Suça itilmiş çocukların zihinsel değerlendirme ve
rehabilitasyon çalışmalarında Bilişsel Davranışçı Terapi, İnsan Uğraş Modeli
(MOHO, Kielhofner, 1992), Bilişsel Hiyerarşi Çerçevesi (Vaske & Donneley,
1999) ve İnsanın Doğaya Karşı Tutumları Modelinin (DeGroot & Van den Born,
2003) birleştirilerek etkin bir yeniden suça karışmayı önleme modeli olarak
kullanılabileceği düşünülmektedir. Antroposantrik maladaptif değerlerin
ekosantrik adaptif değerlerle değiştirilmesi, çocuklarda başkaları üstüne
dominasyon kurmaya yönelik şiddet ve zarar verme davranışlarının yerini her tür
ayrımcılığa (türcülüğe, ırkçılığa, cinsiyetçiliğe) karşı eşitlikçi bir
yaklaşıma bırakmasıyla sağlanabilir. Bu Adler’in sosyal ilgi dediği kavrama
benzer bir ekolojik ilgidir. Bunun psikoeğitim, belgeseller, kitaplar ve
biyofilik terapi yoluyla öğretilmesi, çocuğun suç uğraşı yerine kendisi için
anlamlı ve önemli, etik, eşitlikçi, çevreyi ve unsurlarını korumaya yönelik
uğraşlara yönelmesini sağlayacaktır. Böylece, suça yönelimli çocuğun temel
sosyopat ve biofobik değerlerini prososyal ve biyofilik değerlerle değiştirmesi
planlanmaktadır. Suç teorilerinden sosyal kontrol (Gottfredson & Hirschi,
1990), farklılaştıran öğrenmeler (Sutherland, 1947) ve rutin aktivite teorisi
(Cohen & Felson, 1992) bu yukarıda bahsedilen tarzda bir müdahale programının etkili olabileceğini
göstermektedir.
Çocuk Suçluluğu Adli Psikoloji Bilişsel Davranışçı Terapi Uğraş Terapisi
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 6 Sayı: 6 |