Öğretmen Failliğinin İncelenmesi

Yıl 2021, Cilt: 4 Sayı: 2, 195 - 218, 31.12.2021

Serkan Acar

Öz

Bu çalışmada alan yazında yeni bir kavram olarak ortaya çıkan öğretmen failliğinin kavramsal analizi yapılmıştır. Eğitim – öğretimde, öğretmen failliğinin önemi ve etkileri tartışılmıştır. Araştırma, başarılı bir öğretmenin faillik algılarını yükselten etkilerin neler olduğu sorusuna cevap aramaktadır. Çalışma literatür tarama yöntemi ile yazılmıştır. Literatür taraması sonucunda bir öğretmenin faillik algısı üzerinde öğretmenin kendi kimliğinin ve çevresel değişkenlerin büyük rolü olduğu görülmüştür. Öğretmenlerin birbirlerini etkilediği ve birlikte çalıştıklarında öğrenme etkililiklerinin arttığı anlaşılmıştır. Ortam koşullarının öğretmenlerin öğretme etkililiği üzerinde değiştirici bir rolünün olduğu görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

Öğretmen failliği, Öğrenme etkililiği, İyimserlik, Yapıcı katılım

EXAMINATION OF TEACHER AGENCY

Öz

In this study, conceptual analysis of teacher agency, which has emerged as a new concept in the literature, has been made. The importance and effects of teacher agency in education have been discussed. The research seeks an answer to the question of what are the effects that increase a successful teacher's perception of agency. The study was written with the literature review method. As a result of the literature review, it was seen that the teacher's own identity and environmental variables play a major role on a teacher's perception of agency. It was understood that teachers affect each other and their learning effectiveness increases when they work together. It has been observed that the environmental conditions have a transformative role on teachers' teaching effectiveness.

Anahtar Kelimeler

Teacher agency, learning effectiveness, teaching effectiveness, Optimisim, Constructive Engagement

Kaynakça

• Ajzen, I. (1991). The theory of planned behavior. Organizational behavior and human decision processes, 50(2), 179-211.
• Akbaba, S. (2006). Eğitimde motivasyon. Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, (13), 343-361.
• Akdemir, Ö.A. ve Akdemir, A.S. (2019). Öğretmen aktörlüğü: Mesleki gelişimde yeni bir eğilim. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 23(2), 865-874.
• Alkın Şahin, S. Tunca, N. ve Ulubey, Ö. (2014). The relationship between pre-service teachers' educational beliefs and their critical thinking tendencies. İlköğretim Online, 13(4), 1473- 1492.
• Arslan, H. ve Göksoy, S. (2017). Hedef kurami kapsaminda beklenen ve gerçekleşen yönetici davranışları. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 17(1), 32-47.
• Aşkın, M. (2007). Kimlik ve giydirilmiş kimlikler. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10(2), 213-220.
• Aydın, H. A. (2018). Türk kamu yönetimi (8.baskı). Ankara: Seçkin yayıncılık.
• Bağcı, E. (2011). Avrupa Birliği’ne üyelik sürecinde Türkiye’de yaşam boyu öğrenme politikaları. OMÜ Eğitim Fakültesi Dergisi, 30(2), 139-173. Ball, S. J. (2008). The education debate. Bristol, UK: The Policy Press.
• Bellibaş, M. Ş., Çalışkan, Ö. ve Gümüş, S. (2019). Öğretmen failliği ölçeği’nin (ÖFÖ) geçerlik ve güvenirlik çalışması. Trakya Eğitim Dergisi, 9(1), 1-11. Berlant, L. (2011). Cruel Optimism. Durham, NC: Duke University Press.
• Biesta, G., & Tedder, M. (2006). How is agency possible? Towards an ecological understanding of agency-as-achievement. Learning lives: Learning, identity, and agency in the life course.
• Biesta, G., & Tedder, M. (2007). Agency and learning in the life course: towards an ecological perspective. Studies in theEducation of Adults, 39(2), 132–149.
• Camnalbur, M. (2008). Bilgisayar destekli öğretimin etkililiği üzerine bir meta analiz çalışması (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Campbell, E. (2012). Teacher agency in curriculum contexts. Curriculum Inquiry, 42(2), 183–190.
• Cansoy, R. (2018). Uluslararası çerçevelere göre 21. yüzyıl becerileri ve eğitim sisteminde kazandırılması 21st century skills according to ınternational frameworks and building them in the education system. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 7(4), 3112-3134.
• Ceylan, Y. (2019). Matematik öğretmen adaylarının öğretmen kimliği gelişimi ve kendilerini öğretmen hissetmeleri üzerine bir karma araştırma (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Bolu.
• Cosner, S. (2009). Building organizational capacity through trust. Educational Administration Quarterly, 45(2), 248-291.
• Curtis, A., & Cheng, L. (2001). Teachers' self-evaluation of knowledge, skills and personality characteristics needed to manage change. Asia-Pacific Journal of Teacher Education, 29(2), 139-152.
• Çakır, B. (2007). Belirsizlik ve korkunun yeni düzenin oluşmasına katkısı. Sosyoloji Konferansları, (36), 63-82.
• Çelik, H ve Kalkan, Ö. (2019). Öğretmen adaylarının meslek öncesi öğretmen kimliği algıları: Pamukkale Üniversitesi örneği. Ege Eğitim Dergisi, 20 (2), 351-365.
• Çelikten, M. (2005). Öğretmenlik mesleği ve özellikleri. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(19) , 207-237.
• Çoban, D. ve Demirtaş, H. (2011). Okulların akademik iyimserlik düzeyi ile öğretmenlerin örgütsel bağlılığı arasındaki ilişki. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 3(3), 317-348.
• Ehrenberg, R. G., & Brewer, D. J. (1995). Did teachers' verbal ability and race matter in the 1960s? Coleman revisited. Economics of Education Review, 14(1), 1-21.
• Emirbayer, M., & Mische, A. (1998). “What is agency?” American Journal of Sociology 103(4), 962-1023.
• Erdem, C. (2020). A new concept in teacher ıdentity research: teacher agency. Adiyaman Univesity Journal of Educational Sciences, 10(1), 32-55.
• Eryılmaz, M. E. (2015). Faillik-yapı tartışması ekseninde örgütsel unutma kavramını yeniden düşünmek: Bir eğitim örgütünden iki vaka. VI. Örgüt Kuramı Çalıştayı. Muğla, Türkiye.
• Frese, M., & Fay, D. (2001). 4. Personal initiative: An active performance concept for work in the 21st century. Research in organizational behavior, 23, 133-187.
• Ganyaupfu, E. M. (2013). Teaching methods and students’ academic performance. International Journal of Humanities and Social Science Invention, 2(9), 29-35.
• Gearhart, M., & Saxe, G. B. (2004). When teachers know what students know: Integrating mathematics assessment. Theory into Practice, 43(4), 304-313.
• Helvacı, M. A. ve Aydoğan, İ. (2011). Etkili okul ve etkili okul müdürüne ilişkin öğretmen görüşleri. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 4(2), 41-60.
• Jenkins, G. (2019). Teacher agency: The effects of active and passive responses to curriculum change. The Australian Educational Researcher, 47(1), 167-181.
• Kaçan, G. (2004). Sınıf öğretmenlerinin mesleki gelişime ilişkin isteklilik düzeyleri. Sosyal Bilimler Dergisi, 5(1), 57-65.
• Karahan, E., & Roehrig, G. (2016). Sosyobilimsel bağlamların çevre eğitiminde öğrenci failliğinin desteklenmesinde kullanılması. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 5(2), 425 – 442. Doi: 10.14686/buefad.v5i2.5000145998
• Kılınç, A.Ç. (2014). Öğretmen profesyonelizminin bir yordayıcısı olarak okul kültürü. Eğitim ve Bilim, 39(174), 105-118.
• Köseoğlu, F., Tümay, H. ve Budak, E. (2008). Bilimin Doğası Hakkında Paradigma Değişimleri ve Öğretimi ile İlgili Yeni Anlayışlar. Gazi University Journal of Gazi Educational Faculty (GUJGEF), 28(2), 221-237.
• Lasky, S. (2005). A sociocultural approach to understanding teacher identity, agency and professional vulnerability in a context of secondary school reform. Teaching and teacher education, 21(8), 899-916.
• Lee, J. C. K., & Yin, H. B. (2011). Teachers’ emotionsand professional identity in curriculum reform: A Chineseperspective. Journal of EducationalChange, 12(1), 25–46.
• Lee, V., Bryk, A. S., & Smith, J. B. (1993). Chapter 5: The organization of effective secondary schools. Review of research in education, 19(1), 171-267.
• Liu, Q. X., & Shi, J. F. (2007). An analysis of language teaching approaches and methods--effectiveness and weakness. Online Submission, 4(1), 69-71.
• Liu, S., Hallinger, P., & Feng, D. (2016). Supporting the professional learning of teachers in China: Does principal leadership make a difference?. Teaching and Teacher Education, 59, 79-91.
• Maslach, C., & Jackson, S. E. (1981). The measurement of experienced burn out. Journal of organizational behavior, 2(2), 99-113.
• Mercan, N. (2015). Ajzen’in planlanmiş davraniş teorisi bağlaminda whistle blowing (bilgi ifşasi). Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, 7(2), 1-14.
• Milli Eğitim Bakanlığı, Öğretmen Yetiştirme ve Eğitimi Genel Müdürlüğü (2002). Öğretmen yeterlilikleri. Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
• Moore, A., & Clarke, M. (2016). Cruel optimism: Teacher attachment to professionalism in an era of performativity. Journal of Education Policy, 31(5), 666-677.
• Ölçer, H. (2019). Pierre Bourdieu sosyolojisinde simgesel şiddet sorunsalı ve biçimleri. NOSYON: Uluslararası Toplum ve Kültür Çalışmaları Dergisi, (2), 34-49.
• Priestley, M., Biesta, G.J.J., & Robinson, S. (2015). Teacher agency: what is it and why does it matter? In R. Kneyber & J. Evers (eds.), Flip the System: Changing Education from the Bottom Up. London: Routledge.
• Priestley, M., Edwards, R., Priestley, A., & Miller, K. (2012). Teacher agency in curriculum making: Agents of change and spaces for manoeuvre. Curriculum inquiry, 42(2), 191-214.
• Richards, J. C., & Farrell, T. S. C. (2005). Professional development for language teachers: Strategies for teacher learning. Ernst Klett Sprachen.
• Rutter, RA. ve Jacobson, JD. (1986). Facilitating teacher engagement. Madison University of Wisconsin.
• Siyez, D. M. (2009). Liselerde görev yapan öğretmenlerin istenmeyen öğrenci davranışlarına yönelik algıları ve tepkileri. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 25(25), 67-80.
• Soran, H., Akkoyunlu, B. ve Kavak, Y. (2006). Yaşam boyu öğrenme becerileri ve eğiticilerin eğitimi programı: Hacettepe Üniversitesi örneği. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30(30), 201-210.
• Sürücü, A. ve Ünal, A. (2018). Öğrenci motivasyonunu artıran ve azaltan öğretmen davranışlarının incelenmesi. OPUS Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 8(14) , 253-295.
• Şeker, Ş. E. (2014). Aktör Ağ Teorisi (Actor Network Theory). YBS Ansiklopedisi, 1(1), 14-15.
• TDK Sözlük, (2021).< https://sozluk.gov.tr/ >, 03.01.2021 tarihinde erişilmiştir.
• Timperley, H. (2011). Realizing the power of professional learning. McGraw-Hill Education (UK).
• Turhan, M., Demirli, C., ve Nazik, G. (2012). Sınıf öğretmenlerinin mesleğe adanmışlık düzeyine etki eden faktörler: Elazığ örneği. İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal bilimler Dergisi, 11(21),179-192.
• Ur, P. (1992). Öğretmen öğrenimi. ELT dergisi, 46 (1), 56-61.
• Uzuntaş, A. (2013). Etkili iletişim: anlatabilmek ve anlayabilmek. Kastamonu Eğitim Dergisi, 21(1), 11-30.
• Yıldırım, E. (1999). Anthony Giddens’ ın yapılanma teorisi. Bilgi Sosyal Bilimler Dergisi, (1), 25-44.
• Yörük, E. (2017) Söylem, Temsil, Faillik ve Anlatı: Yeni Yoksulluk Literatürünün Bir Eleştirisi. Sosyal Bilimler Araştırma Dergisi, 6(4), 319-330