Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

TR33 Bölgesi Yerel Yönetimlerinde Çevresel Sürdürülebilirlik

Yıl 2025, Cilt: 12 Sayı: 1, 555 - 577

Öz

Sanayi devrimi ve küreselleşme ile birlikte kırdan kente hızlı bir göç yaşanmış, kentlerde dengesiz ve yoğun bir nüfus artışı ortaya çıkmıştır. Böylece kentlerde barınma, su, gıda, altyapı, trafik, çevre gibi sorunlar ortaya çıkmıştır. Toprak, su, enerji, gıda gibi sınırlı doğal kaynakların plansız ve öngörülemeyen kullanımı nedeniyle çevre sorunları ortaya çıkmaya başlamıştır. Bu nedenle küresel ölçekte uluslararası, ulusal ve yerel yönetimler tarafından projeler ve hizmetler uygulanmaya başlanmıştır. Birleşmiş Milletler, Avrupa Birliği ve çevre örgütleri, dünya genelinde ulusal ve yerel yönetimlerle işbirliği içinde çevreyi sürdürülebilir kılmak için birlikte hareket etmektedir. Türkiye'de de çevresel sürdürülebilirliğin sağlanması için yerel yönetimler tarafından çevre merkezli faaliyetler yürütülmektedir. Nitel araştırma yöntemlerinden literatür taraması ve doküman analizi yönteminin kullanıldığı çalışmanın verilerine ilgili belediyelerin 2021-2023 yılları arasındaki faaliyet raporlarından ulaşılmıştır. Çalışmada TR33 Bölgesi'ndeki yerel yönetimlerin çevresel sürdürülebilirlik merkezli faaliyetleri incelenmiştir. Çalışmada TR33 bölgesindeki yerel yönetimlerin çevresel sürdürülebilirlik merkezli faaliyetlerinde geliştirilmesi gereken konu başlıkları olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

Proje Numarası

YOK

Kaynakça

  • Abdulhakimoğulları, E., Sezer, Ö. & Akpınar, M. (2011). Küresel ulusal ve yerel düzeyde bir insan hakkı olarak çevre hakkının gelişimi, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2 (14), 61-88.
  • Affolderbach, J. & Schulz, C. (2017). Positioning Vancouver through urban sustainability strategies? the greenest city 2020 action plan. Journal of Cleaner Production, 164, 676-685.
  • Afyon Municipality annual report, (07.12.2024). Retrieved from https://www.afyon.bel.tr/dokuman/0/4/faaliyet-raporlari.
  • Andersson, I. (2016). Green cities’ going greener? local environmental policy-making and place branding in the ‘greenest city in Europe. European Planning Studies, 24(6), 1197-1215.
  • Bell, S.-McGillivray, D. (2000). Environmental Law, 5th Edition. Oxford University Press.
  • Belli, A. & Çelik, Z. E. (2022). Sürdürülebilir çevre örneği: Türkiye’de yavaş şehirler (Cittaslow). Birey ve Toplum Sosyal Bilimler Dergisi, 12(1), 63-89.
  • Bozlağan, R. (2005). Sürdürülebilir gelişme düşüncesinin tarihsel arka planı. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, 0(50), 1011-1028.
  • Ciegis, R., Ramanauskiene, J. & Martinkus, B. (2009). The concept of sustainable development and its use for sustainability scenarios. Engineering Economics, 62(2), 28-37.
  • Çeçen, M. (2018). Sürdürülebilir çevre vizyonu açısından Türkiye’nin enerji politikalarında güneş enerjisinin geleceği [Yüksek lisans tezi, Manisa Celal Bayar Üniversitesi]. Yök Tez.
  • Erbay, E. R. & Özden, M. (2018). Kentler sürdürülebilir kalkınma hedeflerini gerçekleştirmeye nasıl yardımcı olabilirler?. Social Sciences Research Journal, 7(4), 255-268.
  • Ersöz H.Ö. & Ersöz F. G. (2022). BİST Aydın ve Denizli şehir endekslerinde yer alan şirketlerin çevresel sürdürülebilirlik kodları, Business. Economics and Management Research Journal, 5(1), 34-49.
  • Gedik, Y. (2020). Sosyal, ekonomik ve çevresel boyutlarla sürdürülebilirlik ve sürdürülebilir kalkınma. International Journal of Economics, Politics, Humanities & Social Sciences, 3(3), 196-215.
  • Görmez, K. (2020). Çevre sorunları. Nobel Akademik Yayıncılık.
  • Güner, U. (2020). Çevresel sürdürülebilirlik. Trakya Üniversitesi Yayını.
  • Harris, J. (2000). Basic principles of sustainable development, dimensions of sustainable developmnet. Bawa, K. S. & Seidler R., Eolls (Ed.). Publishers/UNESCO, vol.1, Oxford, United Kingdom.
  • Holden, E., Linnerud, K. & Banister, D. (2017). The imperatives of sustainable development. Sustainable Development, 25(3), 213-226.
  • Kaya, A. (2012). Mali sürdürülebilirlik: teori ve Türkiye uygulaması. [Doktora tezi, Ankara Üniversitesi]. Yök Tez.
  • Kaypak, Ş. (2011). Küreselleşme sürecinde sürdürülebilir bir kalkınma için sürdürülebilir bir çevre, Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, (1), 19-33.
  • Kütahya Municipality annual report, (09.12.2024). Retrieved from https://www.kutahya.bel.tr/stratejikyonetim.asp?id=5.
  • Manisa Metropolitan Municipality annual report, (11.12.2024) Retrieved from https://www.manisa.bel.tr/t35_mali-hizmetler-dairesi-baskanligi.aspx?sayfa=icerik&sid=8.
  • Morelli, J. (2011). Environmental sustainability: a definition for environmental professionals. Journal of Environmental Sustainability,1(1), Article 2, 1-10.
  • Munasinghe, M. (2009). Sustainable development in practice: sustainomics methodology and applications. Cambridge University Press.
  • Orlitzky, M., Siegel , D. & Waldman, D. (2011). Strategic corporate social responsibility and environmental sustainability. Business & Society, 50(1), 6-27.
  • Ozmehmet, E. (2008). Dünyada ve Türkiye’de sürdürülebilir kalkınma yaklaşımları. Yaşar Üniversitesi E-Dergisi, 3(12), 1853-1876.
  • Parlak, E. & Atik, M. (2020). Dünyadan ve ülkemizden mavi – yeşil altyapı uygulamaları. Peyzaj, 2(2), 86-100.
  • Pitelis, C. (2013). Towards a more ethically correct governance for economic sustainability. Journal of Business Ethics, 118(3), 655-665.
  • Salas-Zapata, W., Rios-Osorio, L. & Cardona-Arias, J. (2017). Methodological characteristics of sustainability science: a systematic review, environment. Development and Sustainability, 19(4), 1127–1140.
  • Şahin, K. (2020). Eko-Kentlerin sürdürülebilirlik çerçevesinde incelenmesi. Dsjournal, 1 (1) (Haziran), 58-70.
  • Şahinöz, A. (2019). Sürdürülemeyen “sürdürülebilir kalkınma”. Ufuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(15), 77-101.
  • Şallı, S. (2016). Freiburg şehir yönetiminde iklim korumacı uygulamalar üzerine bir derleme. Sayıştay Dergisi, 103, 85-110.
  • Şen, H., Kaya, A. & Alpaslan, B. (2018). Sürdürülebilirlik üzerine tarihsel ve güncel bir perspektif. Ekonomik Yaklaşım, 29(107), 77-101.
  • Tanuwidjaja, G. (2011). Park connector network planning in Singapore: integrating the green in the garden city. The 5th International Conference of the International forum on urbanism (IFoU). (pp. 221-238). National University of Singapore.
  • Tıraş, H. H. (2012). Sürdürülebilir kalkınma ve çevre. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 2(2), 57-73.
  • U.S Department of Energy, (2024). Environmental sustainability, Retriewed from https://www.energy.gov/lm/listings/environmental-sustainability.
  • United Nations (2024). Environmental sustainability, Retriewed from https://www.un.org/sustainabledevelopment/sustainable-development-goals/.
  • Uşak Municipality annual report, Retrieved from https://www.usak.bel.tr/faaliyet-raporlari.
  • Weber, T. & Wolf, J. (2000). Maryland’s green infrastructure – using landscape assessment tools to identify a regional conservation strategy. Environmental monitoring and assessment 63. KluwerAcademicPublishers, Netherlands. (pp. 265– 277).

Environmental Sustainability in Local Governments in TR33 Region

Yıl 2025, Cilt: 12 Sayı: 1, 555 - 577

Öz

With the industrial revolution and globalization, a rapid migration from rural to urban areas and an unbalanced and intense population growth in cities have aroused. Thus, problems such as housing, water, food, infrastructure, traffic, environment have emerged in cities. Environmental problems have started to emerge because of the unplanned and unpredictable use of limited natural resources such as soil, water, energy, and food. For this reason, projects and services have started to be implemented by international, national, and local administrations on a global scale. The United Nations, the European Union and environmental organizations act together to make the environment sustainable in cooperation with national and local governments worldwide. In Türkiye, environment-centered activities are conducted by local governments to ensure environmental sustainability. The data of the study, in which literature review and document analysis method, one of the qualitative research methods, were accessed from the activity reports of the relevant municipalities between 2021-2023. In the study, environmental sustainability-centered activities of local governments in the TR33 Region are examined. In the study, it was concluded that there are topics that need to be developed in the environmentally sustainability-centered activities of local governments in the TR33 region.

Etik Beyan

Çalışmada etik kurallarına uyulduğunu beyan ederim.

Destekleyen Kurum

YOK

Proje Numarası

YOK

Kaynakça

  • Abdulhakimoğulları, E., Sezer, Ö. & Akpınar, M. (2011). Küresel ulusal ve yerel düzeyde bir insan hakkı olarak çevre hakkının gelişimi, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2 (14), 61-88.
  • Affolderbach, J. & Schulz, C. (2017). Positioning Vancouver through urban sustainability strategies? the greenest city 2020 action plan. Journal of Cleaner Production, 164, 676-685.
  • Afyon Municipality annual report, (07.12.2024). Retrieved from https://www.afyon.bel.tr/dokuman/0/4/faaliyet-raporlari.
  • Andersson, I. (2016). Green cities’ going greener? local environmental policy-making and place branding in the ‘greenest city in Europe. European Planning Studies, 24(6), 1197-1215.
  • Bell, S.-McGillivray, D. (2000). Environmental Law, 5th Edition. Oxford University Press.
  • Belli, A. & Çelik, Z. E. (2022). Sürdürülebilir çevre örneği: Türkiye’de yavaş şehirler (Cittaslow). Birey ve Toplum Sosyal Bilimler Dergisi, 12(1), 63-89.
  • Bozlağan, R. (2005). Sürdürülebilir gelişme düşüncesinin tarihsel arka planı. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, 0(50), 1011-1028.
  • Ciegis, R., Ramanauskiene, J. & Martinkus, B. (2009). The concept of sustainable development and its use for sustainability scenarios. Engineering Economics, 62(2), 28-37.
  • Çeçen, M. (2018). Sürdürülebilir çevre vizyonu açısından Türkiye’nin enerji politikalarında güneş enerjisinin geleceği [Yüksek lisans tezi, Manisa Celal Bayar Üniversitesi]. Yök Tez.
  • Erbay, E. R. & Özden, M. (2018). Kentler sürdürülebilir kalkınma hedeflerini gerçekleştirmeye nasıl yardımcı olabilirler?. Social Sciences Research Journal, 7(4), 255-268.
  • Ersöz H.Ö. & Ersöz F. G. (2022). BİST Aydın ve Denizli şehir endekslerinde yer alan şirketlerin çevresel sürdürülebilirlik kodları, Business. Economics and Management Research Journal, 5(1), 34-49.
  • Gedik, Y. (2020). Sosyal, ekonomik ve çevresel boyutlarla sürdürülebilirlik ve sürdürülebilir kalkınma. International Journal of Economics, Politics, Humanities & Social Sciences, 3(3), 196-215.
  • Görmez, K. (2020). Çevre sorunları. Nobel Akademik Yayıncılık.
  • Güner, U. (2020). Çevresel sürdürülebilirlik. Trakya Üniversitesi Yayını.
  • Harris, J. (2000). Basic principles of sustainable development, dimensions of sustainable developmnet. Bawa, K. S. & Seidler R., Eolls (Ed.). Publishers/UNESCO, vol.1, Oxford, United Kingdom.
  • Holden, E., Linnerud, K. & Banister, D. (2017). The imperatives of sustainable development. Sustainable Development, 25(3), 213-226.
  • Kaya, A. (2012). Mali sürdürülebilirlik: teori ve Türkiye uygulaması. [Doktora tezi, Ankara Üniversitesi]. Yök Tez.
  • Kaypak, Ş. (2011). Küreselleşme sürecinde sürdürülebilir bir kalkınma için sürdürülebilir bir çevre, Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, (1), 19-33.
  • Kütahya Municipality annual report, (09.12.2024). Retrieved from https://www.kutahya.bel.tr/stratejikyonetim.asp?id=5.
  • Manisa Metropolitan Municipality annual report, (11.12.2024) Retrieved from https://www.manisa.bel.tr/t35_mali-hizmetler-dairesi-baskanligi.aspx?sayfa=icerik&sid=8.
  • Morelli, J. (2011). Environmental sustainability: a definition for environmental professionals. Journal of Environmental Sustainability,1(1), Article 2, 1-10.
  • Munasinghe, M. (2009). Sustainable development in practice: sustainomics methodology and applications. Cambridge University Press.
  • Orlitzky, M., Siegel , D. & Waldman, D. (2011). Strategic corporate social responsibility and environmental sustainability. Business & Society, 50(1), 6-27.
  • Ozmehmet, E. (2008). Dünyada ve Türkiye’de sürdürülebilir kalkınma yaklaşımları. Yaşar Üniversitesi E-Dergisi, 3(12), 1853-1876.
  • Parlak, E. & Atik, M. (2020). Dünyadan ve ülkemizden mavi – yeşil altyapı uygulamaları. Peyzaj, 2(2), 86-100.
  • Pitelis, C. (2013). Towards a more ethically correct governance for economic sustainability. Journal of Business Ethics, 118(3), 655-665.
  • Salas-Zapata, W., Rios-Osorio, L. & Cardona-Arias, J. (2017). Methodological characteristics of sustainability science: a systematic review, environment. Development and Sustainability, 19(4), 1127–1140.
  • Şahin, K. (2020). Eko-Kentlerin sürdürülebilirlik çerçevesinde incelenmesi. Dsjournal, 1 (1) (Haziran), 58-70.
  • Şahinöz, A. (2019). Sürdürülemeyen “sürdürülebilir kalkınma”. Ufuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(15), 77-101.
  • Şallı, S. (2016). Freiburg şehir yönetiminde iklim korumacı uygulamalar üzerine bir derleme. Sayıştay Dergisi, 103, 85-110.
  • Şen, H., Kaya, A. & Alpaslan, B. (2018). Sürdürülebilirlik üzerine tarihsel ve güncel bir perspektif. Ekonomik Yaklaşım, 29(107), 77-101.
  • Tanuwidjaja, G. (2011). Park connector network planning in Singapore: integrating the green in the garden city. The 5th International Conference of the International forum on urbanism (IFoU). (pp. 221-238). National University of Singapore.
  • Tıraş, H. H. (2012). Sürdürülebilir kalkınma ve çevre. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 2(2), 57-73.
  • U.S Department of Energy, (2024). Environmental sustainability, Retriewed from https://www.energy.gov/lm/listings/environmental-sustainability.
  • United Nations (2024). Environmental sustainability, Retriewed from https://www.un.org/sustainabledevelopment/sustainable-development-goals/.
  • Uşak Municipality annual report, Retrieved from https://www.usak.bel.tr/faaliyet-raporlari.
  • Weber, T. & Wolf, J. (2000). Maryland’s green infrastructure – using landscape assessment tools to identify a regional conservation strategy. Environmental monitoring and assessment 63. KluwerAcademicPublishers, Netherlands. (pp. 265– 277).
Toplam 37 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil İngilizce
Konular Siyaset Bilimi (Diğer), Kentsel Alan Yönetimi
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Vahit Bölükbaş 0000-0002-6248-4085

Proje Numarası YOK
Erken Görünüm Tarihi 28 Şubat 2025
Yayımlanma Tarihi
Gönderilme Tarihi 15 Şubat 2025
Kabul Tarihi 28 Şubat 2025
Yayımlandığı Sayı Yıl 2025 Cilt: 12 Sayı: 1

Kaynak Göster

APA Bölükbaş, V. (2025). Environmental Sustainability in Local Governments in TR33 Region. Akademik Tarih Ve Düşünce Dergisi, 12(1), 555-577.

По всем вопросам приема статей и выпуска очередных номеров обращаться в редакцию соответствующего журнала

                                                                                                                                                   

                                                           Akademik Tarih ve Düşünce Dergisi   Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.

  ©  ATDD Tüm Hakları Saklıdır 


CC-BY-NC