Futbolun rekabetçi doğası birçok gerilime ve dramatik yankılanmalara sebep olabilmekte ve bütün paydaşlar bu duruma tepki verirken benzersiz ahlaki zorluklarla karşılaşabilmektedir. Bu noktada sahadan yansıyan sportmence ya da sportmenlik dışı davranış ve tutumların önemli bir bölümünün antrenörün sorumluluğunda olduğu düşünülmektedir. Dolayısıyla bu çalışmada antrenörlerin sportmenliğe yönelik öz-yeterlikleri ve yeterlikleri arasındaki farkların incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışmanın araştırma grubunu; aktif olarak bir grupla çalışan, profesyonel (%46) ve amatör (%54) düzeyde görev yapan 124 futbol antrenörü oluşturmaktadır. Çalışmanın veri toplama aracı üç bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde demografik bilgiler, ikinci bölümde Antrenörlerin Sportmenlik Öz-Yeterliği Ölçeği son bölümde ise ilgili ölçeğin her bir alt boyutu için hazırlanan ikişer senaryo yer almaktadır. Araştırma bulguları, antrenörlerin sportmenlikle ilgili senaryolara verdikleri cevapların sportmenlik öz-yeterliği bağlamında anlamlı farklılığa sebep olmadığını göstermektedir. Ayrıca hem profesyonel düzeyde çalışan antrenörler hem de amatör düzeyde çalışan antrenörler kendi içlerinde değerlendirilmiş ve yine anlamlı bir farka rastlanmamıştır. Araştırma sonuçları, antrenörlerin sportmence davranmaya yönelik inançlarının yüksek olduğunu ancak müsabakanın sonucunu etkileyebilecek olası durumlarda sportmence davranmadıklarını göstermektedir. Dünyanın her yerinde tutku ile takip edilen futbol müsabakalarının başrollerinden biri olan antrenörlerin bu çelişkili davranış ve tutumları, sporun topluma yansıması beklenen değerlerini baltaladığını göstermekte dolayısıyla arzu edilen spor ortamlarının maalesef hedefe giden her yol mubahtır ilkesiyle yürütüldüğü anlaşılmaktadır.
The competitive nature of football can lead to various tensions and dramatic repercussions, presenting unique ethical challenges for all stakeholders involved. It is widely believed that a significant portion of the displayed sportsmanship or unsportsmanlike behavior and attitudes on the field falls under the responsibility of coaches. Therefore, this study aims to examine coaches' self-efficacy regarding sportsmanship through various scenarios. The research group of this study consists of 124 football coaches actively working with a group, encompassing both professional (46%) and amateur (54%) levels. The data collection instrument comprises three sections. The first section gathers demographic information, the second section includes the Coaches' Sportsmanship Self-Efficacy Scale, and the final section consists of two scenarios prepared for each subscale of the relevant scale. Results indicate that coaches' responses to sportsmanship-related scenarios do not result in significant differences in terms of sportsmanship self-efficacy. Furthermore, both coaches working at the professional level and those working at the amateur level were evaluated within their respective groups, revealing no significant differences. The results of the study demonstrate that while coaches have a firm belief in sportsmanlike behavior, they do not necessarily act in a sportsmanlike manner in situations that could potentially impact the outcome of the competition. These conflicting behaviors and attitudes of coaches, who play a prominent role in football matches passionately followed worldwide, undermine the expected values that sports should reflect in society. Consequently, it becomes evident that desired sports environments are unfortunately being conducted based on the principle that "the end justifies the means."
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Spor ve Egzersiz Psikolojisi |
Bölüm | Arşiv |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 28 Eylül 2023 |
Yayımlanma Tarihi | 28 Eylül 2023 |
Gönderilme Tarihi | 4 Temmuz 2023 |
Kabul Tarihi | 2 Ağustos 2023 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023 Cilt: 6 Sayı: 3 |
Mediterranean Journal of Sport Science (MJSS) is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License CC BY-NC 4.0 .