An example of policy transfer: Presidential policy boards and offices

Yıl 2023, Cilt: 5 Sayı: 2, 163 - 172, 30.12.2023

Benazir Öztürk

https://doi.org/10.58588/aru-jfeas.1383107

Öz

With the elections held in Türkiye in 2018, the Presidential System of Government began to be implemented de facto and was created through policy transfer based on the presidential systems in the world. When creating a new government system, instead of directly transferring every aspect of a government system; Turkish Type Presidential System was designed to ensure the creation of the best practice in certain aspects through emulation. With the system, existing structures were transformed, new institutions such as Policy Boards and Offices, which have never been seen before in Türkiye, were transferred, and a presidential organization was established. The aim of the study is to examine the new institutional structures within the Presidential Government System, which was created by emulating the presidential systems in the world, in the context of policy transfer. In this context, the study systematically analyzes the change in the Government System in Türkiye and reveals that the government system created indicates an emulation policy transfer and that the Turkish Type Presidential Model was created in line with the needs of the country. In the study, document review was used as the data collection method, and the data analysis method was determined as content analysis. This method was determined in order to evaluate what the legal reforms that constitute the Presidential Government System are and which government systems were reviewed while creating it.

Anahtar Kelimeler

Policy Transfer, Policy Boards, Offices, Presidential Government System

Bir politika transferi örneği: Cumhurbaşkanlığı politika kurulları ve ofisleri

Öz

Türkiye’de 2018 yılında yapılan seçimlerle Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi fiilen uygulanmaya başlanmış, dünyadaki başkanlık sistemlerinden hareketle politika transferi yolu ile oluşturulmuştur. Yeni hükümet sistemi oluşturulurken doğrudan bir hükümet sistemini her yönüyle transfer etmek yerine; öykünme ile belirli yönleriyle en iyi uygulamanın oluşturulmasını sağlamak amacıyla Türk Tipi Başkanlık Sistemi tasarlanmıştır. Sistem ile mevcut yapılar dönüştürülmüş, Politika Kurulları ve Ofisler gibi Türkiye’de daha önce örneklerine rastlanmamış yeni kurumlar transfer edilmiş, cumhurbaşkanlığı teşkilatı oluşturulmuştur. Çalışmanın amacı dünyadaki başkanlık sistemlerine öykünülerek oluşturulan Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi bünyesinde yeni olan kurumsal yapıların politika transferi bağlamında incelenmesidir. Bu kapsamda çalışma Türkiye’deki Hükümet Sistemi değişimini sistematik bir şekilde analiz ederek, oluşturulan hükümet sisteminin öykünmeci bir politika transferine işaret ettiğini, ülkenin gereksinimleri doğrultusunda Türk Tipi Başkanlık Modelinin oluşturulduğunu ortaya koymaktadır. Çalışmada veri toplama yöntemi olarak doküman incelemesi yapılmış, veri analiz yöntemi de içerik analizi şeklinde belirlenmiştir. Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemini oluşturan yasal reformların neler olduğunu ve hangi hükümet sistemleri ele alınarak oluşturulduğunu değerlendirmek amacıyla bu yöntem belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Politika Transferi, Politika Kurulları, Ofisler, Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi

Kaynakça

• Akçakaya, M. ve Özdemir, A. (2018). Cumhurbaşkanlığı hükümet sistemi ve siyasal istikrar. Üçüncü Sektör Sosyal Ekonomi Dergisi, 922-944.
• Akman, E. (2019). Cumhurbaşkanlığı hükümet sisteminde kamu politikası aktörleri . Paradoks Ekonomi, Sosyoloji ve Politika Dergisi, 35-54.
• Anayasa Değişiklik Teklifi'nin Karşılaştırmalı ve Açıklamalı Metni. (2018). http://anayasadegisikligi.barobirlik.org.tr/Anayasa_Degisikligi adresinden alındı
• Avaner, T. ve Çelik, M. (2021). Cumhurbaşkanlığı hükümet sisteminin iki yılı: karşılaştırmalı analiz. Akademik Sosyal Bilimler Dergisi, 242-259.
• Avaner, T. ve Volkan, M. (2019). Hikmet-i hükümet ve yeni reform: Türk tipi başkanlık sistemi ve ABD başkanlık sisteminin etkisi üzerine. Yasama Dergisi, 105-130.
• Bennett, C. (1991). "What is policy convergence and what causes it?". British Journal of Political Science, 215-233.
• Bilgin, N. (2014). Sosyal Bilimlerde İçerik Analizi Teknikler ve Örnek Çalışmalar. Siyasal Kitabevi.
• Dolowitz, D. ve Marsh, D. (1996). "Who Learns What from Whom: a Review of the Policy Transfer Literature". Political Studies, 343-357.
• Dolowitz, D. ve Marsh, D. (1998). Policy transfer: A Framework for comparative analysis. M. Minogue, C. Polidano ve D. Hulme (Ed), Beyond The New Public Management-Changing Ideas and Practices in Governance (s. 38-58) içinde. Edward Elgar Publishing Ltd.
• Dolowitz, D. ve Marsh, D. (2000). Learning from abroad: The Role of policy transfer in contemporary policy-making. Governance, 5-24.
• Dye, T. (2013). Understanding Public Policy. Pearson Education.
• Eroğlu, H. T. (2015). Türkiye'de kamu politikası oluşturulmasında uluslararası aktörlerin rolü. M. Yıldız, ve M. Z. Sobacı (Ed.), Kamu Politikası Kuram ve Uygulama (s. 148-165) içinde. Adres Yayınları.
• Evans, M. (2009). Policy transfer in critical perspective. Policy Studies, 243-268.
• Gökçe, O., Kutlu, Ö. ve Gökçe, G. (2001). 1980'li yıllardan beri uygulanan kamu yönetimi reformları üzerine genel bir değerlendirme. Sosyal Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 18-45.
• Gözler, K. (2019). Türkiye'nin Yönetim Yapısı. Ekin Kitabevi. Heichel, S., Pape, J. ve Sommerer, T. (2005). Is there convergence in convergence research? An Overview of empirical studies on policy convergence. Journal of European Public Policy, 817-840.
• Keser, A. (2012). Politika transferi ve türk kamu yönetiminde etik. Amme İdaresi Dergisi, 25-50.
• Keser, A. (2018). Politika Transferi Ve Düzenleyici Kurumlar. Kriter Yayınevi. Komisyon Çalışması Neticesinde Oluşan Tam Metin. (2018). TBMM Başkanlığı Anayasa Sitesi: https://www.tbmm.gov.tr/Yasama/KomisyonRaporlari-Sonuc adresinden alındı
• Kutlu, Ö. (2012). Karşılaştırmalı Kamu Yönetimi. Çizgi Kitabevi.
• Mossberger, K. ve Wolman, H. (2003). Policy transfer as a from of prospective policy evaluation: challenges and recommendations. Public Administration Review, 428-440.
• Ocak, K. (2019). Cumhurbaşkanlığı kararnamesi ile idari vesayet yetkisi düzenlemesinin bir örneği olarak cumhurbaşkanlığı ofisleri. Anayasa Yargısı Dergisi, 163-193.
• Örselli, E., Babahanoğlu, V. ve Bilici, Z. (2018). Kamu politikalarında yeni aktörler: Cumhurbaşkanlığı politika kurulları ve ofisler. Turkish Studies, 303-318.
• Övgün, B. (2015). İdari reform ve politika transferi. Mülkiye Dergisi, 301-306.
• Ravindran, V. (2019). Data analysis in qualitative research. Indian Journal of Continuing Nursing Education, 40-45.
• Relyea, H. C. (2008). The Executive office of the president: an historical overview. CRS Report for Congress.
• Resmi Gazete. (2017). 6771 sayılı Türkiye Cumhuriyeti Anayasasında Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun. 29976 Sayılı Resmi Gazete.
• Resmi Gazete (2018). Cumhurbaşkanlığı Teşkilatı Hakkında Cumhurbaşkabnlığı Kararnamesi. 30474 Sayılı Resmi Gazete.
• Rose, R. (1991). What is lesson drawing?. Journal of Public Policy, 3-30.
• Rose, R. (1993). Lesson-drawing in Public Policy: a Guide to Learning across Time and Space. Chatham House.
• Sobacı, M. Z. (2014). İdari Reform ve Politika Transferi -Yeni Kamu İşletmeciliğinin Yayılışı-. Dora Basım Yayım.
• Sobacı, M. Z., Miş, N., ve Köseoğlu, Ö. (2018). Türkiye'nin Yeni yönetim modeli ve cumhurbaşkanlığı teşkilatı. SETA Perspektif, 1-6.
• Şahin, S. (2021). Neoliberal politikalar ve türkiye'de özelleştirme uygulamaları. Necmettin Erbakan Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 160-176.
• TBMM Komisyon Raporları. (2018). https://www.tbmm.gov.tr/Yasama/KomisyonRaporlari-Sonuc adresinden alındı
• Turan, M. (2018). Türkiye'nin yeni yönetim düzeni: cumhurbaşkanlığı hükümet sistemi. Sosyal Bilimler Araştırma Dergisi, 42-91.
• Yay, E. (2016). Bir kamu politikası olarak politika transferi ve türkiye örneği. Hukuk ve İktisat Araştırmaları Dergisi, 48-63.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2021). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Seçkin Yayıncılık.