BEING AN IMMIGRANT IN BRITAIN: THE PERCEPTION OF POSTCOLONIAL SPACE IN HANIF KUREISHI’S “THE LAST WORD"

Yıl 2022, Cilt: 6 Sayı: 22, 87 - 98, 31.12.2022

Ayla Oğuz

https://doi.org/10.31455/asya.1175614

Öz

When colonialism and postcolonialism are compared, it is seen that colonialism is expressed as the control and administration of other people's lands, while postcolonialism is essentially the expression of the colonial countries' social, political, religious and cultural self-government. Chronologically, European countries started the colonial process in the fifteenth century and Britain joined this group. By the twentieth century, the dissolution process began with the decline of Britain's glory and the independence of the colonies. Thus, post-colonialism showed itself.

Postcolonialism combines a set of theoretical approaches focusing on the direct effects of post-colonialism and the processes of systematic cultural oppression with a literature of subjugation through imperial power structures. Therefore, postcolonialism evaluates the identity of the subaltern, the unrepresented, the exploited and the colonized in the context of the literature and philosophy of resistance to the regulations of colonialism. Mentioned among postcolonial theorists such as Edward Said, Frantz Fanon, Gayatri Spivak, Homi K. Bhabha's interpretation of cultural hybridity appeals to a third space beyond the perceived at its exploiter and exploited poles, and this brings along a multicultural space perception. Indeed, it is seen that the postcolonial writer Mamoon Azam, who imitates western intellectuals in Kureishi's novel "The Last Word", contemplates to explain the perception of space of the hybrid oriental, who has chosen to live in postcolonial Britain as a place, has been subject to a European perspective and has separated from its own roots. In this context, it is clear that Kureishi makes psychological, social and cultural references to the effect of space on identity, determines the codes of the immigrant's portrait of existence and declares the new human type of multicultural Britain.

Anahtar Kelimeler

Postcolonialism, Britain, Space, Kureishi, Immigrant

BRİTANYA’DA GÖÇMEN OLMAK: HANİF KUREİSHİ’NİN “SON SÖZ”ÜNDE POSTKOLONYAL MEKÂN ALGISI

Öz

Kolonyalizm (sömürgecilik) ile postkolonyalizm (sömürgecilik sonrası) karşılaştırıldığında kolonyalizm diğer insanların topraklarının kontrolü ve idaresi olarak ifade edilirken postkolonyalizmin ise öz olarak sömürge ülkelerin sosyal, politik, dini ve kültürel açıdan kendi kendilerini yönetme durumunun ifadesi olduğu görülür. Kronolojik olarak Avrupa ülkelerinin kolonyal süreci başlatması on beşinci yüzyılda başlamış ve bu gruba Britanya da katılmıştır. Yirminci yüzyıla gelindiğinde Britanya’nın ihtişamının azalması ve sömürgelerin bağımsızlıklarını kazanmaları ile çözülme süreci başlamıştır. Böylece, sömürgecilik sonrası dönem başlamıştır.

Postkolonyalizm, sömürge sonrasının doğrudan etkilerine odaklanan bir dizi kuramsal yaklaşımı ve sistematik kültürel baskı süreçlerini emperyal güç yapıları yoluyla bir boyun eğdirme edebiyatı ile buluşturur. Bu yüzden postkolonyalizm madunun, temsil edilmeyenin, sömürülenin ve sömürgeleştirilenin kimliğini kolonyalizmin düzenlemelerine karşı bir direniş edebiyatı ve felsefesi bağlamında değerlendirir. Edward Said, Frantz Fanon, Gayatri Spivak gibi postkolonyal kuramcılar arasında anılan Homi K. Bhabha’nın kültürel melezlik yorumu sömüren ve sömürülen kutuplarında algılananın ötesinde bir üçüncü alana hitap eder ve bu durum çok kültürlü bir mekân algısını beraberinde getirir. Nitekim Hanif Kureishi’nin Son Söz (The Last Word) adlı romanındaki batılı entelektüelleri taklit eden postkolonyal yazar Mamoon Azam’ın mekân olarak postkolonyal Britanya’da yaşamayı seçmiş, Avrupalı bakış açısına tabii olmuş ve kendi köklerinden ayrışmış melez doğulunun mekân algısını anlatmaya çalıştığı görülür. Bu bağlamda Kureishi'nin mekânın kimlik üzerindeki etkisine psikolojik, sosyal ve kültürel göndermelerde bulunduğu ve göçmenin varoluş portresinin şifrelerini belirlediği ve çok kültürlü Britanya’nın yeni insan tipini ilan ettiği açıktır. 

Anahtar Kelimeler

Postkolonyalizm, Britanya, Mekân, Kureishi, Göçmen

Kaynakça

• Ahmad, A. (1992). In Theory: Classes, Nations, Literatures. New York: Verso.
• Arora, S. K. (2020). Postcolonialism: Theory, Issues and Applications. (Ed.: Jaydeep Sarangi). In Presentations of Postcolonialism in English New Orientations (p. 47-62). New Delhi: Authorspress.
• Ashcroft, B. et al. (2000). Key Concept in Post-Colonial Studies. London:Routledge.
• Bhabha, H. K. (1994). Location of Culture. New York: Routledge.
• Brownmiller, S. (1984). Femininity. New York: Simon and Schuster.
• Chambers, I. (1995). Göç, Kültür, Kimlik, (Çev: İsmail Türkmen ve Mehmet Beşikçi). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Chow, R. (1999). Writing Diaspora: Tactics of Intervention in Contemporary Cultural Studies. Bloomington:Indiana University Press.
• Çıtak, E. (2014). Postkolonyalizm ve Batı Sinemasında Doğu-Batı Ayrımına Yönelik Postkolonyal Öğeler. Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7(2), 561-578.
• Fanon, F. (2001). Yeryüzünün Lanetlileri, (Çev: Lütfi Fevzi Topaçoğlu). İstanbul:Avesta.
• Gandhi, L. (1998). Postcolonial Theory A Critical Introduction. Crows Nest: Allen & Unwin Publication.
• Horton, J. A. B. (1868). West African Countries and Peoples, British and Native:With the Requirements Necessary for Establishing that Self Government Recommended by the Committee of the House of Commons, 1865; and a Vindication of the African Race. London: W.J. Johnson.
• Kozlowski, D. J. (2010). Key Concepts in American History:Colonialism, New York:Infobase Publishing.
• Kureishi, H. (2016). Son Söz, (Çev: Ahmet Ergenç). İstanbul: Everest Yayınları.
• Lenin, V. İ. (1995). Emperyalizm:Kapitalizmin En Yüksek Aşaması, (Çev: Süheyla Kaya). Ankara: İnter Yayınları.
• Loomba, A. (1998). Colonialism/Postcolonialism. New York: Routledge.
• Massey, D. (2005). For Space. London: Sage.
• Papastergiadis, N. (1998). Dialoques In Diasporas: Essays and Conversations On Cultural Identity. London: Rivers Oram Press.
• Said, E. W. (1979). Orientalism. New York:Vintage Books.
• Said, E. W. (1993). Culture and Emperialism. New York: Vintage Books.
• Said, E. W. (1998). Oryantalizm: Sömürgeciliğin Keşif Kolu, (Çev: Nezih Uzel). İstanbul: İrfan Yayınevi.
• Spivak, G. C. (2007). Otuz Yıl Sonra İstanbul’da Oryantalizmi Okumak, (Çev: B. Açıl), (Ed. Lütfi Sunar), Uluslararası Oryantalizm Sempozyumu, 9-10 Aralık 2006 İçinde (s. 13-26). İstanbul: Büyükşehir Belediyesi Kültürel ve Sosyal İşler Daire Başkanlığı Kültür Müdürlüğü.
• Spivak, G. C. (2010). Can the Subaltern Speak?. (Ed.: Rosalind C. Morris). New York: Columbia University Press.
• Teverson, A. ve Upstone, S. (2011). Postcolonilal Spaces: The Politics of Place in Contemporary Culture. New York: Palgra ve Macmillan.
• Vanzenten, S. (2008). Postcolonial Literature and the Biblical Call for Justice. Jackson: University Press Of Mississippi.
• Young, R. J. C. (2001). Postcolonialism: An Historical Introduction. Oxford: Blackwell Publishing.
• Young, R. J. C. (2003). Postcolonialism: A Very Short Introduction. New York: Oxford University Press.