XXI. YÜZYILIN BAŞINDA TÜRKİYE NÜFUSU

Yıl 2003, , 43 - 53, 01.04.2003

Murat Ertuğrul Özgür

https://doi.org/10.1501/Cogbil_0000000030

Cited By: 1

Öz

Türkiye Cumhuriyeti’nin 14. genel nüfus sayımı olan ve 22 Ekim 2000 tarihinde gerçekleştirilen sayımın sonuçlarına göre Türkiye nüfusu, 67.803.927 kişidir. 1990 sayımına oranla ülke nüfusu binde 18.3 yıllık ortalama nüfus artış hızıyla bu değere ulaşmıştır. Bu 10 yıllık dönemde, 24 il, ülke ortalamasının üzerinde artışlar kaydederken, 42 il Türkiye ortalamasının altında, fakat pozitif bir gelişme ortaya koymuş, 15 ilde de mutlak nüfus azalması yaşanmıştır. Şehirsel yerleşmelerdeki nüfus, yıllık binde 27 ortalama ile büyürken, kırsal nüfus binde 4.2 oranında artışa sahne olmuştur. Ülkenin kuzey ve kuzeydoğu kesimlerinde kırsal nüfus boşalması çok kuvvetli şekilde hissedilirken, batı ve güney kesimlerde gerek kırsal gerekse şehirsel nüfus nispeten artışına devam etmiştir. Son sayım sonuçlarına bakılırsa, şehirlerde yaşayan nüfus oranı % 65’e ulaşmış görünmektedir. Doğu ve Güneydoğu Anadolu bölgelerindeki şehirsel nüfus oranlarındaki değişim dikkat çekici görünümler ortaya koymaktadır

Anahtar Kelimeler

Nüfus, Türkiye, kırsal boşalma, şehirleşme, bölgesel dengesizlikler

La Population de la Turquie au début de XXIe Siècle

Öz

Résumé: La République de la Turquie a fait un nouvel recensement général de la population
en 22 octobre 2000. C’est le quatorzième recensement depuis l’instauration de la République.
La Turquie comptait 67.803.927 habitants le 22 octobre 2000, contre 56.473.035 le 21 octobre
1990. Le taux d’accroissement annuel moyen a été de 18.3%o pour la période 1990-2000.
L’accroissement global de 18.3%o par an est la moyenne de taux d’accroissment
départementaux très différenciés. Dans cette période, 24 départements ont connu une
croissance supérieure à la moyenne nationale, 42 un accroissement positif, mais inférieur à la
moyenne nationale, et 15 ont perdu des habitants.En Turquie, trois domaines de croissance
démographique forte sont la Marmara orientale, la côte méridionale de département d’İzmir
au département d’Adana et la région de l’Anatolie du Sud-Est. A l’opposé, les départements
qui se trouvent nord et nord-est du pays présentent à faible croissance ou diminution. L’exode
rural est une réalité dans ces départements.Le nombre des habitants vivant dans les
agglomérations dépasse des 44 millions. La population urbaine qui atteint à 65% de la
population totale croît rapidement depuis 1950.La population urbaine a un taux
d’accroissement annuel moyen de 27%, pendant que les campagnes n’ont crû que 4.2% par
an

Anahtar Kelimeler

Population, Turquie, exode rural, urbanisation, déséquilibres régionaux

Kaynakça

• Bazın, M. (1986) “Le réseau urbain de la Turquie”, Travaux de l’Institut de Géographie de Reims, 65-66, 89-113.
• Bazın, M. (1992) “La Population de la Turquie en 1990”, L’Immigration Turque en France et en Allemagne CEMOTI, 13, 121-134.
• Carter, H. (1995) The Study of Urban Geography, Arnold, London.
• Işık, Ş. (1999) “1997 nüfus tespiti ve Türkiye nüfusu üzerine bazı yeni gözlemler”, Ege Coğrafya Dergisi, 10, 149-172.
• Kasarcı, R. (1996) “Türkiye’de nüfus gelişimi”, Türkiye Coğrafyası Dergisi, 5, 247-266.
• Kocakuşak, S. (2002) Avrupa Coğrafyası, Ocak Yayınları, Ankara.
• Köksal, A. (2000) “Türkiye 1997 genel nüfus sayımı sonuçları hakkında düşünceler”, Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Der- gisi, 40, 213-218.
• Plane, D.A.; Rogerson, P.A. (1994) The Geographical Analysis of Population With Application to Planning and Business, John Wiley and Sons, Toronto.
• Özgür, E.M. (1998) Türkiye Nüfus Coğrafyası, GMC Basın Yayın Ltd.Şti., Ankara.
• Short, J.R. (1991) An Introduction to Urban Geography, Routledge, London.
• Tandoğan, A. (1998) Demografik Temel Kavramlar ve Türkiye Nüfusu, Eser Ofset Matbaacılık, Trabzon.
• Toros, A. ve Diğerleri (1994) Turkish Demographic and Health Survey 1993, Hacettepe Nüfus Etütleri Enstitüsü, Ankara.
• Whynne-Hammond, C. (1987) Elements of Human Geography, Bell and Hyman, London.
• www.die.gov.tr/sayimlar.ht