SOCIAL INNOVATION AND ITS EFFECTS IN DETERMINING THE EDUCATION VISION

Yıl 2023, , 61 - 72, 30.12.2023

Muhammet Bahadır Şahin , Hüseyin Akpınar

https://doi.org/10.31455/asya.1333289

Öz

There is an increasing need for studies in which the concepts of education and social innovation are evaluated together. Visioning in education is an approach that has become a national program of governments and requires long-term studies. This research draws attention to the content that considers social innovation propositions valuable in educational visioning. In the research, many feasible approaches and concrete suggestions for developing an educational vision through social innovation are included. Beyond conceptual knowledge and awareness, these two important approaches contain richness that will enable many innovations and developments in every field. The aim of this study is to draw attention to the concrete contents that will enable educational administrators to determine educational vision with social innovation propositions and to provide an opening to educational stakeholders. In this context, the research includes concrete suggestions that can be applied for determining and developing a vision in education with social innovation. While determining action plans, drawing a road map, and making predictions against numerous possibilities, all kinds of scenarios in education summarizes the perception of vision, attention is drawn to obtaining accurate and consistent results with the achievements of social innovation. In the research, which has a qualitative approach by reviewing the literature, document review method was used and analyzed with descriptions and interpretations. According to the results of the research, the adaptive features of the concept of social innovation to education should be better evaluated in determining the educational vision, and the conceptual awareness of educational administrators and all relevant stakeholders should be increased. In the literature, there are conceptual studies on vision and social innovation in education. The task of education in identifying and solving social problems is to read the social fabric well within the framework of the principle of vitality, to seek community-based solutions and to focus on development in every field. The research suggests that all stakeholders of education should develop a perspective with universal new discourses in the search for social-based solutions for society.

Anahtar Kelimeler

Education, Education Vision, Social İnnovation

EĞİTİM VİZYONU BELİRLEMEDE SOSYAL İNOVASYON

Öz

Eğitim ve sosyal inovasyon kavramlarının birlikte değerlendirildiği çalışmalara her geçen gün daha çok ihtiyaç duyulmaktadır. Eğitimde vizyon belirlemek hükümetlerin ulusal programları haline gelen, uzun süreli çalışmaları gerektiren bir yaklaşımdır. Bu araştırma eğitimin vizyon belirlemede sosyal inovasyon önermelerini değerli gören içeriklere dikkat çekmektedir. Araştırmada sosyal inovasyon ile eğitim vizyonu geliştirecek, uygulanabilir birçok yaklaşıma ve somut önerilere yer verilmiştir. Kavramsal bilgi ve farkındalıkların ötesinde bu iki önemli yaklaşım her alanda birçok yenilik ve gelişime imkân tanıyacak zenginlikler barındırmaktadır. Bu araştırmanın amacı eğitim yöneticilerinin sosyal inovasyon önermeleri ile eğitim vizyonu belirlemelerini sağlayacak somut içeriklere dikkat çekmek ve eğitim paydaşlarına açılım kazandırmaktır. Bu kapsamda araştırmada sosyal inovasyon ile eğitimde vizyon belirleme ve geliştirmeye yönelik uygulanabilir somut önerilere yer verilmiştir. Eğitimde sayısız olasılığa, her türlü senaryoya karşı eylem planları belirlemek, yol haritası çizmek, öngörülerde bulunmak vizyon algısını özetlerken sosyal inovasyonun kazanımları ile doğru ve tutarlı sonuçlar elde etmeye dikkat çekilmektedir Literatür taranarak nitel bir yaklaşım sergilenen araştırmada doküman incelemesi yöntemi kullanılmış, betimleme ve yorumlamalarla analiz yapılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre eğitim vizyonu belirlemede sosyal inovasyon kavramının eğitime uyarlanabilir özellikleri daha iyi değerlendirilmeli, eğitim yöneticilerinin ve ilgili tüm paydaşların kavramsal farkındalıkları arttırılmalıdır. Literatürde eğitimde vizyon ve sosyal inovasyon için kavramsal düzeyde çalışmalar yer almaktadır. Toplumsal sorunların belirlenmesi ve çözümlenmesine ilişkin eğitimin görevi hayatiyet ilkesi çerçevesinde sosyal dokuyu iyi okumak, toplum tabanlı çözüm arayışında olmak ve her alanda gelişime odaklanmaktır. Araştırma eğitimin tüm paydaşlarına toplum için, toplumsal temelli çözümler aramada evrensel yeni söylemlerle perspektif geliştirmeyi önermektedir.

Anahtar Kelimeler

Eğitim, Eğitim Vizyonu, Sosyal İnovasyon

Kaynakça

• Acar, M. S. (2003). Medeniyetler Çatışması Mı, Menfaatler Çatışması Mı? Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 18(2), 33-42
• Ahmed, P. K. & Shepherd, C. D. (2010). Innovation Management: Context, Strategies, Systems and Processes. Harlow: Pearson Education
• Aktan, C. C. (1999) 2000’li Yıllarda Yeni Yönetim Teknikleri 2. Stratejik Yönetim. İstanbul: TÜGİAD Yayını.
• Akyüz, Y. (2016). Eğitimin Kültür ve Uygarlıkları Geliştirme ve Yeni Nesillere Aktarma İşlevi. Türkiye Eğitim Dergisi, 1(1), 1-18.
• Altay, A. & Pazarlıoğlu, M. V. (2007). Uluslararası Rekabet Gücünde Beşeri Sermaye: Ekonometrik Yaklaşım. Selçuk Üniversitesi Karaman İ.İ.B.F. Dergisi, 0(12), 96-108.
• Ates, M. (2020). Sosyal Politika ve Sosyal Refah Açısından Türkiye’de Sosyal İnovasyon ve İyi Uygulama Örnekleri. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 20(47), 441-472.
• Ateş, M. (2019). Türkiye’de Sosyal İnovasyon ve Kamu Kurumlarında Sosyal İnovasyonun Bilinirliği. Siyaset, Ekonomi ve Yönetim Araştırmaları Dergisi, 7(3), 1-22.
• Aydın, M. (2010). Eğitim Yönetimi. Ankara: Hatipoğlu.
• Başaran, İ. E. (1989). Eğitime Giriş. (7. Basım). Ankara: Sevinç Matbaası.
• Becker, S. W. & Whisler, T. L. (1967). The Innovative Organization: A Selective View of Current Theory and Research. The Journal of Business, 40(4), 462-469.
• BEPA. (2011). Empowering People, Driving Change: Social İnnovation İn The EU. Bureau of European Policy Advisers.
• Bursalıoğlu, Z. (2008), Okul Yönetiminde Yeni Yapı ve Davranışlar, (14. Baskı). Ankara: Pegem Akadami.
• Creswell, J. W. (1998). Qualitative Inquiry and Research Design: Choosing Among Five Traditions. Thousand Oaks, CA: Sage Publications.
• Çağdaş, A. & Seçer, Z. Ş. (2005). Anne-Baba Eğitimi. Konya: Eğitim Yayınları.
• Çelikkaya, H. (1993). Kültür ve Eğitim. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 5(5), 23-30
• Çetin, M. & Metlilo, E. (2020). Eğitim Örgütlerinde Örgütsel Vatandaşlık Davranışları ve İnovasyon Özellikleri ile İlgili Öğretmen Görüşleri (Kosova Örneği). Eğitim Yönetimi ve Politikaları Dergisi, 1 (1), 0-0.
• Çetin, S. (2009). Vizyon Yönetimi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 0(22), 95-103.
• Çiçekdağ, A. (2022). Eğitim Koçluğu Üzerine Kavramsal Bir Perspektif. A Conceptual Perspective on Educational Coaching. Uluslararası Akademi Dergisi, 1(1), 29-39.
• Demirel, Ö., Tuncel, İ., Demirhan, C. & Demir, K. (2008). Çoklu Zekâ Kuramı ile Disiplinler Arası Yaklaşımı Temel Alan Uygulamalara İlişkin Öğretmen-Öğrenci Görüşleri. Eğitim ve Bilim Dergisi, 33(147), 14-25.
• Dinçer, M. (2003). Eğitimin Toplumsal Değişme Sürecindeki Gücü. Ege Eğitim Dergisi, 3(1).
• Doğan, S. (2019). 2023 Eğitim Vizyonuna İlişkin Okul Yönetici ve Öğretmen Görüşleri. Cumhuriyet Uluslararası Eğitim Dergisi, 571-592.
• Elçi, Ş. (2007). İnovasyon Kalkınmanın ve Rekabetin Anahtarı. Technopolis Group, tyd, II. Baskı
• Ertürk, S. (1994). Eğitimde Program Geliştirme. Ankara: Meteksan Matbaacılık.
• Girgin, D., & Akcanca, N. (2021). Eğitimde Yenilikçi Bir Öğrenme Yaklaşımı: İşbirlikli Yaratıcılık Modeli. Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 23(1), 367-391.
• Gültekin, M. (1990). Eğitim ve Gelecek Zaman. Ankara University Journal of Faculty of Educational Sciences (JFES), 23(2), 775-782
• Gürbüztürk, O. (1990). Eğitimde Nitelik Sorunu. Ankara University Journal of Faculty of Educational Sciences (JFES), 23(2), 729-744
• Hamamcı, Z. & Sevim, S. A. (2004). Türkiye’de Aile Rehberliği Çalışmaları, Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3(22), 77-87.
• İslamoğlu A. H. & Alnıaçık Ü. (2016). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri, Beta Yayınları, İstanbul.
• Karagözoğlu A., M. (2015). Bilgi Teknolojileri ve Dijitalleşmenin Türkiye’de Bilgibilim Literatürüne Yansıması: Bilgi Dünyası Dergisi Örneği (2000-2014). Bilgi Dünyası, 17(1), 87-103.
• Karakaya, Ş. (2006). Sosyal Bir Süreç Olarak Eğitim. Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 0(13), 391-396.
• Karataş, İ. H. (2016). Bir Kamu Hizmeti Olarak Okul Yönetimi: Eğitim Yöneticilerinin Toplumsal Katılıma İlişkin Tutumlarının İncelenmesi. Eğitim ve İnsani Bilimler Dergisi: Teori ve Uygulama, 0(8), 17-34.
• Kartal, S. (2008). İlk ve Ortaöğretim Kurumlarında Velinin Okul Yönetimine Katılımı. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD), 9(1), 23-30.
• Keleşoğlu, S. & Kalaycı, N. (2017). Dördüncü Sanayi Devriminin Eşiğinde Yaratıcılık, İnovasyon ve Eğitim İlişkisi. Yaratıcı Drama Dergisi, 12(1), 69-86.
• Keskinkılıç, K. (2007). Türk Eğitim Sistemi ve Okul Yönetimi. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Kırım, A. (2006). Farklılaşmanın En Etkin Yolu, Deneyim İnovasyonu. İstanbul: Sistem.
• Kıroğlu, I. (2017). Innovation, Creativity and Education. Researcher, 5(4), 409-422,
• Kozlu, C. (1996), Türkiye Mucizesi İçin Vizyon Arayışları ve Asya Modelleri, 4. B. Ankara: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
• Kurt, M. & Duran, E. (2019). 2023 Eğitim Vizyonuna İlişkin Öğretmen Görüşleri. Uluslararası Sosyal Bilgilerde Yeni Yaklaşımlar Dergisi, 3(1), 90-106.
• MEB. (2018). https://kutahya.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2018_12/28084650_2023_Vizyon_ozet.pdf adresinden alınmıştır.
• Mineo, L. (2020). Time to fix American Education with race-for-space resolve. https://news.harvard.edu/gazette/story/2020/04/the-pandemics-impact-on-education/ adresinden 22.08.2023 tarihinde alınmıştır.
• Mulgan, G., Tucker, S., Ali, R. & Sanders, B. (2006). Social İnnovation: What İt İs, Why İt Matters And How İt Can Be Accelerated. University of Oxford, Young Foundation.
• Ogbrurn, W. (1969). Kultur und Sozialer Wandel. Soziologische Texte. Berlin: Luchterhand.
• Özakpınar, Y. (2014). Genel Bilim Metodu Yaklaşımıyla Bir Kültür ve Medeniyet Teorisi. Medeniyet Araştırmaları Dergisi, 1(1), 63-70
• Özkul, T. (2012). Üniversite Eğitim Sisteminde İnovasyonu Canlandırma Denemesi. Yükseköğretim Dergisi, 2 (1), 20-27.
• Özmen, H., Karamustafaoğlu, O. (Ed.). (2019). Eğitimde Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Özmete, E. & Gök, F. A. (2015). Sürdürülebilir Kalkınma İçin Sosyal İnovasyon ve Sosyal Hizmet İlişkisinin Değerlendirilmesi. Toplum ve Sosyal Hizmet, 26(2), 127-143
• Öztemel, E. (2018). Eğitimde Yeni Yönelimlerin Değerlendirilmesi ve Eğitim 4.0. Üniversite Araştırmaları Dergisi, 1(1), 25-30
• Quigley, Joseph V. (1998), Vizyon Oluşturulması Geliştirilmesi ve Korunması, (Çev.: Berat Çelik). İstanbul: Yeni Çizgi Yayınları.
• Sabuncuoğlu, A. & Gök, O. (2008). Büyük İşletmelerin Web Sitelerinde Yer Alan Misyon ve Vizyon İfadelerinin Pazar Odaklılık Açısından İncelenmesi. Afyon Kocatepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 10(1), 123-141.
• Schmookler, J. (1966), Invention and Economic Growth. Cambridge, MA: Harvard University Pres.
• Seyyar, A., Köleoğlu, Y. & Sarı, O. (2022). Devlet Destekli Sosyal İnovasyon Politikası: Almanya Örneği. Hak İş Uluslararası Emek ve Toplum Dergisi, 11(31), 277-302.
• Small, G. W. & Vorgan, G. (2008). Meet Your I Brain: Surviving The Technological Alteration Of The Modern Mind. New York: Collins Living.
• Taş, S. (2017). İnovasyon, Eğitim ve Küresel İnovasyon Endeksi. Bilge Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 1(1), 99-123.
• TDK. (2023). Türkçe Sözlük. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. https://sozluk.gov.tr/ adresinden alındı.
• Tekin, Y. (2023). Sosyal İnovasyon ve Türkiye Turizm Sektörü Uygulamaları. Turizm ve İşletme Bilimleri Dergisi, 3(1), 37-49.
• Terzioğlu, M. K., Bulut, M. & Erkut, E. N. (2018). Göç: Girişimcilik ve Bilgi Teknolojilerinin Etkisi. Icoaef’18 IV. International Conference on Applied Economics and Finance & Exten.
• Topsakal, Y. & Yüzbaşıoğlu, N. (2017). Sosyal İnovasyon Kavramsal Model Önerisi. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 13(3), 565-576.
• Yavuzer, H. (2005). Çocuk Psikolojisi. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Yiğit, B. & Bayrakdar, M. (2006), Okul-Çevre İlişkileri, (1. Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.