Tarım,
sanayi öncesi toplumların temel geçim kaynağı olmakla beraber, sınâi
faaliyetlere ham madde sağlayan önemli bir iktisadi faaliyet kolunu da teşkil
etmektedir. Osmanlı tarım ekonomisinde, üretimi hububat türüne nazaran daha çok
emek isteyen ve yetişme şartları bakımından seçici olan tarım ürünlerinden
pamuk, susam, keten, kendir, sumak, isot ve zeytin başlıca sınâi bitkileri
olarak karşımıza çıkmaktadır. Diyarbekir Eyaleti’nde Fırat ve Dicle
ırmaklarının bulunduğu vadi içerisinde bu nehirleri oluşturan çay ve dereler
sınâi bitkileri için avantaj bir rol üstlenmiştir. Eyalet içerisinde Amid,
Mardin, Ruha, Harput, Musul sınaî bitkilerinin başlıca üretim merkezleri
olmuştur. Pamuk, dokuma ve giyim
sınâinde; keten ve kendir hem dokuma sınaînde hem de gemicilik sektörü için
vazgeçilmez maddelerdir. Susamdan çıkarılan tahin ise çeşitli tüketim
alanlarında kullanılırken, zeytin yağı ise Osmanlı sabun sınâinin ana maddesini
oluşturmaktadır. Özelde Osmanlı tarım ekonomisi alanında, sınai bitkilerinin
tarım ekonomisine olan katkısı üzerine yapılan çalışmaların istenilen seviyede
olmaması, bu çalışmanın kaleme alınmasında etken rol oynamıştır. Çalışmanın
temeli arşiv kaynaklarına dayanmakta olup, konu ile ilgili araştırma ve
inceleme türündeki eserlerden de yararlanılmıştır.
Bölüm | Araştırma Makalesi |
---|---|
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 7 Temmuz 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 |