Bir Devlet Hastanesinde Çocuk Gelişimi Birimine Yönlendirilen Konsültasyonların Değerlendirilmesi

Yıl 2022, , 135 - 148, 31.01.2022

Mürvet Akkaş , Kevser Tozduman Yaralı

https://doi.org/10.46237/amusbfd.952374

Cited By: 5

Öz

Amaç: Bu araştırmada, bir devlet hastanesindeki Çocuk Gelişimi Birimine konsültasyonu istenen çocukların değerlendirme sonuçlarını inceleyerek verilen hizmetin profilini ortaya koymak amaçlanmıştır.
Yöntem: Bu araştırma nicel modelde retrospektif bir araştırma olarak planlanmıştır. 29.06.2018-17.10.2019 tarihleri arasında Çocuk Gelişimi Birimine konsültasyonu istenen çocukların geriye dönük değerlendirme sonuçları incelenmiştir ve SPSS 15 programı kullanılarak verilerin analizi yapılmıştır.
Bulgular: 29.06.2018-17.10.2019 tarihleri arasında 1740 çocuğun Çocuk Gelişimi Birimine başvurduğu görülmüştür. Araştırmaya dahil edilen 1731 çocuğun 562 (%32.5)’sinin kız, 1168 (%67.5)’inin erkek olduğu belirlenmiştir. 0-16 yaş grubundaki çocuklardan en fazla 3-6 yaş (n:1167, %67.4) grubu çocukların Çocuk Gelişimi Birimine yönlendirildiği saptanmıştır. Çocuk Gelişimi Birimine başvuru nedeninin en fazla Gelişimsel Değerlendirme talebi (n:1016, %58.7) ve Dil Konuşma Problemleri (n:395, %22.8) olduğu belirlenmiştir. Çocuk Gelişimi Birimine hasta yönlendiren polikliniklere bakıldığında en fazla Çocuk Psikiyatri Polikliniğinin (n:1174, %67.8) yönlendirmede bulunduğu görülmüştür. Birimde verilen hizmet açısından en fazla kullanılan testin Denver II Gelişim Tarama Testi (n:1285, %74.2) olduğu; ikinci olarak aile görüşmesi (n:329, %19.0) yapıldığı belirlenmiştir. Denver Gelişim Tarama Testi sonuçları incelendiğinde test yapılan 1285 çocuktan 916 (%71.3)’sının test sonucunun gelişimsel gecikme olarak değerlendirildiği saptanmıştır.
Sonuç: Çalışmada en fazla başvurunun okul öncesi dönemde yapılmış olması ve gelişimsel değerlendirme sonuçlarında gelişimsel gecikme oranının yüksekliğinden yola çıkılarak Çocuk Gelişimi Biriminin çocukların gelişimsel değerlendirilmelerinin yapılması, gelişimsel geriliklerin/gecikmelerin fark edilmesi ve dolayısıyla yapılacak erken müdahale çalışmaları açısından kritik bir öneme sahip olduğu söylenebilir.  

Anahtar Kelimeler

Çocuk gelişimi, Çocuk Gelişimci, Çocuk gelişim birimi, Erken müdahale, Gelişimsel değerlendirme

Evaluation of Consultations Directed to the Child Development Unit in a State Hospital

Öz

Objective: In this study, it was aimed to reveal the profile of the service provided by examining the evaluation results of children who are asked for consultation to the Child Development Unit in a State Hospital.
Methods: This research is planned as a retrospective research in the quantitative model. Retrospective evaluation results of children who were consulted with the Child Development Unit between 29.06.2018-17.10.2019 were examined and analysis of data was done using the SPSS 15 program.
Results: Between 29.06.2018-17.10.2019, 1740 children were admitted to the Child Development Unit. It was determined that 562 (32.5%) of 1731 children were female and 1168 (67.5%) were male. Children aged 0-16 years were most 3-6 years old (n:1167, 67.4%) and children were referred to the Child Development Unit. As the reason for application to the Child Development Unit, it was determined that it was mostly applied in terms of Developmental Assessment requests (n:1016, 58.7%) and Speech Problems (n:395, 22.8%). When we look at the polyclinics that refer patients to the Child Development Unit, it was observed that the Child Psychiatry Outpatient Clinic (n:1174, 67.8%) had the most referrals. The most frequently used test in terms of service provided in the unit is Denver II Progress Screening Test (n:1285, 74.2%); Secondly, it was determined that there was a family interview (n:329, 19.0%). When Denver Developmental Screening Test results were examined, it was found that 916 (71.3%) out of 1285 children tested were developmental delays.
Conclusion: In the study, based on the fact that the highest number of applications were made in the pre-school period and the high rate of developmental delay in the developmental evaluation results, it can be said that Child Development Unit; carrying out developmental evaluations of children is of critical importance in terms of recognizing developmental retardation/delays and therefore early intervention studies.

Anahtar Kelimeler

Child development, Child development specialist, Child development unit, Early intervention, Developmental evaluation

Kaynakça

• 1. Doğan-Keskin, A., & Bayhan, N. P. (2020). Çocuk gelişiminin dünü, bugünü ve yarını. Erken Çocukluk Çalışmaları Dergisi, 4(3), 881-900
• 2. Tarkoçin, S. & Emre, O. (2019). Çocuk ve Hastane İçinde O. Emre ve A. Ulutaş (Yay. haz.). Çocuk gelişimcisinin hasta çocuğa yaklaşımı. (s. 289- 291). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• 3. Tercan, H. & Yıldız Bıçakçı, M. (2016). Sağlık bilimlerinde transdisipliner yaklaşım içerisinde çocuk gelişimcinin rolü. Hacettepe University Faculty of Health Sciences Journal, 3(1), 157-168.
• 4. Yüksek Öğretim Kurumu. (2016) Çocuk Gelişimi Lisans Eğitimi Ulusal Çekirdek Programı
• 5. Doğan, A. & Baykoç, N. (2015a). Türkiye’de bulunan üniversitelerin lisans programlarının Çocuk Gelişimi açısından incelenmesi. Hacettepe University Faculty of Health Sciences Journal, 1(2), 425-432.
• 6. Bayoğlu, B. (2018). Temel Gelişimsel Çocuk Nörolojisi. İçinde K. Yalaz (Ed.). Çocukta gelişimin değerlendirilmesi ve izlemi (s. 89-99). Ankara: Hipokrat Yayınevi.
• 7. Heckman, J. J. (2012). Invest in early childhood development: Reduce deficits, strengthen the economy. The Heckman Equation, 7, 1-2.
• 8. Doğan, A. & Baykoç, N. (2015b). Hastanede Çocuk Gelişimi Birimi'ne yönlendirilen çocukların değerlendirilmesi. Hacettepe University Faculty of Health Sciences Journal, 1(2), 101-113.
• 9. Sağlık Meslek Mensupları ile Sağlık Hizmetlerinde Çalışan Diğer Meslek Mensuplarının İş ve Görev Tanımlarına Dair Yönetmeliği. (2014, 22 Mayıs). Resmi Gazete(Sayı:29007). Erişim adresi:
• http://dosyaism.saglik.gov.tr/Eklenti/12541,20140522-29007-sag-meslek-mensuplari-ile-sag-hizde-cal-diger-meslek-mensuplarinin-is-ve-gorev-tanimlarina-dair-yonetmelikpdf.pdf?0. Erişim tarihi: 05.05.2020
• 10. Akdağ, F. (2015). Çocukta beyin gelişimi ve erken müdahale. Hacettepe University Faculty of Health Sciences Journal, 1(2), 97-100.
• 11. Sola, C. & Diken, İ. (2008). Gelişimsel gerilik riski altındaki prematüre ve düşük doğum ağırlıklı çocuğa sahip annelerin gereksinimlerinin belirlenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 9(02) , 21-39.
• 12. Madan, R. & Tekin, D. (2015). "0-6 yaş grubu çocukların gelişim takipleri programı. Hacettepe University Faculty of Health Sciences Journal, 1(2), 641-650.
• 13. Sağlık Bakanlığı Bebek, Çocuk Ergen İzlem Protokolleri (2018). Ankara. Erişim adresi: https://hsgm.saglik.gov.tr/depo/birimler/cocuk_ergen_db/dokumanlar/yayinlar/Kitaplar/Bebek_Cocuk_Ergen_Izlem_Protokolleri_2018.pdf. Erişim tarihi: 10.10.2021
• 14. Kurnaz Adıbatmaz, F. B. & Özyürek A. (2019). Erken çocukluk döneminde gelişimsel değerlendirmenin önemi: GEÇDA sonuçları örneği. Bingöl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9 (18), 1321-1343.
• 15. Yalaz K., Anlar B, & Bayoğlu B. (2010). Denver II gelişim tarama testi. Ankara: Gelişimsel Çocuk Nörolojisi Derneği.
• 16. Emre, O., Uyar, A., Çalışkan, Z. & Ulutaş, A. (2018). Bir eğitim araştırma hastanesinde Çocuk Gelişim Birimine yönlendirilen konsültasyonların değerlendirilmesi. Balıkesir Sağlık Bilimleri Dergisi, 7(3), 69-73.
• 17. Celikkıran, S., Bozkurt, H., & Coşkun, M. (2015). Denver developmental test findings and their relationship with sociodemographic variables in a large community sample of 0–4-year-old children. Nöro Psikiyatri Arşivi, 52(2), 180-185.
• 18. Tercan, H., & Bayhan, P. (2020) Erken müdahale kapsamında taranan 0-72 aylık çocuklarda gelişimsel gecikmelerin dağılımı. Karadeniz Sosyal Bilimler Dergisi, 12(22), 25-37.
• 19. Özhan Çaparlar, C., & Dönmez, A. (2016). Bilimsel araştırma nedir, nasıl yapılır? Turk J Anaesthesiol Reanim, 44(4), 212-218.
• 20. Kahraman, Ö. G., Ceylan, Ş. & Korkmaz E. (2016). 0-3 yaş arası çocukların gelişimsel değerlendirmelerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi. Mersin Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 9(2), 60-69.
• 21. Şahin, N., Altun, H., & Kara, B. (2014). Özürlü çocuk sağlık kurulu raporlarının değerlendirilmesi. Kocatepe Tıp Dergisi, 15(1) , 48-53.
• 22. Celikkıran, S., Bozkurt, H., & Coşkun, M. (2015). Denver developmental test findings and their relationship with sociodemographic variables in a large community sample of 0–4-year-old children. Nöro Psikiyatri Arşivi, 52(2), 180-185.
• 23. Cederblad, M., Friberg, B., Ploman, F., Sjöberg, N. O., Stjernqvist, K., & Zackrisson, E. (1996). Children: Inteffigence and behaviour in children born after in-vitro fertilization treatment. Human Reproduction, 11(9), 2052-2057.
• 24. Knoester, M., Helmerhorst, F. M., van der Westerlaken, L. A., Walther, F. J., & Veen, S. (2007). Matched follow-up study of 5–8-year-old ICSI singletons: child behaviour, parenting stress and child (health-related) quality of life. Human Reproduction, 22(12), 3098-3107.
• 25. Doğan, Ö. & Işıtan, S. (2011). Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu (DEHB) Olan Çocuklar ve Eğitimleri. N. Baykoç. Özel gereksinimli çocuklar ve özel eğitim (271-288). Ankara: Eğiten Kitap.
• 26. Şahin, S. (2011). Özel Gereksinimli Çocuklar ve Özel Eğitim. İçinde N. Baykoç (Ed.). Yaygın gelişimsel bozukluk (YGB) otistik spektrum bozuklukları (OSB) olan çocuklar ve eğitimleri (s. 289-304). Ankara: Eğiten Kitap.
• 27. Ertem, İ. Ö. (2005). İlk üç yaşta gelişimsel sorunları olan çocuklar: üç sorun ve üç çözüm. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 6(02), 13-25.
• 28. Zwaigenbaum, L., Bauman, M. L., Choueiri, R., Kasari, C., Carter, A., Granpeesheh, D., et al. (2015). Early intervention for children with autism spectrum disorder under 3 years of age: recommendations for practice and research. Pediatrics, 136(Supplement 1), 60-81
• 29. Tanrıdağ, G. (2016). Çorlu ilçesi sosyo-ekonomik yapısı (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Namık Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Anabilim Dalı, Tekirdağ.
• 30. Demirci, A. ve Kartal, M. (2012). Çocukluk dönemine ait önemli bir sorun: Gelişme geriliği ve erken tanının önemi. The Journal of Turkish Family Physician, 3(4), 1-6.
• 31. Bell, A., Corfield, M., Davies, J., & Richardson, N. (2010). Collaborative transdisciplinary intervention in early years–putting theory into practice. Child: Care, Health And Development, 36(1), 142-148.
• 32. King, G., Strachan, D., Tucker, M., Duwyn, B., Desserud, S., & Shillington, M. (2009). The application of a transdisciplinary model for early intervention services. Infants & Young Children, 22(3), 211-223.
• 33. Çelik, P., Sucaklı, İ. A., & Yakut, H. İ. (2019). Initial symptom of different developmental problems: Language delay. Türkiye Çocuk Hastalıkları Dergisi, 6, 468-474.
• 34. Özcebe, E. & Esen Aydınlı, F. (2018). Temel Gelişimsel Çocuk Nörolojisi. İçinde K. Yalaz (Ed.). Çocuklarda dil ve konuşma bozuklukları (s. 43-50). Ankara: Hipokrat Yayınevi.
• 35. Kara Uzun., A. & Yıldız Akkuş, S. (2020). Sosyal pediatri polikliniği’nden çocuk gelişimi birimi’ne yönlendirilen çocukların dosyalarının birime yönlendirilme nedenleri, değerlendirme sonuçları ve sosyo- demografik özellikleri açısından incelenmesi. Ankara Sağlık Bilimleri Dergisi, 9(1), 137-148.
• 36. Demirkan Baytar, B. (2014). Dil gelişimi sorunlarının ortaya çıkışında bakıcının rolü (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Maltepe Üniversitesi, İstanbul.
• 37. Demirkaya S. K, Aksu H., Yılmaz N., Özgür B. G., Eren E, Avcil S. N. (2015). Bir üniversite hastanesi çocuk ve ergen psikiyatrisi polikliniğine başvuran olguların tanıları ve sosyodemografik özellikleri. Meandros Med Dent J, 16, 4- 8.
• 38. Görmez V., Örengül A. C., Baljinnyam S., & Aliyeva N. (2017). Çocuk ve ergen psikiyatrisi polikliniğine başvuran hastalarda tanı dağılımı ve demografik özellikler. JMOOD, 7, 41-46.
• 39. Çeri, V., Özer, Ü., Layık, M. E., & İz, F. B. A. (2018). Bir çocuk psikiyatri ayaktan tedavi ünitesine başvuran çocuk ve ergenlerde gözlenen psikiyatrik bozuklukların değerlendirilmesi. Van Tıp Dergisi Medical Journal, 25(4), 520-26.
• 40. Ege, P., Acarlar, F., & Turan, F. (2005). Ankara artikülasyon testi el kitabı. Ankara: Ankara Üniversitesi Yayınları.
• 41. Milli Eğitim Bakanlığı Okul Öncesi Eğitim ve İlköğretim Kurumları Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik (2019, 10 Temmuz). (Sayı: 30827). Erişim Adresi: https://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2019/07/20190710-6.html. Erişim tarihi: 10.03.2021
• 42. Kohli-Lynch, M., Tann, C. J., & Ellis, M. E. (2019). Early intervention for children at high risk of developmental disability in low-and middle-income countries: a narrative review. International Journal Of Environmental Research And Public Health, 16(22), 4449.
• 43. Crawford, M. J. & Weber B. (2017). Her gün erken müdahale: Küçük çocuklar ve ailelerine yönelik günlük rutinlere yerleştirilmiş etkinlikler. (Çev. Ö. G. Kahraman, Ş. Ceylan, M. Yıldız Bıçakcı). Ankara: Nobel Yayınları.