Amaç: Dijital oyun bağımlılığı, “dijital oyun oynayamadığında huzursuzluk ve/veya sinirlilik”, “oyun oynamak için ayrılan zamanın fazla olması nedeniyle sosyal izolasyon”, “oyun oynamaya ayrılan zamanın kontrol edilememesi” gibi özelliklerle karakterize bir dürtü control bozukluğu olarak tanımlanmaktadır. Ebeveynleri tarafından ihmal edilen ergenlerin yalnızlık, izolasyon ve depresyon deneyimleyebilecekleri; sosyalleşebilmek ve yalnızlık duygusu ile baş edebilmek için dijital oyunlara ilgi gösterebilecekleri düşünülmektedir. Bu bağlamda bu çalışmada, ergenlerde dijital oyun bağımlılığı ile ebeveyenleri tarafindan ihmal edilme düzeyleri arasindaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Araştırmanın çalışma grubunu 2018-2019 öğretim yılı bahar döneminde Antalya il merkezindeki iki farklı ortaokula devam eden 303 ergen ve ebeveynleri oluşturmuştur. Çalışmada yer alan ergenlerden ve ebeveynlerinden sosyo-demografik bilgiler elde edilmesi amacıyla, araştırmacılar tarafından hazırlanan Kişisel Bilgi Formu, öğrencilerin dijital oyun bağımlılığını değerlendirmek amacıyla Dijital Oyun Bağımlılığı Ölçeği kullanılmıştır. Ebeveynlerin çocuklarını ihmal düzeylerinin belirlenmesi amacıyla ise Çok Boyutlu İhmalkar Davranış Ölçeği-Ebeveyn Formu uygulanmıştır. Bulgular: Çalışma sonucunda, ebeveynlerin ihmalkar davranış düzeyleri ile ergenlerin dijital oyun bağımlılığı düzeyleri arasında istatistiksel açıdan anlamlı ve pozitif yönde bir ilişki tespit edilmiştir. Sonuç: Elde edilen sonuçlar literatürdeki bulgular doğrultusunda tartışılmış; anne babalara, konu ile ilgili uzmanlara önerilerde bulunulmuştur.
Objective: Digital game addiction is defined as an impulse control disorder involving characteristics such as “feelings of restlessness and/or irritability when unable to play”, “isolation from others in order to spend more time gaming”, and “the inability to control the time spent on game-playing”. It is thought that the children who are neglected by their parents may experience feelings of loneliness, isolation and depression, may lean on to digital games as a means of socialization and coping with feelings of loneliness. Within this concept, in this study, it is aimed to examine the relationship between digital game addiction and being neglected by parents in adolescence. Method: The study was consisted of 303 adolescents, attending to two separate secondary schools in the city center of Antalya, Turkey in 2018-2019 spring semester and their 303 parents. As the data gathering instruments, a Socio-Demographic Information Form and Digital Game Addiction Scale were administered to adolescents. To the parents, Socio-Demographic Information Form and Multidimensional Neglectful Behavior Scale-Parents Form were administered. Results and Conclusion: As a result it was found that adolescents’ level of digital game addiction increase as their parents’ level of neglectful behaviors increase. The results were discussed in terms of the relevant literature and suggestions were made in regards with the subject.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 13 Aralık 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 8 Sayı: 2 |