20. Yüzyılda dünyada meydana gelen olaylar, özellikle de I. ve II. Dünya Savaşları ve bu savaşlara bağlantılı olaylar sırasında Sovyetler Birliği egemenliği altında bulunan halklara karşı etnik kimliği unutturma politikası uygulamıştır. Bu politikanın bir parçası olarak halkları sık sık birbirine düşürmüşler ve onları topraklarından uzak yerlere sürmüşlerdir. Bu sürgünler sonucunda Sovyetler Birliği dağıldıktan sonra bile birçok halk anavatanlarına dönememiştir. 1944 yılında Ahıska Türklerinin Özbekistan, Kırgızistan ve Kazakistan’a sürülmesi bu sürgünlerden biridir. Ahıska Türklerinin tekrar anavatanlarına dönememesi bu politikanın en zor yanlarından biri olmuştur. İskân edilen halklar genellikle eski yaşam aktivitelerine ve mesleklerine dönememiyordu. Bu nedenle etnik ve kültürel özelliklerinin incelenmesi çok önemli bir konudur. Ahıska Türkleri genellikle Azerbaycan’ın Saatli, Sabirabad, Şemkir, Gence, Kuba ve Haçmaz bölgelerinde yerel halkla bir yerleşim birimi halinde yerleşmişlerdir. Bu nedenle bu makalede Kuba ve Haçmaz bölgesinde yerleşmiş Ahıska Türklerinin geleneksel etno-kültürel özelliklerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Bu bölgede yerleşen Ahıska Türkleri ile görüşülmüş ve çağımızda yaşam tarzları, yemek çeşitleri, geleneksel kıyafetleri, bazı örf ve adetleri göçden önceki hayatları ile karşılaştırılmıştır. Aynı zamanda makalede ağırlıklı olarak Sovyetler Birliği'nin Ahıska Türklerine karşı gerçekleştirdiği tarihten silme politikalarına karşın onların etnik kimliklerini koruma süreci de literatür kaynakları ışığında incelenmiştir.
Ahıska Türkleri zorunlu göç etno-kültürel özellikler örf gelenek
In the 20th century, during the events that took place in the world, especially during World Wars I and II and the events connected with these wars, the Soviet Union implemented a policy of forgetting ethnic identity against the peoples under its rule. As part of this policy, they often pitted peoples against each other and deported them to places far from their lands. As a result of these deportations, even after the collapse of the Soviet Union, many peoples could not return to their homeland. The 1944 deportation of Meskhetian Turks to Uzbekistan, Kyrgyzstan and Kazakhstan is one of these deportations. The inability of Meskhetian Turks to return to their homeland has been one of the most difficult aspects of this policy. The resettled peoples were generally unable to return to their former life activities and occupations. Therefore, analysing their ethnic and cultural characteristics is a very important issue. Meskhetian Turks generally settled in Saatli, Sabirabad, Shamkir, Ganja, Kuba and Khachmaz regions of Azerbaijan as a settlement unit with the local population. Therefore, the aim of this article is to analyse the traditional ethno-cultural characteristics of Meskhetian Turks settled in Kuba and Khachmaz region. Meskhetian Turks settled in this region were interviewed and their lifestyles, food types, traditional clothes, some customs and traditions were compared with their lives before migration. At the same time, in the article, the process of preserving their ethnic identity despite the erasure policies of the Soviet Union against the Meskhetian Turks is also examined in the light of literature sources.
Meskhetian Turks forced migration ethno-cultural characteristics customs traditions
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Modern Türk Tarihi, Türk Halkları ve Toplulukları |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 3 Ekim 2024 |
Yayımlanma Tarihi | |
Gönderilme Tarihi | 31 Temmuz 2024 |
Kabul Tarihi | 3 Ekim 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Cilt: 11 Sayı: 5 |
По всем вопросам приема статей и выпуска очередных номеров обращаться в редакцию соответствующего журнала