Examination of Individual Innovation Levels and Lifelong Learning Tendencies of Students of the Faculty of Sports Sciences

Yıl 2022, Cilt: 5 Sayı: Özel Sayı 1 - 6. Akademik Spor Araştırmaları Kongresi Özel Sayısı, 276 - 294, 19.12.2022

Yunus Sinan Biricik , Burak Karababa , Mehmet Haluk Sivrikaya

https://doi.org/10.38021/asbid.1201754

Cited By: 1

Öz

The aim of this study is to examine the individual innovation and lifelong learning tendency levels of students studying in sports science faculties and to determine the relationship between them. The study group of the study consisted of 336 students studying at the Faculty of Sports Sciences of a public university in the eastern region of Turkey in the 2021-2022 academic year. As a means of data collection; "Individual Innovation Level Scale" and "Lifelong Learning Tendencies Scale" were used. In the analysis of the data, descriptive statistics (standard deviation, arithmetic mean), t-test from parametric tests and ANOVA and LSD test were used. In order to determine the relationship between the two scales, Spearman's rho correlation analysis was performed. In the risk-taking sub-dimension of the individual innovation scale, it was found that male participants had higher averages than female participants. It was determined that there was a significant relationship between the individual innovation levels of the students and their lifelong learning tendencies in a positive way (r=.72; p<.01).

Anahtar Kelimeler

Yaşam boyu öğrenme, Bireysel yenilikçilik, Spor bilimleri

Spor Bilimleri Fakültesi Öğrencilerinin Bireysel Yenilikçilik Düzeyleri ve Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimlerinin İncelenmesi

Öz

Bu çalışmanın amacı spor bilimleri fakültelerinde öğrenim gören öğrencilerin bireysel yenilik ve yaşam boyu öğrenme eğilimi düzeylerini incelemek ve aralarındaki ilişkiyi belirlemektir. Araştırmanın çalışma grubunu 2021-2022 eğitim öğretim yılında Türkiye’nin doğu bölgesinde bulunan bir kamu üniversitenin spor bilimleri fakültesinde öğrenim görmekte olan 336 öğrenci oluşturmuştur. Veri toplama aracı olarak; “Bireysel Yenilikçilik Düzeyi Ölçeği” ve “Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimleri Ölçeği” kullanılmıştır. Verilerin analizinde betimsel istatistikler (standart sapma, aritmetik ortalama), parametrik testlerden t-testi ve ANOVA ve LSD testinden yararlanılmıştır. İki ölçek arasındaki ilişkiyi belirlemede ise Spearman's rho korelasyon analizi yapılmıştır. Bireysel yenilikçilik ölçeğinin risk alma alt boyutunda erkek katılımcıların kadın katılımcılara oranla daha yüksek ortalamalara sahip oldukları tespit edilmiştir. Öğrencilerin bireysel yenilikçilik düzeyleri ile yaşam boyu öğrenme eğilimleri arasında pozitif yönde, yüksek düzeyde (r=.72; p<.01) manidar bir ilişkinin olduğu tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Yaşam boyu öğrenme, Bireysel yenilikçilik, Spor bilimleri

Kaynakça

• Abukari, A. (2004, June). Conceptualising lifelong learning: a reflection on lifelong learning (pp.1-21), 1st international euredocs conference sciences: Transformations experienced by higher education and research institutions in European countries, Paris, France.
• Agarwal, R., ve Prasad, J. (1998). A conceptual and operational definition of personal innovativeness in the domain of information technology. Information Systems Research, 9(2), 204-224.
• Antikainen, A. (2001). Is life learning becoming a reality? The case of Finland from a comparative perspective. European Journal of Education, 36(3), 379-394.
• Aspın, N. D., ve Chapman, J. D. (2000). Lifelong learnıng: Concepts and conception. Internatıonal Journal of Lifelong Educatıon, 19(1), 2-19.
• Axtell, C. M., Holman, D. J., Unsworth, K. L., Wall, T. D., Waterson, P. E., ve Harrington, E. (2000).Shopfloor innovation: Facilitating the suggestion and implementation of ideas. Journal of Occupational and Organizational Psychology,73(3), 265–285.
• Ayaz, C. (2016). Öğretmenlerin yaşam boyu öğrenme eğilimlerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Bartın Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Yaşam Boyu Öğrenme Ana Bilim Dalı.
• Bitkin, A. (2012), Öğretmen adaylarının bireysel yenilikçilik düzeyleri ile bilgi edinme becerileri arasındaki ilişki, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Harran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı, Şanlıurfa.
• Büyüköztürk, Ş. (2017). Data analysis handbook for social sciences. Statistics, research design SPSS applications and comments. Pegem Publishing.
• Candy, P. C. (1991). Self-Direction for lifelong learning. A comprehensive guide to theory and practice. San Francisco CA: Jossey-Bass, 94, 104-1310.
• Chitiba, C. A. (2012). Lifelong learning challenges and opportunities for traditional universities. Procedia-Social and Behavioural Sciences, 46, 1943-1947.
• Christiansen, J. (2000), Building the innovative organization: Management systems that encourage innovation, London: Macmillan Business.
• Clark, T. (2005); Lifelong, life-wide or life sentence?. Australian Journal of Adult Learning, 45(1), 47-62.
• Cliath, B. A., Rialtais, O. D. F., Alliance, T. S., Laighean, S. T., Rialtais, F., ve Post-tráchta, A. R. (2000). Learning for life: White paper on adult education. Stationery Office.
• Coşkun, Y.D. (2009). Üniversite öğrencilerinin yaşam boyu öğrenme eğilimlerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eğitim Bilimleri Bölümü/ Eğitim Programları ve Öğretim Anabilim Dalı, Ankara.
• Çepni, S. (2010). Araştırma ve proje çalışmalarına giriş, 5. Baskı, Trabzon.
• Dave, R. H. (1976). Foundations of lifelong education: Studies in lifelong education. Pergamon Press.
• De Jong, J. P., ve Den Hartog, D. N. (2008). Innovative work behavior: Measurement and validation. EIM Business and Policy Research, 8(1), 1-27.
• Demir B. S., ve Keleş, S. (2015). Yenilikçi kimdir? Öğretmenlerin yenilikçilik düzeylerinin incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30(4), 106-118.
• Dilek, U., ve Mansur, F. (2017). Sağlık yönetici adaylarının bireysel-sosyal yenilikçilik ve proaktiflik özelliklerini belirlemeye yönelik bir araştırma. Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, (Special), 52.
• Dinevski, D., ve Dinevski, I. V. (2004). The concepts of university lifelong learning provision in Europe. Transition Studies Review, 11(3), 227-235.
• Flynn L. R., ve Goldsmith, R. E. (1993). Identifying innovators in consumer service markets, The Service Industries Journal, 13(3), 97-109.
• Gaymer, D. M. (2006). Continuing education and lifelong learning trends, In M. M., Helms (Ed.) Encyclopedia of management (5th ed.), (pp.128-131). Farmington Hills, Michigan, USA: Thomson Gale Publishing.
• Green, A. (2002). The many faces of lifelong learning: recent education policy trends in Europe. Journal of Education Policy, 17(6), 611-626.
• Gür-Erdoğan, D., ve Arsal, Z. (2016). The development of lifelong learning trends scale (LLLTS). Sakarya University Journal of Education, 6(1), 114-122.
• Handa, M., ve Gupta, N. (2009). Gender influence on the innovativeness of young urban Indian online shoppers. Vision, 13(2), 25-32.
• Hediye, U. ve Doğru, B. V. (2018). Hemşirelik ve ebelik öğrencilerinin bireysel yenilikçilik özelliklerinin değerlendirilmesi. Gümüşhane Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 7(3), 23-32.
• Hirschman, E. C. (1980). Innovativeness, novelty seeking, and consumer creativity. Journal of Consumer Research.7(3): 283–295.
• Hojat, M., Nasca, T. J., Erdmann, J. B., Frisby, A. J., Veloski, J. J., ve Gonnella, J. S. (2003). An operational measure of physician lifelong learning: its development, components and preliminary psychometric data. Medical Teacher, 25(4), 433–437.
• Holmes, A. (2002). Lifelong learning. Oxford: Capstone Publishing.
• Hurt, H. T., Joseph, K., ve Cook, C. D. (1977). Scale for the measurement of innovativeness. Human Communication Research, 4, 58–65.
• Işık, C., ve Türkmendağ, T. (2016). Atatürk Üniversitesi Turizm Fakültesi öğrencilerinin bireysel yenilikçilik algılarının belirlenmesi. Gazi Üniversitesi Turizm Fakültesi Dergisi, 1, 70-99.
• Jarvis, P. (2004). Adult education and lifelong learning: Theory and practice. London: Routledge Falmer.
• Karahan, M., ve Gedik, Y. (2021). Eğitim faaliyetlerinin üniversite öğrencilerinin bireysel yenilikçilik düzeyine etkisinin incelenmesi. Abant Sosyal Bilimler Dergisi, 21(3), 661-682.
• Kılıç, H. (2015). İlköğretim branş öğretmenlerinin bireysel yenilikçilik düzeyleri ve yaşam boyu öğrenme eğilimleri (Denizli ili örneği). Yüksek Lisans Tezi, Pamukkale Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Kılıçer, K. (2011). Bilgisayar ve öğretim teknolojileri eğitimi öğretmen adaylarının bireysel yenilikçilik profilleri. Doktora Tezi. Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Kılıçer, K., ve Odabaşı, H. F. (2010). Individual innovativeness scale (IS): The study of adaptation to Turkish, validity and reliability. Hacettepe University Journal of Education, 38, 150-164.
• Koç, G. (2005). Yaşam boyu öğrenme. İçinde Ö. Demirel (Ed.), Eğitimde yeni yönelimler (s.213-226) Ankara: Pegem Yayıncılık.
• Kolb, A. Y., ve Kolb, D. A. (2005). “Learning styles and learning spaces: Enhancing learning in higher education”, Academy of Management Learning and Education, 4(2), 193-212.
• Korucu, A., ve Olpak, Y. (2015). Öğretmen adaylarının bireysel yenilikçilik özelliklerinin farklı değişkenler açısından incelenmesi, Eğitim Teknolojisi Kuram ve Uygulama, 5(1), 109-127.
• Lengrand, P. (1979) Prospects of lifelong education. In A. J. Cropley (ed.) Lifelong Education: A Stocktaking (Hamburg :VIE Monograph, No 8).
• Longworth, N., ve Davies, W. K. (1996). Lifelong learning: New vision, new implications, new roles for people, organizations, nations and communities in the 21st century. London: Kogan page Publishing (p.22).
• Lu, J., Yao, J. E., ve Yu, C. S. (2005). Personal innovativeness, social influences and adoption of wireless Internet services via mobile technology. The Journal of Strategic Information Systems, 14(3), 245-268.
• Maruyama, H. (2009). Lifelong learning for sustaina ble community development in a Japanese case. Journal of Educational Policy Analysis and Strategic Research, 4(1), 5-18.
• Mülhim, M. A. (2018). Beden eğitimi ve spor yüksekokulu öğrencilerinin bireysel yenilikçilik düzeyleri ve yaşam boyu öğrenme eğilimlerinin incelenmesi: Bartın Üniversitesi örneği. Yüksek Lisans Tezi, Bartın Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Oran, M., Arıbaş, B., ve Işıklı, M. (2020). Sosyal bilgiler öğretmen adaylarının yaşam boyu öğrenme eğilimlerinin incelenmesi. Anadolu ve Balkan Araştırmaları Dergisi 3(5), 87-98.
• Ormrod, J. E. (2013). Öğrenme psikolojisi. (M. Baloğlu, çev.). Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Parlar, H., ve Cansoy, R. (2017). Öğretmenlerin bireysel yenilikçilik gösterme düzeylerinin farklı değişkenlere göre incelenmesi. 26. Uluslararası Eğitim Bilimleri Kongresi Kitabı, Antalya: Pegem Akademi.
• Rogers, E. M. (2002). Diffusion of preventive innovations. Addictive Behaviors, 27(6), 989-993.
• Rogers, E. M. (2003). Diffusion of Innovations. New York, NY: Free Press.
• Rogers, E. M. (2005). Evaluation of diffusion of innovation, International Encyclopedia of the Social- Behavioural Sciences. ISBN:0-08-043076-7, 4982-4986.
• Şahin, Ü., Sarıtaş, E., ve Çatalbaş, G. (2020). Sınıf öğretmeni adaylarının yaşam boyu öğrenme eğilimleri. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 48, 374-389.
• Scott, S. G., ve Bruce, R. A. (1994). Determinants of innovative behavior: a path model of individual innovation in the workplace. Academy of Management Journal, 37 (3), 580-607.
• Solmaz, İ. (2019). Öğretmenlerin bireysel yenilikçilik düzeyleri ile teknopedagojik eğitim yeterlikleri arasındaki ilişki. Yüksek Lisans Tezi, Sakarya Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Tabachnick, B. G., ve Fidel, L. S. (2015). Using multivariate statistics., (Baloğlu, M., Çev. Ed.). Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Terry, W. S. (2018). Öğrenme ve bellek: temel ilkeler, süreçler ve işlemler. Ankara: Anı Yayınları.
• Van Braak, J. (2001). Individual characteristics influencing teachers’ class use of computers. Journal of Educational Computing Research, 25(2), 141-157.
• West, M. A., ve Farr J. L. (1990). Innovation and creativity at work: psychological and organizational strategies. Chichester, UK: John Wiley.
• Yamat. H., Ismail A., ve Alias. A. (2007). English language skills for lifelong learning: a question of acquisition or learning? in Proceedings of International Conference on Lifelong Learning, Bangi: Faculty of Education, University Kebangsaan Malaysia Press.
• Yeğin, H. İ. (2017). İlahiyat fakültesi öğrencilerinin bireysel yenilikçilik düzeyleri. Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17(4), 239-262.
• Yenice, N., ve Yavaşoğlu, N. (2018). Fen bilgisi öğretmen adaylarının bireysel yenilikçilik düzeyleri ile bireysel yaratıcılıkları arasındaki ilişkinin incelenmesi. Eğitimde Kuram ve Uygulama, 14(2), 107-128.
• Yılmaz, R., ve Beşkaya, Y. M. (2018). Eğitim yöneticilerinin yaşam boyu öğrenme eğilimleri ile bireysel yenilikçilik düzeylerinin incelenmesi. Ankara University Journal of Faculty of Educational Sciences, 51(1), 159-181.
• Yuan, F., ve Woodman, R.W. (2010). Innovative behavior in the workplace: the role of performance and ımage outcome expectations, Academic Management Journal, 53(2),323-342.