Mental Retardasyonlu Bir Çocuğun Resüsitasyonuna İlişkin Etik Karar Verme Süresi: Olgu Sunumu

Yıl 2021, , 348 - 353, 29.05.2021

Yasemin Sökmen , Ayden Çoban

https://doi.org/10.46237/amusbfd.693810

Öz

Resüsitasyon; pulmoner, kardiyak veya kardiyopulmoner arrest geliştiğinde yeterli solunum ve dolaşımı sağlamak için yapılan, bilgi ve deneyim gerektiren uygulamalardır. Bu uygulamada sağlık profesyonelleri tarafından temel yaşam desteği ve ileri yaşam desteği hizmeti sunulmaktadır. Olgumuzda, 112 ile hastaneye sevk esnasında kardiyak arrest geçiren mental retardasyonlu çocuk bir devlet hastanesi acil birimine sevk edilmiştir. Acil birimde mavi kod girilen vakaya resüsitasyon müdahalesi esnasında anestezi uzmanının müdahaleyi bırakarak birimi terk etmesi etik karar verme süreci açısından tartışılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Kardiyopulmoner resüsitasyon, mental retardasyon, çocuk, mavi kod, etik

Destekleyen Kurum

Bulunmamaktadır.

Proje Numarası

Bulunmamaktadır.

Ethical Decision Making Time Regarding Resuscitation of a Child with Mental Retardation: Case Report

Öz

Resuscitation are applications that require knowledge and experience to ensure adequate breathing and circulation when pulmonary, cardiac or cardiopulmonary arrest develops. In this application, basic life support and advanced life support services are provided by healthcare professionals. In our case, a child with mental retardation who had cardiac arrest during the referral to the hospital with 112 was transferred to a public hospital emergency unit. It was discussed in terms of ethical decision-making process that the anesthesiologist abandoned the unit by interfering with the blue-code in the emergency unit during the resuscitation intervention.

Anahtar Kelimeler

Cardiopulmonary resuscitation, Mental retardation, Child, Code blue, Ethic

Proje Numarası

Bulunmamaktadır.

Kaynakça

• 1. Uysal, H. (2010). Kardiyak arrest ve hemşirelik bakımı. Kardiyovasküler Hemşirelik Dergisi, 1(1), 19-27.
• 2. Perkins, G. D., Olasveengen, T. M., Maconochie, I., Soar, J., Wyllie, J., Greif, R., et al. (2018). European resuscitation council guidelines for resuscitation: 2017 update. Resuscitation, 123, 43-50.
• 3. Akbulut, E., Tülüce, D., & Kahraman, B.B. (2016). Kardiyak rehabilitasyonda hemşirenin rolü. Journal of Cardiovascular Nursing, 7(14), 140-146.
• 4. Global Status Report on Noncommunicable Diseases 2014, WHO, http://apps.who.int/iris/ bitstream/10665/148114/1/9789241564854_eng.pdf?ua=1 (Erişim tarihi: 14 Ocak 2015)
• 5. Meaney, P.A., Bobrow, B.J., Mancini, M.E., Christenson, J., de Caen, A.R., Bhanji, F., et al. (2013). Cardiopulmonary resuscitation quality: Improving cardiac resuscitation outcomes both ınside and outside the hospital. Circulation, 128, 417-435.
• 6. Türkiye Ulusal İstatistik Kurumu. Temel İstatistik. http://www.tuik.gov.tr/UstMenu.do?metod=temelist (Erişim Tarihi: 25 Aralık 2019).
• 7. Özköse, Z. (2005). Erişkinler için kardiyopulmonary resüsitasyon: I-Temel yaşam desteği. Gazi Tıp Dergisi, 16, 3-13.
• 8. Günaydın, B. (2005). Pharmacotherapy in cardiopulmonary resuscitation. Turk J Med Sci, 35, 357-364.
• 9. Balcı, B., Keskin, Ö., & Karabağ, Y. (2011). Kardiyopulmoner resusitasyon. Kafkas J Med Sci, 1(1), 41-46.
• 10. Taş, D., & Akyol, A. (2017). Kardiyopulmoner resusitasyon eğitiminde yeni eğilim: yüksek-güvenirlikli simulasyon. Journal of Cardiovascular Nursing, 8(17), 100-108.
• 11. Cunningham, L.M., Mattu, A., O’Connor, R.E., Brady, W.J. (2012). Cardiopulmonary resuscitation for cardiac arrest: The importance of uninterrupted chest compressions in cardiac arrest resuscitation. Am J Emerg Med, 30(8), 1630-1638.
• 12. Ok, O., Vatansever, K., Araz, E.Ş., & Ergün, V. (2016). Hastane öncesi kardiyopulmoner resusitasyon uygulamasında göğüs kompresyonu kalitesinin geliştirilmesi, Türkiye Klinikleri J Arrest Reanim, 14(3), 69-77.
• 13. T.C. Resmi Gazete. Sağlıkta Kalitenin Geliştirilmesi ve Değerlendirilmesine Dair Yönetmelik. https://dosyamerkez.saglik.gov.tr/Eklenti/3570,yonetmelikpdf.pdf?0 (Erişim Tarihi: 25 Aralık 2019).
• 14. Foster IR., Lasser FJ. (2015). Professional ethics in midwifery practice. Nermin E., Müesser Ö., Ayla E. Etik düşünce, bakım ve karar verme (s. 181-205). Ankara: Nobel.
• 15. Burkhardt, A.M., Nathaniel, A.K. (2013). Çağdaş hemşirelikte etik. İstanbul: Medikal
• 16. Yönt G. (2015). Hemşirelikte etik karar verme. Çağatay Ü., hemşirelikte etik karar verme 1th ed. (s 53-64). İzmir: Ege
• 17. T.C. Resmi Gazete. Hasta Hakları Yönetmeliği. https://www.saglik.gov.tr/TR,10461/hasta-haklari-yonetmeligi.html (Erişim Tarihi: 25 Aralık 2019).
• 18. Türk Tabipler Birliği Merkez Konseyi. (1999). Hekimlik meslek etiği kuralları, Ankara,
• 19. T.C. Resmi Gazete. Sağlık Meslek Mensupları ile Sağlık Hizmetlerinde Çalışan Diğer Meslek Mensuplarının İş ve Görev Tanımlarına Dair Yönetmelik. https://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2014/05/20140522-14.htm (Erişim Tarihi: 25 Aralık 2019).
• 20. T.C. Resmi Gazete. Acil Sağlık Hizmetleri Yönetmeliği. https://www.saglik.gov.tr/TR,10438/acil-saglik-hizmetleri-yonetmeligi.html (Erişim Tarihi: 25 Aralık 2019)
• 21. Türk Tabipler Birliği Merkez Konseyi. Hekimlik meslek etiği kuralları. https://www.ttb.org.tr/mevzuat/index.php?option=com_content&task=view&id=65&Itemid=31 (Erişim Tarihi: 25 Aralık 2019).