Gelincik Dağı Tabiat Parkı’nın Rekreasyonel Peyzaj Değerlerinin Belirlenmesi

Yıl 2011, Cilt: 42 Sayı: 1, 63 - 77, 20.02.2013

Füsun Erduran , Umut Cırık

Öz

Gelincik Dağı Tabiat Parkı, sahip olduğu zengin doğal ve kültürel kaynakları ile rekreasyonel açıdan önemli bir
potansiyel oluşturmaktadır. Bu kaynakların belirlenerek alanın bu veriler doğrultusunda planlanması, korunarak kullanılmasını
sağlamak için önemlidir. Bu çalışmada Gelincik Dağı Tabiat Parkı’nın doğal ve kültürel kaynakları ve rekreasyonel peyzaj
değerleri uzman görüşleri ile belirlenmiştir. Buna göre tabiat parkının görsel açıdan özellikle Eğirdir Gölü ve Senirkent Ovasına
geniş görüş sağlayan dokuz noktası rekreasyonel değeri yüksek alan olarak belirlenmiştir ve bunlar alan haritasına işlenmiştir. Bu
bölgeler: Alanın doğusundaki Tahtacıçukuru tepe, Küçükkapı tepe, Çıplak mevki; güneyinde Gelincikana tepe, Gelincik dağı,
Karabeygir tepe, Dere yayla; kuzeyinde Kızıl tepe bölgelerinde yer almaktadır. Ayrıca tabiat parkının planlanmasında yol gösterici
olması açısından alandaki mevcut sorunlar ve alanın sahip olduğu olanaklar da uzmanların görüşleri doğrultusunda belirlenmiştir.
Bu şekilde yapılan sorun olanak analizine göre, alandaki en önemli tehdit unsurları: depremsellik, heyelan, çığ, domuzların aşırı
üremesi, sel-taşkın riskleri ve kontrolsüz otlatma baskısıdır. Tabiat parkı genelinde ziyaretçi yönetimi ve herhangi bir kontrol ve
denetim mekanizması olmaması da alanın sürdürülebilir kullanımını tehdit etmektedir.

Anahtar Kelimeler

Gelincik Dağı, Rekreasyonel Peyzaj Değeri, Tabiat Parkı

Kaynakça

• AKS Planlama ve Müh. Ltd. Şt., 2010a. Gelincik Dağı Uzun Devreli Gelişim Planı Analitik Etüt Raporu. Ankara.
• AKS Planlama ve Müh. Ltd. Şt., 2010b. Gelincik Dağı Uzun Devreli Gelişim Planı Sentez Raporu. Ankara.
• AKS Planlama ve Müh. Ltd. Şt., 2010c. Gelincik Dağı Uzun Devreli Gelişim Planı Planlama Raporu. Ankara.
• Anonim 2010, Tabiat Parkları. http://www.milliparklar.gov.tr/DKMP/AnaSayfa/dogaKorumaHab er (9.3.2011).
• Anonim 2011, Milli Parklar Genel Müdürlüğü.
• http://www.milliparklar.gov.tr/DKMP/AnaSayfa/kanunlar.aspx?sfl ang=tr (9.3.2011).
• Belknap, R. K., Furtado, J. G. 1967. Three Approaches to Environmantal Resource Analysis. The Conservation Faundation. Washington, D. C. USA.
• Çetinkaya, G., 2003. Doğa Koruma Alanları ve Biyosfer Rezerv. Çağlar Y. (ed.). Kırsal Çevre Yıllığı-2003: 32-40, Ankara.
• Çolak, A.H., 2001. Ormanda Doğa Koruma. Milli Parklar ve Av- Yaban Hayatı Genel Müdürlüğü Yayınları. ISBN:975-8273- 7:354, Ankara.
• Darkot B., 1994. “Isparta”, İslam Ansiklopedisi, MEB Yayınları. C.V/II:.681. İstanbul.
• Dirik, H. 2011. Doğa Koruma Gerekçeleri ve Değerlendirme Yaklaşımları.
• http://www.paraketa.net/2011/01 (08.03.2011).
• Martinez-Falero, E., Gonzales-Alonso, S., 1995. Techniques in Landscape Planning. Boca Raton: Lewis Publishers.
• Şahin Ş., Dilek F., Çakcı I., Köylü P., 2005. Akdağ Tabiat Parkı Koruma ve Rekreasyon Amaçlı Peyzaj Planması. Çağlar Y. (ed.)Kırsal Çevre Yıllığı-2005:40-60. Ankara.
• Yücel M., Babuş D., 2005. Doğa Korumanın Tarihçesi ve Türkiye’deki Gelişmeler, (The History of Nature Conservation and Developments of Nature Conservation in Turkey) Doğu Akdeniz Ormancılık Araştırma Müdürlüğü. Doa Dergisi (Journal of DOA): 11: 151 – 175.