Öz
Çalışma, Halvetiliğin 16. yüzyıldaki tanınmış sîmalarından Bâyezîd-i Rûmî’nin Osmanlıca el yazması Sırr-ı Cânân
isimli Mesnevîsi’nde varlık mertebeleri hakkındadır. Didaktik şiir türünün bir örneği olan Sırr-ı Cânân’ın makaleye konu
olarak seçilmesinin nedeni, varlık kategorilerinin çeşitli semboller ve “Cihannüma” adındaki dairevî şekiller üzerinden
anlatılmasıdır. Tasavvufta varlık ontolojisiyle ilgili teori İbnü’l-Arabî’ye (öl. 638/1240) aittir. 0, isimler ve varlık arasında
mertebeli bir ilişki kurmuştur. Başta Sadreddîn Konevî (öl. 673/1274) olmak üzere kendinden sonra bu teoriden
etkilenenler ise eşyayı, “hakikat” ve “mahiyet” olarak ikiye ayırıp sayısız genel varlık kategorisine atıfta bulunmuş ve
bunu beşli, altılı, yedili ve kırklı tasnifler şeklinde anlatmışlardır. Araştırmada Bâyezîd-i Rûmî’nin varlığı algılayış ve
anlatış biçimi, varlık mertebeleri tasnifinde gelenekten gelen temel yapıyı koruyup korumadığı, şayet değişiklik varsa
hangi noktalarda farklılaştığı eserdeki şekiller üzerinden tahlil edilecektir.