Management, learning, technology and evaluation dimensions of open and distance learning processes

Yıl 2021, Cilt: 7 Sayı: 4, 80 - 98, 27.10.2021

Ayşe Taşkıran

https://doi.org/10.51948/auad.984969

Cited By: 1

Öz

Factors such as globalization, digital transformation, increasing competition, and the rising knowledge economy, which are taking place all over the world, have also triggered the transformation in education. This has led to the emergence of new learning styles and diverse learner profiles, a shift from teaching to learning, and the need to provide recruit for new jobs that require new environments, tools, and skills. Open and Distance Learning (ODL), which plays an important role in meeting these needs, emerges as an independent, learner-oriented, and with no time and space limitation learning method that aims to create equal opportunities, supports individual learning, and prepares individuals for brand new professions in the rapidly changing information society. In this study, the dimensions of management, learning, technology, and evaluation in the ODL processes were evaluated within the scope of the relevant literature. In this context, actions that can be taken in higher education institutions that provide ODL service in order to provide learners with skills that they can be effective in the information society in a limited time have been discussed.

Anahtar Kelimeler

Open and distance learning processes, Management, Learning, Technology, Evaluation

Açık ve uzaktan öğrenme süreçlerinin yönetim, öğrenme, teknoloji ve değerlendirme boyutları

Öz

Tüm dünyada gerçekleşmekte olan küreselleşme, dijital dönüşüm, artan rekabet, yükselen bilgi ekonomisi gibi unsurlar eğitimde de dönüşümü tetiklemiştir. Bu durum yeni öğrenme biçimlerinin ve çok farklı öğrenen profillerinin ortaya çıkmasına, öğretmeden öğrenmeye doğru bir geçişe, yeni ortam, araç ve becerileri gerektiren yeni mesleklere iş gücü sağlama ihtiyacına yol açmıştır. Bu ihtiyaçların karşılanmasında önemli rol üstlenen Açık ve Uzaktan Öğrenme (AUÖ) zaman ve mekandan bağımsız, öğrenen odaklı, fırsat eşitliği yaratmayı hedefleyen, bireysel öğrenmeyi destekleyen, bireyleri hızla değişen bilgi toplumunda yepyeni mesleklere hazırlayan bağımsız bir öğrenme yöntemi olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu çalışmada AUÖ süreçlerinde yer alan yönetim, öğrenme, teknoloji ve değerlendirme boyutları ilgili alanyazın kapsamında değerlendirilmiştir. Bu bağlamda, sınırlı süre içerisinde öğrenenlere bilgi toplumunda etkili olabilecekleri yetenekleri kazandırabilmek için AUÖ hizmeti sağlayan yükseköğretim kurumlarında yapılabilecekler tartışılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Açık ve uzaktan öğrenme süreçleri, Yönetim, Öğrenme, Teknoloji, Değerlendirme

Kaynakça

• Babayiğit, Ö. Ç. ve Doğan, A. (2015). Uzaktan eğitimde içerik geliştirme süreci: Gazi Üniversitesi Bilişim Enstitüsü örneği. Cumhuriyet Uluslararası Eğitim Dergisi, 4(1), 1-20. https://dergipark.org.tr/en/download/article-file/314239
• Baggaley, B. & Belawati, T. (Eds.). (2007). Distance education technology in Asia. Lahore: Virtual University of Pakistan.
• Balaban, E. (2012). Dünyada ve Türkiye’de uzaktan eğitim ve bir proje önerisi. İstanbul: Işık Üniversitesi.
• Bates, A. W. (2005). Technology, e-learning and distance education (2nd ed.). London: RoutledgeFalmer.
• Beetham, H., & Sharpe, R. (2007). An introduction to rethinking pedagogy for a digital age. In H. Beetham & R. Sharpe (Eds.), Rethinking pedagogy for a digital age (pp. 1–10). London: Routledge.
• Block, J. (2010). Distance education and the digital divide: an academic perspective. Online Journal of Distance Learning Administration, (13)1. http://www.westga.edu/~distance/ojdla/spring131/block131.html
• Chigona, W., Beukes, D., Vally, J., & Tanner, M. (2009). Can mobile internet help alleviate social exclusion in developing countries?. The electronic journal of information systems in developing countries, 36(1), 1-16. https://doi.org/10.1002/j.1681-4835.2009.tb00254.x
• Constancio, F. G., Couras, M. F., Nogueira, D. X., da Costa, J. P. C., da R Zanatta, M., de Sousa, R. T., ... & da Mota, N. T. (2018, October). Extended ADDIE Model for improved Distance Learning Courses. In 2018 IEEE Frontiers in Education Conference (FIE) (pp. 1-5). IEEE.
• Creswell, J. W. (2008). Educational Research (3rd edition). Upper Saddle River, NJ: Pearson International Edition.
• Duning, B. S., Van Kekerix, M. J., & Zaborowski, L. M. (1993). Reaching learners through telecommunications. San Francisco: Jossey-Bass.
• Ghirardini, B. (2011). E-learning methodologies: A guide for designing and developing e- learning courses. Food and Agriculture Organization of the United Nations (FAO). Rome: Food and Agriculture Organization of the United Nations. doi:I2516E/1/11.11
• Guri-Rosenblit, S. (2005). Distance education and e-learning: Not the same thing. Higher Education, 49, 467-493. https://www.jstor.org/stable/25068081
• Guri-Rosenblit, S. (2010). Digital technologies in higher education: Sweeping expectations and actual effects. New York, NY: Nova Science.
• Guri-Rosenblit, S. (2009). Distance education in the digital age: Common misconceptions and challenging tasks. Journal of Distance Education (Online), 23(2), 105. http://www.ijede.ca/index.php/jde/article/view/627
• Inglis, A. (2003). Planning and management of networked learning. In S. Panda (Ed.), Planning and management in distance education, (pp. 171-181). London: Kogan Page.
• Jelfs, A., & Richardson, J. T. (2013). The use of digital technologies across the adult life span in distance education. British Journal of Educational Technology, 44(2), 338-351. doi:10.1111/j.1467-8535.2012.01308.x
• Kalender, İ. (2011). Effects of different computerized adaptive testing strategies on recovery of ability. (Yayımlanmamış doktora tezi). ODTU, Ankara.
• Kaya, Z. (2002). Uzaktan Eğitim. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Kurubacak, G. (2013). Yazılım Mühendisliği Yaşam Döngüsü Yaklaşımı: Uzaktan Eğitim Ortamlarının Tasarımı. Ankara:Kültür Ajans.
• Liyanagunawardena, T. R. (2012). Information communication technologies and distance education in Sri Lanka: A case study of two universities (Doctoral dissertation, University of Reading).
• Liyanagunawardena, T. R., Adams, A. A., Rassool, N., & Williams, S. A. (2013). Using non-personal computers for eLearning: Sri Lankan experience. Journal of Education and Training Studies, 1(2), 152-158. http://dx.doi.org/10.11114/jets.v1i2.96
• Mackintosh, W. (2006). Modelling alternatives for tomorrow’s university: Has the future already happened? In M. F. Beaudoin (Ed.), Perspectives on higher education in the digital age (pp. 111–136). New York, NY: Nova Science.
• McLuhan, M. (2001). The Medium is the Message: An Inventory of Effects. Corte Madera: Gingko Press.
• Molenda, M. (2003). In search of the elusive ADDIE model. Performance improvement, 42(5), 34-37.
• Moore, M. G. & Kearsley, G. (2012). Distance education: A systematic view of online learning (3rd ed.). Belmont, VA: Wadsworth Cengage Learning.
• Morgan, C., O’Reilly, M. G. (1999). Assessing Open and Distance Learners, Kogan Page, London.
• Ngar, R., Ngwarai, R., Mhute, I. (2012). Assessment in ODL. Practices, Opportunities, Challenges, International J. Soc. Sci. & Education 3(1), 166-167. https://www.learntechlib.org/p/130676/article_130676.pdf
• Özalp, İ., Koparal, C. ve Berberoğlu, G. (1996). Yönetim ve organizasyon. TC Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakiltesi.
• Özkanal, B. ve Özgür, A. Z. (2017). Türkiye’de yükseköğretimde açık ve uzaktan öğrenme yöntemi ile iletişim eğitimi üzerine değerlendirmeler. Selçuk Üniversitesi İletişim Fakültesi Akademik Dergisi, 9 (4), 5-24. doi: 10.18094/si.12169
• Panda, S. (Ed.). (2003). Planning and management in distance education. Routledge.
• Pawlowski, J. M., & Hoel, T. (2012). Towards a global policy for open educational resources: the Paris OER Declaration and its implications. White Paper, Version 0.2, Jyväskylä, Finland. http://monet.informatik.rwth-aachen.de/giotto/OpenScout_df6f1252-bfa6-11e1-a668-e13baff9bd23.pdf
• Perraton, H. (2000). Open and distance learning in the developing world. London: Routledge.
• Powar, K. B. (2003). Management of institutions. In S. Panda (Ed.), Planning and management in distance education, (pp. 60-68). London: Kogan Page.
• Puspitasari, K.A. (2010). Student assessment. Policy and Practice. In T. Belawati & J. Baggaley (Eds.). Asian Distance Education (pp.60-65). New Delhi: SAGE.
• Romiszowski, A. J. (2016). Designing instructional systems: Decision making in course planning and curriculum design. Routledge.
• Simonson, M., Smaldino, S. and Zvacek, S. M. (Eds.). (2015). Teaching and learning at a distance: Foundations of distance education. (6th ed.). Charlotte, North Carolina, IAP.
• Tu, C. H., & Corry, M. (2001). A paradigm shift for online community research. Distance Education, 22(2), 245-263. https://doi.org/10.1080/0158791010220205
• Van Dijk, J. (2005). The Deepening Divide. Inequality in the Information Society. London, SAGE.
• Warschauer, M. (2003). Technology and social inclusion: Rethinking the digital divide. MIT Press, Cambridge, MA.
• Yaşar, Ş., ve Kaya, Z. (1997). Uzaktan Eğitimde Program Değerlendirme. Uzaktan Eğitim Dergisi, Yaz, 29-33.