The Valıdıty and Relıabılıty Study of Local Partıcıpatıon Scale

Yıl 2020, Cilt: 34 Sayı: 4, 1473 - 1490, 23.10.2020

Ceray Aldemir , Eyüp Şen

https://doi.org/10.16951/atauniiibd.760978

Cited By: 3

Öz

Yerel Katılım Ölçeği Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması

Öz

Alanyazında katılım ve demokrasiye ilişkin veri toplama araçları incelendiğinde, genel olarak vatandaşların demokrasi ve katılım algısını belirlemeye dönük olduğu görülmektedir. Bu çalışma kapsamında geliştirilen Yerel Katılım Ölçeği (YKÖ) ise sözü geçen öncülerinden farklı olarak yerel katılıma odaklanmaktadır. Bununla birlikte, geliştirilen ölçeğin yapısı vatandaşların katılım algıları ile katılım davranışlarının ayrı ayrı ölçülebilmesine olanak sağlamaktadır. Bu araştırmanın amacı vatandaşların yerel katılım algı ve davranış düzeylerini belirlemede kullanılabilecek geçerli ve güvenilir bir veri toplama aracı geliştirmektir. Araştırmanın çalışma grubunu, 18 yaşından büyük seçmenler oluşturmaktadır. Ölçeğin yapı geçerliliği için Açımlayıcı (AFA) ve doğrulayıcı (DFA) faktör analizi kullanılmıştır. Açımlayıcı Faktör Analizi sonucunda, “Farkındalık”, “Takip ve Aktif Katılım”, “Geri Bildirim” olmak üzere 18 maddeden ve üç faktörden oluşan yapı ortaya çıkmıştır. Bu yapı Doğrulayıcı Faktör Analizi ile doğrulanmıştır. Doğrulayıcı Faktör Analizi sonucunda χ2 /sd oranı 1.80 bulunmuştur. Doğrulayıcı Faktör Analizi hesaplanan diğer uyum iyiliği indeksleri ise şu şekildedir: GFI= .91, CFI=.95, AGFI = .88, NFI=.91, RMSEA = .05, RMR = .07, SRMR= 0.6. Sonuç olarak, vatandaşların yerel katılım algı ve davranış düzeylerini belirlemede kullanılabilecek psikometrik özellikleri yeterli, geçerli ve güvenilir bir ölçek geliştirilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Yerel Katılım Ölçeği,, Yerel Katılım,, Vatandaş Katılımı

Kaynakça

• Arnstein, S. R. (1969). A ladder of citizen participation. Journal of the American Institute of Planners, 35(4), 216-224.
• Bell, C., & O'Rourke, C. (2007). The people's peace? Peace agreements, civil society, and participatory democracy. International Political Science Review, 28(3), 293-324.
• Brown, W. (2015). Undoing the demos: Neoliberalism's stealth revolution. Mit Press.
• Bühlmann, M., Merkel, W., Müller, L., & Weßels, B. (2012). The democracy barometer: A new instrument to measure the quality of democracy and its potential for comparative research. European Political Science, 11(4), 519-536.
• Büyüköztürk, Ş. (2014). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem Akademi.
• Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G., & Büyüköztürk, Ş. (2015). Sosyal bilimler için çok değişkenli istatistik SPSS ve LISREL uygulamaları. Ankara: Pegem Akademi.
• Çolak, İ., Yorulmaz, Y. İ., & Altınkurt, Y. (2017). Öğretmen özyeterlik inancı ölçeği geçerlik ve güvenirlik çalışması. Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4(1), 20-32.
• Dahl, R. A. (1956). A preface to democratic theory. Chicago: University of Chicago.
• Dinç, E., & Keçe, M. (2015). Demokratik katılım ölçeğinin geliştirilmesi: geçerlik ve güvenirlik çalışması. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 35(1), 177-207.
• Geçkil, T., & Tikici, M. (2015). Örgütsel demokrasi ölçeği geliştirme çalışması. Amme İdaresi Dergisi, 48(4), 41-78.
• Harvey, D. (2007). A brief history of neoliberalism. Oxford University Press.
• Huntington, S. P. (1996). Democracy for the long haul. Journal of Democracy, 7(2), 3-13.
• Inglehart, R. (2000). Culture and democracy. In L. E. Harrison & S. P. Huntington (Eds.), Culture matters: How values shape human progress (pp. 80-97). New York: Basic.
• Koyuncu, İ., & Kılıç, A. F. (2019). Açımlayıcı ve doğrulayıcı faktör analizlerinin kullanımı: Bir doküman incelemesi. Eğitim ve Bilim, 44(198).
• Mitlin, D. (2004). Reshaping local democracy. Environment & Urbanization, 16(1), 3-9.
• Munck, G. L. (2016). What is democracy? A reconceptualization of the quality of democracy. Democratization, 23(1), 1-26.
• Ostrom, E. (1999). Polycentricity, complexity, and the commons. The Good Society, 9(2), 37-41.
• Şencan, H. (2005). Sosyal ve davranışsal ölçümlerde güvenilirlik ve geçerlilik. Ankara: Seçkin.
• Tanilli, S. (1985). Devlet ve demokrasi. İstanbul: Say.
• Üstüner, Y., & Keyman, E. F. (1995). Globalleşme, katılımcı demokrasi ve örgüt sorunu. Ekonomik Yaklaşım, 6(18-19), 33-50.
• Yağcı, E. (1998). Demokrasi ve eğitim. Eğitim ve Bilim, 22(107), 15-22.
• Yaman, F. T. (2018). Katılımcı demokrasi: kapsam ve unsurlar. Trakya Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 6(2), 136-160.
• Yıldırım, C., & Türkoğlu, A. (2017). Democratic citizenship attitude scale: A validity and reliability study. Çukurova University Faculty of Education Journal, 46(2), 649-664.
• Yong, A. G., & Pearce, S. (2013). A beginner’s guide to factor analysis: Focusing on exploratory factor analysis. Tutorials in quantitative methods for psychology, 9(2), 79-94.
• Yorulmaz, Y. İ., Çolak, İ., Altınkurt, Y., & Yılmaz, K. (2018). Örgütsel güç mesafesi ölçeği geçerlik ve güvenirlik çalışması. Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(4), 671-686.