Ekoturizm Ve Türkiye’nin Ekoturizm Potansiyelinin Değerlendirmesi

Yıl 2021, Cilt: 1 Sayı: 6, 68 - 82, 19.02.2021

Alper Tutcu

Öz

Son yıllarda çevreye olan duyarlılığın artış göstermesi ve bireylerin boş zamanlarını deniz-kum-güneş turizmi dışındaki turizm aktiviteleri ile değerlendirmeye de başlaması neticesinde ekoturizm konusuna ve aktivitelerine yönelik ilgi artmaya başlamıştır. Bu çalışma kapsamında alternatif ve sürdürülebilir turizm türlerinden biri olan, doğa temelli ekoturizm konusunun incelenmesi ve Türkiye’nin genel olarak ekoturizm potansiyelinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Çalışmada nitel araştırma tekniğinden faydalanılmış ve literatür taraması gerçekleştirilmiş, tanımlayıcı araştırma deseni kullanılmıştır. Yapılan literatür incelemesi neticesinde, Türkiye’nin ciddi bir ekoturizm potansiyeli bulunduğu, ancak bu potansiyelin harekete geçirilmesi noktasında halen eksikliklerin olduğu tespit edilmiş ve bu doğrultuda Türkiye’de ekoturizm potansiyelinin etkin şekilde değerlendirilmesine yönelik öneriler sunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Turizm, Ekoturizm, türkiye, Yayla Turizmi, Sürdürülebilir Turizm

Kaynakça

• Akın, H. M., Gökçe, F., & Tokmak, A. (2008). Ekoturizmin sürdürülebilirliği kapsamında korunan alanlara etkileri, 3. Balıkesir ulusal turizm kongresi içinde. Balıkesir: Nobel Basımevi.
• Akpınar, E., & Bulut, Y. (2010). Ülkemizde alternatif turizm bir dalı olan ekoturizm çeşitlerinin bölgelere göre dağılımı ve uygulama alanları. III. Ulusal Karadeniz Ormancılık Kongresi, 1575-1594.
• Akyurt, H. (2019). Ekoturizm: Türkiye’deki gelişimi ve mevcut durumu, Sosyal, beşeri ve idari bilimler alanında araştırma ve değerlendirmeler Cilt 2 içinde, 353-368. Ankara: Gece Kitaplığı.
• Ankaya, F. Ü., Yazıcı, K., Balık, G., Aslan, B. G. (2018). Dünyada ve Türkiye’de ekoturizm, sosyal-kültürel ve ekonomik katkıları. Ulusal Çevre Bilimleri Araştırma Dergisi, 1(2), 69-72.
• Arpacı, Ö., Zengin, B., & Batman, O. (2012). Karaman’ın mağara turizmi potansiyeli ve turizm açısından kullanılabilirliği. Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 14(23).
• Bekiroğlu, M. (2008). Uçmakdere’nin (Tekirdağ) doğal ve kültürel özelliklerinin ekoturizm açısından değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Tekirdağ: Namık Kemal Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.
• Chirozva, C. (2015). Community agency and entrepreneurship in ecotourism planning and development in the great limpopo transfrontier conservation area. Journal of Ecotourism, 14(2-3), 185-203.
• Cosmescu, I., & Cosmescu, D. (2007). The ecotourism - A strategic alternative for contemporany tourism. Annals of the University of Petroşani Economics, (7), 65-72.
• Çakır, G. (2011). İğneada ve çevresinde ekoturizm potansiyelinin belirlenmesi ve kırsal kalkınma açısından değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Tekirdağ: Namık Kemal Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.
• Demir, C., & Çevirgen, A. (2006). Ekoturizm yönetimi. Ankara: Nobel Yayınları.
• Deviren, N. V., & Yıldız, O. (2016). Sürdürülebilir kalkınma çerçevesinde ülke deneyimleriyle ekoturizm uygulamalarının değerlendirilmesi. 17. Ulusal Turizm Kongresi, Bodrum, Muğla, 322-332.
• Ekşioğlu, A. G. (2019). Kürtün ilçesinin ekoturizm potansiyeli, Gümüşhane. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gümüşhane: Gümüşhane Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Erdoğan, N. (2003). Çevre ve (eko)turizm. Ankara: Erk Yayıncılık.
• Eskin, B., Tuncer, M., & Demirçivi, B. M. (2017). Alternatif turizm çeşidi olarak ekolojik turizm: Hasan Dağı Örneği. Aksaray Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 9(3), 15-26.
• Haberal, H. (2015). Turizmde alternatif ekolojik turizm-doğa turizmi-kırsal turizm- yayla turizmi. Ankara: Detay Yayıncılık.
• Haznedar, H. A. (2016). Ekoturizm ve ekogirişimcilik potansiyelinin ortaya konmasına yönelik bir araştırma: Nazarköy örneği. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İzmir: İzmir Katip Çelebi Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.
• Kahraman, N., & Türkay, O. (2012). Turizm ve çevre. Ankara: Detay Yayıncılık.
• Kasalak, M. (2015). Dünyada ekoturizm pazarı ve ekoturizmin ülke gelirlerine katkıları. Journal of Recreation and Tourism Research, 1(2), 20-26.
• Kaya, M. (2015). Ayancık ve yakın çevresinin ekoturizm potansiyeli. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Samsun: On Dokuz Mayıs Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Kaypak, Ş. (2010). Ekolojik turizmin sürdürülebilirliği. Uluslararası Alanya İşletme Fakültesi Dergisi, 2(2), 93-114.
• Kiper, T., & Arslan, M. (2007). Anadolu’da doğa turizmi kapsamında doğa yürüyüşü güzergâhlarının belirlemesinde örnek bir çalışma. Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi, 4(2), 165-174.
• Köroğlu, Ö. (2015). Turizmin çeşitli kriterlere göre sınıflandırılması, Z. Aslan (Eds.), Genel turizm içinde, 111-178. Ankara: Grafiker Yayınları.
• Kuter, N. (2009). Korunan alanlarda ekoturizm ve çevresel etkileri, 10. ulusal turizm kongresi içinde. Mersin: Detay Yayıncılık.
• Kuter, N., & Ünal, H. E. (2009). Sürdürülebilirlik kapsamında ekoturizmin çevresel, ekonomik ve sosyokültürel etkileri. Kastamonu Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 9(2), 146-156.
• Kutluay, F. T. (2015). Yeşil ekonomi, yeşil turizm: Türkiye’de turizm sektöründe yeni trend yeşillenen oteller projesi. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3(13), 328-352.
• Luzar, E. J., Diagne, A., Gan, C., & Henning, B. R. (1995). Evaluating naturebased tourism using the new environmental paradigm. Journal of Agricultural and Applied Economics, 27(2), 544-555
• Mahvaran, A. (2012). Eco-Tourism and it sarchitecture: a methodological framework for assessing progress towards sustainable development. Unpublished Doctoral Dissertation. Victoria University of Wellington.
• Newsome, D., Milewski, A., Phillips, N., & Annear, R. (2002). Effects of horse riding on national parks and other natural ecosystems in Australia: Implications for management. Journal of Ecotourism, 1(1).
• Özkök, F. G., & Çoban, Ö. (2009). Ekoturizm mi ekoterörizm mi?, 10. ulusal turizm kongresi bildiriler kitabı içinde, 591-602. Mersin: Detay Yayıncılık.
• Polat, A. T. (2006). Karapınar ilçesi ve yakın çevresi peyzaj özelliklerinin ekoturizm kullanımları yönünden değerlendirilmesi üzerine bir araştırma. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Konya: Selçuk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.
• Selimoğlu, Ö. (2010). Dünyada ve Türkiye’de ekoturizm. İstanbul: İstanbul Ticaret Odası Eğitim ve Araştırma Yayınları.
• Somuncu, M. (2004). Dağcılık ve dağ turizmindeki ikilem: Ekonomik yarar ve ekolojik bedel. Coğrafi Bilimler Dergisi, 2(1), 1-21.
• Şengöz, Ş. (2018). Sürdürülebilir turizm kapsamında Dikili’nin ekoturizm potansiyelinin incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İzmir: İzmir Katip Çelebi Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.
• Şengül, S., & Genç, K. (2016). Güzel atlar diyarına yolculuk: Kapadokya bölgesine yüksek gelirli turist çekimine yönelik bir değerlendirme. 2. Uluslararası Nevşehir Tarih ve Kültür Sempozyumu, Nevşehir.
• Tarım ve Orman Bakanlığı Doğa Koruma ve Milli Parklar Genel Müdürlüğü. (2020). Korunan alan istatistikleri 2019, Haber Bülteni, Sayı: 7, 26 Haziran 2020, https://www.tarimorman.gov.tr/DKMP/Belgeler/dkmp/resmiistatistikler/korunanalanistatistikleri/2019/Haberb%C3%BClteni.pdf
• Tekin, Ö. (2016). Alternatif bir turizm türü olarak yayla turizmi ve Bozkır ilçesinin potansiyelinin değerlendirilmesi. Uluslararası Sempozyum: Geçmişten Günümüze Bozkır, 1093-1108.
• Tekin, Ö. (2017). Ekoturizm açısından Konya ili doğa yürüyüşü rotaları üzerine bir araştırma. Manas Sosyal Araştırmalar Dergisi, 6(3).
• The Nature Conservancy. (2009). https://www.nature.org/greenliving/what-is-ecotourism.xml,
• Usta, Ö. (2008). Turizm genel yapısal yaklaşım. Ankara: Detay Yayıncılık.
• Yaylı, A., & Sürücü, Ö. (2016). Özel ilgi turizmi. Ankara: Detay Yayıncılık.