İNMENİN DENGE YETENEĞİ VE POSTÜRAL SALINIMLAR ÜZERİNE ETKİSİ: KARŞILAŞTIRMALI BİR ÇALIŞMA

Yıl 2019, Cilt: 3 Sayı: 2, 90 - 97, 27.05.2019

Ayşe Ünal , Filiz Altuğ , Mehmet Duray Uğur Cavlak

Öz

Amaç: İnmeli
hastaları ve sağlıklı bireyleri denge yeteneği ve postüral salınımlar açısından
karşılaştırmaktır.

Yöntemler: Çalışmaya
20 hemiparetik (yaş ort: 48.6±10.1 yıl)  ve 40 sağlıklı birey (yaş ort: 44.05±7.77 yıl)
dahil edilmiştir. Denge yeteneğini test etmek için Tek ayak üzerinde durma
testi (gözler açık) ve Süreli Kalk Yürü Testi kullanıldı. Dört yöndeki postüral
salınımları belirlemek için katılımcıların postüral salınımları, Kinestetik
Denge Cihazı (Sport-Kat 550) ile değerlendirildi.

Bulgular:
Bu çalışmada kullanılan tüm sonuç
ölçümlerinde, hemiparetik bireyler sağlıklı kontrollere göre en düşük puanları
almıştır (p<0.05).

Sonuç: Hemiparetik
inme, bireylerin statik ve dinamik denge yeteneğini azaltır ve postural
salınımlarını bozar. Bu yüzden; fizyoterapistler hemiparetik inmeli hastalarda
statik ve dinamik denge kabiliyetini ve postural salınımı geliştirmeye yönelik
eğitime odaklanmalıdır.

Anahtar Kelimeler

hemiparezi, denge, postüral salınım

Kaynakça

• 1. Swieten, J. C., Koudstaal, P. J., Visser, M. C., Schouten, H. J., & Gijn, J. (1998). Interobserver agreement for the assessment of handicap in stroke patients. Stroke, 19, 604-607.
• 2. Wade, D.T., & Collin, C. (1988). The Barthel ADL Index: a standard measure of physical disability? Disabil Rehabil, 10, 64–67.
• 3. Altuğ, F., Kitiş, A., Tunçkır, S., Cavlak, U., & Şahiner, T. (2002). Hemiparetik hastalarda mental durum, mobilite ve depresyon düzeylerinin günlük yaşam aktiviteleri üzerine etkisi. Fizyoterapi Rehabilitasyon, 13(3), 135–139.
• 4. Danckert, J., & Ferber, S. (2006). Revisiting unilateral neglect. Neuropsych, 44, 987-1006.
• 5. Kurt, E. E., Delialioğlu, S. Ü., & Özel, S. (2010). İnmede denge ve denge değerlendirme skalaları. Turk J Phys Med Rehab, 56, 56–61.
• 6. Günendi, Z., Özyemişci, Ö., Uzun, M. K., Öztürk, G. T., & Demirsoy, N. (2010). Reliability of quantitative static and dynamic balance tests on kinesthetic ability trainer and their correlation with other clinical balance tests. Turk J Phys Med Rehab, 13, 1-5.
• 7. Rankin, L. (1957). Cerebral vascular accidents in patients over the age of 60. II. Prognosis. Scott Med J., 2, 200 –215.
• 8. Wade, D.T., Legh-Smith, J, & Hewer, R. L. (1986). Effects of living with and looking after survivors of a stroke. Br Med J., 293, 418-420.
• 9. Bohannon, R., Larkin, P., Cook, A., & Gear, J. (1984). Decrease in timed balance test scores with aging. Phys Ther, 64, 1067-1070.
• 10. Mathias, S., Nayak, U., & Isaacs, B. (1986). Balance in elderly patients: The “get-up and go” test. Arch Phys Med Rehabil, 67, 387–389.
• 11. Whitney, S., Wrisley, D., Marchetti, G., Gee, M. A., Redfern, M.S., & Furman, J. M. (2005). Clinical measurement of sit-to-stand performance in people with balance disorders: validity of data for the five-times-sit-to-stand test. Phys Ther., 85, 1034-1045.
• 12. Ringsberg, K., Gerdhem, P., Johansson, J., & Obrant, K. (1999). Is there a relationship between balance, gait performance and muscular strength in 75 year-old women? Age Ageing, 28, 289-293.
• 13. Langley, L. A. & Mackintosh, S. F. H. (2007). Functional balance assessment of older community–dwelling adults: A systematic review of literature. The Internet Journal of Allied Health Sciences and Practice, 5, 1-11.
• 14. Brandstater, M. E. (2007) İnme rehabilitasyonu. Delisa, J. A. (Ed.), Fiziksel tıp ve rehabilitasyon: İlkeler ve uygulamalar. 4. baskı. (ss.1655-1677). Ankara: Güneş Tıp Kitabevleri.
• 15. Geurts, A. C., De Haart, M., Van Nes, I. J., & Duysens, J. (2005). A review of standing balance recovery from stroke. Gait Posture, 22, 267-281.
• 16. İnanır, A., Okan, S., Filiz, B., & Kuyucu E. (2013). Hemiplejili hastalarda konvansiyonel rehabilitasyon tedavisinin postüral denge ve klinik üzerine etkinliği. Cukurova Medical Journal, 38, 446-455.
• 17. Gök, H., Geler-Külcü, D., Alptekin, N., & Dinçer, G. (2008). Efficacy of treatment with a kinaesthetic ability training device on balance and mobility after stroke: A randomized controlled study. Clinical Rehabilitation, 22, 922–930.
• 18. Aprile, I., Di-Stasio, E., & Kornitelli, F. (2008). Effects of rehabilitation on quality of life in patients with chronic stroke. Brain Inj, 22, 451-456.
• 19. Duncan, P., Zorowitz, R., & Bates, B. (2005), Management of adult stroke rehabilitation care: a clinical practice guideline. Stroke, 36, 100-143.
• 20. Brandstater, M. E. (2005). Stroke rehabilitation. Delisa J. A. (Ed.) Physical medicine and rehabilitation principles and practice. 4th ed. (ss.1655-1677). Philadelphia: Lippincott Williams & Wilkins.
• 21. Sangeetha, M., & Alka, B. (2017). Comparison of the Mini- Balance Evaluations Systems Test with the Berg Balance Scale in relationship to walking speed and motor recovery post stroke. Topics in Stroke Rehabilitation, 24, 579-584.
• 22. Blum, L., & Korner-Bitensky, N. (2008). Usefulness of the Berg Balance Scale in stroke rehabilitation: A systematic review. Phys Ther. 88, 559-566.
• 23. Forster, A., & Young J. (1995). Incidence and consequences of falls due to stroke: a systematic inquiry. BMJ, 311, 83-86.
• 24. Thurman, D. J., Stevens, J.A., & Rao, J.K. (2008). Practice parameter: Assessing patients in a neurology practice for risk of falls (an evidence-based review). Neurology, 70, 473-479.
• 25. Haksever, B., Düzgün, İ., Yüce, D., & Baltacı, G. (2017). Sağlıklı bireylere standart denge eğitiminin dinamik, statik denge ve fonksiyonellik üzerine etkileri. Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 4(3), 40-49.
• 26. Hill, K. D., Bernhardt, J., McGann, A. M., Maltese, D., & Berkovits, D. (1996). A new test of dynamic standing balance for stroke patients: Reliability, validity and comparison with healthy elderly. Physiotherapy Canada, 48, 257-262.
• 27. Hill, K., Ellis, P., Bernhardt, J., Maggs, P., & Hull, S. (1997). Balance and mobility outcomes for stroke patients: a comprehensive audit. Australian Journal of Physiotherapy, 43, 173-180.