Su kaynakları, uygarlık
tarihi boyunca yerleşim yerlerinin ve tarım alanlarının seçiminde ve
dolayısıyla medeniyetlerin ortaya çıkışında en belirleyici faktörler arasında
yer almıştır. İstisnalar olmakla
birlikte yeryüzünde eski medeniyetlerin izlerine rastlanılan hemen her bölgede
bu tespiti yapmak mümkündür. Denilebilir ki insanoğlu, tarihin en eski
devirlerinden itibaren su kaynaklarına yakın yaşamak zorunda kalmıştır. Bu
bakımdan medeniyetin doğuşu ve şekillenmesinde ırmak, çay ve dere gibi su
kaynaklarının etkisi yadsınamaz. Nitekim Mezopotamya’da Fırat ve Dicle,
Mısır’da Nil, Hindistan’da İndus, Altaylarda Obi ve Yenisey gibi eski medeniyet
havzalarının uygarlık tarihinde öne çıkmaları bu bağlamda değerlendirilebilir.
Eski Mezopotamya’da
kara taşımacılığının yanında daha ucuz, kolay ve hızlı olması nedeniyle nehir ve kanal
ulaşımı da sıklıkla tercih edilmiştir. Çivi
yazılı belgelere göre, nehirler ve kanallar sadece tarlalara su taşımıyor aynı
zamanda Fırat ve Dicle Nehirleri sayesinde yük dolu gemiler farklı kentlerin
limanlarına uğrayabiliyor, böylelikle bölgeler arası mal sevkiyatı daha rahat
gerçekleşiyordu. Dolayısıyla suyolları,
ticari malların da nakliyesinde büyük kolaylık sağladığı için suyollarının
kenarlarında kurulan liman şehirleri daima stratejik
öneme sahip olmuştur. Suyolları, askerî ulaşım anlamında da önemliydi çünkü
orduların nakliyesi ve her türlü askerî teçhizatın ulaştırılması da nehir ya da
kanallar yoluyla gerçekleştirilebiliyordu.
Mezopotamya’da ağaç
kütüklerine tutunarak başlayan su ulaşımı, sal, bot, kelek, quffa ve at başı
formlu bot/kayık (hippoi) gibi insan yapımı araçlarla devam etmiştir. Ancak bu
tür nehir ulaşım araçları, bir süre sonra uzak bölgelere ya da deniz aşırı
ülkelere ticari ürün sevkiyatında gerek hacim gerekse güvenlik ve
kullanılabilirlik açısından yetersiz kalmıştır. Bunlar, küçük çaplı ulaşım ve
taşımada özellikle kanal ulaşımında kullanılmaya devam etmekle birlikte yerini
büyük suların nakliye aracı olan gemilere bırakmıştır.
Bu çalışmanın ana
malzemelerini oluşturan Mari kraliyet arşivi, Hammurabi ve onun memurlarıyla yazışmalarını
içeren bir grup belge ve yine Eski Babil Dönemine tarihlenen İsin ve Larsa
krallıklarına ait bazı metinler, bize Mezopotamya’da suyolu ulaşımının
detayları hakkında ilginç bilgiler sunmaktadır. Bu belgelere göre, ağaç türleri, tarımsal ve
hayvansal ürünler (yağ, deri, yün vb.), canlı hayvanlar, maden türleri, değerli taşlar, kum, zift gibi malzemeler, mutfak eşyaları gibi ticari mallar ve aynı
zamanda insan (özellikle asker ve köle) taşımacılığı çoğunlukla gemiler
sayesinde yapılmaktaydı.
Bu çalışmada, Eski
Babil Döneminde nehir ulaşımının önemi ve nasıl gerçekleştiği üzerinde
durulacaktır. Suyolu taşımacılığında geminin gerekliliği ve kullanımı çivi
yazılı belgeler ışığında ele alınacaktır. Gemi taşımacılığı dışında Eski Babil
Dönemine tarihlenen metinlerde geçen bazı diğer nehir araçları da ulaşım ve
taşımacılık açısından değerlendirilecektir.
Eski Babil Dönemi Fırat Dicle Nehir Ulaşımı Kanal Yapımı Gemi
The water
sources have played one of the most determinant factors in the selection of the
settlements and the agricultural lands and therefore, in the emergence of the
civilizations throughout history. With some exceptions, this fact is valid for
almost all territories of the earth in which the traces of ancient
civilizations are visible. We can say that the human being has been obliged to
live near the water sources since the oldest ages. In respect to this, it
cannot be ignored that the water sources such as rivers, streams, and brooks
had an effect on the emergence and the embodiment of the civilizations. Thus, the prominence in the civilization
history of the basins of the Euphrates and the Tigris in Mesopotamia, the Nile
in Egypt, the Indus River in India and Pakistan, the Obi and the Yenisei Rivers
in Altai can be considered in this context.
In addition
to land transportation, the inhabitants of the Ancient Mesopotamia gave
preference often to the river and canal transportation because of its ease and
fastness. According to the epigraphical data, the rivers and the canals were
not used only for irrigation, but for the transportation of so many things as
well. The Euphrates and partially Tigris and some wide canals enabled water
transportation especially via boats or ships, which shuttled between the cities
of the riverside and the territories in Mesopotamia with their cargos of all
kind. Thereby, thanks to waterways’ convenience especially for the shipping of
the commercial merchandise, the port cities established on the banks of them
always had strategic importance. The waterways were also important in the
political and military context because the transportation of the workers and
armies and all kind of equipment and military supplies could be dispatched via
rivers and canals.
River
transportation in ancient ages is considered to begin by the way of clinging
the logs and proceeded with the human-made watercrafts such as raft, boat,
kuphar, kelek (a raft of inflated skins), hippoi formed in horse-head. This
kind of vehicles used in the rivers and the canals failed to satisfy the needs
of especially the shipping of commercial goods to the remote regions, such as
reliability, usability, and capacity. In the course of time, relatively big
ships supplanted this kind of vehicles, but those remained in service of
small-scale transportation and carriage.
The main
epigraphical sources of this study, royal archives of Mari, the correspondences
of Hammurabi with his officials and the texts belong to the kingdoms of Isin
and Larsa in the Old Babylonian Period, provide important and interesting
information about details of waterway transportation of Mesopotamia. According
to these texts, the ships in the rivers and canals of the region were used to
ferry several cargo such as different kind of trees and timbers, agricultural
and animal products (wheat, oil, skin, wool etc.), metals and metal utensils,
stones, sand, bitumen; houseware, livestock, and also persons (mainly soldiers,
workers and slaves).
In this article, we will dwell on the importance
of the waterway transportation and aspects of its practice in the Old Babylonia
Period. The necessity and the use of ships in the waterway transportation shall
be studied in the light of the cuneiform texts. Except for the ships, some of
the other crafts as waterway transportation attested in the texts dated to the
Old Babylonian Period will be discussed in terms of transportation and
carriage.
Ancient Babylon Period Euphrates Tigris River Transportation Dike Construction Ship
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Dilbilim, Arkeoloji |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 2 Ağustos 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 13 Sayı: 1 |