Kamu Kurum ve Kuruluşlarında Örgütsel Etkililik Sorunu: Teorik Bir Değerlendirme

Yıl 2018, Cilt: 6 Sayı: 6, 1083 - 1091, 02.12.2018

Murat Ak

https://doi.org/10.18506/anemon.406196

Öz

Bir
örgüt için ihtiyaç duyduğu kaynaklar büyük önem taşımaktadır. Çünkü kaynaklar,
örgütler için son derece sınırlı ve pahalıdır. Örgütsel etkililik, kıt ve
pahalı olan kaynakların hangi seviyede iyi kullanılabildiğini açıklamaktadır.
İnsan kaynaklarının yoğun olarak bulunduğu kamu örgütleri için de örgütsel
etkililik büyük önem taşımaktadır. Günümüzün küreselleşen dünyasında örgütsel
etkililik, kamu kurum ve kuruluşları için de önem taşımaktadır. Nitekim
ülkemizde kamu bürokrasisinde örgütsel etkililik, performans gibi kavramlara
artık sıklıkla rastlanmaktadır. Kamuoyunun gündeminde de kamu sektöründeki
örgütsel etkililik ile ilgili sorun tespitlerine sıklıkla rastlanmaktadır. Bu
bağlamda kamuoyunda oluşan algı çoğunlukla olumsuz bir nitelik göstermektedir.
Türk kamu sektöründe örgütsel etkililiğe yeterince önem verilmediği, bu yöndeki
çalışmaların yetersiz olduğu sıklıkla değerlendirilmektedir. Çalışmada örgütsel
etkililik kavramına değinildikten sonra kamu kurum ve kuruluşlarındaki örgütsel
etkililik sorunu teorik bağlamda değerlendirilmekte ve çözüm önerilerine yer
verilmektedir.

Anahtar Kelimeler

Örgütsel Etkililik, Verimlilik, Türk Kamu Sektörü

The Problem of Organizational Effectiveness for Public Institutions and Establishments: A Review

Öz

The
resources that an organization needs are of great importance. Because resources
are very limited and expensive extremely for organizations.  Organizational effectiveness explains that
limited and expensive resources which level may be used well. Organizational
effectiveness is also of great importance for public organizations where human
resources are ıntensive. In today's globalizing world, organizational
effectiveness is also important for public institutions and organizations. As a
matter of fact, concepts such as organizational effectiveness and performance
in the public bureaucracy are now frequently encountered in our country.
Problems related to organizational effectiveness in the public sector are
frequently encountered in the agenda of the public opinion. In this context,
public perception is mostly negative. It is frequently evaluated that
organizational effectiveness is not given enough importance in the Turkish
public sector and studies in this direction are inadequate. After discussing
the concept of organizational effectiveness in the study, the organizational
effectiveness problem in public institutions and organizations is evaluated in
the theoretical context and solutions are suggested.  

Anahtar Kelimeler

Organizational Effectiveness, Productivity, Turkish Public Sector

Kaynakça

• Aldemir, C. (1985). Örgütler ve yönetimi. İzmir: Bilgehan Basımevi.
• Altunoğlu, B. K. (2013). Sağlık bilimleri enstitüsünün örgütsel etkililik analizi. Yüksek Lisans Tezi. İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi.
• Başaran, İ. E. (1982). Örgütsel davranışın yönetimi. Ankara: Sevinç Matbaası.
• Cameron, K. (1978). Measuring organizational effectiveness in institutions of higher education. Administrative Science Quarterly, 23(4), 604-632.
• Cameron, K. S., & Whetten D. A. (Eds.). (1983). Organizational effectiveness: A comparison of multiple models. Academic Press. USA: Academic Press.
• Demirkasımoğlu, N., & Taşkın, P. (2015). Yetenek yönetiminin örgütsel etkililik ile ilişkisi: özel öğretim kurumları örneği. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 4(4), 268-285.
• Dinçer, Ö., & Fidan, Y. (1996). İşletme yönetimine giriş. İstanbul: Beta Yayınları.
• Easton, D. (1957). An approach to the analysis of political systems. World Politics, 9(3), 383-400.
• Erdoğan, İ. (1999). İşletme yönetiminde örgütsel davranış. İstanbul: Avcıol Basım Yayım.
• Eren, E. (1993). Yönetim psikolojisi. İstanbul: Beta Basım A.Ş..
• Ergeneli, A. (1995). Örgütsel etkililik kriteri olarak lider davranışının örgütsel iklim ile ilişkisi: görev karmaşıklığı bakımından farklılaşan iki örgüte ilişkin bir uygulama. AÜSBF Dergisi, (50), 187-199.
• Ergül, H. F. (2005). Motivasyon ve motivasyon teknikleri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 14(14), 67-79.
• Eroğlu, U. (2006). İşletmelerde eğitim faaliyetlerinin etkinliğinin ölçümüne ilişkin bir model önerisi. Yönetim Bilimleri Dergisi, 4(2), 111-132.
• Ferecov, R. (2011). İnsan kaynakları yönetiminde performans değerleme yöntemleri. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (8), 133-154.
• Gavcar, E., Bulut, Z. A., & Engin, K. (2006). Konaklama işletmelerinde uygulanan performans değerleme sistemleri ve uygulama alanları (Muğla ili örneği). Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 13(2), 31-45.
• Gaziel, H. (1996). School effectiveness and effectiveness indicators: parents’, students’, teachers, and principals’ perspectives. International Review of Education, 42(5), 475 – 494.
• Gilmer, V. H. (1971). Industrial and organizational psychology. New York: Mc Graw-Hill Book Comp.
• Karslı, M. D. (1998). Yönetsel etkililik. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Nemli, E. (1998). Rekabet avantajı kazanmada örgütsel esnekliğin önemi. Amme İdaresi Dergisi, 31(3), 75-86.
• Odden, A. (2013). Getting the best people into the toughest jobs; changes in talent management in education. Washington, DC: Center for American Progress.
• Özutku, H. (2001). Küçük ve orta ölçekli işletmelerde örgütsel etkililik ve Afyon bölgesinde mermercilik işletmelerinde bir araştırma. Yüksek Lisans Tezi. Afyon: Afyon Kocatepe Üniversitesi.
• Polatoğlu, A. (2004). Örgüt kuramları ve iletişim. Amme İdaresi Dergisi, 37(4), 31-55.
• Prokopenko, J. (1995). Verimlilik yönetimi uygulamalı el kitabı. (Çev: O. Baykal, J. L. Price, N. Atalay, & E. Fidan). The study of organizational effectiveness, sociological quarterly. Ankara: NPM Yayınları.
• Roberts, K. H. (1993). New challenges to understanding organizations. Organizational effectiveness as a theoretical foundation for research on reliability enhancing organizations. New York: Macmillan Publishing Company.
• Sabuncuoğlu, E. T. (2010). Kamu örgütlerine yönelik örgütsel etkililik modeli. Doktora Tezi. İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi.
• Schein, E. H. (2000). Örgüt psikolojisi. (Çev. Mustafa TOSUN). Ankara: TODAİE.
• Sowa, J. E., Coleman, S., & Sandfort, J. R. (2004). No longer unmeasurable? A Multidimensional integrated model of nonprofit organizational effectiveness. Nonprofit and Voluntary Sector Quarterly, 33, 711-728.
• Şimşek, M., & Nursoy, M. (2002). Toplam kalite yönetiminde performans ölçümü. İstanbul: Hayat Yayınları.
• Torun, Y. (2009). Meritokrasi: adaletin terazisi mi yoksa bir adalet illuzyonu mu?. Eğitim Bilim Toplum Dergisi, 7(26), 89-99.
• Türkmenoğlu, M. A. (2018). Putting humanity before brand reputation in the context of Turkey. In: Reputation Management Techniques in Public Relations (pp. 339-357). USA: IGI Global.
• Ülgen, H., & Mirze S. K. (2004). İşletmelerde stratejik yönetim. İstanbul: Literatür Yayınları.
• Witte, J. F., & Walsh, D. J. (1990). A systematic test of the effective schools model. Educational Evaluation and Policy Analysis, 12(2), 188-212.
• Yıldız, G. (2016). Türk kamu yönetiminde liyakat ilkesi. Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (Aralık 2016 Özel Sayı), 140-180.
• Yüceler, A. (2009). Örgütsel bağlılık ve örgüt iklimi ilişkisi: teorik ve uygulamalı bir çalışma. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 22, 445-458.
• Yükçü, S., & Atağan, G. (2009). Etkinlik, etkililik ve verimlilik kavramlarının yarattığı karışıklık. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 23(4), 1-13.