The decorated column bases in Hellenistic-Roman Architecture in Anatolia

Yıl 2008, , 27 - 46, 01.05.2008

A. Oğuz Alp

https://doi.org/10.1501/andl_0000000358

Öz

The decorated column bases in Hellenistic-Roman Architecture in Anatolia The act of including the column bases into the architectural decoration programme is one of the Attic characteristics emerged for the first time at the Anatolian Architecture of Hellenistic Period. This execution starting with Apollon Temple of Didyma and Artemis Temple of Sardes and in a different way at the temples which were attributed to Hermogenes lasted in the Early Roman Period and later on. While this treatment is seen mostly on the temples all of which are almost prestigious buildings with their monumental sizes and decorations in the Hellenistic Period, the entrance gates and the honorific monuments were preferred as well from the Early Roman Period. The decorated bases were applied firstly at the important temples and the buildings with different functions in Roman Imperial Period. However, to the contrary, the percentage of the execution is fairly limited among the intensive building activity of the Imperial Period. As obviously observed at the monumental temples of which the architectural decoration were never completed because of the sizes, the challenging works caused by the application of the decorated bases at the colossal building in terms of time and finance can be accepted as the most important reason for the limited choices in this period. In this study, the buildings which have decorated bases and the general tendencies with the framework of Architecture of Hellenistic and Roman Periods in Anatolia were evaluated on the basic points

Anahtar Kelimeler

Asia Minor • Decorated Column Bases • Wall Bases • Architectural

HELLENİSTİK-ROMA DÖNEMİ ANADOLU MİMARLIĞINDA BEZEMELİ KAİDELER

Öz

Sütun kaidelerinin bezemeli olarak yapılması, Anadolu Mimarlığı’nda Hellenistik Dönemden itibaren görmeye başladığımız Attika kökenli bir uygulamadır. Didyma Apollon Tapınağı ve Sardes Artemis Tapınağı ile başlayan ve Hermogenes’e atfedilen yapılarda farklı biçimlerde karşımıza çıkan bu uygulama, Erken Roma Dönemi ve sonrasında da devam etmiştir. Bezemeli sütun kaideleri Hellenistik Dönemde, çoğunlukla, boyutları ve süslemeleri ile hemen hepsi birer prestij yapısı olan tapınaklarla özdeşleşmişken, Erken Roma Döneminden itibaren giriş kapıları ve onur anıtlarında da görülmeye başlanmıştır. Roma İmparatorluk Döneminde başta önemli tapınaklar olmak üzere farklı işlevdeki yapılarda bezemeli kaidelere yer verilmiştir. Ancak uygulamanın İmparatorluk döneminin yoğun yapı faaliyetleri içerisindeki oranı, beklenenin aksine oldukça sınırlıdır. Anıtsal boyutları nedeniyle mimari süslemeleri hiçbir zaman bitirilememiş olan tapınaklarda açıkça gözlemlendiği gibi, bezemeli kaidelerin büyük ölçekli yapılarda uygulanmasının zaman ve ekonomik açıdan getirdiği güçlükler, İmparatorluk Dönemi’ndeki sınırlı tercihin en önemli nedeni olarak kabul edilebilir. Bu çalışmada, Hellenistik ve Roma Dönemi Anadolu Mimarlığı kapsamında bu uygulamanın görüldüğü yapılar ve genel eğilimler ana hatları ile değerlendirilmeye çalışılmıştır

Anahtar Kelimeler

Anadolu, Bezemeli Sütun Kaideleri, Duvar Kaideleri, Hellenistik-Roma Dönemi Mimari Bezemesi