Comparison in Terms of the Herbage Yield and Quality of Some Cereal Species Grown at Different Sowing Times

Yıl 2018, Cilt: 33 Sayı: 2, 125 - 131, 29.12.2018

Erdal Çaçan , Dilek Karabulut

https://doi.org/10.28955/alinterizbd.360031

Cited By: 3

Öz

This study was carried out during the growing season
of 2015-2016 in order to determine the effect of different sowing times on the
yield and quality of some wheat, barley and triticale varieties grown in Bingöl
ecological conditions. In the research; 1 triticale (Umranhanim), 1 two row
barley (Sahin-91), 1 six row barley (Altikat), 1 bread wheat (Pehlivan) and 1
durum wheat (Firat-93) cultivars were used as plant material. The research was
established as a randomized complete block design with four replications. In
the study; plant height, green herbage yield, dry herbage yield, crude protein,
crude protein yield, acid detergent fiber (ADF), neutral detergent fiber (NDF),
digestible dry matter (DDM), dry matter intake (DMI) and relative feed value
(RFV) characteristics were investigated. On average in the results of research;
plant height, green herbage yield, dry herbage yield, crude protein, crude
protein yield, acid detergent fiber (ADF), neutral detergent fiber (NDF), digestible
dry matter (DDM), dry matter intake (DMI) and relative feed value (RFV) were
ranged from 71.5 to 86.0 cm, 1854.7 to 3140.6 kg da-1, 520.4 to 767.1 kg da-1,
11.2 to 12.5%, 65.4 to 92.4 kg da-1, 32.2 to 34.6%, 56.1 to 61.2%, 62.0 to
63.8%, 1.96 to 2.14% and 95.5 to 103.3 respectively. From the perspective of
the quality characteristics examined, it was seen that the cereals gave close
results and the triticales appeared to be in the foreground in terms of yield
characteristics. In generally, the highest values were obtained from early
sowing dates. Therefore, it was concluded that the best optimum sowing time in
Bingöl could be 1-15 October for herbage yields at cereal species

Anahtar Kelimeler

arpa, ndf, adf, triticale

Farklı Zamanlarda Ekilen Bazı Tahıl Türlerinin Ot Verimi ve Kalitesi Bakımından Karşılaştırılması

Öz

Bu çalışma, Bingöl
ekolojik koşullarında kışlık olarak yetiştirilen bazı buğday, arpa ve tritikale
çeşitlerinde farklı ekim zamanlarının ot verimi ve kalitesine olan etkisinin
belirlenmesi amacıyla 2015-2016 yetiştirme sezonunda yürütülmüştür. Çalışmada
bitki materyali olarak 1 adet tritikale (Ümranhanım), 1 adet iki sıralı arpa
(Şahin 91), 1 adet altı sıralı arpa (Altıkat), 1 adet ekmeklik buğday
(Pehlivan) ve 1 adet makarnalık buğday (Fırat 93) çeşidi kullanılmıştır. Araştırma tesadüf blokları deneme
desenine göre dört tekerrürlü olarak kurulmuştur. Araştırmada; bitki boyu,
yeşil ot verimi, kuru ot verimi, kuru otta ham protein (HP), asit deterjanda çözünmeyen
lif (ADF), nötral deterjanda çözünmeyen lif (NDF), sindirilebilir kuru madde
(SKM), kuru madde tüketimi (KMT) ve nispi yem değerlerine ilişkin veriler ele
alınmıştır. Araştırmada tahıl türlerinin; bitki boyları 71,5-86,0 cm, yeşil ot
verimleri 1854,7-3140,6 kg da^-1, kuru
ot verimleri 520,4-767,1 kg da^-1, kuru otta ham protein oranları %11,2-12,5,
ham protein verimleri 65,4-92,4 kg da^-1, ADF oranları %32,2-34,6, NDF oranları %56,1-61,2, SKM oranları %62,0-63,8,
KMT oranları %1,96-2,14 ve NYD 95,5-103,3 arasında değişim göstermiştir. İncelenen
kalite özellikleri açısından tahılların birbirine yakın sonuçlar verdiği, verim
özellikleri açısından ise tritikalenin ön plana çıktığı görülmüştür. Genel
olarak çalışmada en yüksek değerler, erken yapılan ekimlerden elde edilmiştir.
Bingöl koşullarında ot amaçlı yapılacak tahıl ekimlerinin Ekim ayının 1 ile
15’i arasında yapılması tavsiye edilmektedir.

Anahtar Kelimeler

NDF, ADF, Arpa, tritikale

Kaynakça

• Açıkgöz, E., 2001. Yem Bitkileri. Uludağ Üniversitesi Güçlendirme Vakfı, Yayın No: 82, Bursa
• Açıkgöz, E., 2013. Yem Bitkileri Yetiştiriciliği. Süt Hayvancılığı Eğitim Merkezi Yayınları No:8, s.56
• Akar, M., 2015. Vejetatif dönemde biçim uygulaması yapılan buğdayın ot ve tane özellikleri üzerine ekim zamanı ve biçim yüksekliğinin belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Mustafa Kemal Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, s. 62
• Alp, A., 2009. Diyarbakır kuru koşullarında bazı tescilli tritikale (X Triticosecale Wittmack) çeşitlerinin tarımsal özelliklerinin belirlenmesi. YYÜ Tar Bil Derg., 19(2), 61-70 Anonim, 2014. Bingöl Valiliği, Bingöl İl Gıda, Tarım ve Hayvancılık Müdürlüğü. http://www.bingol.tarim.gov.tr, Erişim Tarihi: 13/12/2014
• Anonim, 2016. Tarımsal Değerleri Ölçme Denemeleri Teknik Talimatı. Tarım ve Köy İşleri Bakanlığı Tohumluk Tescil ve Sertifikasyon Merkezi Müdürlüğü, Ankara
• Canbolat, Ö., 2012. Bazı buğdaygil kaba yemlerinin in vitro gaz üretimi, sindirilebilir organik madde, nispi yem değeri ve metabolik enerji içeriklerinin karşılaştırılması. Kafkas Üniversitesi Veterinerlik Fakültesi Dergisi, 18(4), 571-577
• Çaçan, E., Başbağ, M., Kökten, K. and Sharif, A.J., 2017. Evaluation of some wheat cultivars as roughage. Eurasion Journal of Agricultural Research, 1(2), 144-152
• Denek, N., Avcı, M., Can, A., Daş, B., Aydın, S.S. ve Savrunlu, M., 2014. Kimi kaba yemlerde farklı bitki yapraklarının invitro metan üretimi üzerine etkisi. Harran Üniversitesi Veterinerlik Fakültesi Dergisi, 3(2), 59-66
• Kalaycı, M., 2005. Örneklerle Jump Kullanımı ve Tarımsal Araştırma İçin Varyans Analiz Modelleri. Anadolu Tarımsal Araştırma Enstitüsü Müdürlüğü Yayınları, Yayın No: 21
• Kaplan, M., Kökten, K., Akçura, M., Bakoğlu, A. ve Kavurmacı, Z., 2011. Bazı tritikale çeşit ve hatlarının ot verimleri ve ot kaliteleri üzerine bir araştırma. IX. Tarla Bitkileri Kongresi, Bursa, Ocak-2011
• Kaplan, M., Yılmaz, M.F. ve Kara, R., 2015. Yeni tritikale hatlarında ot verim ve kalite özelliklerinde varyasyon. Tarım Bilimleri Dergisi, 21, 50-60
• Karaman, M.R., 2012. Bitki Besleme. Gübretaş Rehber Kitaplar Dizisi:2. Editör: Zengin, M., Toprak ve Bitki Analiz Sonuçlarının Yorumlanmasında Temel İlkeler (Bölüm 12), s. 874
• Keleş, G., 2014. Farklı gelişme dönemlerinde hasat edilmiş tritikale hasılında morfolojik unsurların besin değeri. Hayvansal Üretim, 55(1), 1-6
• Morrison, J.A., 2003. Hay and Pasture Management, Chapter 8. Extension Educator, Crop Systems Rockford Extension Centre
• Özer, E. ve Mülayim, M., 2007. Konya yöresinde farklı ekim zamanı ve ekim sıklıklarında yetiştirilen triticale (xTriticosecale Witt.) genotiplerinde ot verimi ve bazı tarımsal özelliklerin belirlenmesi. Selçuk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 21(43), 98-105
• Sezen, Y., 1995. Gübreler ve Gübreleme. Atatürk Üniversitesi Yayınları No: 679, Ziraat Fakültesi Yayınları No: 303, Erzurum, s.15
• Şehu, A., Yalçın, S. ve Önal, A.G., 1996. Bazı buğdaygil samanlarının in vivo sindirilme dereceleri ve rumende parçalanma özellikleri. Ankara Üniversitesi Veterinerlik Fakültesi Dergisi, 43, 469-477
• Şehu, A., Yalçın, S. ve Önal, A.G., 1998. Kaba yemlerin bazı özelliklerinden yararlanarak kuzularda kuru madde tüketimi ve canlı ağırlık artışının belirlenmesi. Tr. J. of Veterinary and Animal Sicences, 22, 475–483
• Tölü, C., Savaş, T., Yurtman, İ.Y., Hakyemez, B.H. ve Gökkuş, A., 2013. Buğday hasılı ve doğal mera il farklı otlatma yoğunluklarının sağmal keçilerin bazı davranış özelliklerine etkisi. Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi, 10(3), 37-45
• Tan, M. ve Serin, Y., 1997. Kaba yem olarak kullanılan tahılların besleme değerine yaklaşımlar. Atatürk Üniv. Ziraat Fak. Derg., 28(1), 130-137
• TUİK, 2016. Türkiye İstatistik Kurumu. Bitkisel Üretim İstatistikleri, www.tuik.gov.tr (Erişim tarihi: 15.09.2016)
• Yavuz, M., 2005. Bazı ruminant yemlerinin nispi yem değeri ve in vitro sindirim değerlerinin belirlenmesi. Gaziosmanpaşa Üniversitesi Ziraat Fakültesi, 22(1), 97-101
• Yolcu, H., 2008. Kaba yem olarak kullanılan arpa ve buğday çeşitlerinde ahır gübresi uygulamasının morfolojik, verim ve kalite özelliklerine etkisi. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 23(3), 137-144