Dijital İletişim, Dijital Vatandaşlık, Dijital Yönetişim ve CİMER

Yıl 2024, , 355 - 365, 25.03.2024

Ayşegül Dede

https://doi.org/10.11616/asbi.1396928

Cited By: 1

Öz

Dijital iletişim, iletişim olgusu çerçevesinde hem yeni formlar üretmekte hem de mevcut formları güncellemekte veya değişime uğratmaktadır. Zira toplumların kabullendiği bir uygulama ancak iletişim olgusu sayesinde toplumların sosyo-ekonomik dinamikleriyle hayat kazanmakta ve topluma faydalı bir unsur olmaktadır. Cumhurbaşkanlığı İletişim Merkezi (CİMER) vatandaşlarına yazılı, sözlü ve elektronik ortamda başvuru hakkı tanıyarak geleneksel iletişim yöntemleri ile birlikte dijital iletişim formlarını da kullanarak dijital çağa uygun bir politika ile çalışmalarını yürütmektedir. CİMER, dijital iletişimin şekillendirdiği dijital vatandaşlık ve dijital yönetişim olguları çerçevesinde toplumsal yaşamda kendisine alan açmaktadır. Bu çalışmada dijital iletişim, dijital vatandaşlık, dijital yönetişim ve CİMER arasındaki etkileşim nitel araştırma yöntemi olan doküman analizi ile incelenmiştir. CİMER’in dijital iletişimi sağlaması ile birlikte farklı gruplarda yer alan vatandaşların yönetimine daha kolay ve aktif şekilde katılmaları sonucunda çalışmada dijital vatandaşlık kültürünün geliştiği ve dijital yönetişim çerçevesinde daha katılımcı ve demokratik bir toplumun ortaya çıktığı vurgulanmıştır.

Anahtar Kelimeler

CİMER, Dijital Vatandaşlık, Dijital Yönetişim., Dijital İletişim, Demokrasi

CIMER, Digital Communication, Digital Governance and Digital Citizenship

Öz

Digital communication gains life with the socio-economic dynamics of societies and can be positioned as a beneficial element of society. The Turkish Republic of Presidency Communicate Centre (CIMER) presents itself with a policy suitable for the digital age and social structures by giving its citizens the right to apply in written, verbal and electronic media. In this way it provides both the individual’s access to this right and digital communication and participation within the scope of digital citizenship. The aim of this study is to determine the relationship between digital communication, digital citizenship, digital governance and CIMER. CIMER, digital citizenship and digital management framework shaped by digital communication, cerates space for itself in social life. In the study, the interaction between digital communication, digital citizenship, digital governance and CIMER was examined using document analysis, which is a qualitative research method. In the study emphasized that CIMER offers digital communication opportunities, digital citizenship culture developed and within the framework of digital governance a more participatory and democratic society.

Anahtar Kelimeler

CIMER, Digital Citizenship, Digital Governance., Democracy, Digital Communication

Kaynakça

• Aydın, M., B. (2021). Dijital Sosyoloji Üzerine Notlar. Dijital Sosyoloji Çalışmaları içinde Edt. A. Zinderen Adana: Nobel Kitabevi.
• Aydın, A. (2015). Dijital Vatandaşlık. Türk Kütüphaneciliği, 29 (1), s.142-146. Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub/tk/issue/48743/620169
• Bal, H. (2018). İletişim Sosyolojisi: Sosyal İletişim, Kitle İletişimi, Elektronik İletişim. Bursa: Sentez Kitabevi.
• Büyükuslu, A., R. (2020). Toplum 5.0 Süper Akıllı Toplum. İstanbul: Der Kitabevi.
• Büyükbingöl, A. (2020). Toplum 5.0’a Doğru. Ankara: Astana Kitabevi.
• Castells, M. (2005). Enformasyon Çağı: Ekonomi, Toplum ve Kültür, Ağ Toplumunun Yükselişi. (2. Baskı). Çev. Ebru Kılıç. İstanbul: Bilgi Üniversitesi.
• Cereci, S. (2023). İletişim Sosyolojisi. Ankara: İKSAD Kitabevi.
• Cumhurbaşkanlığı İletişim Başkanlığı (t.y.) 50 Soruda CİMER. https://www.cimer.gov.tr/ (Erişim Tarihi:15.06.2023)
• Cumhurbaşkanlığı İletişim Başkanlığı (2023). Kamu Yönetiminde Bir Dönüşümün Hikayesi: CİMER. Ankara: Cumhurbaşkanlığı İletişim Başkanlığı.
• Çatlı, M. ve Keskin, S. (2021). İnsan Haklarının Değişime Açık Konusu: Dijital Vatandaşlık Kavramı Üzerine Bir İnceleme. Ombudsman Akademik, 7 (14), s.199-229. Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub /ombudsmanakademik/issue/63284/932597
• Çubukçu, A. ve Bayzan, Ş. (2013). Türkiye’de Dijital Vatandaşlık Algısı ve Bu Algıyı İnternetin Bilinçli, Güvenli ve Etkin Kullanımı İle Artırma Yöntemleri. Middle Eastern and African Journal of Educational Research 5(3), s.148-174.
• Durul, S., S. (2020). İletişim Nedir? İletişimin İşleyişi, Boyutları ve Özellikleri. Bütün Yönleriyle Sağlık İletişimi içinde Edt. E. Yüksel, Konya: Literatürk Academia Kitabevi, s. 11-31.
• Durmuşoğlu, T. ve Genel, Z. (2022). Pasif Paydaş Olarak Vatandaşın e-İletişim İle Aktif Paydaşa Dönüşümü: CİMER Uygulaması Örneği. Denetişim Dergisi 0 (24)s.70-90. Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub /denetisim/issue/68265/1003881
• Esendemir, Ş. (2008). Türkiye’de ve Dünyada Vatandaşlık. Ankara: Birleşik Kitabevi.
• Gündüz, M. ve Artar, F. (2023). Bir Yönetime Katılım Aracı Olarak CİMER’in Toplumsal Anlamı: Amaç, Etkinlik, Güven. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 0(43), s.660-700. DOI: 10.14520/adyusbd.1252229
• Güllüpınar, F. (2012). Eşitsizlik ve Toplumsal Tabakalaşma Açısından Vatandaşlık Üzerine Sosyolojik Bir Analiz. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 67(01): s.81-109. https://doi.org/10.1501 /SBFder_0000002239
• Kadıoğlu, A. (2012). Vatandaşlığın Dönüşümü. İstanbul: Metis Kitabevi.
• Keskin, E. (2021). Kamu Hizmetlerinin Dijitalleşmesi. Dijital Devlet içinde Edt. K. Çelebi ve B. Kovancılar, Ankara: Gazi Kitabevi, s.297-326
• Mısırlı, Ö. (2021). Dijital iletişim. Pandemi Döneminde Sınanan Dijital Vatandaşlık içinde Edt. A. Kurt ve F. Odabaşı, Ankara: Anı Kitabevi, s. 87-95
• Özer, M., A. (2017). Yönetişimden Dijital Yönetişime: Paradigma Değişiminin Teknolojik Boyutu. Hak-İş Uluslararası Emek ve Toplum Dergisi 6(16), s.457-479. Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub /hakisderg/issue/33300/330676
• Özbey, B., İ. (2022). Dijitalleşme, Sosyal Medya ve Risk Toplumu. İmgelem 6(10), s.141-158. DOI: 10.53791/imgelem.1053815
• Ribble, M. (2011). Digital Citizenship in Schools. Washington: International Society for Tecnology in Education.
• Sakallı, C. ve Bahadıroğlu, D. (2018). Dijital İletişim: Yeni Bir Dile Doğru. Turkish Studies 13(6) s.129-146. https://turkishstudies.net/turkishstudies
• Sobacı, M., Z. (2007). Yönetişim Kavramı ve Türkiye'de Uygulanabilirliği Üzerine Değerlendirmeler. Yönetim Bilimleri Dergisi, 5(1), s.195-208. Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub/comuybd/issue/4114/54151
• Şan, M., K. ve Koç, A. K. (2021). Vatandaşlık ve Çokkültürlü Yurttaşlığın Dönüşümü. 21. Yüzyılda Kalkınmaya Yeniden Bakış içinde Edt. F. Çakır ve vd., Ankara: Nobel Kitabevi s. 287-303)
• Telli, E. (2021). Dijital Erişim. Pandemi Döneminde Sınanan Dijital Vatandaşlık içinde Edt. A. Kurt ve F. Odabaşı, Ankara: Anı Kitabevi, s.57-85.
• Topçuoğlu, A. (2012). Modern Hukuk ve İslam’da Vatandaşlık Kavramının Hukuki Temeli. Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 16 (3), s.185 - 216.
• Ün, L. (2022). Kamu Hizmetinde Yeni Konsept: Akıllı Kamu Hizmeti. Bingöl Üniversitesi İktisadi ve İdari BilimlerDergisi 6(2), s.415-440. DOI: 10.33399/biibfad.1130379
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (1999). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Kitabevi.