Futbol Hakemleri Açısından Seyirciyi Saldırganlığa Yönlendiren Faktörler

Yıl 2021, Cilt: 4 Sayı: 3, 320 - 330, 28.12.2021

Duygu Cantez , Yasin Yıldız

https://doi.org/10.38021/asbid.994775

Öz

Bu araştırmanın amacı, futbol hakemlerine göre futbol seyircisini saldırganlığa yönlendiren faktörlerin belirlenmesini incelemektir. Tarama modeli kapsamında ilişkisel tarama modeli ile dizayn edilen bu araştırmanın örneklem grubunu 2019/2020 sezonu tüm kategorilerde Aydın, Denizli, İzmir, Muğla ve Manisa illerinde aktif hakemlik yapan toplam 195 hakem oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak Özmaden (2004) tarafından geliştirilen “Futbol Seyirci Saldırganlığı Ölçeği” kullanılmıştır. Verilerin analizinde tanımlayıcı istatistik ve parametrik olmayan testler ikili değişkenler için Mann-Whitney U testi ile ikiden fazla değişkenler için ise Kruskal Wallis H Testi kullanılmıştır. Araştırma sonucu değerlendirildiğinde Meslek değişkeninde sadece spor medyası alt boyutunda anlamlı farklılık vardır. Klasman düzeyinde ise sadece hakem alt boyutunda anlamlı farklılık görülmektedir. “Yaş’’, ‘‘Eğitim durumu’’, “Gelir düzeyi” “Fiziksel saldırıya maruz kalma” değişkenlerinde anlamlı bir farklılık görülmemiştir. Futbolda saldırganlığın belirlenmesine yönelik olan bu araştırma hakemler açısından değerlendirilmiş olup saldırganlığa neden olabilecek diğer etkenlerin de incelenmesi önerilmektedir.

Anahtar Kelimeler

Futbol, Hakem, Seyirci, Saldırganlık

Analysis Of The Factors That Lead The Audience To Aggression In Terms Of Football References

Öz

The aim of this study is to examine the determination of the factors that direct the football spectators to aggression according to the soccer referees. The sample group of this research was designed with the relational survey method, consists of a total of 195 active referees in Aydın, Denizli, İzmir, Muğla and Manisa provinces in all categories in the 2019/2020 season. The "Football Spectator Aggression Scale" developed by Özmaden (2004) was used as a data collection tool in the study. In the data analysis, descriptive statistics and non-parametric tests were analyzed by Mann-Whitney U test for binary variables and Kruskal Wallis H Test for variables more than two. In the analysis of the data, Mann-Whitney U test for descriptive statistics and nonparametric tests (binary variables) and Kruskal Wallis H test for more than two variables were used. When the result of the research was evaluated, it was seen that there was a significant difference only in terms of the sports media variable. At the classification level, there is a significant difference only in the referee sub-dimension. There was no significant difference in "age", "educational status", "income level" "exposure to physical attack" variables. This study aims to determine aggression in football, has been evaluated in terms of referees and it is recommended to examine other factors that may cause aggression.

Anahtar Kelimeler

Football, Refree, Audience, Aggression

Kaynakça

• Aksoy E. (2018). Profesyonel sporculara göre futbolda saldırganlığı teşvik eden futbol etkenlerinin araştırılması. Yüksek Lisans Tezi, Balıkesir Üniversitesi Sağlık bilimleri Enstitüsü, Balıkesir.
• Aracı, H. (1999). Öğretmenler ve öğrenciler için okullarda beden eğitimi. Ankara: Bağırgan Yayınevi.
• Bahadır Z. (2006). Futbol seyircisinin sosyo-kültürel yapısının şiddet eylemine etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Niğde Üniversitesi Sosyal Bilimleri Enstitüsü, Niğde.
• Baş M. (2008). Futbolda taraftar ve takım özdeşleşmesi (Trabzonspor örneği). Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Bayram A. (2011). Futbol seyircilerinin taraftarlık ve şiddet ifadelerine yaklaşımlarının incelenmesi. Gazi Üniversitesi, Yüksek Lisans Tezi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Cel, A. (1994). Hakemlik psikolojisi. Futbol Bilim ve Teknoloji Dergisi, 1(1), 21-23.
• Cliford TM. (2015) Psikolojiye giriş. Editör: Eski R, Karakaş S. 2. Baskı. Konya: Eğitim Kitabevi Yayınları.
• Demirel G. (2013). Emniyet mensuplarına göre futbol seyircisini saldırganlık ve şiddete yönlendiren futbol etkenlerinin araştırılması. Yüksek Lisans Tezi, Balıkesir Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Balıkesir.
• Gümüşgül, O. (2016). Futbol seyircilerinde saldırganlık, şiddet ve holiganizme yönelik davranışların önlenmesinde serbest zaman etkinliklerine katılım etkisinin incelenmesi. Doktora Tezi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Dumlupınar Üniversitesi, Kütahya.
• Gürpınar, B., ve Güven, Ö. (2012). Unsportsmanlike behaviors in the turkish basketball and soccer leagues from the view of referees. Pamukkale Spor Bilimleri Dergisi, 3(3), 47-62.
• Karagözoğlu C, Mungan A.S. (1999). Futbol seyircisinde saldırganlık eğilimleri, (istanbul örneği), hacettepe üniversitesi futbol bilim ve teknoloji dergisi, 6 (3): 27-31.
• Karasar, N. (2015). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayınları.
• Kılcıgil, E. (2003). Futbol taraftarlarının şiddet ile ilgili tepkilerinin psiko-sosyal boyutları. spormetre beden eğitimi ve spor bilimleri dergisi, 1(1): 21 – 29.
• Kuru E, Var L. (2009). Futbol seyircilerinin spor alanlarındaki saldırganlık davranışları hakkında betimsel bir çalışma (Kırşehir ili örneği). Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 10 (2) 141-53.
• Özmaden M. (2004). Seyircilere göre futbolda saldırganlığı teşvik eden faktörler üzerine bir araştırma. Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Satman, C. (2014). Futbol maçlarındaki seyirci topluluklarının sesinin, hakemlerin kararları üzerindeki etkisi. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 12(2), 147-154.
• Şanlı S. (2014). Futbol müsabakalarında olaylarda yer alan seyircilerin saldırganlık düzeylerinin incelenmesi. Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Taşmektepligil Y, Sivrikaya H, Kaldırımcı M, Tutkun E, Aybek S. (1999). Sportif gelişme ve yerel medya ilişkisi üzerine bir araştırma. futbol bilim ve teknoloji dergisi, 6(3):17-18.
• Tutkun E, Taşmektepligil M.Y, Canbaz S, Acar H, Hakan, Çon M. (2012). Samsunspor taraftarlarının sosyo ekonomik özellikleri ve şiddete eğilimleri. Selçuk Üniversitesi beden eğitimi ve spor bilimleri dergisi, 14(1): 56 – 63.
• Ünsal A. (1996). Genişletilmiş bir şiddet tipolojisi”, Cogito. 6-7. Kış-Bahar.
• Weinberg R, Gould D. (2015). Foundations of sport and exercise psychology (5thed). Champaign, IL: Human Kinetics, 23.
• Yetim A. (2011). Sosyoloji ve spor, Ankara: Berikan Yayınevi.