A Geographıc Approach to The Relatıonshıp of Crime and Space: Example of The City of Taşköprü (Kastamonu)

Yıl 2020, Cilt: 25 Sayı: 43, 49 - 72, 28.06.2020

Evren Atış , Hasena Ünsal

https://doi.org/10.17295/ataunidcd.734535

Cited By: 4

Öz

SUÇ ve MEKÂN İLİŞKİSİNE COĞRAFİ BİR YAKLAŞIM: TAŞKÖPRÜ ŞEHRİ (KASTAMONU) ÖRNEĞİ

Öz

Sanayi Devrimi sonrası hızlı bir şekilde artan şehir yerleşmeleri nüfusun önemli bir bölümünü kendisine çekmiştir. Göçlerle nüfusun toplanma alanları haline gelen şehirlerde insan etkileşimi artmış bu da zamanla suç gibi bazı sorunları da beraberinde getirmiştir.
Suç olgusu; geçmişten beri toplumu etkileyen önemli bir faktör olduğundan, son dönemlerde birçok bilim dalının araştırma konusu olmuştur. Suçun coğrafya ile olan ilişkisi ise; mekân kavramına bağlı olarak insan-mekân etkileşimidir.
Suçun ortaya çıkmasında birçok etkenin neden olduğu gerçeğini bilmek gerekir. İnsan-mekân-suç etkileşiminde; iklim, göç, eğitim, sosyo-ekonomik durum, kültür gibi faktörlerin öne çıktığı söylenebilir. Suç hadiselerinin belli bir mekânda gerçekleşiyor olması, sebep-sonuç bağlantıları ve dağılışı açısından incelenmesi ise daha çok coğrafyanın ilgi alanına girer.
Suçun zaman ve mekândaki dağılımını; kültür, göç, yerleşim yeri, yaş, cinsiyet, ekonomik yapı, eğitim gibi değişkenlerle incelemek, etkilendiği dinamikleri tespit edip öneriler sunmak gerek suçlu davranışında gerekse toplumsal düzen sağlamada etkili olacağı düşünülmektedir.
Bu çalışmada insan-mekân bağlamında Taşköprü şehrinde 2015-2017 yılları arasında meydana gelen suçlar coğrafi bakış açısıyla ele alınarak dağılışı incelenmiş, şehirde suçun ortaya çıkmasına sebep olan faktörler tespit edilerek mekânla bağı kurulmuş ve bunlara yönelik çözüm önerileri geliştirilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Suç ve Mekan, Suç Coğrafyası

Kaynakça

• Asak, P., Çalışkan, V., (2010). Marmara Coğrafya Dergisi Sayı: 22, S. 245 - 275 İstanbul – Issn:1303-2429 Aksoy, H. (2004). Coğrafi Profilleme (Geographic Profiling). Polis Dergisi. Sayı: 41, 73–78. Aliağaoğlu, A., Alaeddinoğlu, F. (2005). Erzurum Şehrinde Mala Karşı İşlenen Suçlar: Coğrafya Bir Yaklaşım. Polis Bilimleri Dergisi. 7(1),17-42. Aliağaoğlu, A. (2007). Balıkesir Şehrinde Suçlar: Coğrafi Bir Yaklaşım (2005). Ankara: Detay Yayıncılık Andresen, M. A., (2005). Crime measures and The spatial Analysis of Criminal Activity.British Journal of Criminology,1-28 Atasoy,E. (2019) Kültür Coğrafyası ve Etnocoğrafyanın Temelleri,Değişim Yayınları, İstanbul. Brown, M.A. (1982). Modelling the Spatila Distribution of Suburban Crime.Economic Geography, 58(3), 247–261. Blumen, O. ve Rattner, A. (2002). Urbanized Peripheries: A Regional Study of Crime in Israel. Sociological Spectrum. 22, 407–443. Cahill, M. A., (2004). Geographies of Urban crime: An Itraurban Study of Crime in Nashville, TN, Portland, OR; Tuscan, AZ, Doctoral Dissetation, The University of Arizona, USA. Ceccato, V., Haining, R. ve Signoretta, P. (2002). Exploring Crime Statistics in Stockholm City Using Spatial Analysis Tools. Annals of Association of American Geographers, 92(1), 29–51. Centel, N. (2000). Mala Karşı Suçlarda Artışın Kriminolojik Bakımdan Açıklanması ve Nedenleri. Mala Karşı İşlenen Suçlarla Mücadele Semineri, Emniyet Genel Müdürlüğü Asayiş Dairesi Başkanlığı.8, 56–67. Centel, N., Zafer, H.ve Çakmut, Ö., (2007). Kişilere Karşı işlenen Suçlar, İstanbul: Beta Basın Yayın Dağıtım A.Ş, Cilt:1. Çalışkan, V. ve Aksak, P. (2010). Çanakkale Kentinde Mala Karşı İşlenen Suçların Coğrafi Dağılış Özelliklerinin İncelenmesi (2007). Marmara Coğrafya Dergisi, 22, 245-275. Çetinkaya, Y. (1997). Taşköprü İlçesinin Coğrafi Etüdü. Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul, 1997, 17-147. De Blıj J. H.(2019). Coğrafya neden önemlidir. (F. Yavaş, B. Kaya Çevirinler). Ankara: Hece Yayınları. Dönmezer, S. (1994). Kriminoloji. İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım Günal, V. ve Şahanalp, S. (2009). Şanlıurfa Şehir Merkezindeki Hırsızlık Suçlarının Mekânsal Analizi. Polis Bilimleri Dergisi, Cilt:11. Gyamfi, A.J. (2003). Urban Crime Trend and Pattern in Ghana:The Case of Accra. Journal of Criminal Justice. 31,13-23. Hannon, L. (2002). Criminal Opportunity Theory and The Relationship Between Poverty and Property Crime. Sociological Spectrum, 22, 363–381. Herbert, D.T. (1976). The Study of Delinquency Araeas: A Social Geographical Approach. Transactions of the Institute of British Geographers, New Series, 1(4), 472–492. Herbert, D. T. ve Hyde, S. W. (1985). Environmental Criminology: Testing Some Area HYpotehesis. Transactions of the Institıte of British Geographers, New Series,10(3), 259–274. İçli, G. T. (1993). Türkiye’de Suçlular (Sosyal Kültürel ve Ekonomik Özellikleri). Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurumu, Atatürk Kültür Merkezi Yayını, Sayı:71. İçli, T.G. (2001). Kriminoloj. Ankara: Bizim Büro Basımevi Karakaş, E., (2004), “Elazığ Şehrinde Hırsızlık Suç Dağılışı ve Özellikleri”, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 14(1),19–37. Karakaş, E. (2005). Uygulamalı Coğrafyada Suç Harita Tipleri I: Veri Kaynakları. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi,15(1),57-69. Karakaş, E. (2006). Elazığ Şehrinde Suçların Dağılışı ve Özellikleri. Doğu Coğrafya Dergisi, Yıl: 11, Sayı: 15, 83–112. Kızmaz, Z. (2003). Ekonomik Yapı ve Suç: Bazı Araştırma Bulgularına Üzerine Genel Bir Değerlendirme. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 13(2), 279-304. Kızmaz, Z. (2004). Öğrenim Düzeyi ve Suç: Suç Okul İlişkisi Üzerine Sosyolojik Bir Araştırma. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi,14(2), 291-319. Kızmaz, Z. (2005). Sosyolojik Kuramlarının Suç Olgusunu Açıklama Potansiyelleri Üzerine Bir Değerlendirme. Cumhuriyet üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 29(2),149-174. Lowman, J. (1986). Conceptual Issues in the Geography of Crime: Toward a Geography of Social Control, School of Criminology.Annals of the Association of American Geographers, 76(1), 81–94. Mala Karşı İşlenen Suçlarla Mücadele Semineri. (2000). İstanbul. Malkoç, İ., (2009). Cinsel Suçlar: Malkoç Kitabevi, Ankara. Özgür, M. E. (1998). Türkiye Nüfus Coğrafyası, Gmc Basın Yayın Ltd. Şti., Ankara. Öztürk, A. O. (2005). Trabzon Suç Analizi: İber matbaacılık. Özkan, A. (2009). Ceza İnfaz Kurumlarında Bulunan Çocuk ve Gençlerin Farik ve Mümeyyizlerinin Değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Ankara. Roncek, D. W. (1981). Dangerous Places: Crime and Residentaial Environment.Social Forces, 60(1),74–96. Sargın, S.ve Temurçin, K. (2009). Türkiye’nin Suç Coğrafyası (Şehir Asayiş Suçları). Ankara: Beyaz Kalem Yayınları. Soyaslan, D. (1996). Kriminoloji Dersleri (Suç ve Ceza Bilimleri) AÜ Hukuk Fakültesi Yayınları, No:512 Tabrizi, L. R. ve Madanipour, A. (2005). Crime and The City: Domestic Burglary and Built Environment in Tahran. Habitat International, Elsevier, 1–13. Toroslu, N., (2008). Ceza Hukuku: Savaş Yayınevi, Ankara. Uzun, A. (2008). Tokat Şehrinde Mala Karşı İşlenen Suçlar (2006): Coğrafi Bir Yaklaşım. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Balıkesir. Yılmaz, G. (2006). Suç ve Mekân: Suçun Temsili Üzerine Düşünceler. Mimarlık Dergisi.328,41-46. Yılmaz, A. ve Ergün, G.S. (2006). Türkiye’de Şehir Asayiş Suçları: Dağılışı ve Başlıca Özellikleri. Milli Eğitim, Eğitim ve Sosyal bilimler Dergisi. Web: http://yayim.meb.gov.tr/dergiler/170/170/ali%20yilmaz.pdf adresinden 12.08.2018 tarihinde alınmıştır. Wilsem, V.J., Graaf N.D., ve Wittebrood, K. (2003). Coss-National Difference in Victimization Disentangling the Impact of Composition Nad Context.Europen Sociological Review.19,125-142 İnternet Kaynakları URL 1: https://univerlist.com/tr/blog/ekonomik-acidan-istenmeyen-5-buyume-sekli/ ulaşım tarihi 14.04.2020 URL2:https://barandogan.av.tr/blog/ceza-hukuku/hirsizlik-sucunun-cezasi.html ulaşım tarihi 10.01.2020’de alınmıştır.