Проблема познания своего создателя или его отрицания - стара как сама история человечества. Начавшаяся с творения человека, она будет продолжаться до тех пор, пока существует человечество. На всех этапах истории были ученые, которые пытались доказать неверующим существование Бога. Среди них особо выделялись шиитские имамы, которые следовали своим методом убеждения. Борясь с неверующими, имеющие разные идеи и мысли, они пытались доказать существование Творца методом как естественных, так и рациональных доказательств. Задавая неверующим различные вопросы о Вселенной и творении, имамы пытались вывести их от отрицания Создателя до уровня возможного принятия Его существования. Используя множество рациональных доказательств, особенно аргумент о существовании, они стремились довести неверующих до уровня подтверждения и принятия веры. Имамы также заявляли, что Создателя нельзя ощутить чувствами, нельзя определить Его через качества, принадлежащие существам. Через сравнение и воплощение, они пытались доказать Его существование рациональными доказательствами, при этом не описывая Его сущность и атрибуты.
Kişinin rabbini tanıması ya da inkâr etmesi insanlık tarihi kadar eskidir. Bezm-i elestle başlayan bu mesele, insan var olduğu müddetçe devam edecektir. Tarihin her döneminde münkirlere Allah’ın varlığını ispatlamaya çalışan âlimler hep olmuştur. Şîa imâmları da bunlar arasında takip ettikleri metodla temayüz etmişlerdir. Onlar, hem fıtrî hem de aklî delillerle, birbirlerinden farklı fikir ve düşünceye sahip olan münkirlerle mücadele etmek suretiyle yaratıcının varlığını ispatlamaya çalışmışlardır. İmâmlar, münkirlere evren ve yaratılışla ilgili çeşitli sorular sorarak onları yaratıcıyı inkârdan, O’nun varlığının ihtimali basamağına çıkartmaya çalışmışlardır. Bu basamağa yükselttikleri münkirleri başta burhân-ı hudûs olmak üzere birçok aklî deliller kullanarak ikrâr ve imân makamına ulaştırmayı amaçlamışlardır. Ayrıca imâmlar yaratıcının duyularla hissedilemeyeceğini, teşbih, tecsim gibi mahlûkata ait olan vasıflar üzerinden tanımlanamayacağını belirtmiş, onun varlığını zâtı ve sıfatlarını tasvir etmeye girişmeden aklî delillerle kanıtlamaya çalışmışlardır.
It is as old as human history to know or deny one's rab. This issue, which started with bezm-i elest (Qalu Bala), will continue as long as human being exists. In every period of history, there have always been ulama trying to prove the existence of Allah to disbelievers. Shi‘a imams distinguished among them with the method they followed. They tried to prove the existence of the creator by fighting against disbelievers with different ideas and thoughts through both rational (al aqli) and natural (al fitrah) proofs. By asking various questions to disbelievers about the universe and creation, the imams tried to take them from the denial of the creator to the level of the possibility of His existence. They aimed to convey the disbelievers they raised to this level to the rank of confession and faith by using many rational proofs, especially the burhân-ı hudûs (hudûth). In addition, the imams stated that the creator cannot be felt with the senses and cannot be defined with qualities belonging to the creatures (makhlooqat) such as tashbih and tajsim and tried to prove His existence with rational proofs without attempting to describe his zât (essence) and sıfats (attributes).
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 25 Haziran 2021 |
Kabul Tarihi | 25 Haziran 2021 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 Sayı: 2 |
По всем вопросам приема статей и выпуска очередных номеров обращаться в редакцию соответствующего журнала