Derleme
BibTex RIS Kaynak Göster

TÜRKİYE’DE KAMU YÖNETİMİNİ GELİŞTİRME AÇISINDAN NEUMARK RAPORU

Yıl 2018, Cilt: 5 Sayı: 11, 15 - 23, 10.08.2018

Öz

Toplumsal gelişme sürecinde her yönetim, mevcut
yasal mevzuatı ve örgütsel yapısı konusunda yenilik yapma çabası içinde olur. Bu
etkinlikten amaç, toplumsal değişim karşısında kamu örgütünün uyum kabiliyetini
artırmak ve örgüte, değişen toplumsal talepleri ve beklentileri karşılama gücü
kazandırmaktır. Neumark Raporu, Türk kamu yönetiminde yönetimi geliştirmeye
ilişkin olarak yapılan çok sayıdaki çalışmalardan sadece biridir. Bu Rapor, kamu
yönetimine ilişkin önemli tespitleri nedeniyle öne çıkmıştır. Rapor’da bir dönemin
kamu yönetiminin yapısal sorunlarına ışık tutulmaktadır. Rapor, bizlere,
dönemin kamu yönetiminin yapısal sorunları bağlamında günümüz kamu yönetimini değerlendirme
fırsatı vermektedir. Sonuç olarak 1949 tarihinde hazırlanan bu Rapor’da
vurgulanan sorunların, günümüz kamu yönetiminin esaslı sorunları arasında
varlığını koruduğunu söylemek mümkündür. Bu bağlamda, kamu yönetimini
geliştirmek adına ülkemizde yapılagelen yönetimi geliştirme çalışmalarından
beklenilen verimin alındığı, savlanamaz.

Kaynakça

  • 657 Sayılı Devlet Memurları Kanunu 1982 Anayasası. Acar, A. ve Sevinç İ. (2008). “1980 Sonrası Türk Kamu Yönetiminin Merkez Örgütünde Yapılan Reform Çalışmaları”, http://www.sosyalbil.selcuk.edu.tr/sos_mak/ (erişim tarihi 13.10.2008). Altuntaş, N. (2007). “Türkiye’de Yeniden düzenleme Yönetimi”, Ankara: Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi Anabilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, http://acikarsiv.ankara.edu.tr/ (erişim tarihi 13.10.2008). Ataay, F. (2007). “Neoliberalizm, Kamu Reformu ve Demokrasi”, Kamu Yönetimi Yöntem ve Sorunlar (Edi: Şinasi Aksoy; Yılmaz Üstüner), Ankara: Nobel Yayın, s.163-173. DPT- Devlet Planlama Teşkilatı (2000). “Kamu Yönetiminin İyileştirilmesi ve Yeniden Yapılandırılması”, Özel İhtisas Komisyonu Raporu, Sekizinci Beş Yıllık Kalkınma Planı, Ankara: Devlet Planlama Teşkilatı Yayın No: 2507. Ergun, T. (2004). Kamu Yönetimine Giriş, Ankara: Türkiye ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü Yayınları. Eryılmaz, B. (2014). Kamu Yönetimi, Kocaeli: Umuttepe Yayınları. Fişek, K. (2005). Yönetim, Ankara: Paragraf Yayınevi. Gözübüyük, Ş. (1998). Yönetim Hukuku, Ankara: Turhan Kitabevi. Güler, B. A. (2005). Devlette Reform Yazıları, Ankara: Paragraf Yayınları. Güler, B. A. ve Keskin, N. E. (2007). “Devlet Reformunu Tarihten Çalışmak”, Kamu Yönetimi: Yöntem ve Sorunlar (Edi: Şinasi Aksoy; Yılmaz Üstüner), Ankara: Nobel Yayın, S. 101-153. Kara, B. (2006). “Türkiye’de Personel Reformu Çalışmalarının Altyapısı: 1930-1960 Yılları Arasında Yabancı Uzmanların Kamu Yönetimine İlişkin Hazırladıkları Raporlar”, http://www.cumhuriyet.edu.tr/edergi/ (erişim tarihi 13.10.2008). Leblebici, D. N. (2005). “Küresel Değişim Baskısına Karşı Türk Bürokrasisindeki Yapısal Uyum Çalışmalarının Yapısal Adalet Kavramı Açısından Değerlendirilmesi”, http://www.cumhuriyet.edu.tr/edergi/ (erişim tarihi 13.10.2008). Ömürgönülşen, U. (2003). “Kamu Sektörünün Yönetimi Sorununa Yeni Bir Yaklaşım: Yeni Kamu İşletmeciliği”, Çağdaş Kamu Yönetimi, (Ed. Muhittin Acar, Hüseyin Özgür), Ankara: Nobel Yayınevi, s.3-43. Özer, M. A. (2005). Yeni Kamu Yönetimi, Teoriden Uygulamaya, Ankara: Platin Yayınları. Parlak, B. ve Sobacı Z. (2005). Kuram ve Uygulamalarda Kamu Yönetimi, Ulusal ve Global Perspektifler, İstanbul: Alfa Aktüe Yayınları. Saran, U. (2004). Kamu Yönetiminde Yeniden Yapılanma, Ankara: Atlas Yayıncılık. Sürgit, K. (1972). Türkiye’de İdari Yeniden Düzenleme, Ankara: Türkiye ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü Yayınları No:128. Tortop, Nuri vd. (1999). Yönetim Bilimi, Ankara: Yargı Yayınevi. Yayman, H. (2005). “Türkiye’de İdari Yeniden Düzenleme Politiği”, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi Anabilim Dalı Doktora Tezi, http://acikarsiv.ankara.edu.tr/ (erişim tarihi 13.10.2008). Yayman, H. (2008). Türkiye’nin İdari Reform Tarihi, Ankara: Turhan Kitabevi. Yılmaz, O. (2001). Kamu Yönetimi Reformu: Genel Eğilimler ve Ülke Deneyimleri, Ankara: DTP Yayınları.
Yıl 2018, Cilt: 5 Sayı: 11, 15 - 23, 10.08.2018

Öz

Kaynakça

  • 657 Sayılı Devlet Memurları Kanunu 1982 Anayasası. Acar, A. ve Sevinç İ. (2008). “1980 Sonrası Türk Kamu Yönetiminin Merkez Örgütünde Yapılan Reform Çalışmaları”, http://www.sosyalbil.selcuk.edu.tr/sos_mak/ (erişim tarihi 13.10.2008). Altuntaş, N. (2007). “Türkiye’de Yeniden düzenleme Yönetimi”, Ankara: Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi Anabilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, http://acikarsiv.ankara.edu.tr/ (erişim tarihi 13.10.2008). Ataay, F. (2007). “Neoliberalizm, Kamu Reformu ve Demokrasi”, Kamu Yönetimi Yöntem ve Sorunlar (Edi: Şinasi Aksoy; Yılmaz Üstüner), Ankara: Nobel Yayın, s.163-173. DPT- Devlet Planlama Teşkilatı (2000). “Kamu Yönetiminin İyileştirilmesi ve Yeniden Yapılandırılması”, Özel İhtisas Komisyonu Raporu, Sekizinci Beş Yıllık Kalkınma Planı, Ankara: Devlet Planlama Teşkilatı Yayın No: 2507. Ergun, T. (2004). Kamu Yönetimine Giriş, Ankara: Türkiye ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü Yayınları. Eryılmaz, B. (2014). Kamu Yönetimi, Kocaeli: Umuttepe Yayınları. Fişek, K. (2005). Yönetim, Ankara: Paragraf Yayınevi. Gözübüyük, Ş. (1998). Yönetim Hukuku, Ankara: Turhan Kitabevi. Güler, B. A. (2005). Devlette Reform Yazıları, Ankara: Paragraf Yayınları. Güler, B. A. ve Keskin, N. E. (2007). “Devlet Reformunu Tarihten Çalışmak”, Kamu Yönetimi: Yöntem ve Sorunlar (Edi: Şinasi Aksoy; Yılmaz Üstüner), Ankara: Nobel Yayın, S. 101-153. Kara, B. (2006). “Türkiye’de Personel Reformu Çalışmalarının Altyapısı: 1930-1960 Yılları Arasında Yabancı Uzmanların Kamu Yönetimine İlişkin Hazırladıkları Raporlar”, http://www.cumhuriyet.edu.tr/edergi/ (erişim tarihi 13.10.2008). Leblebici, D. N. (2005). “Küresel Değişim Baskısına Karşı Türk Bürokrasisindeki Yapısal Uyum Çalışmalarının Yapısal Adalet Kavramı Açısından Değerlendirilmesi”, http://www.cumhuriyet.edu.tr/edergi/ (erişim tarihi 13.10.2008). Ömürgönülşen, U. (2003). “Kamu Sektörünün Yönetimi Sorununa Yeni Bir Yaklaşım: Yeni Kamu İşletmeciliği”, Çağdaş Kamu Yönetimi, (Ed. Muhittin Acar, Hüseyin Özgür), Ankara: Nobel Yayınevi, s.3-43. Özer, M. A. (2005). Yeni Kamu Yönetimi, Teoriden Uygulamaya, Ankara: Platin Yayınları. Parlak, B. ve Sobacı Z. (2005). Kuram ve Uygulamalarda Kamu Yönetimi, Ulusal ve Global Perspektifler, İstanbul: Alfa Aktüe Yayınları. Saran, U. (2004). Kamu Yönetiminde Yeniden Yapılanma, Ankara: Atlas Yayıncılık. Sürgit, K. (1972). Türkiye’de İdari Yeniden Düzenleme, Ankara: Türkiye ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü Yayınları No:128. Tortop, Nuri vd. (1999). Yönetim Bilimi, Ankara: Yargı Yayınevi. Yayman, H. (2005). “Türkiye’de İdari Yeniden Düzenleme Politiği”, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi Anabilim Dalı Doktora Tezi, http://acikarsiv.ankara.edu.tr/ (erişim tarihi 13.10.2008). Yayman, H. (2008). Türkiye’nin İdari Reform Tarihi, Ankara: Turhan Kitabevi. Yılmaz, O. (2001). Kamu Yönetimi Reformu: Genel Eğilimler ve Ülke Deneyimleri, Ankara: DTP Yayınları.
Toplam 1 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Bölüm Makale
Yazarlar

Aygül Kılınç

Yayımlanma Tarihi 10 Ağustos 2018
Gönderilme Tarihi 28 Aralık 2017
Yayımlandığı Sayı Yıl 2018 Cilt: 5 Sayı: 11

Kaynak Göster

APA Kılınç, A. (2018). TÜRKİYE’DE KAMU YÖNETİMİNİ GELİŞTİRME AÇISINDAN NEUMARK RAPORU. ASSAM Uluslararası Hakemli Dergi, 5(11), 15-23.

 ASSAM-UHAD Nisan ve Kasım aylarında yayınlanan süreli ve elektronik basımı yapılan, uluslararası indeksli hakemli bir dergidir.