The Effect of Semiotic Text Analysis Based Activities on Middle School Students’ Story Analysis Skills

Yıl 2019, Cilt: 7 Sayı: Eğitim & Psikoloji, 9 - 28, 03.12.2019

Zeynep Cin Şeker

https://doi.org/10.18506/anemon.522211

Cited By: 2

Öz

In this study, the
effect of the activity-based semiotic text analysis method on middle-school
seventh grade students’ story analysis skills 
course was investigated. The model of the study is a quasi-experimental
design with a pretest-posttest control group.The deviant case sampling method,
which is a purposeful sampling method, was used to determine the sample of the
study. In this direction, based on the TEOG success rating of 2014–2015
academic year, 97 students at a middle school with a high rating (O₁)
and at a middle school with a low rating (O₂) in Erzurum province
center participated in the study. The
researcher went to the schools determined by the researcher and obtained the
data through the Story Analysis Form. 
Data were analyzed using the t-Test for Independent and Dependent
Samples. According to the findings obtained, it is concluded that the
activities prepared based on the method of semiotic text analysis increase the
students' success in analyzing stories. 

Anahtar Kelimeler

Semiology, Story Review, Turkish Education

Göstergebilimsel Metin Çözümlemeye Dayalı Etkinliklerin Ortaokul Öğrencilerinin Hikâye Çözümleme Becerilerine Etkisi

Öz

Bu
çalışmada etkinliklere dayalı göstergebilimsel metin çözümleme yönteminin
ortaokul 7. sınıf öğrencilerinin hikâye çözümleme becerilerine etkisi
araştırılmıştır. Araştırmanın modeli öntest-sontest kontrol gruplu yarı
deneysel desendir Araştırmanın
çalışma grubu ise amaçlı örnekleme yöntemlerinden olan aykırı durum örneklemesi
ile belirlenmiştir. Bu doğrultuda 2014-2015 eğitim öğretim yılı TEOG başarı
sıralaması dikkate alınarak Erzurum il merkezindeki yüksek dereceli bir
ortaokul (O₁) ile düşük dereceli bir ortaokuldaki (O₂) 97
öğrenci çalışmaya katılmıştır. Araştırmacı bizzat belirlenen okullara giderek
“Hikaye Çözümleme Formu” aracılığıyla verileri elde etmiştir. Veriler, Bağımsız
ve Bağımlı Örneklemler için t-Testi kullanılarak analiz edilmiştir. Elde edilen
bulgular doğrultusunda göstergebilimsel metin çözümleme yöntemi esas alınarak
hazırlanan etkinliklerin, öğrencilerin hikâye çözümleme başarılarını artırdığı
sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Türkçe eğitimi, Göstergebilim, Hikâye, inceleme

Kaynakça

• Allor, J. H., Gifford, D. B., Jones, F. G., Otaiba, S. A., Yovanoff, P., Ortiz, M. B. ve Cheatham, J. P. (2018). The effects of a text-centered literacy curriculum for students with ıntellectual disability. American Journal on Intellectual and Developmental Disabilities, (123), 474-494.
• Batur, Z. (2010). Ana dili öğretiminde göstergebilimin yeri: Ana dili ders kitaplarındaki yazılı metinlerle görsel metinlerin bütünselliğinin analizi. Turkish Studies International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 5(4), 174-200.
• Büyüköztürk, Ş., Kılıç-Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2015). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
• Chen, Y. (2006). Using children’s literature for reading and writing stories. Asian EFL Journal, 8(4), 210-232.
• Civelek, K. (2008). Kişi çözümlemelerinde göstergebilimsel yaklaşımlar ve Philippe Hamon örnekçesi. Kâzım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 17, 311-324.
• Demir, S. (2008). İlköğretim 6, 7 ve 8. sınıflar Türkçe ders kitaplarındaki öykülerin metin dilbilimsel yöntemlerle incelenmesi ve bu metinlerin öğrencilerin anlama düzeylerine etkisi (malatya ili örneği). Yüksek Lisans Tezi. Elazığ: Fırat Üniversitesi.
• Dilidüzgün, Ş. (2008). Türkçe öğretiminde metindilbilimsel bağlamda uygulamalı bir yaklaşım. Doktora tezi. İstanbul: İstanbul Üniversitesi.
• Dilidüzgün, Ş. (2009). Yapılandırmacı yaklaşımla hazırlanan ilköğretim Türkçe öğretim programı ve ders kitaplarında metin-odaklı görevlerin yeri. Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (17), 274-290.
• Dilidüzgün, Ş. (2010). Türkçe derslerinde metin etkinliklerinin okuma-anlama kazanımlarını gerçekleştirme yeterliği- bir öykü örneği. Hasan Ali Yücel Eğitim Fakültesi Dergisi, 7(1), 13-30.
• Er, N. (2007). İlköğretim Türkçe dersi öğretim programıyla kılavuzunun ve öğrenci çalışma kitabının (Türkçe 5) dilbilimsel açıdan değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi. Ankara: Ankara Üniversitesi.
• Ercantürk, O. K. (2015). Göstergebilim açısından Türkçe ders kitapları. Doktora tezi. Çanakkale: Onsekiz Mart Üniversitesi.
• Erkman-Akerson, F. (2005). Göstergebilime giriş. İstanbul: Multilingual Yayınları.
• Erkman-Akerson, F. (2015). Edebiyat ve kuramlar. İstanbul: İthaki Yayınları.
• Günay, D. (2002). Göstergebilim yazıları. İstanbul: Multilingual Yayınları.
• Günay, D. (2007). Metin bilgisi. İstanbul: Multilingual Yayınları.
• Güneş, F. (2013). Türkçede metin öğretimi yerine metinle öğrenme. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (11), 603-637.
• Kıran, Z. ve Kıran, A. (2011). Yazınsal okuma süreçleri. (4. Basım). Ankara: Seçkin Yayınları.
• Kıran, Z. (1999). Sözceleme ve göstergebilim. Dilbilim Araştırmaları içinde (s. 93-99). İstanbul: Simurg Yayıncılık.
• Onan, B. (2012). Dil eğitiminin dil bilimsel temelleri: Ferdinand De Saussure’ün genel dilbilim kuramında dil eğitimiyle ilgili bulgular. Musatafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9(17), 219-243.
• Onan, B. (2015). Derin yapı yüzey yapı ilişkisi bağlamında temel dil becerileri üzerine bir analiz çalışması. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 3(3), 91-110.
• Özen, A. (2010). Semiotic elements in text analysis: action research in elt. Yüksek Lisans Tezi. Edirne: Trakya Üniversitesi.
• Özkara, Y. (2013). Hikâye Haritalarının hikâye edici metinlerde öğrencilerin ana fikir bulma becerileri üzerine etkisi. Selçuk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi, (33), 175-187.
• Özmen, H. (2014). Kuramdan uygulamaya eğitimde bilimsel araştırma yöntemleri. İçinde: Mustafa Metin (Ed.). Nicel araştırma yaklaşımına dayalı yöntemler (s. 47-76). Ankara: Pegem Yayıncılık.
• Öztokat. T. N. (2005). Yazınsal metin çözümlemesinde kuramsal yaklaşımlar. İstanbul: Multilingual Yayınları.
• Rıfat, M. (1978). Dilbilim ve göstergebilim açısından yazınsal söylem. Dilbilim, (III), 101-104.
• Rıfat, M. (2011). Homo semioticus ve genel göstergebilim sorunları. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Rıfat, M. (2013a). XX. yüzyılda dilbilim ve göstergebilim kuramları 1. tarihçe ve eleştirel düşünceler. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Rıfat, M. (2013b). Açıklamalı göstergebilim sözlüğü. İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
• Sarar-Kuzu, T. (2016). The impact of a semiotic analysis theory-based writing activity on students’ writing skills. Eurasian Journal of Educational Research, (63), 37-54.
• Saussure, F. (2001). Genel dilbilim dersleri. İstanbul: Multilingual Yayınları.
• Seçer, İ. (2013). SPSS ve LISREL ile pratik veri analizi. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Shazu, R. I. (2014). Use of literature in language teaching and learning: a critical assessment. Journal of Education and Practice, 5(7), 39-35.
• Sinan, A. T. ve Demir, S. (2011). İlköğretim ikinci kademe Türkçe ders kitaplarındaki anlatısal metinlerin yapı özellikleri ve programa uygunluğu. Turkish Studies, 6(3), 1149-1167.
• Tutaş, N. (2006). Critical thinking through literature. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Dergisi, 46(1), 93-110.
• Türkyılmaz, M., Can, R. ve Karadeniz, A. (2010). Alımlama estetiği ve okur merkezli yaklaşımın eski edebiyat eğitimine uygulanması. Selçuk Üniversitesi Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi, (29), 153-172.
• Uçan, H. (2006). Edebiyat eğitimi, estetik bir hazzın edinimi, okumanın alışkanlığa dönüştürülmesi ve yazınsal kuramlar. Millî Eğitim Dergisi, (169), 25-41.
• Uçan, H. (2013). Dilbilim, göstergebilim ve edebiyat eğitimi. Ankara: Hece Yayınları.
• Uçan, H. (2015). Yazınsal eleştiri ve göstergebilim. İstanbul: İz Yayıncılık.
• Uzdu-Yıldız, F. (2011). Göstergebilim kiplikleri açısından anlatı kişilerinin incelenmesi. Doktora Tezi. İzmir: Ege Üniversitesi.
• Vardar, B. (2002). Açıklamalı dilbilim terimleri sözlüğü. İstanbul: Multilingual Yayınları.
• Yılmaz, E. ve Topal, Z. (2010). Türkçe öğretiminde metindilbilimsel yöntemin uygulanması. Türklük Bilimi Araştırmaları Dergisi, (27), 775-788.
• Yozgat, E. E. (2016). Göstergebilimsel çözümleme yönteminin Türkçe dersi okuma etkinliklerine uyarlanması. Yüksek Lisans Tezi. Ankara: Başkent Üniversitesi.
• Yücel, T. (2015). Yapısalcılık. İstanbul: Can Yayınları.