir Çerçeve Arayışı”. Uluslararası İlişkiler Dergisi, 7(28), 31-57.
AKIN, M. H., (2009). Siyasal Toplumsallaşma Sürecinde Üniversite Gençliği- Teorik ve Uygulamalı Bir Çalışma. Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sosyoloji A.B.D., (Yayınlanmamış Doktora Tezi), Konya.
AKTAY, Y. (2005). Türk Siyasi Düşüncesinde Kayıp Halka: Siyasal (Kemalizm, Sosyalizm ve İslamcılık). Divan: Disiplinler arası Çalışmalar Dergisi, Sayı. 10 (19).
ALMOND, G. ve Verba, S.(1963). The Civic Culture: Political Attitudes and Democracy in Five Nations. Princeton: Princeton University Press.
ALMOND, G. ve Verba, S.(1989). The Civic Culture Revisited. NewYork: Sage Publication.
ALTUN, F. (2005). Modernleşme Kuramı: Eleştirel Bir Giriş. İstanbul: Küre Yayınları.
AYDEMİR, M. A. (2011). Sosyal Sermaye. Konya: Çizgi Yayınları.
AYDIN, M. (2002). Siyasetin Sosyolojisi: Bir Sosyal Kurum Olarak Siyaset. İstanbul: Açılım Kitap.
BADESCU, G. ve Uslaner, E.M. (2003). Introduction. (Edt. G. Badescu ve E.M. Uslaner), Social Capital and the Transition to Democracy (ss.1-9). New York: Routledge.
BAUMAN, Z. (2005). Bireyselleşmiş Toplum. (Çev. Y. Alogan). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
BANKSTON, C. L. ve Zhou, M.. (2002). “Social Capital as Process: The Meanings and Problems of a Theoretical Metaphor?” Sociological Inquiry ,72 (2), 285-317.
BİKMEN, F. (2008). The Rich History of Philanthropy in Turkey (A Paradox of Tradition and Modernity). (Edt. Norine MacDonald, Luc Tayart de Borm),
Philanthropy in Europe: A Rich Past, A Promising Future (ss. 223-234). London: Alliance Publishing Trust,
BİKMEN, F. ve Meydanoğlu, Z. (2006a). Sivil Toplum ve Hayırseverlik Araştırmaları 2004–2006 (Araştırma Bulguları ve Çözüm Önerileri). İstanbul: Tüsev Yayınları No:40.
BİKMEN, F. ve Meydanoğlu, Z. (2006b). Türkiye'de Sivil Toplum: Bir Değişim Süreci (Uluslararası Sivil Toplum Endeksi Projesi Türkiye Ülke Raporu). TÜSEV Yayınları No:39.
BOURDIEU, P. (1986/2002). The Forms of Capital. (Edt. N.W.Biggart), Readings in Economic Sociology (ss. 280–291). Oxford: Blackwell Publishers.
BRATTON, M. ve van de Walle, N. (1997). Democratic Experiments in Africa :Regime Transition in Comparative Perspective. Cambridge: Cambridge University Press.
BREHM, ve Rahn W. (1997) “Individual-Level Evidence for the Causes and Consequences of Social Capital”, American Journal of Political Science, 41(3), 999- 1023.
BROWN-GRAHAM, A.R. (2003). “The Missing Link:Using Social Capital to Alleviate Poverty”. Popular Government Magazine, Special Issue: Perspectives on Poverty in North Carolina, 68(3), 32-41.
BUĞRA, A. (2001). Kriz ve Geleneksel Refah Rejimi, VI. Araştırma Zirvesinde Sunulan Bildiri, 19-21 Nisan 2001, İstanbul.
BUNCE, V. (2000). “Comparative Democratization: Big and Bounded. Generalizations.” Comparative Political Studies , 33(6-7), 703-734
CANCLINI, N. G. (1995). Hybrid Cultures: Strategies for Entering and Leaving Modernity.(Çev. Christopher L. Chiappari ve Silvia L. Lopez) Minneapolis: University of Minnesota Press.
CANDAR, C. (1999). “Redefining Turkey's Political Center”. Journal of Democracy, 10(4), 129-141.
CANDLAND, C. (2000). “Faith as Social Capital: Religion and Community Development in Southern Asia”. Policy Sciences, 33, 355-374.
CHU, Y., Diamond, L., Andrew J. N. ve Shin, D.C. (2008). Introduction: Comparative Perspectives on Democratic Legitimacy in East Asia. (Edt. Y. Chu, L. Diamond ve Andrew J. N.), How East Asians View Democracy (ss. 1-38). New York: Columbia University Press.
CLAGUE, C., Gleason, S. ve Knack, S. (2001). “Determinants of Lasting Democracy in Poor Countries: Culture, Development and Institutions”. The ANNALS of the American Academy of Political and Social Science, 573(1), 16-41.
COLEMAN, J. S. (1988). “Social Capital in the Creation of Human Capital”. The American Journal of Sociology, 94, 95-120.
COLEMAN, J. S. (2000). Foundations of Social Theory. USA: Harvard University Press.
COLLIER, D. ve Levitsky, S. (1997). “Democracy with Adjectives: Conceptual Innovation in Comparative Research”. World Politics, 49(3), 430-451.
COX, M. (2009). Social Capital and Peace-Building: Creating and Resolving Conflict with Trust and Social Networks. London: Routledge.
ÇAHA, Ö. (2003). Aşkın Devletten Sivil Topluma. İstanbul: Gendaş.
ÇARKOĞLU, A. ve Kalaycıoğlu, E. (2007). Turkish Democracy Today: Elections, Protest and Stability in an Islamic Society. International Library of Political Studies. London: I. B. Tauris,
DAĞI, İ. (2008). Turkey Between Democracy and Militarism: Post Kemalist Perspectives. Ankara: Orion Kitabevi.
DAVIES, J.C.(1965). “The Family's Role in Political Socialization”. The ANNALS of the American Academy of Political and Social Science September, 361(1), 10-19.
DIAMOND, J. L. (1993). Introduction. (Edt. L. Diamond), Political Culture and Democracy in Developing Countries (ss. 1-33). Boulder: Lynne Rienner Publishers.
DIAMOND, J. L. (1994). “Rethinking Civil Society:Toward Democratic Consolodation”. Journal of Democracy, 5(3), 4-17.
DIAMOND, J. L. (2002). “Thinking About Hybrid Regimes”. Journal of Democracy, 13(2), 21-35.
DIAMOND, J. L.(2008). The Spirit of Democracy. NewYork: Times Books.
DURKHEIM, E. (2006). Toplumsal İşbölümü. İstanbul: Cem Yayınevi.
EATWELL, R. (1997). Introduction: The Importance of the Political Culture. (Edt. Roger Eatwell), European Political Culture: Conflict or Convergence (ss. 1-12), Routledge: New York.
ESMER, Y. (1999). Devrim, Evrim, Statüko: Türkiye'de Ekonomik, Siyasal ve Kültürel Değerler. İstanbul: TESEV yayınları.
FARR, J. (2004). “Social Capital: A Conceptual History”. Political Theory, 32(1), 6- 33.
FIELD, J. (2006). Sosyal Sermaye. (Çev. Bahar Bilgen ve Bayram Şen), İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
FILE, T. ve Crissey, S. (2010). Voting and Registration in the Election of November 2008, 1-17, http://www.census.gov/prod/2010pubs/p20-562.pdf, (Erişim Tarihi: 12.08.2010).
FINKEL, S. E., Sabatini, C.A. ve Bevis, G. G. (2000). “Civic Education, Civil Society, and Political Mistrust in a Developing Democracy: The Case of the Dominican Republic”. World Development, 28(11), 1851-1874, 2000.
FISHER, S.(2009). Political Culture and Social Trust. Stephen Fisher Political Sociology Lectures. Erişim http://malroy.econ.ox.ac.uk/fisher/polsoc, (Görüntülenme tarihi: Ağustos 2010).
FREITAG, M. (2003). “Beyond Tocqueville: The Origins of Social Capital in Switzerland”. European Sociological Review, 19(2), 217-232.
FUKUYAMA, F. (1995a). “Confucianism and Democracy”. Journal of Democracy, 6(2), 20-33.
FUKUYAMA, F. (1995b). “The Primacy of Culture”. Journal of Democracy, 6(1), 7- 14.
FUKUYAMA, F. (1997). “The Illusion of Exceptionalism”. Journal of Democracy, 8(3), 146-149.
FUKUYAMA, F. (2001). “Social Capital, Civil Society and Development”. Third World Quarterly, 22(1), 7-20.
FUKUYAMA, F. (2005). Güven: Sosyal Erdemler ve Refahın Yaratılması. İstanbul: İş Bankası Kültür Yayınları.
FUKUYAMA, F. (2009). Büyük Çözülme: İnsan Doğası ve Toplumun Yeniden Oluşturulması. İstanbul: Profil Yayıncılık.
GASTIL, R. D. (1990), “The Comparative Survey of Freedom: Experiences and Suggestions.”
Studies in Comparative International Development 25(1), 25-50.
GERSHTENSON, J. ve Plane, D.L. (2005). Rethinking Political Trust. Prepared for Annual Meeting of the Southern Political Science Association. New Orleans, 6-8 Ocak 2005.
GOANKAR, D. P. (1999). “On Alternative Modernities”. Public Culture, 11(1), 1-18.
GRAEF, P. (2009). Social Capital: The Dark Side. (Edt. G. T. Svendsen ve G.L.H Svendsen), Handbook of Social Capital: The Troika of Sociology, Political Science and Economics (ss. 143-161). Cheltenham: Edward Elgar.
GROOTEART, C. (1998). Social Capital: The Missing Link?. The Social Capital Initiative Working Paper, No.3. Washington, DC: World Bank, 1-21.
HANIFAN, L. J. (1916). “The Rural School Community Center”. Annals of the American Academy of Political and Social Science, 67, 130-138.
HARRISS, J. ve De Renzio, P. (1997). Policy Arena: “Missing Link or 'Analytically Missing'?: The Concept of Social Capital”. (Edt. John Harriss). An introductory bibliographic essay, Journal of International Development, 9 (7), 919-937.
HEPER, M. ve Güney, A.(2000). “The Military, Political Islam and Democracy in Turkey”. Armed Forces and Society, 26(Summer), 635-657.
HEPER, M. ve Sayarı, S. (2002). Political Leaders and Democracy in Turkey. Lexington Books.
HEPER, M. (2006).Türkiye'de Devlet Geleneği. İstanbul: Doğu Batı Yayınları.
HOFFMAN, J., Hoelscher M. ve Sorenson, R. (2006). “Achieving Sustained Competitive Advantage: A Family Capital Theory”. Family Business Review, 19 (2), 135-145.
HUNTINGTON, S.P ve Nelson, J.M (1976). No Easy Choice: Political Participation in Developing Countries. England: Harvard University Press.
HUNTINGTON, S. (1993). The Third Wave: Democratization in the Late Twentieth Century. Norman: University of Oklahoma Press.
INGLEHART, R. ve Welzel, C. (2005). Modernization, Cultural Change and Democracy: The Human Development Sequence. Cambridge: Cambridge University Press.
İNSEL, A. (2002). Giriş. (Edt. A. İnsel), Modern Türkiye'de Siyasi Düşünce: Kemalizm (ss. 17-27), İstanbul: İletişim Yayınları.
İNSEL, A. (2005). Türkiye'de Toplumun Bunalımı. İstanbul: Birikim Yayınları.
KADIOĞLU, A. (1996). “The Paradox of Turkish Nationalism and the Construction of Official Identity”. Middle Eastern Studies, 32(2), 177-194.
KALAYCIOĞLU, E. (1995). Türkiye'de Siyasal Kültür ve Demokrasi. (Edt. E. Özbudun, E. Kalaycıoğlu ve L. Köker), Türkiye'de Demokratik Siyasal Kültür (ss.43- 69). Ankara: Türk Demokrasi Vakfı.
KALAYCIOĞLU, E. (1998). Sivil Toplum ve Neopatrimonyal Siyaset. (Edt. E.F. Keyman ve A. Y. Sarıbay), Küreselleşme, Sivil Toplum ve İslam: Türkiye Üzerine Yansımalar (ss.111-135), Ankara: Vadi Yayınları.
KALAYCIOĞLU, E. (2007). State, Civil Society and Political Participation in Turkey, International Studies Meeting, Chicago, Illinois, February 27- March 3.
KALAYCIOĞLU, E. (2008). Türkiye'de Demokrasinin Pekişmesi: Bir Siyasal Kültür Sorunu.(Edt. S. Yazıcı, K. Gözler ve Fuat Keyman), Prof. Dr. Ergun Özbudun'a Armağan: Essays in Honor of Ergun Özbudun, Cilt I Siyaset Bilimi, (ss.247-277), Ankara: Yetkin Basım Dağıtım.
KARAMAN, M. L. (1990). “Sivil Toplum Kavramı ve Türkiye Üzerine Değerlendirmeler: Bir Yeniden Bakış”. Türkiye Günlügü, 10, 4-22.
KARAMAN M. L. ve Aras B. (2000). “The Crisis of Civil Society in Turkey”, Journal of Economic and Social Research, 2 (2) 2000, 39-58
KEELE, L.(2007) “Social Capital and Dynamic of Trust in Government”. American Journal of Political Science, 51(2), 241-254
KEYMAN, E. F. (2006). Türkiye'de Sivil Toplumun Serüveni: İmkansızlıklar İçinde Bir Vaha, Ankara: STGM(Sivil Toplum Geliştirme Merkezi).
KRISHINA, A.(2002). “Enhancing Political Participation in Democracies What is the Role of Social Capital?”. Comparative Political Studies , (35) 4, 437-460.
LEVI, M. (1996). “Social and Unsocial Capital: A Review Essay of Robert Putnam's Making Democracy Work”. Politics and Society, 24(1), 45-55.
LICHBACH, M. I. (2003). Is Rational Choice Theory All of Social Science? Ann Arbor: University of Michigan Press
LIJPHART, A. (1989). The Structure of Inference. (Edt. A. Gabriel ve S. Verba), The Civic Culture Revisited (ss.37-56). Newbury Park: Sage Publication.
LIN, N. (2001). Social Capital: A Theory of Social Structure and Action. Cambridge: Cambridge University Press.
LOCKHART, W. H (2005). “Building Bridges and Bonds: Generating Social Capital in Secular and Faith-Based Poverty-to-Work Programs”. Sociology of Religion , 66, 45-60.
MISHLER, W. ve Rose, R. (2005). “What Are The Political Consequences Of Trust? A Test of Cultural and Institutional Theories in Russia”. Comparative Political Studies, 38(9), 1050-1078.
NANNESTAD, P., S., Gunnar L. H. ve Svendsen, G. T. (2008). “Bridge Over Troubled Water? Migration and Social Capital”. Journal of Ethnic and Migration Studies, 34(4), 607-631.
NEWTON, K. (1999). “Social and Political Trust in Established Democracies”. (Edt. Pippa Norris) , Critical Citizens: Global Support for Democratic Governance (ss.169- 187). Newyork: Oxford University Press
NEWTON, K. (2001). “Trust, Social Capital, Civil Society and Democracy”. International Political Science Review, 22(2), 201-214.
NORRIS, P. ve Inglehart R. (2004). “Religious Organizations and Social Capital”. The International Journal of Not-for-Profit Law, 6(4), September 2004.
OORSCHOT, W., Arts, W. ve Gelissen, J. (2006). “Social Capital in Europe: Measurement and Social and Regional Distribution of a Multifaceted Phenomenon”. Acta Sociologica, 49(2), 149-167.
OSTROM, E. (1997). Investing in Capital, Institutions, and Incentives. (Edt. C. Clague), Institutions and Economic Development: Growth and Governance in Less-Developed and Post-Socialist Countries (ss.153-181). Baltimore: Johns Hopkins University Press.
ÖZBUDUN, E. (1993). States Elites and Democratic Political Culture in Turkey. (Edt. Larry Diamond), Political Culture and Democracy in Developing Countries(ss. 189- 210). Boulder, CO: Lynne Reinner.
ÖZBUDUN, E., Kalaycıoğlu, E. ve Köker, L. (1995). Türkiye'de Demokratik Siyasal Kültür. Ankara: Türk Demokrasi Vakfı.
ÖZBUDUN, E. (1996). “Turkey: How Far from Consolidation?”. Journal of Democracy, 7(3), 123-138.
ÖZBUDUN,E., Keyman, F. (2003). Türkiye'de Kültürel Küreselleşme. (Edt. Peter L. Berger ve Samuel Huntington). Bir Küre Bin Bir Küreselleşme: Çağdaş Dünyada Kültürel Çeşitlilik (ss.303-326). İstanbul: Kitap Yayınevi.
ÖZBUDUN, E. (2010). “Türkiye'nin Demokratikleşmesinin Önündeki Engeller”. Stratejik Boyut, 2(7), 13-17.
ÖZDEMİR, Ş. (2006). Müsiad: Anadolu Sermayesinin Dönüşümü ve Türk Modernleşmesinin Derinleşmesi. Ankara: Vadi Yayınları.
ÖZEN, Ş. ve Aslan, Z. (2006). “İçşel ve Dışsal Sosyal Sermaye Açısından Türk Toplumunun Sosyal Sermaye Potansiyeli: Ortadoğu Sanayi ve Ticaret Merkezi (OSTİM )Örneği”. Akdeniz İİBF Dergisi, 6(12), 130-161.
ÖZPOLAT, A. (2010). “Ailede Demokratik Sosyalleşme”. Aile ve Toplum: Eğitim Kültür ve Araştırma Dergisi, 5 (20), 9-24.
ÖZŞAHİN, M.C. (2009). The Impact of the European Union Membership Conditionality on Human Rights in Turkey, Unpublished Master's Thesis, University of Missouri Columbia.
PARRY, G., Moyser, G. ve Day N.(1992). Political Participation and Democracy in Britain, Cambridge: Cambridge University Press.
PARSONS, T., (1961). Theories of Society: Foundations of Modern Sociological Theory. New York: Free Press.
PAXTON, P. (1999). “Is Social Capital Declining in the United States? A Multiple Indicator Assessment”. The American Journal of Sociology, 105 (1) , 88-127.
PAXTON, P. (2002). “Social Capital and Democracy: An Interdependent Relationship”. American Sociological Review, 67(2), 254-277.
PIETERSE,, J.N. (1995). Globalization as Hybridization. (Edt. Mike Featherstone, Scott Lash ve Roland Robertson), Global Modernities (ss. 45-68). London: Sage Pub.
PORTES, A. (1998). “Social Capital: Its Origins and Applications in Modern Sociology”. Annual Review of Sociology, 24, 1-24.
POTTER, D., Goldblatt, D., Kiloh, M. ve Paul L. (1997). Democratization. Cambridge: Polity Press.
PRETTY, J. ve Ward, H. (2001). “Social Capital and the Environment”. World Development, 29(2), 209-227.
PUTNAM, R.D., Leonardi R. ve Nanetti Y. R.(1993). Making Democracy Work: Civic Tradition in Modern Italy. Princeton: Princeton University Press.
PUTNAM, R.D. (1995). “Bowling Alone: America's Declining Social Capital”. Journal of Democracy, 6(1), 65-78.
PUTNAM, R.D (2000). Bowling Alone: The Collapse And Revival American Community. New York: Simon And Sch.
PUTNAM, R. (2003). Democracy. (Edt. R. Dahl, I. Shapiro ve J. A. Cheibub), The Democracy Sourcebook (ss.157-167). Cambridge: MIT Press.
ROTBERG, R. I. (1999). “Social Capital and Political Culture in Africa, America, Australasia, and Europe”. Journal of Interdisciplinary History , 29 (3), 339-356
SAKALLIOĞLU, Ü.C. (1997). “The Anatomy of the Turkish Military's Political Autonomy”. Comparative Politics, (29) 2, 151-166.
SARGUT, A.S. (2001). Kültürlerarası Farklılaşma ve Yönetim, Ankara: İmge Kitabevi Yayınevi.
SARGUT, A. S. (2003). Kurumsal Alanlardaki Örgüt yapılarının Oluşmasında ve
Ekonomik İşbirliğinin Yürütülmesinde Güvenin Rolü. (Edt. F. Erdem). Sosyal Bilimlerde Güven (ss. 89-124), Ankara: Vadi Yayınları.
SARGUT, A.S. (2006). “Sosyal Sermaye: Yapının Sunduğu Bir Olanak mı, Yoksa Bireyin Amaçladığı Bir Eylem mi?”. Akdeniz İİBF Dergisi, (6)12, 1-13.
SO, A. (1990). Social Change and Development: Modernization, Dependency and World System Theories. London: Sage Publications.
ŞAN, M.K. (2007). Sosyal Bilimlerde Yıldızı Yükselen Yeni Bir Kavram: Sosyal Sermaye ve Türkiye. (Edt. M.K. Şan), Sosyoloji Yazıları I: Sakarya Üniversitesi Sosyoloji Bölümü Ortak Çalışması (ss. 282-321). İstanbul: Kızıl Elma Yayınları.
ŞAN, M. K. (2008). “Türkiye'de Sosyal Sermaye Kaybının Dini Görünümleri”. Bilgi, (16) 1, 74-98.
TESSLER, M. ve Altinoglu E. (2004). “Political Culture in Turkey: Connections among Attitudes Toward Democracy, The Military and Islam”. Democratization, 11 (1), 2004, 22-51.
TOCQUEVILLE, A. de. (1994). Amerika'da Demokrasi. İstanbul: Yetkin Yayınları.
TOKYAY, M. (2011). “World Values Survey reveals important trends in Turkey”.
http://www.setimes.com/cocoon/setimes/xhtml/en_GB/features/setimes/features/20
/08/05/feature-03 (Erişim: 15.09.2011)
TOPÇUOĞLU, A. (2003). Akrabalık ve Hemşerilik İlişkilerinin Toplumsal Sermaye Değeri. Konya: Çizgi Kitapevi.
TOPÇUOĞLU, A. ve diğerleri. (2010). Türkiye'de Aile Değerleri Araştırması, Ankara: Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü.
http://www.aile.gov.tr/files/kutuphane_61_Turkiyede_aile_degerleri.pdf (Erişim: 28.09.2011)
TORSVIK, G. (2000). “Social Capital and Economic Development: A Plea for the Mechanism”. Rationality and Society, 12, 451-476.
TÖNNIES, F. (2000). Gemeinschaft ve Gesellschaft. (Edt. A. Aydoğan), Şehir ve Cemiyet (ss. 185-217). İstanbul: İz Yayıncılık.
TRIMBERGER, E. K. (2003). Tepeden İnmeci Devrimler: Japonya, Türkiye, Mısır, Peru. İstanbul: Gelenek Yayıncılık.
TÜİK, (2011). Türkiye İstatistik Yıllığı, 2010. Ankara: Türkiye İstatistik Kurumu Matbaası.
TÜSEV (2011), TUSEV Elektronik Bülten , Sayı 49, Erişim Tarihi (15.09.2011) , http://www.tusev.org.tr/userfiles/image/TUSEV%20E-Bulten%20Sayi%2049.pdf
TÜRKÖNE, M. (2005). Türkiye'nin Kayıp Halkası. İstanbul: Etkileşim Yayınları..
UĞUZ, H. E.(2010). Kişisel ve Kurumsal Gelişmeye Farklı Bir Yaklaşım: Sosyal Sermaye. Ankara: Orion Kitabevi.
USLANER, E. M. (2008). Trust as a Moral Value. (Edt. D. Castiglione, J. W.Van Deth ve G. Wolleb), The Handbook of Social Capital (ss.101-121). Oxford: Oxford University Press.
VAN DETH, J.(2008). Introduction: Social Capital and Democratic Politics. (Edt. D. Castiglione, J. Deth ve G. Wolleb), The Handbook of Social Capital (ss.199-207). Oxford: Oxford University Press.
VERBA, S., Schlozman, K. L. ve Burns, N. (2005). Family Ties: Understanding the Intergenerational Transmission of Participation. (Edt. A.S. Zuckerman), The Social Logic of Politics: Personal Networks as Contexts for Political Behavior (ss. 95-114). Philadelphia: Temple University Press.
WARREN, M. R.(2009). “Community Organizing in Britain: The Political Engagement of Faith-Based Social Capital”. City and Community, 8(2), 99-127.
WILLIAMS, P., ve de Mola P. Y. L (2007). “Religion and Social Capital Among Mexican İmmigrants in Southwest Florida”. Latino Studies, 5(2): 233-253.
WOOLCOCK, M. (2003). Social Capital. (Edt. K. Christensen ve D. Levinson), Encyclopedia of Community (ss.1258-1262). London: Sage Publications.
YEĞEN, M. (2002). Kemalizm ve Hegomonya?. (Edt. A.İnsel), Modern Türkiye'de Siyasi Düşünce: Kemalizm (ss.56-74), İstanbul: İletişim Yayınları.
http://www.aile.gov.tr/files/kutuphane_61_Turkiyede_aile_degerleri.pdf (Görüntüleme Tarihi: Eylül 2011)
http://www.belgenet.com/12eylul/12091980_08.html (Görüntülenme Tarihi: Ağustos 2010)
– http://www.census.gov/newsroom/releases/archives/voting/cb09110.html (Görüntülenme Tarihi: Ağustos 2010)
http://www.dernekler.gov.tr/index.php?option=com_content&view=category&layo ut=blog&id=52&Itemid=12&lang=tr (Görüntülenme Tarihi: Eylül 2011)
www.freedomhouse.org (Görüntülenme Tarihi: Eylül 2011)
http://www.mevzuat.gov.tr (Görüntülenme Tarihi:Ağustos 2011)
http://www.setimes.com/cocoon/setimes/xhtml/en_GB/features/setimes/features/20
/08/05/feature-03 (Görüntülenme Tarihi: Eylül 2011)
www.tuik.gov.tr (Görüntülenme Tarihi:Ağustos 2010)
http://www.tusev.org.tr/userfiles/image/TUSEV%20E-Bulten%20Sayi%2049.pdf (Görüntülenme Tarihi: Eylül 2011)
http://www.worldvaluessurvey.org (Görüntülenme Tarihi: Eylül 2011)
http://www.wvsevsdb.com/wvs/WVSAnalize.jsp (Görüntülenme Tarihi: Eylül 2011)

Toplam 164 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil	Türkçe
Bölüm	Araştırma Makaleleri
Yazarlar	Mehmet Aydemir Bu kişi benim M. Cüneyt Özşahin
Yayımlanma Tarihi	25 Temmuz 2014
Gönderilme Tarihi	25 Temmuz 2014
Yayımlandığı Sayı	Yıl 2011 Cilt: 6 Sayı: 1

Kaynak Göster

APA	Aydemir, M., & Özşahin, M. C. (2014). TÜRK DEMOKRASİSİNDE KAYIP HALKAYI KEŞFETMEK: Türkiye Örneği Üzerinden Sosyal Sermaye - Demokrasi Bağlantısını Yeniden Düşünmek. Akademik İncelemeler Dergisi, 6(1), 41-87.

Makale Dosyaları

Tam Metin

Bu eser Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.

Akademik İncelemeler Dergisi (AID) bilginin paylaşımı için Açık Erişim Politikasına uymaktadır.