Temsili Demokrasideki Siyasal Katılım Sorununun Çözümünde Türkiye ve AB’nin STK’lara Yaklaşımı

Yıl 2019, Cilt: 21 Sayı: 1, 331 - 343, 20.03.2019

Ahmet Nafiz Ünalmış

https://doi.org/10.32709/akusosbil.513271

Cited By: 1

Öz

Bu makalede, temsili demokrasinin en önemli özelliklerinden sayılan seçimlerin,
siyasal katılımın sağlanması için yeterli olmadığı görüşünden hareketle temsili demokraside sivil toplumun siyasal
alana katılım sorunu incelenmiştir. Bu bağlamda STK’ların temsili demokraside
ortaya çıkan katılım sorununun çözümünde oynadığı rol değerlendirilerek,
Türkiye’de siyasal ve bürokratik alanda STK’ların karar alma süreçlerine
katılımda yaşadığı sorunlar tespit edilmiştir. AB’nin STK’ların karar alma
süreçlerindeki rolüne ilişkin yaklaşımı ve bu alanda ortaya koyduğu normlar,
Türkiye’nin AB üyeliğine adaylığından dolayı makalede ele alınarak, Türkiye ve
AB’nin siyasal katılım konusuyla ilgili STK’lara yönelik yaklaşımı ortaya
konmaya çalışılmıştır. Sonuç olarak Türkiye’nin siyasal katılım sorununu
gidermesinin, uzun dönemde Türk demokrasisinin daha ileri seviyeye çıkması için
kaçınılmaz olduğu vurgulanmıştır. 

Anahtar Kelimeler

Siyasal katılım, STK, temsili demokrasi, çoğulculuk, radikal demokrasi

Approaches of Turkey and the EU to NGOs in the Solution of the Issue of Political Participation in Representative Democracy

Öz

In this article,
the issue of participation of the civil society in the political sphere in the
representative democracy is examined in view of the fact that the elections,
which are considered to be the most important features of representative democracy,
are not sufficient to ensure political participation. Within in this context,
the role of NGOs in the solution of problems arising in representative
democracy is evaluated and it is identified the difficulties in the
participation of NGOs in the political and bureaucratic decision-making process
in Turkey. The approaches of the EU to the role of the NGOs in the
decision-making process  and norms put
forth in this field is handled because of Turkey’s candidacy for EU membership,
it is tried to reveal the approaches of Turkey and EU to NGOs related to the
political participation. As a result, it is emphasized that overcoming the
issue of political participation of Turkey is inevitable for further
development of Turkish democracy in the long term.

Anahtar Kelimeler

Political participation, NGOs, representative democracy, pluralism

Kaynakça

• Altıntaş, M. (2015). Türkiye’de Sivil Toplum-Kamu İşbirliklerine Yönelik Uygulamalar: Vaka Analizlerine Dayalı Bir Çalışma, TÜSEV,https://siviltoplum-kamu.org/tr/wp-content/uploads/2018/08/vaka-analizlerine-dair-bir-%C3%A7al%C4%B1%C5%9Fma.pdf, Erişim Tarihi 16.12.2018.
• Avrupa Komisyonu. (2013). 2013 Yılı İlerleme Raporu. https://www.ab.gov.tr/files/2013%20ilerleme%20raporu/2013_ilerleme_raporu_tr.pdf,Erişim Tarihi: 25.12.2018.
• Beriş, H. E. (2015). Siyasal Düzenin Sınırları Demokrasi Demokratikleşme ve Katılımcı Siyaset, İstanbul: Tezkire Yayınları.
• Bulut, Y., Akın, S. ve Kahraman, Ö.F. (2017). “Kamu Politikalarının Oluşturulmasında Sivil Toplum Kuruluşlarının Etkisi”, Strategic Public Management Journal, Volume 3, Issue 6, pp.23-38.
• Council of Europe. (2017). Guidelines for Civil Participation in Political Decision Making, https://search.coe.int/cm/Pages/result_details.aspx?ObjectId=09000016807509dd, Erişim Tarihi: 15.11.2018.
• Çaha, Ö. (2012). Aşkın Devletten Sivil Topluma, Ankara: Orion Yayınları.
• Çukurçayır, M. A. (2012). Siyasal Katılma ve Yerel Demokrasi, Konya: Çizgi Kitabevi.
• Erdoğan, M. (2012). ‘‘Müzakereci Demokrasi ve Sınırları’’, İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 22(11):26.
• Kiriş, H. M. (Ocak-Aralık 2015). “Türkiye’de ‘Seçim Sandığı’ Tartışmaları: Seçime Katılma Oranlarının Anlamı ve Önemi”, Toplum ve Demokrasi, 9(19-20): 25-49.
• Köker, L. (1996). “Radikal Demokrasi”, Diyalog, 1: 114.
• Lijphart, A. (1997). “Unequal Participation: Democracy’s Unresolved Dilemma”, The American Political Science Review, Vol. 91, No. 1, pp. 1-14.
• Mansbridge, J. (1990). “Democracy and Common Interests”, Social Alternatives, 4(8): 20.
• Phillips, A. (1995). The Politics of Presence, Oxford University Press.
• Ryan, A. (1998). “In a Conversational İdiom. Social Research”, The New School, 473-489.
• Stewart, S. (1997). “Happy Ever After in the Marketplace: Nongovernment Organisations and Uncivil Society”, Review of African Political Economy, 24(71):17.
• Şaylan, G.(2008). Temsili Liberal Demokrasinin Önlenemez Krizi, Ankara: İmge Kitabevi.
• TACSO STK’lar ve Sivil Katılım, http://panel.stgm.org.tr/vera/app/var/files/d/o/doc_manual_4tr.pdf. Erişim Tarihi: 11.10.2018.
• Tekeli, İ. (2005). Katılımcı Demokrasi Sivil Ağlar ve Sivil Toplum Kuruluşları, İki Sempozyum Türkiye’de Sivil Toplum Kuruluşları, İstanbul: Türkiye Ekonomik ve
• Toplumsal Tarih Vakfı Yayınları.
• Tekeli, İ. (Kasım 2002). Sivil Toplum Kuruluşları, Yerelleşme ve Yerel Yönetimler, İstanbul: Türkiye Ekonomik ve Toplumsal Tarih Vakfı Yayınları.
• Tekeli, İ. (2012). Türkiye İçin STK’lar ve Katılımcı Demokrasi Yazıları, İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yayınları.
• TÜSEV. (2018). Avrupa Konseyi Politik Karar Alma Süreçlerine Sivil Katılım Rehberi Çevirisi, https://www.tusev.org.tr/tr/haberler/avrupa-konseyi-politik-karar-alma-sureclerine-sivil-katilim-rehberi-cevirisi-yayimlandi#.XCSMVlUzbDc, Erişim Tarihi: 22.11.2018.
• TÜSEV. (2015). Sivil Toplum İzleme Raporu. 2013-2014. https://www.tusev.org.tr/usrfiles/files/Izleme_Raporu_2013_2014.pdf, Erişim Tarihi: 22.12.2018.
• Ünalmış, N., (2018). Bir Baskı Grubu Olarak TÜSİAD’ın İç ve Dış Politikada Etkisi, Yıldırım Beyazıt Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara.
• Yıldırım, İ. (2004). Demokrasi Sivil Toplum Kuruluşları ve Yönetişim, Ankara: Seçkin Yayınları