Determining University Students' Recreation Area Preferences

Yıl 2023, Cilt: 6 Sayı: 3, 802 - 816, 28.09.2023

Mehmet Öztaş , Hasan Erdem Mumcu

https://doi.org/10.38021/asbid.1281595

Öz

The use of recreation areas varies according to the demands and qualities of those who use these areas. For this reason, it is necessary to determine what the preferences of the users are in the restructuring of the recreation areas or the overhaul and arrangement of the existing areas. Therefore, the aim of this research is to determine the preferences of university students regarding the use of recreation areas. The general survey model was used in the research. In the selection of the sample, the convenience sampling method was used. The study group of the research consists of a total of 502 volunteer students, 213 of whom are male (42.4%) and 289 of whom are female (57.6%) studying at a state university in the 2021-2022 academic year. The Preference Factors of Recreation Areas (PFRA) scale developed by Gümüş, Alay and Özgül (2017) was used in the research. In the data analysis part, arithmetic mean, standard deviation, percentage, T-test and ANOVA test were used. In the direction of the findings obtained, while there was no significant difference according to the T-test results regarding the relationship between PFRA sub-dimensions and gender variable, in the results of the analysis on whether the PFRA sub-dimensions differ according to the accommodation variable of the students, a significant difference was found between the housing status of the students and the sportive diversity, one of the PFRA sub-dimensions (f=3.710 p<0.050). As a result, it has been determined that sportive diversity and location are the indicative factors in students' preferences for participation in recreational activities.

Anahtar Kelimeler

University, University Students, Recreation, Preferences of Recreation Area

Üniversite Öğrencilerinin Rekreasyon Alan Tercihlerinin Belirlenmesi

Öz

Rekreasyon alanlarının kullanımı, bu alanları kullananların talep ve niteliklerine göre değişim göstermektedir. Bu nedenle rekreasyon alanlarının yeniden yapılanmasında veya var olan alanların elden geçirilip düzenlenmesinde kullanıcıların tercihlerinin neler olduğunun belirlenmesi gerekmektedir. Bu nedenle bu araştırmanın amacı üniversite öğrencilerinin rekreasyon alanı kullanımlarına ilişkin tercihlerinin belirlenmesinin ortaya koyulmasıdır. Araştırmada genel tarama modeli kullanılmıştır. Örneklem seçiminde kolaylıkla bulunabilen örneklem yönteminden faydalanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu 2021-2022 eğitim-öğretim yılında bir devlet üniversitesinde öğrenim görmekte olan 213’ü erkek (%42,4), 289’u kadın (%57,6) olmak üzere toplam 502 gönüllü öğrenci oluşturmaktadır. Araştırmada Gümüş, Alay ve Özgül (2017) tarafından geliştirilen Rekreasyon Alanı Tercih Etkenleri Ölçeği (RATE) kullanılmıştır. Verilerin analiz kısmında; aritmetik ortalama, standart sapma, yüzde, t testi ve ANOVA testi kullanılmıştır. Elde edilen bulgular doğrultusunda, RATE alt boyutları ile cinsiyet değişkeni arasındaki ilişkiye yönelik T-testi sonuçlarına göre anlamlı bir farklılık tespit edilmeziken, RATE alt boyutlarının öğrencilerin barınma değişkenine göre farklılaşıp farklılaşmadığına yönelik analiz sonuçlarında öğrencilerin barınma durumları ile RATE alt boyutlarından olan sportif çeşitlilik arasında anlamlı farklılık tespit edilmiştir. Sonuç olarak öğrencilerin rekreasyonel etkinliklere katılım tercihlerinin sportif çeşitlilik ve konumun belirleyici etmenler olduğu tespit edilmiştir

Anahtar Kelimeler

Üniversite, Üniversite Öğrencileri, Rekreasyon, Rekreasyon Alan Tercihleri

Kaynakça

• Ağaoğlu, Y. S. (2002). Türkiye’deki üniversitelerin rekreasyon programlarının geliştirilmesi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, On Dokuz Mayıs Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü. Samsun
• Akyol, C., ve Akkaşoğlu, S. (2020). Gençlerin boş zamanlarında rekreasyon faaliyetlerine katılım engelleri üzerine bir bakış açısı. Journal of Tourism and Gastronomy Studies, 8(3), 2072-2089.
• Albayrak, E., Ziyagil, M., ve Çekin A. R. (2015). Okul, spor ve serbest zamanlardaki fiziksel aktivite alışkanlığının üniversite sınıf düzeylerine göre incelenmesi. Celal Bayar Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 9(2),8 –17.
• Alexandris, K., ve Carroll, B. (1997). Demographic differences ın the perception of constrains on recreational sport participation: results from a study ın greece. Journal of Leisure Studies, 16, 107-125.
• Balcı, V., Demirtaş, M., Gürbüz, P., İlhan, A., ve Ersöz, V. (2002). Ankara’daki üniversite öğrencilerinin boş zaman etkinliklerine katılımlarının araştırılması. 7. Uluslararası Spor Bilimleri Kongresi, Marmara Üniversitesi, Antalya.
• Bammel, G., ve Burrus-Bammel, L. L. (1996). Leisure and human behavior. abd: Maddison, brown and benchmark. 275-282.
• Birinci, M., C., Çamlıca, K., ve Özgül Katlav, E. (2017). Üniversite öğrencilerinin rekreatif amaçlı spor aktivitelerine katılmalarını engelleyen kısıtlayıcı faktörler üzerine bir araştırma. Turan Stratejik Araştırmalar Merkezi, 9(36), 777-780.
• Büyüköztürk, Ş. (2013). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem Yayıncılık.
• Cenkseven, F., ve Akbaş, T. (2007). Üniversite öğrencilerinde öznel ve psikolojik iyi olmanın yordayıcılarının incelenmesi. Türk Psikolojik Danışmanlık ve Rehberlik Dergisi, 3(27), 43-65.
• Chin-Tsai, K. (2013). Leisure ınvolvement, leisure benefits, quality of life and job satisfaction. International Review of Management and Business Research, 2(2), 421-428.
• Crawford, D. W., Jackson., E. L., ve G. Godbey. (1991). A hierarchical model of leisure constraints. Leisure Sciences, 13, 309-320.
• Crawford, D. W., ve Godbey, G. (1987). Reconceptualizing barriers to family leisure. Leisure Sciences, 9, 119-127.
• Deci E. L., ve Ryan R. M. (2002). Handbook of self-determination research. rochester, NY: Univ. Rochester Press
• Deniz, M. E., Erus, S. M., ve Büyükcebeci, A. (2017). Bilinçli farkındalık ile psikolojik iyi oluş ilişkisinde duygusal zekânın aracılık rolü. Turkish Psychological Counseling And Guidance Journal, 7(47), 17-31.
• Dinç, H., Koca, B. H., Poyraz, A., ve Aydemir, K. (2019). Üniversite öğrencilerinin boş zaman anlamlarının incelenmesi. Türkiye Spor Bilimleri Dergisi, 3(1), 1-9.
• Driver, B. L. (2010). The North American experience in measuring the benefits of leisure. In Proceedings National Workshop on Measurement of Recreation Benefits. Bandoora, Australia: Phillip Institute of Technology, 1-57.
• Elmas, L., Yüceant, M., Ünlü, H., ve Bahadır, Z. (2021). Üniversite öğrencilerinin fiziksel aktivite düzeyleri ile psikolojik iyi oluş durumları arasındaki ilişkinin incelenmesi. Sportive Bakış, 4(1), 1-17.
• Esentaş, M., Güzel, P., Yıldız, K., ve Çokşen, M. (2018). Huzurevinde yaşayan bireylerde serbest zaman aktivitelerine katılımının yaşam kalitesindeki rolü. Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 12(3),235- 241.
• George, D., ve Mallery, M. (2010). SPSS for windows step by step: A simple guide and reference, 17.0 Update. 10ed. Boston, Pearson.
• Guo, J., ve Liu, X. (2016). Recreation management. International Journal of e-Education, eBusiness, e- Management and e-Learning; Singapore, 6(3), 186-192.
• Gümüş, H., (2016). Rekreasyonel alanların kullanım etkenlerinin incelenmesi. Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü. Ankara
• Gümüş, H., ve Özgül, S. A. (2017). Development of scales for barriers to participation and preference factors in the use of recreation area. J. Hum. Sci., 14, 865–882.
• Güven, E. Ö., Çay, A., Özavcı, R., ve Korkutata, A. (2021). Pandemi döneminde boş zamanı değerlendirme davranışlarının cinsiyet değişkenine göre incelenmesi. Türk Turizm Araştırmaları Dergisi, 5(3), 2017-2035.
• Hubbell, L. (2015). Academic Questions: AQ. New York, 28(1), 82-89.
• Humpel, N., Owen, N., ve Leslie, E. (2002). Environmental factors associated with adults’ participation in physical activity: a review. American Journal of Preventive Medicine, 22, 188-199. https://doi.org/10.1016/S0749- 3797(01)00426-3
• Hung, H. J. (2012). A study on leisure benefits breaking through leisure activities. Journal of National Taiwan Normal University, 3(4), 77-92.
• Işık, U., Karakullukçu, Ö. F., ve Güngörmüş, H. A. (2020). Bilinçli farkındalığın psikolojik iyi oluş üzerindeki etkisi: Boş zamanda can sıkıntısının aracılık rolü. Sportif Bakış: Spor ve Eğitim Bilimleri Dergisi, 7(I1), 49-61.
• Iwasaki, Y., ve Mannell, R. C. (2000). Hierarchical dimensions of leisure stress coping. Leisure Sciences, 22(3), 163-18.
• Jackson, E. L., ve Rucks, V. C. (1995). Negotiation of leisure constrain, ts by junior-high and high-school students: an exploratory study. Journal of Leisure Research, 27(1), 85-105.
• Kao, C. H. A. (1995). Three-factor model of leisure benefits. Journal of Outdoor Recreation Study, 8(1), 67-78.
• Karademir M. B. (2023a). Ekorekreasyon ve rafting turizmi. Research on Sport Sciences- III. İçinde. Uluç, E. A. ve Yıldız, M. (edt), Gaziantep: Özgür Yayınları.
• Karademir, M. B. (2023b). Resort otellerde sunulan rekreatif amaçlı animasyon hizmetlerinin incelenmesi. Research on Sport Sciences- III içinde. Uluç, E. A. ve Yıldız, M. (edt). Gaziantep: Özgür Yayınları.
• Karaküçük, S., ve Ekenci, G. (1995). Okulların boş zamanları değerlendirme (rekreasyon) eğitimindeki rolü. Milli Eğitim Dergisi, 128, 62–66.
• Karaküçük, S., ve Gürbüz, B. (2007). Rekreasyon ve kentleşme. Ankara: Gazi Kitabevi.
• Karasar, N. (2005). Bilimsel araştırma yöntemi (15 Basım). Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Karaşah, B. (2017). Kentsel ve kırsal rekreasyon alanlarına yönelik kullanıcı tercihlerinin belirlenmesi ‘Artvin kenti örneği’. Bartın Orman Fakültesi Dergisi, 19(1), 58-69.
• Kline, R. B. (2011). Principles and practice of structural equation modeling (3rd Edition). New York: Guilford Press,
• Korkutata, A., ve Özavcı, R. (2021). Turistlerin rekreasyon fayda düzeylerinin demografik değişkenler açısından incelenmesi. Turar Turizm ve Araştırma Dergisi, 10(1), 63-79.
• Leversen, I., Danielsen, A. G., Birkeland, M. S., ve Samdal, O. (2012). Basic psychological need satisfaction in leisure activities and adolescents’ life satisfaction. Journal of Youth Adolescence , 41, 1588-1599.
• Mansuroğlu, S. (2002). Akdeniz üniversitesi öğrencilerinin serbest zaman özellikleri ve dış mekan rekreasyon eğilimlerinin belirlenmesi. Akdeniz Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 15(2), 53-62.
• Muhammet, E., ve Uzuner, K.E. (2014). Rekreatif amaçlı spor yapan bireylerin yalnızlık düzeylerinin incelenmesi. Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 107-120.
• Mull, R. F., Bayless, K. G., ve Jamieson, L. M. (2005). Recreational Sport Management. (Fourth Edition). USA: Human Kinetic.
• Müderrisoğlu, H., Kutay, E., Örnekci, L. E., ve Eşen, S. (2005). Kırsal rekreasyonel faaliyetlerde kısıtlayıcılar. Journal of Agricultural Sciences, 12(01), 40-44.
• Nyaupane, G. P., ve Andereck K. L. (2008). Understanding travel constraints: application and extension of a leaisure constraints model. Journal of Travel Research, 46, 433–439.
• Önaç, A. K., Birişçi, T., Gündel, H., Işıkel, N., ve Çalışkan, E. (2018). Üniversite öğrencilerinin rekreasyonel eğilimleri üzerine bir araştırma. Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 55(1), 1-9.
• Paracchini, M. L., Zulian, G., Kopperoinen, L., Maes, J., Schägner, J. P., Termansen, M., Zandersen, M., PerezSoba, M.,
• Scholefield, P. A., ve Bidoglio, G. (2014). Mapping cultural ecosystem services: A framework to assess the potential for outdoor recreation across the EU. Ecological Indicators, 45, 371-385. https://doi.org/10.1016/j.ecolind.2014.04.018
• Powrie, B., Kolehmainen, N., Turpin, M., Ziviani, J., ve Copley, J. (2015). The meaning of leisure for children and young people with physical disabilities: A systematic evidence synthesis. Developmental Medicine & Child Neurology, 57(11), 993-1010.
• Sabancı, G. (2016). Öğretim elemanlarının rekreasyonel faaliyetlere katılımlarını engelleyen faktörlerin belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Konya
• Samdahl, D. M., ve Jekubovich, N. J. (1997). A critique of leisure constraints: Comparative analyses and understandings. Journal of Leisure Research, 29, 430-452.
• Sarı, D. (2022). COVID-19 pandemisinin üniversite öğrencilerinin rekreasyon tercihlerine etkileri. Artvin Çoruh Üniversitesi Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi, 8(2), 35-52.
• Satman, M. (2018). Fiziksel aktivite: bilinenin çok ötesi. Spormetre, Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 16(4), 158-178.
• Soyer, F., Yıldız, N. O., Demirel, D. H., Serdar, E., Demirel, M., Ayhan, C., ve Demirhan, O. (2017). Üniversite öğrencilerinin rekreatif etkinliklere katılımlarına engel teşkil eden faktörler ile katılımcıların yaşam doyumları arasındaki ilişkinin incelenmesi. Journal of Human Sciences, 14(2), 2035- 2046.
• Tezcan, M. (1993). Boş zamanlar sosyolojisi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yayınları.
• Torkildsen, G. (2005). Leisureand recreation management. UK: Routledge Taylor Francis Group, Oxon.
• Turan, E. B., Gülşen, D. B. A., ve Bilaloğlu, M. (2019). Kadın çalışanların yaşam doyumu ile boş zaman engelleri arasındaki ilişki: Akdeniz Üniversitesi örneği. Gaziantep Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi, 4(1), 104-114.
• Uluç, E. A. (2023). Rekreasyonel turizm kapsamında kıtesurfing’in ele alınması. Spor Bilimleri Alanında Çok Yönlü Araştırmalar İçinde. Kaçay, Z. (edt). İstanbul: Efe Akademi Yayınları.
• Uluç, E. A., Duman, S., ve Acar, H. (2020). Üniversitede okuyan uluslararası öğrencilerin serbest zaman doyum düzeylerinin yaşam doyumuna olan etkisinin incelenmesi. Akdeniz Spor Bilimleri Dergisi, 3(2), 407-419.
• Yıldız, M., Sahan, H., Tekin, M., Devecioglu, S., ve Yarar, D. N. (2012). Examination of recreation levels of university students with regard to various variables. Procedia, Social and Behavioral Sciences, 46, 320-325. https://doi.org/10.1016/j.sbspro.2012.05.114
• Zümbül, S. (2019). Öğretmen adaylarının psikolojik iyi oluş düzeylerinde bilinçli farkındalık ve affetmenin yordayıcı rolleri. Ege Eğitim Dergisi, (1), 2036.