Collective Efficacy as a Predictor of Teachers’ Intent to Leave School

Yıl 2019, Cilt: 7 Sayı: 5, 175 - 181, 07.10.2019

Selçuk Demir

https://doi.org/10.18506/anemon.520704

Cited By: 2

Öz

Collective
efficacy perception has a psychological effect providing
the teachers to believe they will be successful in cooperation and solidarity. The
aim of this study is to reveal athe relationships between collective teacher
efficacy and its sub-dimensions and teachers’ intent to leave school. In this
research the relational screening model has been employed. The research data
were gathered from n=214 teachers working at public schools in Hatay city in
2018-2019 academic year. Data were achieved by the means of “Teacher
Information Form”, “Collective Teacher Efficacy Scale” and “Intent to Leave
School”.Data collection tools were delivered toteachers and then filled forms
were taken again by the researcher a few days later. In consequences of the regression
analysis it has been found out that collective teacher efficacy predicts
teachers’ intent to leave school.Furthermore,the instructional strategies which
is a sub-dimension of collective teacher efficiency predicts intent to leave
school, whereas the student discipline sub-dimension does not predict. It’s
suggested that school administrators should constitute the perception of
collective power rather than increase the reproductivity of teachers on an
individual basis.

Anahtar Kelimeler

Collective teacher efficacy, intent to leave school, teacher

Öğretmenlerin Okuldan Ayrılma Niyetlerinin Bir Yordayıcısı Olarak Kolektif Yeterlik

Öz

Kolektif
yeterlik algısı, öğretmenlerin iş birliği ve dayanışma içerisinde başarılı
olacaklarına inanmalarını sağlayan psikolojik bir etkide bulunmaktadır. Bu
çalışmanın amacı kolektif yeterlik algısı ve alt boyutlarının, öğretmenlerin çalıştıkları
okuldan ayrılma niyetleri ile ilişkisini ortaya koymaktır. Bu araştırmada
ilişkisel tarama deseni kullanılmıştır. Araştırma verileri, 2018–2019
eğitim-öğretim yılında Hatay ilindeki devlet okullarında görevli n=214
öğretmenden toplanmıştır. Veriler, “Kişisel Bilgi Formu”, “Kolektif Öğretmen
Yeterliği Ölçeği” ve “Okuldan Ayrılma Niyeti Ölçeği” aracılığıyla elde
edilmiştir. Veri toplama araçları, araştırmacı tarafından öğretmenlere dağıtılmış
ve doldurulmuş formlar birkaç gün sonra araştırmacı tarafından alınmıştır. Regresyon
analizi sonuçlarına göre kolektif öğretmen yeterliğinin öğretmenlerin okuldan
ayrılma niyetini yordadığı bulunmuştur. Ayrıca kolektif öğretmen yeterliğinin
alt boyutu olan öğretim stratejilerinin, okuldan ayrılma niyetini yordadığı
ancak öğrenci disiplini alt boyutunun ise okuldan ayrılma niyetini yordamadığı
tespit edilmiştir. Okul yöneticilerinin, öğretmenlerin bireysel
üretkenliklerini arttırmalarından ziyade okul ortamında kolektif güç algısını
oluşturmaları önerilmektedir. 

Anahtar Kelimeler

Kolektif öğretmen yeterliği, okuldan ayrılma niyeti, öğretmen

Kaynakça

• Arıkan, S. ve Çalışkan, S.C. (2013). Kolektif yeterlik üzerine yenibağımsız değişken arayışları: Lider-üye etkileşiminin kolektif yeterlik üzerindeki etkisi üzerine bir araştırma. Türk Psikoloji Dergisi, 28 (71), 1-16
• Balcı, A. (2016). Sosyal bilimlerde araştırma: Yöntem, teknik ve ilkeler. Ankara: Pegem Akademi.
• Bandura, A. (2002). Social cognitive theory in cultural context. Journal of Applied Psychology: An International Review, 51,269–290.
• Bandura, A. (1997). Self-efficacy: The exercise of control. New York: W. H. Freeman and Company.
• Başaran, İ.E. (1982). Örgütsel davranış. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yayınları.
• Bolat, O.İ. (2011). Öz yeterlik ve tükenmişlik ilişkisi: Lider-üye etkileşiminin aracılık etkisi. Ege Akademik Bakış, 11(2), 255-266.
• Bursalıoğlu, Z. (2015). Okul yönetiminde yeni yapı ve davranış. Ankara: Pegem Akademi.
• Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E.K., Akgün, Ö.E., Karadeniz, Ş. V. ve Demirel, F. (2012). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Caprara, G.V., Barbaranelli, C., Steca, P.ve Malone, P.S. (2006). Teachers' self-efficacy beliefs as determinants of job satisfaction and students' academic achievement: A study at the school level. Journal of School Psychology, 44, 473–490.
• Demir, S. (2018). Öz yeterliğin iş doyumu, örgütsel bağlılık, motivasyon veişe sargınlıktaki rolü.Vrd International Eurasian Educational Research Congress, Antalya.
• Demir, S. (2019). Etik iklim ve okuldan ayrılma niyeti arasındaki ilişki: Örgütsel bağlılığın aracılık rolü. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 34(3), 824-838. doi: 10.16986/HUJE.2018040551
• DeRue, D. S., Hollenbeck, J., Ilgen, D.ve Feltz, D. (2010). Efficacy dispersion in teams: Moving beyond aggrement and aggregation. Personnel Psychology, 63, 1-40.
• Duman, B., Göçen, G.ve Duran, V. (2013). İlköğretim öğretmenlerinin kolektif yeterlik düzeylerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Özel sayı (1), 144-155.
• Eells, R. J. (2011). Meta-analysis of the relationship between collective teacher efficacy and student achivement. Unpublished doctoral thesis. Chicago: Loyola University.
• Erdoğan, U.ve Dönmez, B. (2015). Kolektif öğretmen yeterliği ölçeğinin Türkçeye uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 21(3), 345-366. doi: 10.14527/kuey.2015.013.
• Evertson, C.M.ve Emmer, E.T. (2013). İlkokul öğretmenleri için sınıf yönetimi. A. Aypay(çev. ed.). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Fernandez-Ballesteros, R., Diez-Nicolas J., Carpara G. V., Barbanelli, C. ve Bandura, A. (2002). Determinants and structural relation of personal efficacy to collective efficacy. Applied Psychology: An International Review, 53(1), 107–125.
• Goddard, R. D. ve Goddard, Y. L. (2001). A multilevel analysis of the relationship between teacher and collective efficacy in urban schools. Teaching and Teacher Education, 17(7), 807-818.
• Goddard, R. D., Hoy, W. K. ve Woolfolk-Hoy, A. (2004). Collective efficacy: Theoretical development, empirical evidence, and future directions. Educational Researcher, 33(3) 3–13.
• Goddard, R. D., Hoy, W.K. ve Woolfolk-Hoy, A. (2000). Collective teacher efficacy: Its meaning, measure, and impact on student achievement. American Education Research Journal, 37(2), 479–507.
• Griffeth, R. W., Hom, P. W. ve Gaertner, S. (2000). A meta analysis of antecedents and correlates of employee turnover: Update, moderator tests and research implications for the next millennium. Journal of Management, 26(3), 463-488.
• Hefferon, K. ve Boniwell, I. (2011). Positive psychology: theory, research and applications. New York: Mc Graw-Hill Open International Publishing Ltd.
• Karakuş, M., Toprak, M.ve Gürpınar, M. (2014). Structural equation modelling on the relationships between teacher’s trust in manager, commitment to manager, satisfaction with manager and intent to leave, Croatian Journal of Education, 16(1), 165-189.
• Karasar, N. (2012). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayınları.
• Kreitner, R.ve Kinichi, A. (2009). Organizational behaviour (Ninth edition). New York: Mc Graw-Hill International Edition.
• Kurt, T. (2012). Öğretmenlerin öz yeterlik ve kolektif yeterlik algıları. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 10(2), 195-227.
• Kurz, T. B.ve Knight, S. L. (2004). An exploration of the relationship among teacher efficacy, collective teacher efficacy, and goal consensus. Learning Environments Research, 7(2), 111-128.
• Luszczynska, A., Scholz, U., & Schwarzer, R. (2005). The general self-efficacy scale: Multicultural validation studies. The journal of Psychology, 139(5), 439-457.
• McEwan, E.K. (2018). Etkili okul yöneticilerinin 10 özelliği: İyi performanstan muhteşem performansa. N. Cemaloğlu(Çev. ed.). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Öcal, H.ve Aydın, O. (2009). Spor takımlarında kolektif yeterlik, öz-yeterlik ve sargınlık algıları ile başarı algı ve beklentileri arasındaki ilişkiler. Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 26(2), 155-174.
• Özdemir, S. (2013). Eğitimde örgütsel yenileşme. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Özkalp, E.ve Kırel, Ç. (2010). Örgütsel davranış. Bursa: Ekin Basım Dağıtım.
• Robbins, S.P., Decenzo, D.ve Coulter, M. (2013). Yönetimin esasları. A. Öğüt(çev. ed.). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Schunk, D.H.ve Pajares, F. (2005). Competence perceptions and academic functioning. In A.J. Elliott, & C.S. Dweck (eds.), Handbook and competence and motivation (pp. 85-104). New York: Guilford Press.
• Skaalvik, E.M.ve Skaalvik, S. (2010). Teacher self-efficacy and teacher burnout: A study of relations. Teaching and Teacher Education, 26, 1059-1069.
• Şimşek, M.Ş., Çelik, A. ve Akgemci, T. (2014). Davranış bilimleri. Konya: Eğitim Yayınevi.
• Tasa, K., Taggar, S.ve Seijts, G. H. (2007). The development of collective efficacy in teams: A multilevel and longitudinal perspective. Journal of Applied Psychology, 92, 17-27.
• Tschannen-Moran, M.ve Barr, M. (2004). Fostering student learning: The relationship of collective teacher efficacy and student achievement. Leadership and Policy in Schools, 3(3), 189-209.
• Templar, R. (2011). The rules of management (Expanded edition). New Jersey: Pearson Education Limited.
• Yeni, Z. ve Özler, N.D.E. (2015). Duygusal emek.İçinde:N.D.E. Özler (Ed.), Örgütsel davranışta güncel konular (s. 329-362). Bursa: Ekin Yayınevi.