Türkçe Dersi Öğretim Programı “Öğrenmeyi Öğrenme” Yetkinlik Alanının Öğretmen Görüşlerine Göre Değerlendirilmesi

Yıl 2020, Cilt: 8 Sayı: 4, 1225 - 1236, 24.08.2020

Ali Kocayiğit , Çiğdem Aldan Karademir

https://doi.org/10.18506/anemon.640835

Cited By: 6

Öz

Bu araştırmanın amacı, Türkçe dersi öğretim programında yer alan “öğrenmeyi öğrenme” yetkinlik alanının öğretmen görüşlerine göre değerlendirilmesidir. Araştırmada nitel araştırma desenlerinden durum çalışması kullanılmıştır. Araştırma, 2018-2019 eğitim-öğretim yılında dokuz sınıf öğretmeniyle yürütülmüştür. Çalışma grubunda yer alan öğretmenler, maksimum çeşitlilik örnekleme tekniğine göre belirlenmiştir. Veriler, yarı yapılandırılmış görüşme formuyla toplanmıştır. Verilerin analizinde, içerik analizi kullanılmıştır. Araştırma sonucunda, öğretmenlerin öğretim programını yeterince incelemedikleri, “yetkinlikler” konusunda yeterli bilgiye sahip olmadıkları belirlenmiştir. Öğretmenler “öğrenmeyi öğrenme” kavramını en çok “kendi kendine öğrenme” olarak tanımlamışlardır. Araştırma bulgularına göre öğretmenler öğrenmeyi öğrenen bireyler yetiştirmek için, sınıflarında en çok “anlamını bilmediği kelime çalışmaları”, “metni tahmin etme”, “dilbilgisi çalışmaları” ve “hikâye oluşturma” etkinlikleri yapmaktadırlar. Öğretmenlere göre, öğrenmeyi öğrenen bireyin özellikleri bakımından öğrencileri, en çok “araştırma yapma” davranışı sergilemektedirler.

Anahtar Kelimeler

türkçe dersi, öğretim programı, yetkinlikler, öğrenmeyi öğrenme

Evaluating the Curriculum of Turkish Language Lesson in Terms of the Competency Area “Learning to Learn” According to Teachers’ Views

Öz

The aim of this study is to evaluate “learning to learn” competence area in Turkish lesson curriculum, according to teachers’ views. Case study, as a qualitative research design, was used in the study. The research was conducted with nine teachers in 2018-2019 academic year. Participants were formed according to maximum diversity sampling technique. The data was collected with semi-structured interview form. Content analysis, was used in the analysis of data. It was determined that, teachers didn’t examine the curriculum sufficiently and didn’t have enough knowledge about competencies. Teachers define “learning to learn” as “self-learning” mostly. In their classrooms, they mostly performed “vocabulary studies” ,“predict the text”, “grammar studies” and “story formation” activities. According to the teachers, in terms of individuals’ learning to learn characteristics, their students “conduct research” mostly.

Anahtar Kelimeler

Turkish Language Lesson, Curriculum, Competencies, Learning to Learn, Teachers’ Views

Kaynakça

• Akın, Z., Çıray, F. ve Sönmez, B. (2013). Öğretmen adaylarının kullandıkları öğrenme stratejileri ile zaman yönetimi becerileri arasındaki ilişki. İlköğretim Online, 12(3), 822-835.
• Alver, M. ve Sancak, Ş. (2016). 2015 Türkçe dersi öğretim programı hakkında öğretmen/öğretmen adayı ve öğretim elemanı görüşleri. International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 11(14), 31-60.
• Aslan, M. ve Atik, U. (2018). 2015 ve 2017 ilkokul Türkçe dersi öğretim programı kazanımlarının revize edilmiş Bloom Taksonomisine göre incelenmesi. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, 7(1), 528-547.
• Aydın, E. (2017). Türkçe dersi öğretim programlarının (2015 ve 2017) değerlendirilmesi. Turkish Studies International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic Volume, 12(28), 41-66.
• Aydın, Y. ve Sadioğlu, Ö. (2018). Cumhuriyet’ten günümüze (1923-2017) ilkokul Türkçe öğretim programlarında dil bilgisi ve imla. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 6(4), 1091-1111.
• Bağcı-Ayrancı, B. ve Mutlu, H. H. (2017). 2006, 2015 ve 2017 Türkçe dersi öğretim programlarının karşılaştırılması. International Journal of Language Academy, 5(7), 119-130.
• Bağcı Ayrancı, B. ve Pilav, S. (2017). Türkçe öğretim programı (2017) temaları için ege bölgesi halk edebiyatı ürünlerinin kullanılması. Sınırsız Eğitim ve Araştırma Dergisi, 2(3), 77-97.
• Bıçak, N. ve Alver, M. (2018). 2018 Türkçe dersi öğretim programına ilişkin öğretmen görüşleri. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, 7(4), 2480-2501.
• Cornford, I. R. (2002). Learning-to-learn strategies as a basis for effective lifelong learning. International Journal of Lifelong Education, 21(4), 357-368.
• Çatal, N. (2019). Sınıf öğretmenlerinin öğrenmeyi öğrenme becerisine ilişkin görüş ve yeterlikleri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Çerçi, A. (2005). Türkçe öğretiminde öğrenmeyi öğrenme stratejilerinin öğrencilerin anlama düzeylerine etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• Çerçi, A. (2018). 2018 Türkçe dersi öğretim programı kazanımlarının (5, 6, 7, 8. Sınıf) yenilenen Bloom Taksonomisine göre incelenmesi. Okuma Yazma Eğitimi Araştırmaları, 6(2), 70-81.
• Çevik, A. ve Güneş, F. (2017). Türkçe ders kitaplarındaki etkinliklerin incelenmesi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 5(2), 272-286.
• Direkçi, B., Akbulut, S. ve Şimşek, B. (2019). Türkçe dersi öğretim programı (2018) ve ortaokul Türkçe ders kitaplarının dijital okuryazarlık becerileri bağlamında incelenmesi. Avrasya Uluslararası Araştırmalar Dergisi, 7(16), 797-813.
• Doğan, N. (2015). Yaratıcı düşünme ve yaratıcılık. İçinde: Ö. Demirel (Ed.), Eğitimde yeni yönelimler (Geliştirilmiş 6. Baskı) (s. 167-198). Ankara: Pegem Akademi
• Eken, N. T. ve Öksüz, H. İ. (2019). İlkokul (1-4) Türkçe ders kitaplarındaki hikâye edici metinlerin Türkçe dersi öğretim programındaki kök değerler bakımından incelenmesi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 7(2), 384-401.
• Ekmen, C. ve Bakar, E. (2018). İlköğretimde öğretim programları ve ders kitaplarında dijital yetkinliğin yeri. Milli Eğitim Dergisi, 48(221), 5-35.
• Erdamar, G. (2015). Yaşam boyu öğrenme. İçinde: Ö. Demirel (Ed.), Eğitimde yeni yönelimler (Geliştirilmiş 6. Baskı) (s. 219-237). Ankara: Pegem Akademi
• Erlandson, D. A., Harris, E. L., Skipper, B. L. ve Allen, S. D. (1993). Doing naturalistic inquiry: A guide to methods. California: Sage Publications.
• Figel, J. (2007). Key competences for lifelong learning-European reference framework. Luxembourg: Office for Official Publications of the European Communities.
• Glesne, C. (2015). Nitel araştırmaya giriş (5. Baskı). (Çev. Ed. A. Ersoy, P. Yalçınoğlu). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Güler, A., Halıcıoğlu, M. B. ve Taşğın, S. (2015). Sosyal bilimlerde nitel araştırma (Genişletilmiş ve Gözden Geçirilmiş 2. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Güneş, F. (2017). Bologna süreci ile yükseköğretimde öngörülen beceri ve yetkinlikler. Journal of Higher Education & Science/Yüksekögretim ve Bilim Dergisi, 2(1), 1-9.
• Güneş, F. (2017). Türkçe öğretiminde etkinlik yaklaşımı. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 5(1), 48-64.
• Koçoğlu, A. ve Yanpar-Yelken, T. (2018). Suriyeli öğrencilere Türkçe dil becerileri kazandırma sürecinde ilkokul Türkçe dersi öğretim programları ile ilgili öğretmen görüşleri. Eğitimde Nitel Araştırmalar Dergisi, 6(2), 131-160.
• Konuk, S. (2018). 2017 Türkçe dersi öğretim programında yer alan alışılmamış metin türlerini tanıyalım. Cumhuriyet Uluslararası Eğitim Dergisi, 7(4), 428-452.
• Maxwell, J. A. (2018). Nitel araştırma tasarımı: Etkileşimli bir yaklaşım. (Çev. Ed. M. Çevikbaş). Ankara: Nobel.
• MEB (2017). Türkçe dersi öğretim programı (ilkokul ve ortaokul 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 ve 8. sınıflar). http://mufredat.meb.gov.tr/Dosyalar/201783142827263-turkce.pdf. Erişim Tarihi:10.06.2019.
• MEB. (2018). Türkçe dersi öğretim programı (İlkokul ve Ortaokul 1,2,3,4,5,6,7 ve 8. sınıflar). Ankara: MEB.
• Mercan, H. B. (2011). İlköğretim öğrencilerinin öğrenmeyi öğrenme becerileri ve bu becerilerin akademik başarılarını yordama düzeyi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
• Meydan, A. (2010). Öğrenmeyi öğrenme stratejilerinin öğrencilerin dördüncü sınıf “yaşadığımız yer” ünitesini öğrenmelerine ve kalıcılığa etkisi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 23, 149-157. Miles, M. B. ve Huberman, A. M. (2016). Nitel veri analizi (2. Baskı). (Çev. Ed. S. Akbaba Altun, A. Ersoy). Ankara: Pegem Akademi.
• Ömeroğlu, A. F. (2018). Dil bilgisi öğretiminin 2004-2017 yılları arası Türkçe dersi öğretim programları açısından incelenmesi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 6(1), 260-280.
• Özcan, A. F. ve Yıldız, S. (2018). 2017 Türkçe dersi ilk okuma yazma öğretim programı ve uygulamaya ilişkin öğretmen görüşleri. Amasya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 7(2), 217-255.
• Özden, Y. (2013). Eğitimde yeni değerler (9. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Özenç, E. G. (2018). 2015 ile 2017 ilkokul Türkçe öğretim programının karşılaştırılmalı olarak değerlendirilmesi. Uşak Üniversitesi Eğitim Araştırmaları Dergisi, 4(2), 38-50.
• Özer, B. (2008). Öğrencilere öğrenmeyi öğretme. A. Hakan (Ed.), Öğretmenlik meslek bilgisi alanındaki gelişmeler (ss.139-152). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi, Açıköğretim Fakültesi yayınları.
• Patton, M. Q. (2018). Nitel araştırma ve değerlendirme yöntemleri (2. Baskı). (Çev. Ed. M. Bütün, S. B. Demir). Ankara: Pegem Akademi.
• Pınarcık, Ö., Danacı, M. Ö., Deniz, M. E. ve Eran, N. (2016). Okul öncesi öğretmenlerinin yaşam boyu öğrenme yeterliklerine yönelik algıları. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 16(4), 1966-1983.
• Scott, D. (2014). Knowledge and the curriculum, The Curriculum Journal, 25(1), 14-28.
• Senemoğlu, N. (2005). Gelişim öğrenme ve öğretim (12. Baskı). Ankara: Gazi Kitabevi.
• Söylemez, Y. (2018). 2018 Türkçe dersi öğretim programındaki kazanımların üst düzey düşünme becerileri açısından değerlendirilmesi. Atatürk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, TAED-63 (Eylül), 345-384.
• Susar-Kırmızı, F. ve Yurdakal, İ. H. (2019). Sınıf öğretmenlerinin 2018 Türkçe dersi öğretim programına ilişkin görüşleri. Eğitim Kuram ve Uygulama Araştırmaları Dergisi, 5(1), 64-76.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (10. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yin, R. K. (2017). Durum çalışması araştırması uygulamaları. (Çev. İ. Günbayı). Ankara: Nobel Yayınları.